Informatie

Fabian die even naar haar knikte. “Jochem.. Hij is niet wie je denkt dat hij is.” Nienke en de
drie anderen keken zwijgzaam toe hoe Amber haar gezicht betrok. “Hoe bedoel je?” kon
Amber nog net uitbrengen. “Hij is gevaarlijk. Je moet echt bij hem uit de buurt blijven,
voordat hij jou wat aandoet.” Fabian vond dat Nienke een beetje doordraafde en ging achter
haar zitten om haar te kalmeren. Amber keek met grote ogen naar Nienke die leken te
vragen of het wel helemaal goed ging met Nienke. Daarom verbaasde het hen ook niks toen
Amber een hand op Nienke’s voorhoofd legde en vroeg: “Volgens mij ben je nog lang niet
beter.” Ze stond op en ging aan haar make-up tafel zitten om zichzelf wat mooier te maken.
“Amber, je moet het geloven,” probeerde Nienke weer. Amber zuchtte: “Echt, ik dacht dat je
blij voor me was.” “Dat was ik ook!” “Maar ik snap het nu, je bent gewoon jaloers.” Ze keek
naar Nienke die, net als Fabian, haar niet-begrijpend aankeken. “Ja, jij zou ook wel zo’n
geweldige jongen willen. En nu je diep van binnen weet dat Fabian niet eerlijk tegen je is en
ondertussen met een ander meisje afspreekt, mag ik ook niet gelukkig zijn.” Nienke schrok
door deze woorden van Amber. Waarom doet ze nou zo gemeen terwijl ze haar alleen maar
wil beschermen? “Amber, doe normaal! Luister gewoon naar wat Nienke te zeggen heeft,” zei
Appie boos. Hij wil ook niets liever dan dat Amber uit de buurt blijft van die gevaarlijke
Jochem. “Oh, spannen jullie allemaal samen ofzo? Is er nou niemand die mij een relatie
gunt?” “Ja, tuurlijk wel. Maar niet met hem!” reageerde Nienke. “Amber, geloof het
alsjeblieft,” viel Fabian haar bij. “Hij gebruikt je alleen maar, omdat hij je vertrouwen wil
winnen om zo achter allerlei dingen te komen, zoals Nienke’s geheugen bijvoorbeeld.”
Amber lachte schaapachtig, ze vond dit verhaal steeds belachelijker worden. “En waarom zou
hij daar achter willen komen?” “Om een nieuw mysterie op te lossen. Echt, het leek allemaal
voorbij maar dat is het dus nog niet.” Nienke probeerde er alles aan te doen om Amber te
overtuigen. Maar Amber kon alleen maar teleurstellend haar hoofd schudden. “Ik dacht dat
jullie vrienden waren,” zei ze snikkend terwijl ze haar tas en jas pakte. “Maar blijkbaar doen
jullie er echt alles aan om mijn geluk te verpesten.” Nienke kreeg tranen in haar ogen. “Ga
niet naar Jochem toe, alsjeblieft,” zei ze snikkend. Maar Amber liep de deur al uit. Fabian
omhelsde Nienke en keek naar Patricia die er wel erg stil bij zat. “Gaat het,” vroeg Fabian.
Patricia knikte. “Robert wil de sleutel vrijdag in de grote pauze hebben, dat zei hij vanmiddag
toen hij ineens voor mijn neus stond.” “Maar je hebt die sleutel niet, dat weet hij toch?” vroeg
Appie. “Ja.. maar ik moet hem echt vrijdag geven, ander zou Nienke de consequenties voelen
zei hij.” Fabian schrok hiervan en zag hoe Nienke bang voor zich uit keek. Patricia kreeg nu
ook tranen in haar ogen. “Wat moeten we nou,” zei ze snikkend. Fabian dacht zo hard na als
hij kon en bedacht zich ineens dat hij Patricia en Appie nog niet verteld had dat hij de sleutel
wel heeft. “Oké, ik heb misschien een idee. Ik moet jullie vertellen dat ik de sleutel wel heb.”
Hij keek naar een verbouwereerde Patricia en Appie. “Ja, ik moest er alles aan doen om de
sleutel te beschermen. Maar wat we kunnen doen is die sleutel na laten maken, maar dat de
tandjes bijvoorbeeld net iets anders staan dan het origineel.” “Maar Robert heeft die sleutel
toch al eens gezien?” vroeg Appie. “Ja, maar ik ga er niet vanuit dat hij alle details weet.”
“Maar als zij die sleutel in het medaillon geklikt hebben,” zei Nienke. “Dan weten ze wel veel
details.” “Precies, daarom moet hij er ook zoveel mogelijk op lijken, alleen past de sleutel