Informatie

je liegen, maar ik kon niet anders. Ik wilde je beschermen. En dat klinkt misschien gek als je
dit zo hoort maar na alles wat er met je gebeurd is en omdat je gezondheid nog niet
honderd procent is, kon ik je niet alles vertellen.” Nienke zweeg en bleef starend naar haar
kussen kijken. “Wil je alsjeblieft even naast me komen zitten?” vroeg Fabian. Nienke vond het
fijn dat hij haar alles probeerde uit te leggen, voor zover hij eerlijk is, want zou hij nu wel de
waarheid vertellen? Ze hoopte het zo erg. Ze zette zich naast hem neer. Fabian wilde een arm
om haar heen slaan, maar bedacht zich toen ze starend voor zich uit bleef kijken. “Ik weet
niet waar ik moet beginnen.” “Bij het begin misschien?” was Nienke’s logische opmerking.
Fabian knikte zacht, maar zuchtte vervolgens. Hij sloeg zijn handen voor zijn gezicht. “Ik kan
dit niet..” Nienke keek hem verbaasd aan, wat is er toch aan de hand? Hij pakte haar hand en
hield hem stevig vast. “Ik ben zo bang dat je weer een terugval krijgt.” Aan de andere kant
wilde hij het wel allemaal vertellen. Dan had hij tenminste geen geheimen meer voor haar. En
dit is de enige mogelijkheid om haar vertrouwen weer terug te winnen. Hij besloot het
allemaal rustig te vertellen. “Het mysterie lijkt misschien allemaal voorbij te zijn, maar dat is
het nog niet.” Er ging een lichte schok door Nienke heen bij die gedachte. De gedachte die
wel waar moest zijn toen ze naar de serieuze Fabian keek. Fabian vertelde haar alles. Over
Jochem en Robert, die twee gevaarlijke personen blijken te zijn, over dat hij Jochem en
Robert hoorde praten over haar en de sleutel die zij ooit gevonden hadden, over Patricia die
gechanteerd wordt en hoe dat is gekomen, over de kostbare wand met de opdrachten, over
Noa en Jeroen die de eerste opdracht lijken te doen, over Jochem die Amber inpalmt, over
hoe ze Robert en Jochem op een dwaalspoor willen leiden, hij vertelde alles. Af en toe stopte
hij even toen hij merkte dat Nienke het benauwd kreeg. Nadat hij alles had uitgelegd keek
Nienke verbijsterd voor zich uit. Ze was blij dat hij eindelijk eerlijk was, want dit kon hij
gewoon niet verzinnen. Maar door alles wat ze gehoord heeft is ze nog niet gerustgesteld. Ze
was een hele tijd opgelucht geweest dat het hele mysterie voorbij was, maar dat was het dus
nog helemaal niet. En dat zij, Amber en ook Patricia in gevaar zijn maakt het voor haar
allemaal nog erger. Fabian wist niet meer wat hij moest zeggen. Nu hij alles heeft verteld was
hij opgelucht, maar of het nou de juiste keuze is geweest? “Je had het me nooit verteld hè als
ik niet in de gaten had dat er iets niet klopte?” Ze hoefde eigenlijk niet eens een antwoord,
want ze wist het en zag het ook al in zijn ogen. Toch schudde Fabian ter bevestiging zacht
zijn hoofd, hij wilde namelijk echt eerlijk zijn. Hij zag een teleurstelling in Nienke’s ogen.
“Sorry,” zei hij zacht. “Ik wilde geen geheimen voor je hebben, echt niet. Maar ik kon niet
anders. Ik wilde niet dat je het wist omdat het eindelijk weer beter met je ging. En..” Fabian
stopte even met praten toen hij tranen in zijn ogen kreeg. Nienke slikte even toen ze Fabian
zo zag. “En nu heb ik alleen nog maar meer angst dat er weer iets met je gebeurt.” Fabian
baalde dat hij zijn tranen niet binnen kon houden, want hij wilde niet dat Nienke hem zo zag.
Maar Nienke kon zich nu ook niet meer inhouden en begon zachtjes te huilen. Fabian schoof
nu wat dichter naar haar toe en omhelsde haar stevig. Nienke begroef haar neus in zijn
schouder en besefte dat ze dit gemist had. Na een tijdje zo te hebben gezeten keken ze
elkaar aan terwijl Fabian Nienke’s tranen wegveegde die maar door bleven stromen. Ze vindt
het heel erg dat ze nog steeds in een gevaarlijk mysterie zitten, maar aan de andere kant is ze