Informatie

het weer goed komt tussen hen. Ze keek Amber aan en wist ook wel dat zij door had dat
Nienke zich heel rot voelde. Amber zag de tranen in Nienke’s ogen. “Ik wil naar huis. Ik kan
me toch niet concentreren.” Alsof het niks kon schelen wat de lerares zou zeggen pakte ze
haar spullen bij elkaar en stond op. “Zal ik met je meegaan?” vroeg Amber lief. Nienke
schudde snikkend haar hoofd. “Waar gaan wij gaan Nienke Martens?” “Ik, euh. Ik voel me niet
zo lekker.” De lerares zag een traan over haar wang rollen en gebaarde dat ze mocht gaan.
Nienke vindt het vervelend dat de docenten allemaal op de hoogte zijn van haar situatie. Ze
wordt namelijk anders behandeld, want een ‘normaal’ iemand zou nooit de klas uit mogen.
Maar dit keer was het voor Nienke de enige mogelijkheid om de les uit te komen.
Appie kon zijn oren niet geloven toen hij het hele verhaal van Fabian had gehoord. Appie had
ook dezelfde vragen waar Fabian al een tijdje mee zat. “Waarom zou Jochem iets in Amber’s
drankje doen?” Fabian haalde zijn schouders op. “Waarom denk je dat ik vroeg waar hij
allemaal naar gevraagd heeft? Hij wilde vast iets te weten komen. Over de sleutel, of over
Nienke haar geheugen. Gelukkig weet Amber niks, maar door dat spul weet ze niet meer alles
van wat er gisteravond gebeurd is.” Appie keek Fabian ineens geschrokken aan. “Maar Amber
wist wel dat Nienke bij haar oma was, of niet? Denk je niet dat dat te maken heeft met Robert
bij Nienke in het park?” Fabian’s mond viel open. “Natuurlijk! Ik vond het al zo vreemd!
Jochem moet Robert er vast op af gestuurd hebben!” Appie knikte. “We moeten Amber
vertellen dat Jochem een gevaarlijke creep is!” Fabian schudde zijn hoofd. “Nee, het enige wat
we kunnen is haar beschermen.” “Waarom?” “Je kent Amber toch? Die gelooft het niet en
daarbij lopen we het gevaar dat ze dan meteen naar Jochem rent.” “Je laat haar nu ook
gevaar lopen!” zei Appie kwaad. “En Nienke dan? Zij moet het ook weten!” “Wat heb je Appie
verteld?” Appie en Fabian keken geschrokken naar de deuropening in de kantine waar
Patricia stond. “Wat doe je hier? Je hebt toch les?” vroeg Fabian verbaasd. “Ik zei dat ik even
naar de Wc moest, maar wat heb je Appie verteld?” “Alles, ik moest wel. Ik keer iedereen
tegen me op één of andere manier en nu Appie het ook weet hebben we een extra hulp voor
de opdrachten en voor bescherming.” Patricia zuchtte. Ze vond het wel fijn een extra hulp,
maar of Appie een goed persoon daarvoor zou zijn? “Wat doe je eigenlijk hier als je naar de
Wc moet?” “Ik zocht eigenlijk Nienke. Hebben jullie haar gezien?” “Zit ze niet in de les?”
vroeg Fabian die serieus opstond. “Ze is huilend de klas uit gegaan. Tegen de lerares zei ze
dat ze zich niet lekker voelde.” Fabian keek geschrokken van Appie naar Patricia en
andersom. “Gast, je moet haar echt alles vertellen.” Patricia was het daar ook wel mee eens.
“Ze moet weten wat er allemaal aan de hand is. En als je je relatie nog wilt redden zou ik
zeker alles, maar dan ook echt alles vertellen.” Fabian drukte zijn hand tegen zijn hoofd aan.
Hij was zo bang dat hij haar gezondheid hiermee in gevaar bracht. Ook maakt hij haar
ontzettend bang door het allemaal te vertellen. Maar aan de andere kant kan hij gewoon
niets voor Nienke verzwijgen en hij kan al helemaal niet liegen. Ook al had hij het weer goed
gemaakt, toch had Nienke weer in de gaten dat er iets niet klopte. Patricia heeft gelijk, als hij
nu niet alles vertelt dan is hij Nienke kwijt. Alleen bij de gedachte al deed alles hem letterlijk
pijn. “Oké, ik vertel haar alles.” Hij pakte zijn spullen en ging op weg naar huis met de hoop