blok 15 lever en hepatobiliair systeem.pdf - VETserieus.nl

Wanneer je een histologiefoto wilt maken en de lobuli goed wilt kunnen onderscheiden zul je met
name rondom een portaal driehoek moeten fotograferen. Dit omdat je dan goed verschillende lobuli
in beeld kunt krijgen.
Leververvetting is in plaatje b te zien, waarbij je grote vetdruppels in het parenchym kunt ontdekken.
Dit komt bij meerdere diersoorten voor. Het is het gevolg van onvoldoende aanvoer van energie,
NEB, waardoor er veel vet wordt gemobiliseerd in NEFA’s en glycerol. Dit kan in de lever weer tot
TAG omgezet worden, en daar gaan stapelen. Het is met name het geval wanneer het dier veel vet
heeft en daarna heel erg moet hongeren. In dat geval is er namelijk ook veel vet beschikbaar om te
stapelen. Dit proces is pathologisch maar reversibel, dus een tijdelijke situatie.
De platen van hepatocyten worden afgewisseld door sinusoïden waardoor het bloed vanuit de
portale gebieden naar de centrale vene wordt getransporteerd. Aan de buitenzijde van de lobulus
bevindt zich een plaat leverparenchymcellen die loodrecht staat op de overige celplaten en zo de
perifere afsluiting van het leverweefsel van de lobulus vormt, de zgn. “limiting plate” (lamina
limitans).Op die plaatsen waar twee leverparenchymcellen aan elkaar grenzen bevinden zich de
galcapillairen (apicale zijde!!). Zij ontstaan doordat plaatselijk de leverparenchymcellen enigszins
uiteenwijken. Galcapillairen zijn dus niets anders dan verwijde intercellulaire spleten, die aan alle
zijden zijn afgesloten door “zonulae occludentes”.
De vorming en secretie van gal gaat niet gepaard met microscopisch waarneembare exocytotische
activiteit. Wel beschikt de canaliculaire membraan actieve transport mechanismen, ondersteund
door ATP-ase. Galzouten worden in de hepatocyten gesynthetiseerd. Ongeveer 95% van de, in het
duodenum afgegeven, galzouten wordt aan het
eind van de dunne darm, het ileum, geresorbeerd en aan het bloed afgegeven. Hier wordt het
grotendeels aan albumine en lipoproteïnen gebonden en in de lever bereikt het, via de
perisinusoïdale ruimte (de ruimte van Disse), de basolaterale membraan van de hepatocyt. De
galzouten worden hier actief m.b.v. transporteiwitten naar het cytosol getransporteerd en
vervolgens opnieuw actief aan de galgangen afgegeven. De aanvulling van de totale galzoutpool is
een voornamelijk cytosolair proces in de lever. In principe zijn alle leverparenchymcellen tot
galvorming in staat, maar zijn er lobulaire gradienten. De galcapillairen beginnen blind maar vormen
een anastomoserend netwerk dat zich uitstrekt over de vlakke laterale celmembranen van naburige
parenchymcellen.
Om de gal vanuit de galcanaliculi gaat de gal naar de ductus van Hering, de eerste verzamelbuis
parallel aan de sinusoïden. Deze komen samen in een grotere buis, ductus interlobulares. Deze buis
hoort bij de portale driehoek. De interlobulares gaan uiteindelijk naar de linker en rechter galbuis.
Wanneer deze samenkomen heet het de ductus hepaticus communis. Welke, indien aanwezig,
uitmondt op de galblaas, via de ductus cysticus. In het duodenum komt het uiteindelijk vanuit de
ductus choledochus na aanwezigheid van voedsel in het MDK. Deze mondt samen met de ductus
pancreaticus uit op de papilla duodeni major in het proximale deel van het duodenum descendens.
Het is dus een convergerend systeem. In de kleinere delen van de galgangen vinden we kubisch
epitheel (t/m interlobulares), en gaat geleidelijk over in cillindrisch epitheel met daartussen
slijmbekercellen. Dit om te kunnen wapenen tegen het gal.
Gal zorgt er voor dat er makkelijker vet opgenomen kan worden, door de aanmaak van een emulsie.
In gal zit galzouten, bilirubine, 95% water. De galzouten worden door de levercellen gemaakt uit
cholesterol en vetzuren. Andere functies van gal is het detoxificeren van toxinen, transporteren van
billirubine en galzouten en ze hebben een anti-bacteriële werking.
Een veelvoorkomend probleem bij herkauwers is Distomatose. Hierbij kunnen platwormen, vooral
de grote leverbot, Fasciola hepatica, de galgangen blokkeren. De problemen die je hiermee kunt
krijgen is het stapelen van gal in de lever door obstructie van de galafvoer. De vetten en vetoplosbare
vitamines kunnen niet meer opgenomen, maar de levercellen krijgen zelf ook last van de stapeling in