blok 15 lever en hepatobiliair systeem.pdf - VETserieus.nl

In de hilus van de lever vindt de aanvoer en afvoer van de lever plaats (a. Hepatica, vena porta,
lymfebanen, lymfeknopen, zenuwbanen). De vena cava hoort hier echter niet bij, omdat deze de
lever passeert en alleen de vena hepatica in zich opneemt op weg naar craniaal
De vena porta zorgt voor de afvoer van veneus bloed uit het MDK naar de lever. Dit gaat eigenlijk
over de maag en het rectum. Afvoer van de mond en het laatste deel van het rectum en anus worden
direct naar de vena cava caudalis overgevoerd, en gaat dus niet via de lever. Van belang bij
medicatie!
Tijdens de ontwikkeling is er vanuit de vitellina vaten een shunt, ductus venosus. Wanneer deze
shunt blijft bestaan wordt het bloed direct in de vena cava gedaan, zonder via de lever te gaan. Dit
noemen we een intra-hepatische shunt, waardoor o.a. ammoniak ophoping kan ontstaan.
De vene vitellinae vormen de poortader, de vv. hepaticae en het voorste deel van de vena cava
caudalis. In deze ontwikkeling kunnen allerlei problemen ontstaan, zoals stenoses, die tot shunts
kunnen leiden tussen het poortader systeem en het grote vatensysteem. Hierbij is er sprake van
portosystemische shunts, en zijn dus extra-hepatisch. Het overige deel van de vena cava caudalis
wordt door de eigen vaten gevormd, maar ontstaan uit de …
De histologie van de lever kan op 3 wijzen beschreven worden:
1. Klassieke anatomische lobulus (anatomie): de morfologische opbouw van een lobulus. de
terminale venule ligt centraal, het afvoerpunt van de lobulus. Op de hoekpunt liggen juist de
aanvoerende delen. De portale driehoek is de galgang, de vena porta en de hepatische
arterie. De twee aderen gaan dus de lever in, richting het terminale venule. De galgang loopt
juist uit de lever weg, richting de portale driehoek. Zie cirkel bij WC1.
2. portale acinus (functioneel): deze indeling is veel praktischer voor het verklaren van klinische
verschijnselen. Het middelpunt is hier de portale driehoek, en juist de terminale venule als
eindpunt. Door dit punt als middelpunt te nemen kun je veel beter de reactie van het
weefsel verklaren, op bijvoorbeeld zuurstof tekort of gevoeligheid voor toxische stoffen. De
lever is op die manier in meerdere zones te delen, welke respectievelijk meer of minder
aangetast zullen zijn. Verder weg van de portale driehoek is er minder zuurstof en
hormonen, maar juist meer van andere functies zoals glycolyse. Tussen de weefselstrengen
vinden we sinussen, gevormd uit de vitellinae vaten, welke onder de capillairen vallen. Ze
hebben een basaal membraan die niet over de hele wand mee lopen en verschillen daardoor
van andere capillairen. Gefenestreerde capillairen hebben kleine openingen, maar worden
nog wel bedekt door een basaalmembraan, waardoor de doorlaatbaarheid toch minder is.
De lever is uniek, deze zijn namelijk gefenestreerd en zonder bedekking van
basaalmembraan. Hierdoor kunnen veel grotere stoffen opgenomen, zoals vettransport.
Kupffer cellen zijn macrofaag achtige cellen in de sinusoïden die voor de afweer in de lever
zorgen. Verder zien we ook stellate cellen, welke zich buiten de sinusoïden bevinden tussen
de levercel en de basaalmembraan in de ruimte van Disse en kunnen vetten opslaan. Zie
ovaal in WC1.
3. portale lobulus (combinatie van anatomisch en functioneel): De galgangen worden als
middelpunt genomen en lopen vandaar uit naar de terminale vene. Direhoek in WC1.
Vanuit de galafvoergangen gaat het gal naar de galblaas wanneer deze aanwezig is. In de galblaas
ondervindt het gal wat bewerking, indikking en komt dan in het duodenum via de ductus
choledochus samen op de afvoergangen van de pancreas. Paard, rat en duif hebben geen galblaas
maar wel gal. De galgang is wel verwijd dus er is beperkte opslag mogelijk in de galgangen zelf.
Werkcollege 1:
Opmerkelijk is dat de veelvuldigheid aan functies van de lever eigenlijk maar door twee celtypen
worden vervuld, nl. de levercel of hepatocyt en de stellate macrofaag (de zgn. cel van Von Kupffer of