blok 15 lever en hepatobiliair systeem.pdf - VETserieus.nl

Het is een zeer besmettelijke, zeer acute meestal fataal verlopende virus infectie van het konijn. Het
wordt veroorzaakt door een zeer gastheerspecifiek calci-virus. Het veroorzaakt een acute
necrotiserende hepatitis met vaak ook een miltnecrose. In veel organen treedt DIS op met als gevolg
verscheidene bloedingen. Meestal zijn de dieren binnen 12 uur van de eerste verschijnselen dood.
Konijnen die jonger zijn dan 2 maanden kunnen de infectie overleven en immuun worden, vaccinatie
is bovendien tegen de ziekte mogelijk. Er is geen behandeling.
Chronische hepatitis
Het komt regelmatig voor, vooral bij het paard, de hond en vogelsoorten. Het wordt gekenmerkt
door fibrose en een lymfoplasmacellulaire ontstekingsreactie. Het kan in het verloop van een acute
hepatitis optreden maar ook primair ontstaan door voortdurende aanwezigheid van een agens (virus,
toxine, koper- of ijzerstapelingen). Wanneer de ziekte niet hersteld zal het overgaan in een cirrose.
De verschijnselen zijn minder eten, vermageren, braken bij de hond, minder uithoudingsvermogen
/prestatie en apathie. In een later stadium kan ascites optreden evenals neurologische
verschijnselen. Icterus komt regelmatig voor, evenals fotosensibiliteit bij het paard, schaap en rund.
De diagnose berust op histologisch onderzoek van een biopt. Het is van belang om eerst de ernst van
de leverdisfunctie te controleren aan de hand van albumine en ammoniak concentratie, evenals de
stollingsfunctie.
De therapie bestaat allereerst uit het achterhalen van een oorzaak. De meest voorkomende oorzaak
bij de hond is een immunologische reactie en kan met cortico’s behandeld worden. Bij vogels mag je
cortico’s overigens niet geven wegens het risico op een Aspergillus infectie. Ontstekingsremmers
kunnen bij een overmatige cellulaire ontstekingsreactie worden ingezet, NSAID’s.
Bij het paard is de chronische hepatitis vaak het gevolg van een senecio-intoxicatie en dan met het
mijden van senecio en cortico’s goed te behandelen.
Bij de hond is de behandeling meestal goed en de prognose dus ook. Zelfs bij aanwezigheid van veel
bindweefsel kan de lever zijn functie weer hervatten. Het herstel is dan niet restloos, grote prestaties
zijn niet te verwachten en de lever blijft verbindweefseld, maar het functioneren is prima.
Levercirrose bij het paard
Het is een gevolg van een chronische hepatitis en kenmerkt zich (evenals een chronische hepatitis)
vaak door cholestase. De reservecapaciteit van de lever is verminderd, maar zonder ernstige
belasting zal dit geen klinische verschijnselen geven. Wanneer dit wel het geval is kan een
insufficiëntie zich manifesteren als een HE, icterus en fotosensibiliteit. De meest voorkomende
verschijnselen zijn vermageren, anorexie, slecht presteren, apathie en hersenverschijnselen. Een
enkele keer kan koliek optreden als gevolg van stuwing in het MDK.
Bij verdenking op een levrcirrose kun je bij herhaling verhoogde bloedwaarden meten van AF, AST,
gamma GT, bilirubine en ammoniak. Deze bevindingen kunnen aanleiding geven voor het nemen van
een leverbiopt. Daarbij worden megalocyten, galganghyperplasie en fibrosering gevonden.
Hepatitis door koperstapeling bij schaap en hond
Schapen hebben een lage koperbehoefte en de klaringscapaciteit van de lever is beperkt, er treedt
dus snel een intoxicatie op, waarbij een stapeling in de lever kan leiden tot een hepatitis. Bij
Texelaars is de capaciteit nog geringer, door een genetisch defect in één van de eiwitten die het
koper in de gal uitscheiden. Koperstapeling bij het schaap wordt vaak veroorzaakt door dieren die
rundveebrok gevoerd krijgen, dat veel te veel koper bevat. Gebonden aan albumine komt koper via
de poortader in de lever, voor het lichaam noodzakelijke koper wordt dan in het bloed uitgescheden.
Het overtollige koper wordt door een intra-cellulair systeem van bindende en transporteiwitten naar
de canaliculaire membraan en actief naar de gal uitgescheden. Wanneer een verminderde capaciteit