blok 15 lever en hepatobiliair systeem.pdf - VETserieus.nl

Icterus zonder een anemie wordt altijd veroorzaakt door een leverziekte, dus dat is een eerste
aanwijzing. Bloedonderzoek levert meestal een sterke verhoging van de leverenzymen op, zoals AF
en ALT en vaak ook galzuren en bilirubine. De grootte, structuur en de dichtsheid van de lever
kunnen met een echo worden vastgesteld. Hepatitis is in principe een diffuus proces dat de lever in
gelijke mate aantast, maar de lever ziet er bij echo vaak normaal uit. Hepatitis is in principe dus een
histologische diagnose, waardoor een biopt noodzakelijk is.
Acute hepatitis moet spontaan herstellen, en er is dan ook geen specifieke therapie. Dit herstel kost
doorgaans 2-4 weken. Cortico’s zijn in principe gecontraïndiceerd als er nog geen bewijs is voor een
infectie, maar wel een mogelijkheid hiertoe. Het risico van een hepatitis is dat het zich voortzet als
een chronische hepatitis, die onopgemerkt beschadigingen kan geven. Na 4-5 weken is een goede
controle daarom van belang.
Hepatitis contagiosa canis (HCC)
Het is een belangrijke besmettelijke lverontsteking bij de hond, veroorzaakt door het canine
adenovirus type 1. Vooral jonge honden < 1 jaar zijn gevoelig voor de besmetting. De incubatietijd
bedraagt 2-5 dagen maar kan langer zjin. De infectie verloopt per os of per inhalatie. Na infectie per
os vermeerdert het virus zich in de tonsillen en lymfeknopen, waarna een viremie volgt. Een infectie
per inhalatie geeft een vermeerdering van het virus in de slijmvliezen van de respiratietractus. Vooral
het endotheel van de bloedvaten wordt aangedaan, waardoor een hemorragische diathese en
oedemen kunnen ontstaan.
De verspreiding van het virus gaat voornamelijk via de speeksel en ontlasting maar kan ook via de
urine. De ziekte komt vrij weinig meer voor als gevolg van een vaccinatie.
HCC komt in verschillende vormen voor: peracuut, acuut en subacuut, maar veel infecties verlopen
subklinisch.
• Peracuut: komt niet vaak voor. Het wordt gekenmerkt door een vergrote lever, herhaald
braken, toenemende dorst en hoge koorts. Er is een leukopenie en een verlengde
stollingstijd. De dieren sterven snel,soms zelfs voor de symptomen (denken aan vergiftiging).
• Acuut: deze vorm duurt 3-5 dagen en de dieren zijn: onrustig, anorexie, wel dorst, hoge
temperatuur en zeer ziek. Er is een conjunctivitis met fotofobie en sereuze ooguitvloeiing. De
lever is vergroot en pijnlijk bij palpatie. Bloedingen komen veel voor, de tonsillen zijn
vergroot en ontstoken, er is diarree en tonisch-clonische krampen van de achterpoten en
parese van de achterhand. Dit laatste is lang niet altijd.
• Subacuut:’deze vorm duurt 6-14 dagen en er bestaat een uitgebreide hemorragische
diathese van de huis en slijmvliezen. Soms is er sprake van icterus. Karakteristiek zijn
oogveranderingen zoals het melkglasoog. Dit is het gevolg van het neerslaan van antilichaamcomplexen
in de voorste oogkamer. Er kan ook een oedeem ontstaan
wanneerontstekingscellen de cornea beschadigen.
Met behulp van PCR kan het virus worden aangetoond. In de lever zien we kenmerkend een centrolobulaire
necrose, en insluitlichaampjes in de levercellen. In uitstrijkjes of coupes van de tonsillen en
lever kunnen postmortem de virusantigenen worden aanetoond.
Er bestaat geen specifieke therapie, en de behandeling is dan ook vooral ondersteunend en
symptomatisch. Er zijn wel effectieve vaccins, die voor CAV-2 zijn ontwikkeld maar ook tegen CAV-1
beschermen.
De prognose van de peracute vorm is slecht. Honden die de eerste 48 uur overleven hebben ondanks
ernstige verschijnselen een goede kans op herstel.
Virale hermorragische ziekte van het konijn (VHD)