blok 15 lever en hepatobiliair systeem.pdf - VETserieus.nl

Casus 4: noorse boskat van 5 jaar, mannelijk, met een E.Coli infectie van de galblaas. Een
neutrofilaire cholangitis ontstaat het meest vanuit een infectie vanuit het duodenum, en is typisch
een acute sepsis met leukocytose. Er kan een cholestase ontstaan, maar hoeft niet, en vaak zijn de
plasmawaarden van AF en galzuren verhoogd. De ontsteking kan chronisch worden. De symptomen
zijn algehele malaise, koorts, misselijkheid met anorexie en braken, cholestase en icterus is variabel.
De diagnose wordt gesteld op basis van: bloedwaarden, onder strikte echobegeleiding een biopt van
de galblaas, cultuurkweek van bacterie, gal is donkergroen in plaats van donkerbruin. De behandeling
is met AB, preferabel na een kweek. Een voorbeeld hiervoor is amoxicilline wat in hoge concentraties
in de gal wordt uitgescheden, het liefst oraal gedurende 3 weken. Een tweede zaak dat toegediend
moet worden is ursodeoxycholzuur, wat de galproductie stimuleert en zo de galblaas een beetje
“doorspoelt’. Eventueel moet de achterliggende oorzaak weggehaald worden. Als controle kun je nog
een biopt nemen en als de bacterie weg is, is de prognose goed.
Andere vormen van cholangitis zijn lymfocytaire of als gevolg van leverbot.
Casus 5: 7-jarige Duitse Herder, onder behandeling met ketaconazole, grote wond op het achterbeen,
wond moet gehecht dus hond kortdurend onder narcose. Er wordt gekozen voor een infuus met
propofol.
Ketaconazole is een anti-schimmelmiddel dat een subfamilie van CYP P450 remt, welke met name in
de fase I reacties een belangrijke rol speelt. Fase I reacties zorgen voor oxidatie van het farmacon,
zodat het middel uitgescheden kan worden, of actief / inactief wordt. Propofol wordt echter door
CYP P450 geklaard, dus als interactie tussen deze middelen moet je rekening houden met een
verminderde klaring. Het dier moet ter onderhoud minder propofol krijgen. Propofol doseer je in de
praktijk echter sowieso op effect, dus heeft het in de praktijk niet echt heel erg invloed. Een andere
manier om dit probleem te omzeilen is een ander middel gebruiken dat CYP P450 niet beïnvloed, die
zijn er echter niet zoveel.
Wanneer de remming van de ene familiesubset leidt tot een stimulatie van een andere enzymset
moet je juist meer geven. Maar dat is dus afhankelijk van welke subfamilie je precies remt.
Thema 3: ziekteleer
Syllabus H4
Hepatitis
Parenchymnecrose in de lever kan op basis van morfologie in een aantal verschillende vormen
worden ingedeeld:
• willekeurig verspreid:
o focale necrose: het komt willekeurig voor in eilandjes.
• Zonale necrose: deze komt afhankelijk van de oorzaak voor in specifieke zones van de acinus.
o Centro-lobulair: rond de terminale tak van de v. hepatica. Hypoxie is heel typisch
hiervoor.
o Paracentraal: slechts één acinus grenzend aan de v. hepatica.
o Periportaal: rond de portaal driehoek, komt weinig voor, bijv. bij toxinen.
o Confluent / bridging necrose: confluente necrose is necrose van grotere groepen
levercellen. Het gaat altijd samen met een ontstekinsreactie, en geeft na een tijdje
een verval van het reticuline netwerk. Het is vaak gelokaliseerd in zone 3. Wanneer
de necrose zich uitbreidt en van centraal naar portaal overspringt dan spreken we
van bridging necrose.
o Panlobulair en massieve necrose: het bevat een geheel lobje van Kiernan, en
wanneer dit meerdere lobuli betreft spreekt men van massale necrose. De
leverstructuur is niet gestoord maar door de prolaps zullen de vene en de
portaaldriehoek wel dichter bij elkaar liggen.
o Fulminante hepatitis: een necrose van de hele lever. Alle leverfuncties vallen uit,
waarbij ALTIJD DIS, icterus en HE opvallen. De dieren herstellen niet en overlijden
binnen één dag.