blok 15 lever en hepatobiliair systeem.pdf - VETserieus.nl

hepatitis, waarbij de lever acuut necrotisch wordt en als geheel uitvalt. Dit komt
echter zelden voor. De kat neemt een uitzonderingspositie in, want deze kan bij een
gebrek aan arginine ook een hyperammoniëmie laten zien zonder shunt. Ammoniak
wordt gemeten om HE vast te stellen, en is bovendien de enige gevoelige en
specifieke indicator voor shunts. Bij een niet overtuigende uitslag kan ook een
ammoniak-tolerantietest gedaan worden.
Bloedeiwitten: bij een chronische leveraandoening kan een hypoalbuminemie optreden. Dit
tekort leidt echter nooit tot de oedeemgrens door de reservecapaciteit van de lever.
Globulines worden hoofdzakelijk buiten de lever gevormd, maar bij purulente en sommige
chronische processen kan een hoog gamma-globuline optreden.
Bloedstolling: door een verminderde eiwitsynthese of vitamine K resorptie kan de stolling
soms verstoord raken. De meest voorkomende oorzaak is een verbruikscoagulopathie zoals
DIS. Bij bijvoorbeeld hepatitis en neoplasieën treedt zoveel celschade op dat de
stollingsfactoren continue verbruikt worden. De bepaling van fibrinogeen is het
belangrijkste. Alvorens een leverbiopt te mogen doen is het bepalen van de stolling bij GD en
P vereist. Bij P is de stolling echter zelden afwijkend.
Met laboratoriumonderzoek is het echter niet mogelijk om een diagnose te stellen. Wel kun
je zeggen dat er aan de lever iets afwijkends is, maar de welke leverziekte dit is kan alleen
met aanvullend onderzoek worden vastgesteld. Hiervoor volstaat het dus ook om enkele
gevoelige en specifieke parameters te gebruiken van het bloedonderzoek, en de
onderzoeksvraag en de diersoort bepaald welke je vervolgens kiest om te meten.
Overige aanvullende diagnostiek:
• Leverbiopsie: bij vrijwel alle lever en galweg aandoeningen is het histologische beeld
specifiek. Voor een goede representatie zijn ten minste twee biopten nodig. Een
ernstige stuwingslever en abnormale stolling zijn contra-indicaties. Het nemen van
een biopt kan eventueel onder echobegeleiding. Het is een routine bepaling, maar
het kan bij weinig ervaring toch risico’s geven door bloedingen of aanprikken van
onbedoelde structuren. Het beoordelen van het histologsich beeld moet aan een
professional worden overgelaten. De precieze techniek is afhankelijk van de
diersoort.
• Cytologisch onderzoek van een dunne naald aspiratie biopt: deze vorm is voor de
meeste aandoeningen niet geschikt voor nader onderzoek, want alleen afwijkingen
van afzonderlijke cellen zijn hiermee te bepalen. Voorbeelden van deze
aandoeningen zijn stapelingen . Wel is het voordeel dat het bij stuwing of
stollingsproblemen minder gevaar oplevert door de dunne naald. Bij LH wordt dit
onderzoek nooit toegepast.
• Echografie: het biedt de mogelijkheid te beoordelen op grootte, structuur en
verspreiding van de aandoening. Het is van belang een echo voorafgaand aan de
biopsie te doen, zodat lokale processen bij de biopsie niet gemist worden. Met de
echo kunnen ook de galblaas, de v. porta en de extra-hepatische galwegen worden
beoordeeld. De omvang van het dier beperkt echter de mogelijkheden van de echo,
omdat hoe groter het dier, hoe kleiner deel in beeld gebracht kan worden.
• Andere beeldvormende technieken: röntgenologisch kunnen met angiografie de
doorbloedingen in kaart worden gebracht. En met radioactieve stoffen kunnen de
galstroom, de aard van shunts en het volume van de lever worden gemeten.
• Leverfunctietests: naast de ammoniaktolerantie tests zijn er veel functietesten bij GD
in omloop. Ieder onderzoek beperkt zich echter tot één leverfunctie.