E - Hearst Magazines

door Gandor Bronkhorst // fotografie Jasper Faber / Bruno Press
‘Na een paar maanden kregen we
zelfs ramptoeristen: mensen
die bij de ingang stonden om te kijken
wie er allemaal geweigerd werd’
De vibe van een club moet van de
muren druipen, de belofte van seks
moet in de lucht hangen. Nachtclub
Jimmy Woo had dit allemaal vanaf
dag een en maakte internationaal
naam. Om dat een jaar vol te houden,
dat is knap. Maar tien jaar! Dat is een ongekend
lange tijd in een ontzettend hype gevoelige
branche. En nog immer is er geen
directe concurrentie voor Jimmy Woo als dé
celebrity hang out van Nederland.
Allereerst, hoe begon het?
Casper Reinders: ‘Een paar jaar eerder had
ik Noa [een noedelrestaurant] geopend aan
de Leidsegracht. Dat bleek een groter succes
dan ik verwacht had. Daarna opende ik met
een compagnon Moko en weer later Suzy
Wong, wat eerst nog Joia heette. Mijn compagnon
en ik gingen uit elkaar, hij kreeg Moko
en ik kreeg Suzy Wong. Toen ik daar zat,
zag ik dat aan de overkant een pand te huur
was. En ik wist dat er een clubvergunning op
zat. Maar die club was nooit open geweest.’
Hoezo niet?
‘Ja, raar verhaal. De pandeigenaar had een
zoon. Die zoon wilde blijkbaar niet werken
en had daarom een club gekregen van zijn
vader. Het is een keer open geweest voor een
bedrijfsfeest, daarna nooit meer. Een jaar
lang heb ik een paar keer per week gebeld
dat ik het pand wilde huren.’
Er was toen niet zoveel te doen in dat
deel van de Korte Leidsedwarsstraat.
‘Inderdaad. Toentertijd was het nogal een
pissteeg, niemand wilde er zitten. Ik woonde
er vlak om de hoek, maar liep er nooit doorheen.’
Hoe kwam de buzz dan toch?
‘Een jaar lang heb ik tegen iedereen geroepen:
ik open binnenkort een nieuwe club.
Dan zei ik dat het in een omtrek van tweehonderd
meter van Suzy Wong zou gebeuren.
Daardoor kwam er een soort buzz. We
hebben het tot vlak voor de opening stil kunnen
houden.’
Wat waren de toonaangevende
zaken op dat moment?
‘Op het moment dat wij open gingen, was
Sinners misschien de meest toonaangevende
club. Maar er was een soort gat. Je voelde dat
er iets nieuws moest komen. We zijn op het
juiste moment gekomen. Met goed geluid.
En het lichtplafond natuurlijk.’
Die kwam uit een clip van Justin
Timberlake, vertelde ontwerper
Eric Kusters me eens.
‘Jaaaa, dat klopt ten dele. Uit de clip Rock
your body, daar kwam de manier van bewegen
van de lampen vandaan.’
Hoe kwam je aan het geld?
‘Dat is best een aardig verhaal. Ik heb het
niet eerder verteld. Ik zat in Suzy Wong met
Sergio de grootste aandeelhouder van Bacardi
[Sergio Danguillecourt, achter-achterkleinkind
van Facundo Bacardi]. Daar vroeg
hij aan het einde van ons gesprek: “Wat wil je
nou echt nog eens doen in de horeca?” Ik zei
dat ik een club wilde beginnen, en dat ik aan
de overkant iets wist. Toen-ie wegliep zei hij:
“Als je ooit de kans krijgt om dat te doen, bel
mij.” Sergio heeft me mijn geld gegeven om
Jimmy Woo te beginnen. Het is altijd geheim
geweest dat hij mijn aandeelhouder was. Hij
is inmiddels overleden door een vliegtuig-
DECEMBER 2012
IntERvIEw
crash, en toen werd ook duidelijk dat dit
echt een privé-investering was. Niemand
was ervan op de hoogte.’
De rijen kwamen daarna al snel.
‘Ja, dat kan ik me heel goed herinneren, die
rijen. De eerste paar weken stond de host bij
de deur met bouncers om zich heen die de
massa tegenhielden, zodat ze niet omver gelopen
werd. Er stonden honderden mensen
voor de deur. We zagen zelf ook niet aankomen
dat die drukte zo ineens zou komen. De
angst bij de host... Mensen dachten: Wat gebeurt
hier? We hadden er nooit rekening
mee gehouden dat we dranghekken moesten
bouwen.’
ESQUIRE.nl59