Bulletin 2001, 1 PIV-opleiding voor de gevorderde ... - Stichting PIV

Door een viertal sprekers werd het onderwerp regres nader toegelicht.
Mr. F.Th. Kremer (directeur Stichting PIV), naast dagvoorzitter ook één van de sprekers, belichtte
eerst het ontstaan en de historie van regresrecht van de werknemersverzekeringen zoals ZW, WAO,
VOA en later WAJONG, WAZ en REA en vervolgens het regresrecht van zowel de volksverzekeringen
zoals ANW, AAW, AWBZ als de werkgever.
Aan de hand van diverse sheets schetste hij de omvang van het regres en de daaruit voortvloeiende
kosten. Naast een overzicht van de van toepassing zijnde convenanten stond hij stil bij de status
daarvan. Het WAO-convenant loopt per 31 december 2000 af, zodat er voor 2001 een nieuw
convenant dient te worden gesloten. Ook de randvoorwaarden van collectivering almede de voor- en
nadelen daarvan passeerden de revue. Kremer ging uitgebreid in op het zeer actuele onderwerp
buitengerechtelijke kosten en gaf aan over welke geschilpunten een beslissing is dan wel nog moet
worden genomen. Spreker besloot met een kort resumé van hetgeen wij in het jaar 2001 kunnen
verwachten: Een tweede WAO-convenant, het afkoopbedrag 2001 AWBZ-convenant, het vonnis
Rechtbank Arnhem inzake Amicon/Sterpolis en het onderzoek van de KUB met betrekking tot de
normering van de schuldvraag.
Mr. W. H. van Boom (Vakgroep Privaatrecht, Centrum voor Aansprakelijkheidsrecht, KUB) nam, zoals
hij zelf stelde, het theoretische verhaal voor zijn rekening. Aan de orde kwam welke
aansprakelijkheidsgronden regresnemers kunnen inroepen en welke positie regresnemers innemen in
vergelijking met de benadeelden. In dit kader kwam ook art. 6:101 BW (eigen schuld) aan de orde en
de tweedeling in het aansprakelijkheidsrecht (TRV, eigen schuld in het verkeer). Van Boom ging in op
de ontwikkelingen met betrekking tot subrogatie (art. 7.17 BW), waarin onder andere is geregeld dat
de verplichtingseis niet langer gesteld hoeft te worden. Tot slot behandelde spreker de verjaring van
regresvorderingen en de vraag of regresnemers gebruik kunnen maken van het rechtstreeks
vorderingsrecht op aansprakelijke verzekeraars. Deze vraag kon niet eenduidig worden beantwoord.
Na de theepauze belichtte mr. W.A. Sinninghe Damsté (Hoofd Bedrijfsjuridische Zaken, Sociale
Verzekeringsbank) het regresrecht vanuit de overheid en wel uit hoofde van de verhaalswet
ongevallen ambtenaren. Hij ging onder andere in op het begrip ambtenaar en de omvang van het
verhaal. Ook besprak hij de nog kort van toepassing zijnde rechtsongelijkheid met betrekking tot het
onderwerp regres ter zake van het pensioen. De overheid heeft vanaf 1 januari 2001 geen
verhaalsrecht meer voor het ouderdomspensioen van ambtenaren. De van toepassing zijnde
regresbepalingen
en de diverse convenanten lichtte hij, door middel van 'smeuïge' voorbeelden, toe: in diverse landen is
verhaal water naar de zee dragen: Ben je zover dat er überhaupt een vonnis komt, dan moet je maar
afwachten of er deurwaarders zijn om de vordering te innen en of de overheid van dat land bereid is
dit geld uit te laten voeren.
Mevrouw mr. H.M. Storm (Advocaat Afdeling Rechtshulp ANWB) sloot de middag af met het
onderwerp 'Werkgevers ex art. 6: 107a BW' en de totstandkoming van de wettelijke regeling. Door de
haast waarmee dit laatste is gebeurd kwalificeert zij dit artikel als 'een rommeltje' en concludeerde
vervolgens dat de werkgever in het werkgeversregres met drie 'petten' op zit: een sociaal
verzekeringsrechtelijke, een civiel aansprakelijkrechtelijke en een gelijkschaling
werkgevers/overheidspet. De afzonderlijke statussen van de werkgever en de bruto/nettoproblematiek
kregen in haar voordracht ruime aandacht. Alhoewel uit art. 6:107a BW duidelijk blijkt dat
het verhaalsrecht van de werkgever beperkt is tot het nettoloon, bepleitte Storm toch een bruto
verhaalsrecht. Het netto civiel plafond laat hiertoe echter geen ruimte.
Met betrekking tot de buitengerechtelijke kosten is zij van mening dat deze kosten volledig voor
verhaal vatbaar zijn.
Tijdens de plenaire discussie werd met name ingegaan op de bruto/netto-problematiek en de
buitengerechtelijke kosten waarbij vanuit de zaal werd aangegeven dat bij werkgeverclaims (de eerste
52 weken ) toch duidelijk rekening dient te worden gehouden met het netto civiel plafond.
print pagina.