F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

www.cgfdejong.nl
de spanningen in het Nabije Oosten noch door de islam noch door het jodendom
gebracht worden, maar alleen door de kracht van Gods Geest, door de
prediking van het evangelie, door de arbeid der zending (p.48). Bergema
pleit dan ook voor de zending onder de joden en moslims. Al is hij zich
bewust van de moeilijkheden.
De kwestie van de zending onder de joden werd in het begin van de jaren
zestig acuut met de oprichting van Nes Ammim in de staat Israël. De bedoeling
was om door middel van een christelijke nederzetting aan Israël steun en
sympathie te geven. De initiatiefnemer, dokter J. Pilon, ervoer dat toestemming
van de Israëlische autoriteiten alleen te verkrijgen zou zijn, wanneer er
geen joodse christenen aan het project zouden meedoen en wanneer elke
gedachte aan zending onder de joden zou worden uitgeschakeld. Geen
wonder dat rondom Nes Ammim een hevige discussie ontstond in Gereformeerde
kring. Bergema schreef op 23 maart 1963 dat de vrijwel volledige
uitschakeling van de zendingsgedachte ook hem moeite kostte, maar dat hij
begreep dat het in de omstandigheden niet anders kon. “Eerst moet een basis
van solidariteit en wederzijds vertrouwen worden gelegd; stenen moeten uit
de weg worden geruimd, die op de weg der zending zijn gelegd mede door
de schuld van de kerk en de “christelijke” landen van het westen in het
verleden. En zo, indirect, kan Nes Ammim op den duur toch voor de zending
van groot belang zijn”. 3 De zending onder de joden kon dus wel worden
opgeschort, maar niet definitief opgegeven.
In 1968, kort voor zijn overlijden, schreef Bergema een tweede brochure
over Israël, ditmaal in de reeks Verkenning en Bezinning onder de titel
“Verbroken eenheid”. Het ging nu om de breuk tussen kerk en Israël in de
nieuw-testamentische tijd.
De schrijver begint met een uiteenzetting over wat hij ‘tweeërlei verkiezing’
noemt. Daarmee bedoelt hij in de eerste plaats de verkiezing van Israël als
het volk van God, een verkiezing die stand houdt ook na de komst van Jezus.
De tweede verkiezing is een verkiezing binnen Israël van hen die samen met
de uitverkorenen uit de heidenen mede-deelgenoten van het heil zijn (p. 9
e.v.). In het Oude Testament wordt trouwens al gesproken over de ‘rest’ van
Israël die behouden blijft.
Bergema is het niet eens met de gedachte dat het optreden van Jezus helemaal
verklaard kan worden vanuit de joodse ideeën van zijn tijd. Jezus
schafte de Thora niet af, maar hij vervulde haar en stelde haar in het licht
van de heilshistorische verandering die door Zijn komst als beloofde Messias
3 Van Klinken, Opvattingen, 561.
55