F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

24www.cgfdejong.nl
Morele Herbewapening. De Ronde Tafel Conferentie was een uitgelezen
moment voor lobbywerk. Veel oude bekenden zagen elkaar weer in Den
Haag!
Henny had niet alleen veel kontakten met de kerkelijke achterban door zijn
vele preek- en spreekbeurten door het hele land. Hij trok ook de aandacht
van prinses Wilhelmina door een referaat dat hij hield op een zendingscongres
in Woudschoten, waaraan zij had deelgenomen. Hij sprak over de veranderde
situatie in Indonesië en de rol van de zending daarin.
In juni werd Henny aan het hof ‘genood’ voor een gesprek. Tijdens de
audiëntie spraken ze over allerlei kwesties als de kerken in Indonesië, de
aansluiting bij de Wereldraad, de Morele Herbewapening en dergelijke.
Henny schrijft in zijn aantekeningen over Wilhelmina: “… Blocnote voor
zich, waarin ze van tijd tot tijd aantekeningen maakt, wat veronderstelde dat
haar geheugen minder wordt. Met grote letters. Gebruikt geen bril. … De
prinses zag er keurig uit in een grijs mantelpakje.”… Ze beëindigde het
gesprek met te zeggen “dat ze het prettig had gevonden weer eens iemand
ook uit onze kerken te ontmoeten. Vroeger ook al één, verleden jaar, ze
herinnerde zich de naam niet, maar toen ik de naam van Verkuyl noemde,
kwam die haar niet onbekend voor. Ze had ook wel van Bavinck gehoord en
zou hem ook wel eens willen ontmoeten. Geen moeilijkheden met naar
buiten gaan (achteruitlopen en zo)”.
Inmiddels was Henny getroffen door een zoveelste hartaanval. Hij viel
daarbij tussen het perron en de trein in Amersfoort. Ook al deed hij het
daarna wat kalmer aan – het hielp niet. De huisarts scheef hem drie maanden
absolute rust voor. In het Zendingsblad van de Gereformeerde Kerken stond
naar aanleiding hiervan: “men brenge hem niet in verleiding”.
Makassar: mei-september 1950
Begin 1950 vertrok Henny, alleen, met de Zeeland naar het zelfstandige
Indonesië. Jitske en de jongste dochter Betty zouden later volgen. In een
vraaggesprek met Trouw van 22 mei 1950 met de kop “Prot. Kerken in
Indonesië gaan zware tijd tegemoet”, sprak Henny zijn bezorgdheid uit over
de toestand in Indonesië. De opleiding van christenintellectuelen was van
levensbelang. Hij was bang voor de komst van een islamitische staat. De
christenen konden zich in Indonesië nog altijd goed weren, omdat ze goed
waren opgeleid. Het aantal conservatieve islamieten in Indonesië was groot
en hun opleidingen werden nu beter. Voor de oorlog had hij al geschreven