F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

226www.cgfdejong.nl
strijd voor rechtvaardigheid voor de verdrukten op politiek en sociaal-economisch
terrein. Maar niet iedere vorm van strijd tegen onrecht is een medewerken
aan het bevrijdend recht-maken van ons leven en van de wereld door
God. Zelfs kan men m.i. niet zeggen, dat revoluties van ongelovigen, van
communisten bijvoorbeeld, wanneer zij tegen hetzelfde onrecht in opstand
komen, als waartegen wij strijden “eine ähnliche oder parallele Richtung
einschlagen”, zoals Rossel zegt, op grond waarvan hij samenwerking met
deze machten verdedigt, omdat ze “bewuszt oder unbewuszt von einem
Glauben beseelt sind, der dem christlichen Glauben parallel läuft”. Dat mag
incidenteel in bepaalde gevallen zo zijn, omdat het werk der wet ook in de
harten van hen, die niet in God geloven, geschreven is, terwijl wij omgekeerd
altijd moeten bedenken, dat veel wat door hen die wel in God geloven
gedaan is en nog gedaan wordt, met God rechtzettend werk in strijd was en
is. Maar revoluties, die niet gedreven worden door het verlangen Gods
ordeningen voor het sociaal-economische en politieke leven, die door de
zonde zijn aangetast te herstellen en te handhaven, hebben in het heden en in
het verleden, telkens weer tot nieuwe onderdrukking en onrecht geleid. Zelfs
wanneer bepaalde revoluties, zoals bijvoorbeeld de Franse Revolutie van het
einde van de l8de eeuw of van de communisten in 1917 in Rusland, aan
allerlei gruwelijke misstanden een einde hebben gemaakt, waarom wij ons
achteraf kunnen verheugen, maken het nieuwe onrecht en de onderdrukking
van de vrijheid, die men zeide te beogen, het voor ons onmogelijk van een
“Revolution Gottes” te spreken; ook al wordt veel menselijk kwaad door
God ten goede gekeerd en blijkt telkens weer, dat het onmogelijk is zich
durend te verzetten tegen de wetten die God voor het sociaal-economische
en politieke leven heeft gesteld. En die Hij ook door Zijn gerichten heen
handhaaft. Maar het werkt alleen maar verwarrend wanneer wij over het
heilshistorisch handelen van God spreken als “die revolutionäre Weltordnung
Gottes”.
Wel drijft het eschatologisch karakter van de zending er ons toe, ons radicaal
op de toekomst te richten, waarheen Christus op weg is, de totale en radicale
vernieuwing van deze wereld, die door de messianistische bewegingen is
misverstaan en waarmee de futurologie geen rekening kan houden maar dat
voor ons dè stimulans is voor ons zendingswerk. De God van ons heil, is de
God van de geschiedenis. Door het heil, zegt Berkhof in zijn “Gegronde
verwachting” (blz. 79), slaat Hij de teleologische brug tussen begin en einde.
Wij belijden Christus immers naar Zijn eigen zelfopenbaring als de alpha en
de omega, het begin en het einde. De toekomst is Zijn Rijk.