F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

www.cgfdejong.nl
geleden heb ik bij mijn promotie bij de verdediging van een mijner stellingen
reeds gepleit voor de opvatting van en in malam
partem. En de profetische bewegingen in Afrika, Azië en Amerika bieden
vrijwel alle een voorbeeld van zulk een grijpen van het Koninkrijk van God
met geweld in plaats van door bekering en gelovige overgave aan het heilswerk
van God, die door Zijn Geest en op Zijn tijd en op de door Hem bedoelde
wijze het Koninkrijk doet komen. Wie zijn leven meent te vinden
door het Koninkrijk met geweld te grijpen, zal het verliezen, maar wie zijn
leven verliest om Christus wil, zal het vinden (Mt. 10: 39). Ook Hoeng, de
leider van de Tai-ping-beweging in China, werd zoal niet in zijn eerste
visioenen dan toch zeker later, beïnvloed door de christelijke boodschap van
het Koninkrijk der hemelen, maar zij leidde hem niet tot bekering, maar hij
wilde er zijn eigen positie door versterken.
Ook bij de andere profetische bewegingen, waarvan ik er enkele vermeldde,
ging het om zelfhandhaving. De vrijheid en het leven, waarvan het evangelie
spreekt, werden door hen ingepast in hun eigen magische levens- en wereldbeschouwing
om zo de toekomst te kunnen beheersen.
Alleen wie de toekomst door het geloof verstaat als een toekomen van God
in Christus, wie het Koninkrijk ziet als een genade-gave, die men niet grijpen
kan, maar waarvan men alleen een burger kan worden door bekering en
zelfverloochening, door een sterven met Christus om met Hem op te staan in
een nieuw leven kan het rechte zicht verkrijgen op het eschatologisch karakter
van het heilswerk van Christus en van de zending.
En dan is er nog een derde reden, waarom de bestudering van deze messianistische
bewegingen voor de zendingsarbeider mijns inziens van zo grote
betekenis is. In veel gevallen betreft het namelijk een uiting van culturele
frustratie bij de betrokken bevolking, die optreedt als gevolg van het feit dat
door de zending onwillekeurig kerkelijke structuren en westerse ethische
gedragspatronen onaangepast worden overgeplant, waardoor de bekeerlingen
op het zendingsterrein in verwarring geraken, hun identiteit dreigen te
verliezen en in een cultureel vacuüm terechtkomen in plaats van in het rijk
van vrede en geluk, dat zij verwacht hadden. Het is vooral Balandier geweest,
die, in zijn publicaties over het Kimbangisme in de Kongo, hierop
gewezen heeft. De zending zal ook op haar hoede moeten zijn voor het
gevaar van zulk een culturele frustratie, en moeten pogen, samen met de
leden van de inheemse kerken door een flexibele kerkstructuur te zoeken en
een nieuwe vreugdevolle levensvulling voor hen te vinden, die aan hun
mentaliteit is aangepast en toch geworteld is in Christus. Vooral de conferen-
215