F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

172www.cgfdejong.nl
Uiteindelijk werden Bergema en Verkuyl in alfabetische volgorde op de
voordracht geplaatst. Aan de synode werd meegedeeld, dat de generale
zendingsdeputaten aan Verkuyl de voorkeur gaven. Over diens dynamische
karakter werd opgemerkt: “Was er in het verleden, althans bij de hoogleraren,
wel eens aanleiding tot de vraag, of dit dynamische wel steeds door
bezonnen wijsheid geleid werd, nu overweegt in hun midden de hoop, dat
het samenwerken in het college de gewenste samengang van dynamiek en
wijsheid zal bevorderen”. 6
Op zaterdag 24 september ontving Bergema per telegram het bericht van zijn
benoeming. Hij was blij verrast. In zijn journaal schreef hij: “Nooit gedacht
dat ik de benoeming zou krijgen. Beslissing wordt moeilijk, maar eerst brief
afwachten”. 7 De verrassing voor het gezin Verkuyl was niet minder groot.
Geleidelijk drong het tot Bergema door, dat bezwaren tegen Verkuyl bij de
benoeming uiteindelijk de doorslag hadden gegeven. Men vond hem “te
weinig tactisch” in zijn optreden en in zijn werk “te veel journalist, te weinig
wetenschapper”. Op 1 november 1955 “om 16 uur” nam hij de benoeming
aan. 8 Enkele dagen later deelde hij dit besluit aan de synode mee; hij wilde
de cursus in Makassar echter eerst nog afmaken. 9 Zo vertrokken de Bergema’s
pas op 5 mei 1956 uit Makassar om na een lange reis, waarop Sumba
en Midden-Java werden aangedaan en ook een bezoek aan Israël werd
gebracht, in september 1956 in Amsterdam te arriveren.
Bergema kon bij de uitvoering van zijn nieuwe taak voortbouwen op het
werk van Bavinck. In tegenstelling tot zijn voorganger zou zijn werk als
hoogleraar beperkt blijven tot Kampen. Als toeruster van aanstaande zendingsarbeiders
hoefde hij niet van voren af aan te beginnen. De vooropleiding
had reeds vaste vormen aangenomen. Zij beschikte dankzij de opening
van het zendingscentrum te Baarn (februari 1946) over leslokalen, logiesruimte
voor 30 personen en de facilitaire hulp van het genoemde centrum.
Vanaf 1956 werd zij met toestemming van de synode zelfs heel deftig zendingsseminarie
genoemd. Wat zijn derde taak betrof – het geven van advies
en voorlichting aan gemeenten en zendingsorganisaties – kon Bergema
rekenen op de hulp van ds. H.A. Wiersinga, die in 1946 was aangesteld als
zendingspredikant in bijzondere dienst voor de missionaire toerusting.
Om een beeld te krijgen van de wijze waarop Bergema van 1956 tot 1968 als
zendingshoogleraar en rector van het zendingscentrum werkzaam is geweest,
6 Ibidem, 24 mei en 4-5 juli 1955.
7 Journaal Bergema, 24 sept. 1955, familie-archief Bergema.
8 Ibidem, 1 nov. 1955.
9 Ibidem, 24 sept., 5 okt. 1955.