F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

www.cgfdejong.nl
Voor Jitske was de Sumba-tijd zwaar. Ze kreeg haar vijfde kind: Betty. Ze
gaf de kinderen les en had ook nog de leiding over de huishouding – een
enorm werk. Het eerste jaar waren er 21 theologiestudenten. Zij woonden in
een internaat verbonden aan de Theologische School. Verder waren er
gemiddeld steeds tien anak piara. Dit waren meisjes die een opleiding
volgden en intern waren, evenals de studenten. Deze opleiding verzorgde
Jits: hygiëne, kinderverzorging, huishouding, naaien, borduren en koken.
De zendingspost in Karuni was min of meer een autarkische gemeenschap.
Er waren paarden, varkens, kippen en een groentetuin. Dat gaf veel werk.
Henny en Jits hadden bovendien veel last van malaria en andere tropische
ziekten en Henny kreeg op Sumba weer last van zijn hart. Voor Jitske was
het een moeilijke en eenzame tijd. Ze raakte overspannen, maar na een paar
maanden op Java doorgebracht te hebben, knapte ze gelukkig op.
Er zouden echter zwaardere tijden volgen. Henny schreef in 1940 een verslag
over de lectuurdienst als zendingsmiddel in Indië. In dit verslag stonden
door de oorlogsdreiging opvallend eschatologische verwachtingen. Hij
schreef: “Hoe meer wij het einde der wereldgeschiedenis naderen, hoe meer
deze grondtegenstelling [d.w.z. tussen degenen die Jezus aanvaarden en
degenen die dat niet doen] zich zal toespitsen en verdiepen. Vele teekenen
wijzen er op, dat wij leven in dit laatste stadium der wereldgeschiedenis.
Hoe lang dit stadium zal duren, weten wij niet”.
Oorlog
Sumba was wel in een uithoek van de wereld, maar Henny en Jits hielden
zich goed op de hoogte. Ze bereidden zich op de oorlog voor door rijstvoorraden
aan te leggen. Per slot was Sumba een arm eiland en met al deze
studenten waren er heel wat monden te vullen.
Op Sumba had het Binnenlands Bestuur een klein vliegveld aan laten leggen,
ook al dacht men niet dat de Japanners naar deze afgelegen eilanden zouden
komen. Enige voorboden van oorlogshandelingen waren er al geweest.
Vanaf de zendingspost Karuni, gelegen op een heuvel, kon men de oorlogsbodems
zien varen die naar Australië uitweken. Bij een schermutseling met
de Japanners werden twee (of drie) Nederlandse schepen in Straat Sumba
door torpedo’s getroffen en in de grond geboord. Dit was alles goed te zien
– de strepen in het water van de torpedo’s en het zinken van de schepen.
Al eerder waren twee vliegtuigen op Sumba verongelukt. Eén in zee, een
Australisch toestel, en één op het land, een Amerikaans toestel. De Australiers
waren gruwelijk verbrand door de zon en het zoute water en spoelden
17