F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

16www.cgfdejong.nl
Meteen na aankomst pakte Henny zijn doctoraalstudie op en nog in hetzelfde
jaar 1936 deed hij cum laude het doctoraal examen. Daarna richtte hij zich
op zijn promotie. Het was een enorme inspanning zijn proefschrift De boom
des levens in Schrift en Historie op tijd af te krijgen. Henny moest de promotie
een paar keer uitstellen, vanwege zijn oude maagkwaal.
Gelukkig hielpen twee van zijn neven, Gerben en Piet Visser, hem bij het
correctiewerk. Een precisiewerk, want het aantal voetnoten was groot.
Beiden waren paranimf en één van hen viel tijdens de promotie, vanwege
vermoeidheid, prompt flauw. De belangstelling voor de promotie was groot.
De kosten waren voor deze promotie niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk
hoog. Op Sumba moesten de drukkosten nog worden afbetaald. Maar dat
ging vrij vlot, want zoals Jitske zei: op Sumba was toch nauwelijks wat te
koop, dus je kon goed sparen.
Henny beëindigde vervolgens zijn dienstverband met de zendende kerken
van Friesland en hield een afscheidspreek in Heeg. Daarna deed hij zijn
intredepreek in Nijverdal, de zendende kerk voor Sumba. Hij dankte de
kerken dat hij had mogen promoveren.
Vijf dagen na de promotie vertrokken Henny, Jitske en hun vier kinderen –
Jitske had in de verlofperiode hun vierde kind (de vertelster van deze levensgeschiedenis)
gekregen – weer met de Johan van Oldenbarnevelt naar Batavia
om vandaar uit naar Sumba te gaan.
Sumba: 1938-1942
Van de aankomst op Sumba bestaat een leuk verslag van Jitske, dat aangeeft
hoe primitief het in die tijd nog was. Omdat er geen haven was, moesten de
schepen van de KPM op de rede blijven liggen. Je moest om aan land te
komen via een wiebelige trap in een bootje stappen. Bij slecht weer was dat
een heel karwei. Daarna moest je op het goede moment, als de prauw de
grond raakte, eruit springen – het strand op. Jitske raadde de zendingsvrouwen
aan om bij aankomst oude schoenen aan te doen.
Voor de kinderen was Sumba een paradijs. Ze konden naar hartelust buiten
spelen. Er waren weinig blanke kinderen op Sumba; ze werden met veel
aandacht en liefde omringd. Als er bijvoorbeeld één jarig was, kwamen alle
studenten de jarige toezingen. De stoel van de jarige werd versierd en je
mocht een eigen programma kiezen voor die dag. De vrijheid was groot. Wel
leerden ze veel dingen die onmogelijk in Nederland toepasbaar waren.
Bijvoorbeeld via achterwerk en staart op een karbouw klimmen; of sprinkhanen
vangen, aan een rietje rijgen en dan op een houtskoolvuurtje bakken.