F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

150www.cgfdejong.nl
van de 70 parlementsleden en bezat daarmee een kleine meerderheid, wat
overigens niet wil zeggen dat niet ook leden van de oppositie vaak instemden
met Nadjamoedin’s beleid. Doch ook de term “regeringspartij” dekte de
lading niet, daar elke fractiediscipline ontbrak. Wat hen losjes bond was de
federatiegedachte van Linggajati, alsmede de gedachte dat er hard en eendrachtig
gewerkt moest worden om het land zowel in politieke, staatsrechtelijke
als economische zin te herstellen van de ravage die de oorlog had
aangericht. Vandaar dat deze fractie ook de Fraksi Pembangunan (Fractie
van de Opbouw) genoemd werd. 69
Daartegenover stonden de “progressieven” (Fraksi Progressif) , de “oppositie”,
een term die al enkele malen gevallen is. Deze bestond overwegend uit
islamieten, doch ook een aantal christenen rekende zich ertoe. Die fractie
kende als minderheid meer discipline dan de “regeringspartij” en boycotte
soms uit ongenoegen en bloc de zittingen van het parlement, zoals eind meibegin
juni 1947 toen, tijdens de eerste regeringswisseling, hun leider Tadjoedin
Noor werd weggestemd als parlementsvoorzitter en niet als minister-president
of zelfs maar als minister in de nieuwe regering werd opgenomen.
Desondanks was de scheidslijn tussen “links” en “rechts” vloeiend. Minister
van Onderwijs E. Katoppo bijvoor-beeld beschouwde zichzelf als “rood”,
doch werd wegens zijn plannen op onderwijsgebied gesteund door Bergema
en de “regeringspartij”. Hoewel de “oppositie” overwegend republikeins (in
boven omschreven gematigde zin) van oriën-tatie was, vond Bergema haar
politieke motieven soms moeilijk te doorgronden. Veel oppositieleden
onderhielden banden met Nederlandse linkse partijen en met het NVV. Ooit
mordicus tegen “onderwerping” aan Java, neigden ze in 1947 naar een of
andere vorm van aansluiting bij de Republiek, “waarschijnlijk omdat zij in
de Republiek de krachtige figuur tegenover Holland zien, die ook voor hen
de kastanjes uit het vuur gehaald heeft”, aldus een ietwat cynische
Bergema. 70 Desalniettemin vonden ook Mononutu en Tatengkeng de aanstelling
door Soekarno van Ratu Langie tot “gouverneur” van Oost-Indonesië
onaanvaardbaar – alsof het gebied tot de Republiek behoorde! Wel wilde
men al in een vroeg stadium de instelling van een parlementaire commissie
die contact met Yogyakarta zou zoeken. Hierover beneden meer.
Mislukte fractievorming, de eerste zittingsperiode
69 Anak Agung, Negara Indonesia Timur, 809. Dit was de naam die Anak Agung er aan gaf.
In de Dagboeken van Bergema komt hij niet voor.
70 Journaal Bergema, 2, 13 en (citaat:) 14 mei 1947.