F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

www.cgfdejong.nl
pelen met name van Andreas. Zoals gebruikelijk in die tijd was zijn preek
ingedeeld in drie “precies” uitgewerkte punten, te weten: 1 het zoeken naar
den Christus der Schriften, 2 het vinden van den Christus der Schriften en 3
het leiden naar den Christus der Schriften. Hij werd benoemd in zendingsdienst
vanuit de Friese kerken te Kebumen als tweede missionair predikant
naast ds. K. van Dijk. Zijn indologie-studie kwam hem nu goed van pas,
want deze studie was vooral georiënteerd op Java.
II Indië-Indonesië
Op weg naar Indië: 1929
In die tijd verbleef men zeven jaar in Indië voordat men met verlof ging naar
Nederland. Het afscheid nemen van familie en vrienden was daardoor zwaar.
In deze zeven lange jaren was schrijven de enige communicatie die men had.
Een brief deed er vier weken over. In dringende gevallen stuurde men een
telegram, dat er twee of drie uur over deed. “Op aarde zullen wij elkaar niet
meer zien” werd er vaak bij het afscheid gezegd. (Dit gold inderdaad voor
Henny’s vader die in 1935 overleed, toen Henny en Jits op Java verbleven.)
Wanneer de boot naar Indië vertrok, speelde een muziekkapel. Serpentines,
als symbolische laatste band, werden van boord naar de kade gegooid.
In de vele zendingsbladen kan men de beschrijvingen lezen van de reis naar
Indië. Henny’s reisbeschrijvingen vallen echter meteen op omdat hij ze in
een groter kader plaatst. Hij is politiek goed op de hoogte – zeker van de
koloniale politiek. Wanneer ze Egypte bezoeken, schrijft hij een artikel over
dit land met als thema “de strijd tussen oud en nieuw”. Hij beschrijft de
conservatieve en moderne stromingen in de godsdienst (in dit geval de
islam) – daarnaast de oude koloniale politiek en de nieuwe nationalistische
ideeën. Zijn conclusie is dat wat er vandaag aan ontwikkelingen in Egypte
en India plaatsvindt, morgen in Nederlands-Indië zal gebeuren. Verder legt
hij uit dat politiek en zending veel met elkaar te maken hebben. Dit thema
zal steeds in zijn leven een rol blijven spelen.
Waarover alle zendingsarbeiders wèl dezelfde mening hadden, was de
havenstad Port-Saïd. In vele variaties werd deze “verdorven” stad beschreven
als “poel des verderfs”, “slijkstad” of “de droesem van de samenleving”.
Toch weerhield de droesem Henny en Jitske niet om interessante dagtochtjes
naar die stad te maken.
13