F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

www.cgfdejong.nl
verbroken en wiens bloed vergoten is voor de vergeving van onze zonden
en die ten derde dage waarlijk is opgestaan van de doden.
Ook al zullen sommigen onder de hedendaagse lezers deze voor de docenten
bindende belijdenisformulering nogal massief vinden, het voorstel van de
voorbereidingscommissie was verstandig. Het hield rekening met de gevoeligheden
van de westerse partnerkerken juist op het punt van gezamenlijk
theologisch onderwijs. Dogmatische verschillen vormden nu eenmaal een
steen des aanstoots op de weg naar eenheid. Zouden er geen waarborgen
gegeven worden dat het onderwijs metterdaad zou plaats vinden op de basis
van de genoemde confessies, dan zou deelname voor de Gereformeerde
Kerken in Nederland en mogelijk voor andere Nederlandse kerken en zendingsinstanties
van gereformeerde signatuur bezwaarlijk kunnen zijn. Ongetwijfeld
is dit de reden geweest dat de commissie deze gedetailleerde
grondslag voor het onderwijs aan de theologische school voorstelde. In dat
licht moet ook het besluit gelezen worden dat kerken een eigen docent
konden benoemen voor die vakken die dogmatisch gevoelig lagen. Het lijkt
mij duidelijk dat in deze grondslagproblematiek de westerse partnerkerken
te nadrukkelijk domineerden en aan sommige van hun partnerkerken in
Indonesië iets oplegden dat niet in overeenstemming was met het eigen voelen.
Althans dat blijkt uit één van de conferentieverslagen:
Met grote aandacht hebben wij geluisterd, toen delegatie na delegatie
zich uit moest spreken over deze belangrijke beslissing. Zouden de
Gereformeerde Kerken, op Soemba werkend, de Christelijk Gereformeerden
en de Bonders, die onder de Sadan Toraja’s arbeiden, hun
dogmatische bezwaren opzij weten te zetten en medewerking verlenen?
Duidelijk was, dat persoonlijk al de voorgangers uit deze gebieden niets
liever wilden dan ja zeggen en zich daartoe soms ook lieten verleiden, al
bleek dan steeds, dat zij hadden bedoeld: “áls mijn kerk en zending er
mee akkoord gaan”.
Het blijkt dat de schrijver van dit verslag, ds. Gramberg van Bali, 189 het goed
gezien heeft: de beide Toraja-kerken konden hun toezeggingen niet gestand
doen, juist door een gebrek aan medewerking van de zijde van hun overzeese
189 Th.B.W.G. Gramberg, “Kerkelijk oecumenisch leven in oost-Indonesië. De Conferentie
in Makassar, Maart 1947”, in Nederlandsch Zendingsblad, 30 (1947) 53vv, 66vv, 74vv
(67).
123