F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ... F:\Wpdocs\WZOK\Kleine Reeks\Bundel Bergema\BundelBergema ...

16.09.2013 Views

120www.cgfdejong.nl agenda: onderwijs, kerkelijke werkers, sociale arbeid, gezondheidszorg, voorlichting en de verhouding tussen kerk en staat. Wat dat laatste betreft zag de Raad zijn taak in eerste instantie in deelname aan het parlementaire werk in de Deelstaat Oost-Indonesië. Hij heeft zich met succes gemengd in de discussies over de vorming van een departement voor godsdienstzaken en later vooral ook in de vragen betreffende de religieuze grondslag van de staat. Bergema vertegenwoordigde de Raad in het parlement van de deelstaat in 1947 tot aan de zomer van 1948, toen hij met verlof ging. Het werk werd tijdens en na Bergema’s verlof – dat in verband met ziekte tot de zomer van 1950 zou gaan duren – overgenomen door de toenmalige secretaris van de Raad, de Minahasische predikant R.M. Luntungan (1907-1979). Omdat een ander artikel in deze bundel aan Bergema’s politieke werk in dat jaar gewijd is, ga ik er op deze plaats aan voorbij. Wie de stukken van de kerkelijke Malino-conferentie leest, komt onder de indruk van het feit dat hier mensen bijeenwaren met een heel duidelijke en concrete visie: gestalte te geven aan de belijdenis dat Christus Heer is op alle terreinen van het leven. Het was de taak van de Madjelis Keristen om de kerken van de gemeenschappelijke roeping te doordringen, hen in de uitvoering van die taak van dienst te zijn en op te treden als de “ambassadeur” van de kerken op politiek terrein. Ds. Marantika heeft eens gezegd: Voor ons hier in oostelijk Indonesië kreeg het streven naar eenheid een eerste vorm op een stille berghoogte, en met uitzicht op Makassar: Malino, tuin van vrede. Zowel in staatkundig als in kerkelijk opzicht heeft Malino geschiedenis gemaakt als de geboorteplaats op weg naar een nieuwe orde, waar de geest van broederschap alles droeg, zowel in het huis van de kerk als in de staat. 185 Ik vind dit een mooie typering, maar je moet er iets aan toevoegen: het is diegenen die aan die gemeenschap gestalte moesten geven vergaan als al die anderen van wie de bijbel vertelt dat zij hoog op de berg een visioen hadden ontvangen, maar daarna weer moesten afdalen om in de laagvlakte te ervaren 185 “Bagi kita di Indonesië bahagian Timur ini, maka usaha keesaan ini pernah mendapat rupanja jang pertama diatas sebuah pegunungan jang teduh dan pemandangan diatas kota Makassar: Malino – tamasja perdamaian. Mau tjara Tata Negara, mau tjara persekutuan umat Keristen, maka nama Malino sudah ditjatatkan pada sedjarahnja: selaku tempat kelahiran semula arah kepada satu susunan baru, dimana roh persaudaraan mendjadi batu alasan, mau di perumahan Geredja pun di Negara”. Zie “Pidato Pembukaan Sidang Madjelis Keristen Indonesia bahagian Timur, 27 oktober 1949”, ISGIT I/2/2.

www.cgfdejong.nl hoe zwaar en moeilijk de realisering van een droom kan zijn. Zo verging het althans degenen aan wie de conferentie te Malino de opdracht had gegeven de eenheid gestalte te geven. Het moderamen van de Madjelis Keristen stuitte al direct op de alledaagse problemen van geldzorgen, huisvesting en het bezetten van posten. Gelukkig verleende de Protestantse Kerk van Makassar gedurende een aantal jaren gastvrij onderdak aan het moderamen in de bijgebouwen van de Immanuelkerk. Maar de geldzorgen bleven. Daarbij kwam dan ook nog eens dat de moderamenleden veel op reis waren. De lange afwezigheid van Rumambi, de secretaris – wiens reizen overigens grote betekenis hadden voor de internationale contacten van de jonge kerken in Indonesië in het algemeen en die van de Madjelis Keristen in het bijzonder – en de omstandigheid dat de voorzitter niet in Makassar woonde, brachten met zich mee dat het werk van het moderamen hoofdzakelijk, en zeker in het eerste jaar, neerkwam op de schouders van Khouw en Bergema. Dat is veel, te veel, geweest voor Bergema, die tijdens zijn verlof in Nederland medio 1948 te horen kreeg dat hij wegens zijn fysieke conditie voorlopig niet terug mocht naar Indonesië. Met de aanstelling van R.M. Luntungan als algemeen secretaris in 1948 kwam de Madjelis Keristen echter in goede handen. Toen Bergema medio 1950 terugkeerde was het niet meer nodig dat hij zich met de Madjelis bezighield. Bovendien waren de politieke omstandigheden zozeer veranderd dat hij zich in feite ook niet meer kon bezighouden met het dagelijkse reilen en zeilen van de Madjelis. Zijn werk als (mede) initiatiefnemer en wegbereider van de oecumenische beweging zat erop. De Theologische School vroeg voortaan al zijn aandacht. De Theologische School in Makassar Het besluit tot oprichting van de Theologische School door de kerkelijke Malino-conferentie was de kroon op het voorbereidend werk van Bergema. Tijdens de laatste, nog juist voor de oorlog gehouden conferentie van de Nederlandsch-Indische Zendingsbond in Karangpandan bij Solo (1941) was Bergema gevraagd om op grond van zijn ervaringen in het onderwijs aan gemeentevoorgangers in Karuni op Sumba een rapport te schrijven over het theologisch onderwijs in geheel Nederlands-Indië, en dat vervolgens rond te sturen aan alle theologische docenten in Nederlands-Indië. Door de oorlog was het daarvan niet gekomen, maar in het kamp te Pare-Pare was de toe- 121

120www.cgfdejong.nl<br />

agenda: onderwijs, kerkelijke werkers, sociale arbeid, gezondheidszorg,<br />

voorlichting en de verhouding tussen kerk en staat. Wat dat laatste betreft<br />

zag de Raad zijn taak in eerste instantie in deelname aan het parlementaire<br />

werk in de Deelstaat Oost-Indonesië. Hij heeft zich met succes gemengd in<br />

de discussies over de vorming van een departement voor godsdienstzaken en<br />

later vooral ook in de vragen betreffende de religieuze grondslag van de<br />

staat. Bergema vertegenwoordigde de Raad in het parlement van de deelstaat<br />

in 1947 tot aan de zomer van 1948, toen hij met verlof ging. Het werk werd<br />

tijdens en na Bergema’s verlof – dat in verband met ziekte tot de zomer van<br />

1950 zou gaan duren – overgenomen door de toenmalige secretaris van de<br />

Raad, de Minahasische predikant R.M. Luntungan (1907-1979). Omdat een<br />

ander artikel in deze bundel aan Bergema’s politieke werk in dat jaar gewijd<br />

is, ga ik er op deze plaats aan voorbij.<br />

Wie de stukken van de kerkelijke Malino-conferentie leest, komt onder de<br />

indruk van het feit dat hier mensen bijeenwaren met een heel duidelijke en<br />

concrete visie: gestalte te geven aan de belijdenis dat Christus Heer is op alle<br />

terreinen van het leven. Het was de taak van de Madjelis Keristen om de<br />

kerken van de gemeenschappelijke roeping te doordringen, hen in de uitvoering<br />

van die taak van dienst te zijn en op te treden als de “ambassadeur” van<br />

de kerken op politiek terrein. Ds. Marantika heeft eens gezegd:<br />

Voor ons hier in oostelijk Indonesië kreeg het streven naar eenheid een<br />

eerste vorm op een stille berghoogte, en met uitzicht op Makassar:<br />

Malino, tuin van vrede. Zowel in staatkundig als in kerkelijk opzicht<br />

heeft Malino geschiedenis gemaakt als de geboorteplaats op weg naar<br />

een nieuwe orde, waar de geest van broederschap alles droeg, zowel in<br />

het huis van de kerk als in de staat. 185<br />

Ik vind dit een mooie typering, maar je moet er iets aan toevoegen: het is<br />

diegenen die aan die gemeenschap gestalte moesten geven vergaan als al die<br />

anderen van wie de bijbel vertelt dat zij hoog op de berg een visioen hadden<br />

ontvangen, maar daarna weer moesten afdalen om in de laagvlakte te ervaren<br />

185 “Bagi kita di Indonesië bahagian Timur ini, maka usaha keesaan ini pernah mendapat<br />

rupanja jang pertama diatas sebuah pegunungan jang teduh dan pemandangan diatas kota<br />

Makassar: Malino – tamasja perdamaian. Mau tjara Tata Negara, mau tjara persekutuan<br />

umat Keristen, maka nama Malino sudah ditjatatkan pada sedjarahnja: selaku tempat<br />

kelahiran semula arah kepada satu susunan baru, dimana roh persaudaraan mendjadi batu<br />

alasan, mau di perumahan Geredja pun di Negara”. Zie “Pidato Pembukaan Sidang Madjelis<br />

Keristen Indonesia bahagian Timur, 27 oktober 1949”, ISGIT I/2/2.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!