Editie 10 van 2013 - t Periodiekske

Onlangs werd minister van Staat Herman De Croo uitgebreid
in de bloemetjes gezet omdat hij 45 jaar lang (sinds 31
maart 1968) onafgebroken zitting heeft in de Kamer van
volksvertegenwoordigers. (“Ik blijf in de Kamer tot ik overlijd,
nadien verhuis ik naar de Senaat”, is één van zijn gevleugelde
uitspraken). Tussen 1999 en 2007 was HDC zelfs Kamervoorzitter.
Ikzelf werkte toen als vertaler in het parlement. De gevierde was
toen dus eigenlijk mijn grote chef. Even na de millenniumwende
(2001, dacht ik) maakte de Kamervoorzitter een ongelukkige val
van zijn paard, met een vrij ernstige halsfractuur als onfortuinlijk
gevolg. Rond dat incident maakte ik destijds een kleine impressie.
Voor u, waarde lezer, snorde ik de tekst opnieuw op.
Equus
“Zeker over ’t paard getild” en andersoortige melige opmerkingen
rond de jongste, iets minder accuraat door onze voorzitter
genomen hindernis … voor ons hoeven ze niet echt. Ze passen
niet bij het grootste drama dat de meest hyperbeweeglijke
aller Michelbekenaars ooit treffen kon: een bepaalde vorm van
roerloosheid.
Het begon nochtans allemaal zo ontroerend. Lente in de lucht.
Briesend door weidse landschappen. Kortom: het nek plus ultra
voor wie even snuiven wil.
Eén minder gelukkige eigenschap zorgde evenwel voor een
struikelblokje: soms durft Herman zich wel eens feestelijk te
vergalopperen. Als middelbare zestiger mág je niet meer hals
een wervelwind door je landerijen draven. Moét je de passies op
geregelde tijdstippen even kunnen intomen. Maar blijkbaar vielen
ze niet te vieren. De teugels.
En dat kon écht niet langer. Door de beugel.
GARAGE SELLESLAGHS
PRINS BOUDEWIJNLAAN 28 - 2550 KONTICH - tel. 03/844.22.77
51
Hij en zijn ros 1 - een mooi paartje, hinnikte het kiesvee. Maar trop
is te veel en veel meer dan Hermans ongebreidelde rijstijl was
echt niet nodig om het dier te doen steigeren. Met behulp van
een altijd beschikbare schoft was het verder een koud kunstje
om de eerste burger van ’t land op te zadelen met een minerve 2
(sic). Ongetwijfeld een nachtmerrie voor de gevallene. Dat zal hij
ruiterlijk moeten toegeven.
Nu ons werkpaard blijkbaar voorspoedig herstelt van de
uitschuiver, hopen wij van harte dat hij het parlementaire rostrum
spoedig weer gezwind kan bestijgen. Mogen wij hem manen tot
het nemen van voldoende rust? Voor de continuïteit van ’s lands
bestuur is het wel niet opportuun dat de voorzittersstoel - horror
vacui! - al te lange tijd leeg blijft.
In het slechtste “geval”, ligt de noodoplossing voor de hand. Over
de gezondheidstoestand van het paard waren de persberichten
veeleer schaars. Maar zo die niet al te veel te wensen over laat,
volstaat het even de geschiedenis erop na te slaan.
En te verwijzen naar de oplossing die Caligula 3 voor soortgelijke
leegstand in petto had …
Frank Kloeck
1 “Beyaert” genaamd, naar de gelijknamige ontwerper van de
parlementaire parking waar de eminente bestuurder zijn stalen
viervoeter pleegt te stallen.
2 “Gipskraag” in keurig Nederlands. Wie over een paardengeheugen
beschikt, is voorts nog niet volledig vergeten dat Minerva de
godin van de ambachtslui en de kunstenaars is.
3 Romeins keizer - 1ste eeuw. Behing zijn paard Incitatus met
juwelen en overwoog het tot consul te benoemen.