OPENING DUIKSEIZOEN 2012 Maandag 9 april 10.30 uur ...

OPENING DUIKSEIZOEN 2012
Maandag 9 april 10.30 uur
Stormvogel Voornsemeer

Hellevoetse Onderwatersport Vereniging Oké
Secretariaat:
Postbus 237
3220 AE Hellevoetsluis
tel: 0181- 328873
═════════════════════════════════════════════════════════════
Voorzitter: Peter Ouwens 0181 - 311486
Secretaris: Lucien van Dee 0181 - 328873
Penningmeester: Harold Homberg 0181 - 320769
penningmeester@duikvereniging-oke.nl
Bestuurslid: Cor Terlouw 0181 - 317984
Bestuurslid: Kees Groenendijk 0181 - 417434
Bestuurslid: Fred Meulstee 06 - 44494464
Bestuurslid Teun Roest 0181 - 327078
Alle bestuursleden: bestuur@duikvereniging-oke.nl
═════════════════════════════════════════════════════════════
Conditietrainers: Luc Coenen 0181 - 322811
trainers@duikvereniging-oke.nl
Opleidingen: Kees Groenendijk 0181 - 417434
opleiding@duikvereniging-oke.nl
═════════════════════════════════════════════════════════════
Redactie: Sjaan & Cor Terlouw 0181 - 317984
redactie@duikvereniging-oke.nl
═════════════════════════════════════════════════════════════
Kascontrole: Luc Coenen 0181 - 322811
═════════════════════════════════════════════════════════════
Lief & Leed: bestuur@duikvereniging-oke.nl
═════════════════════════════════════════════════════════════
Ledenadministratie: Luc Coenen 0181 - 322811
administratie@duikvereniging-oke.nl
═════════════════════════════════════════════════════════════
NUMMER KAMER VAN KOOPHANDEL ROTTERDAM: 40386029
INSCHRIJFNUMMER NOB: 122
KWARTAALCONTRIBUTIE VERENIGING € 43,00
REKENINGNUMMER RABOBANK: 34.48.18.500
GIRONUMMER POSTBANK: 7236298
WEBSITE: www.duikvereniging-oke.nl
WEBMASTER: webmaster@duikvereniging-oke.nl
ADVERTENTIES: hele pagina € 45,- en halve pagina € 25,- per jaar
Postbank
Giro: 7236298
Rabobank
Rek.nr.34.48.18.500
═════════════════════════════════════════════════════════════

Van de Voorzitter.
Hoi beste buddy’s;
Hierbij de eerste versie “van de Voorzitter” van mijn hand, jullie kennen mij
allemaal en weten dat ik op de laatste ledenvergadering ben voorgedragen als
voorzitter, en als zodanig ben benoemd.
Ook de functie van penningmeester is opnieuw ingevuld door Harold Homberg.
Mijn eerste taak is het bedanken van de afgetreden leden Nils beek en Ilco van
Scheijndel.
Zij hebben een aantal jaren veel van hun tijd ingezet ten faveure van de
vereniging en hebben zeer adequaat de hun toevertrouwde taak uitgevoerd
waarvoor nogmaals dank uit naam van alle leden.
Ik zal mijn uiterste best doen om jullie niet teleur te stellen en ben al volop bezig
om te proberen de club weer wat los te trekken. Dat doe ik natuurlijk niet alleen
maar met het gehele team dat op dit moment het bestuur vormt. (Kijk op de
site voor info)
Maar ook die kunnen het niet zonder de hulp en inzet van alle leden want,
“Er is geen club zonder leden en zonder leden is er geen club”
Het is al weer een beetje aan het opzomeren zoals jullie buiten kunnen zien en
voelen.
Binnenkort zal het duikseizoen weer worden geopend door de traditionele
“paasduik”die weer wordt gedaan bij de stormvogel zoals jullie al hebben
kunnen lezen op de “WEBSITE” van HOV OKé.
Log eens in en zie dat er op de site al weer volop informatie staat over
uiteenlopende zaken.
Er zijn het afgelopen jaar wat kleine aanpassingen gedaan aan de site en het
komende jaar zal dit zich voortzetten.
Als iedereen die iets organiseert dit aan de webmaster doorgeeft zal die het
ASAP plaatsen zodat iedereen weet wat er zoal te gebeuren staat.
Laat je de komende tijd verrassen en log regelmatig in om het laatste nieuws te
vernemen.
Beste duikgroeten van uw voorzitter,
Peter Ouwens

Beste buddies,
Op maandag 9 april aanstaande is het weer zover: De
Paasduik!
We verzamelen om 10.30 uur bij de Stormvogel voor de
briefing. En dan:
Deze paasduik wordt anders dan jullie gewend zijn.
Spectaculairder, spannender, en mooier. Wat we
allemaal gaan doen? Dat hoor je ter plekke!
Neem in ieder geval je leitje, kompas en wat
notitiepapier mee.
Na de duik kunnen we nog gezellig napraten in de
"Okeet", onder het genot van een kopje chocolademelk,
en de welbekende boterhammen met eitjes. Aan de
kinderen is ook gedacht, om zich te vermaken in de
"Okeet"
Kortom, maak je agenda voor die dag maar leeg, en
kom meeduiken. Is je pak gekrompen in de winter, en
pas je er niet meer in, supporters zijn ook welkom!
Tot de 2e paasdag!
Lucien-------Peter-------Hans

London Calling
Het is alweer bijna een jaar geleden dat ik naar Londen vertrokken ben dus
hoog tijd dat ik jullie op de hoogte breng van hoe het hier gaat!
Ik moet zeggen dat het wel even wennen is voor iemand uit Vierpolders.
Met zeven miljoen mensen om je heen loopt er altijd wel eentje voor je
voeten. Het grootste verschil vind ik dat je niet even makkelijk ergens heen
kan. Of je moet in het altijd drukke openbaar vervoer (ja ze staan echt
allemaal hun krantjes te lezen ondanks dat er geen plek is), of je staat met
je auto in een grote verkeersopstopping.
Daar moest ik natuurlijk wat op verzinnen! Dus heb ik een motor gekocht.
Het mooie is dat je met je motor hier op de meeste busbanen mag rijden.
Het nadeel is dat die rode dubbeldekkers best wel groot zijn van dichtbij.
Is het verkeer hier al een cultuurschok als je in een auto zit, met een motor
is het helemaal wennen: Nooit een rustig moment, altijd wel iemand die
harder of juist langzamer wil, veel toeteren, net alsof je in het buitenland
bent.
Maar als het weer een beetje mooier wordt ga ik lekker de “countryside”
in! Slingerende wegen, over heuvels en door dalen.
Nou moest ik natuurlijk ook wat leuks gaan doen en het liefste iets waarbij
je nat wordt. Naar een andere duikvereniging gaan zag ik niet echt zitten
dus ben ik op zoek gegaan naar een apneu of freedive club. Uiteindelijk
ben ik bij Notanx (www.notanx.com) terecht gekomen en train daar een à
twee keer per week.
Eigenlijk dacht ik dat ik het meeste wel gezien had in het water maar er is
een hele nieuwe wereld open gegaan van oefeningen technieken en
inzichten. Allemaal erg leerzaam en leuk!
Er is heel veel aandacht voor techniek, we zwemmen met speciale
trainingsvinnen: goedkope, slappe rubber vinnen waarmee je niet
vooruitkomt als je geen mooie slag met gestrekte benen hebt. Voor de
buiten duiken van de zomer heb ik natuurlijk van die meter-lange vinnen
nodig!
Ook wordt er veel met de monovin gezwommen. Dat valt nog best tegen,
niet alleen valt er nog een hoop te schaven aan mijn dolfijnslagtechniek
maar ook kost het een hoop spierkracht om zo'n groot blad door het water
te bewegen.
Ik heb al een paar keer verbaasd gestaan van mijn eigen kunnen. Mijn
persoonlijk record bij de statische discipline (gewoon zo lang mogelijk je
adem inhouden) is al 2min45! Wat wel belangrijk is is om het aan het

egin van een training te proberen. Niet na een uur hard zwemmen
wanneer iedere spier in je lichaam om zuurstof schreeuwt. Verder een paar
ontspanningsoefeningen en gewoon rustig gaan liggen.
De meeste disciplines bij freediven gaan de diepte in. Dat is lastig oefenen
in een zwembad dus zijn we enige weken geleden met een groep naar
Parijs gegaan om in een 20 meter diep zwembad te oefenen. En ik heb het
gehaald! Met vinnen, zonder vinnen, aan de lijn voorttrekkend, een rondje
zwemmen over de bodem en weer terug. Een supergoed gevoel!
Wat me het meeste opviel is dat op 20 meter je longen voelen alsof je aan
de oppervlakte helemaal niet ingeademd hebt. Onder de 30 meter schijnt
klaren ook het meest moeilijke te zijn, daar zijn weer allemaal aparte
technieken voor.
Allemaal erg leuk maar het kan natuurlijk niet tippen aan m'n oude club!
Ik kijk er erg naar uit om straks weer met jullie te duiken in Egypte.
Tot ziens,
Wietse

Duiken op de “Rubis”, zuid Frankrijk.
De Rubis is een Franse duikboot, gebouwd op de scheepswerven van
Toulon.
Deze mijnenlegger is de nummer vier van het type ‘Saphir’ in een
reeks van zes.
Op 30 september 1931 ging de Rubis te water, in 1958 werd hij
afgezonken.
Nu is het een van de mooiste wrakken in de Middellandse Zee.
Nadat hij in de vaart is genomen in 1933, wordt de Rubis
gestationeerd in Toulon. Drie jaar later vertrekt de duikboot met drie
zusterschepen (Turquoise, Saphir en Nautilus) naar de haven van
Cherbourg, waar hij dienst doet als opleidingsschip. Bij het uitbreken
van de Tweede Wereldoorlog op 9 september 1939 staat de Rubis
onder bevel van Commandant George Cabanier. Het schip wordt
overgebracht naar Engeland, de volgende vijf jaar zou de Rubis geen
Franse haven meer aandoen...
Vanuit Engeland onderneemt de bemanning verscheidene acties om
mijnen te leggen voor de kust van Noorwegen. Bij een van deze
operaties dringen zij met de Rubis meer dan veertig mijl binnen de

vijandelijke linies door, in de buurt van Bergen. Een Duitse destroyer
ontdekt echter de duikboot, waardoor zij meer dan 35 uur onder
water moeten blijven om niet vernietigd te worden. Vlak daarna
wordt de Rubis omgebouwd op een Engelse scheepswerf, zodat de
duikboot ook Engelse mijnen kan leggen. Tussen april 1941 en
december 1944 neemt het schip deel aan meer dan twintig operaties
en legt de bemanning daarbij ruim 680 mijnen. Na het beëindigen
van de vijandelijkheden in 1945, wordt de Rubis ontwapend en uit de
vaart genomen. De duikboot‐mijnenlegger kwam ongedeerd door de
oorlogsjaren heen.
Laatste rustplaats
Na de oorlog doet de onderzeeër dienst om jonge duikbootrekruten
wegwijs te maken, maar varen doet de Rubis niet meer. Halverwege
de jaren vijftig is de Franse marine op zoek naar een sonardoelwit; zij
wil duikbootbemanning trainen en vertrouwd maken met de Asdic.
‘Asdic’ staat voor Anti Submarine Investigation Commision, een door
de Britten gebruikt systeem om Duitse onderzeeërs op te sporen. De
Rubis, die men toch al wilde ontmantelen, blijkt een geschikt
oefenobject.
Enkele jaren later, op 31 januari 1958, maakt de Rubis zijn laatste
reis. Sleepboot Samson trekt het schip ruim tweeënhalve kilometer
uit de kust van Cap Camarat, waarna commandant Riffaud negen
kilogram springstof in zijn staart plaatst. Enkele minuten later zinkt
de eens zo trotse duikboot naar zijn laatste rustplaats op de bodem
van de Middellandse Zee.
Nog eenmaal komt de Rubis in het nieuws, in 1976. Het Franse
marineschip Guepratte stoomt op naar de plaats waar de duikboot is
gezonken. Aan boord houden nabestaanden een plechtigheid, waarna
de as van Admiraal Cabanier aan de zee wordt toevertrouwd. Dit
volgens zijn laatste wilsbeschikking. Cabanier was voormalig
bevelvoerder van de Rubis en later stafchef van de marine.
Technische info
Type: Duikboot‐mijnenlegger
Gebouwd: Scheepswerf Toulon 1931
Tewaterlating: 30 september 1931

Lengte: 66 meter Breedte: 7 meter
Hoogte: 8 meter
Motor: Vickers‐Armstrong (3900 pk)
Snelheid: 12 knopen aan de oppervlakte
Lading: 32 mijnen
We schepen 's morgens in op de “Ketos” in de haven van Ste Maxime
en worden daarbij hartelijk welkom geheten door Marie‐ Josée en
Alberto. Mijn buddy voor die duik is Serge, een fransman die alleen
Frans spreekt. Geen probleem. Gezien onze ervaring mogen we
autonoom duiken, dus er gaat geen instructeur mee.
We nemen de duik door. In Frankrijk worden er andere duiktabellen
gehanteerd, maar we besluiten de NOB tabel te hanteren.
Na een vaartocht van ruim drie kwartier, over nogal knobbelig water
komen we aan op de duiklocatie, voor de kust van Cap Camarat. Er
staat stroming, dus direkt in het water en aan de boei. We gaan naar
drie meter, doen een bubble check en gaan dan als een speer naar
beneden. Na 20 meter zien we de Rubis liggen in glahelder water,
maar we hebben nog een kleine 20 meter af te dalen. Een
indrukwekkend gezicht! We duiken boven, onder en naast het wrak.
Veel foto's maken! Door de gaten in het wrak kun je naar binnen
kijken, en ook de plekken waar de mijnen hebben gezeten zijn goed

te zien. Opvallend veel vis, waaronder baarzen en congers, het schip
ligt midden in het zand, zonder enige vorm van begroeiing eromheen.
Ook de Rubis zelf is weinig begroeid. Gezien de beperkte bodemtijd,
hebben we alleen het schip vanaf de toren tot aan de voorkant
kunnen verkennen.
Helaas is het weer de hoogste tijd om terug te gaan. Rustig langs de
ankerlijn, en onderweg de nodige stops makend.
Weer aan boord, is de buitentemperatuur weer tot tropische hoogte
gestegen. Bij het afmelden staat Marie‐Josée al klaar met de Pastis.
Om half elf in de ochtend. Wat is duiken in Frankrijk toch mooi...
Hans Willegers

Wist u dat
Er een ijsduik is georganiseerd
De cursisten al 2 jaar aan het wachten zijn op dik genoeg ijs
Dit eindelijk zo was op 12‐02‐2012
Zelfs Wietse was komen overvliegen voor dit
Het uitstekend was georganiseerd
De cursisten er dan ook heel blij mee waren dat er zoveel hulp was
aan de kant
Dit voor herhaling vatbaar is
Het heel mooi is onder het ijs
Er weer een droogpak specialty is geweest
Dat niet alle leden droog bleven
Ze het wel warm vonden in het zwembad
We onderwatervolleybal hebben gespeeld
We kistjes in elkaar getimmerd hebben onder water
Dit hartstikke leuk was allemaal
Dat we een leden vergadering hebben gehad
Dat er meer bestuur was dan leden
Het bestuur dit niet erg gepast vond
Cor/Wil en Sjaan opgesloten zaten in het zwembad
We al heel gauw weer met 17 duikers naar de Rode Zee gaan
We nu voor de haaien gaan
Renee en Marcel (bijna) papa en mama zijn geworden
We weer een AED‐demonstratie/cursus gaan krijgen in mei in het
clubgebouw
Dat er bij de stormvogel een superman is gesignaleerd
Dit een droogpak duiker bleek te zijn van OKE
Dat het goed was dat Fred een draadloos console bij hem had
Dit voor Lucien een uitkomst was

Droogpakduiken, mijn eerste ervaring en wat ging er fout.
Bij OK werd er een specialisatie droogpak duiken gegeven door Teun.
Dit leek mij wel wat. Daarom heb ik mij direct opgegeven. Bij elkaar
waren er 6 OK leden die meededen aan de specialisatie “droogpak
duiken”. Nadat we de theorie hebben gedaan zijn we dinsdag 13
maart in het zwembad gegaan. Voor diegene die mij hebben zien
lopen, hebben vast gezien dat ik het bloedheet had en blij was dat ik
het water in mocht. Samen met Marcel zijn we onder toezicht van
Ilco en Teun het water ingegaan en hebben diverse oefeningen
gedaan zoals bv onderste boven hangen en dan doormiddel van een
koprol weer terug komen, trimmen en een geassisteerde opstijging.
Zaterdag 17 maart hebben de OK leden zich om half tien verzameld
in Oostvoorne. Teun heeft de buddyparen samengesteld. Marcel en
ik mochten dit keer onder toezicht van Sjaan het Oostvoornse water
trotseren. Met een watertemperatuur van 6ᵒC hebben we het niet

koud gehad. Na het uitloden zijn we met z’n drieën naar zes meter
gegaan om ook daar de koprol eens te oefenen. Daarna van
achtmeter de gecontroleerde opstijging geoefend. Dit was toch wel
even wennen, je bent toch gewend om je trimvest te gebruiken.
Maar na een paar keer oefenen ging het steeds beter. Na de
oefeningen is Sjaan naar de kant gegaan en hebben wij nog een
kwartiertje geoefend met trimmen. Na het eten zijn we voor de
tweede duik te water gegaan. Bij de tweede duik zijn we naar twaalf
meter gegaan om eens te kijken hoe de droogpakken reageerde. Ik
moet toch zeggen dat het trimmen makkelijker is dan ik dacht. Op
het laatst nog een paar keer onderste boven hangen en het water uit.
Op naar de 24 e , dan gaan we naar de Grevelingen.
Zaterdag 24 maart zijn we dus naar de Grevelingen gegaan. De eerste
duik was bij Scharredijke. De duiken werden onder toeziend oog van
cursusleider Teun en secondant Rene goed in de gaten gehouden. De
bedoeling was om naar de twee nieuwe wrakjes te duiken. Dit mocht

ik met Sjaak gaan doen. Maar toen we onder de vijf meter kwamen
werd het zicht wel erg slecht. We zijn door gegaan tot 12 meter maar
het werd er niet beter op. Met het trimmen in mijn droogpak ging
het wel aardig. Het ging steeds beter. Ik merkte wel dat ik, ondanks
dat het goed gaat, het gevoel heb dat ik geen controle heb over
mezelf heb. Dit is een kwestie van oefenen. Het ging bij de tweede
duik namelijk alweer een stuk rustiger. Ook het luchtverbruik is in
vergelijking met de eerste duik beter geworden. Ik heb genoten van
deze specialisatie. Ik ben erg tevreden over het droogpak duiken en
hoop er nog vele te kunnen maken. Oja, wat ging er fout? Nou
eigenlijk niets, behalve dat ik na mijn eerste duik op de Grevelingen
op miraculeuze wijze mijn duikbril ben kwijt geraakt. En dank zij Kees
zijn reserve bril kon ik toch nog de tweede duik afmaken.
Veel duikplezier, Grz Fred Meulstee

OKE’ CLUB INTERVIEW
Naam. Nils Beek
Geb.datum 7 oktober 1963
Partner Geen
Kinderen Marijn en Jelle
Huisdieren Geen
Wonen Ravenshoek
Tel. 633727
Lid vanaf 1999
Ster 2 (hééél oud)
Werk Leuk
Waarom duiken Ontspanning
Favoriete duikstek Goesse Sas
Favoriete stad Arcen
Favoriete vakantie Zonnige camping
Favoriete sportclub Oké
Favoriete zanger Celine Dion
Favoriete zangeres Andrea Bocelli
Favoriete muziek Van alles van heavy metal tot klassiek
Favoriete groep Pink Floyd
Favoriete drank Whisky
Favoriete eten Lekkers
Sportief hoogtepunt Duiken met verpleegsterhaaien
Sportief dieptepunt Gebroken vinger
Beste film Nell
Beste boek Hitchhiker's Guide to the Galaxy
Beste TV pro. Topgear
Slechtste TV pro. Vrijwel alle andere
Ambitie’s Teveel voor dit kleine vak
Vrije tijd Veel te weinig
Hekel aan Oneerlijke mensen
Hobby’s Rijden, duiken (o ja, dat deed ik in mijn vrije tijd)
Club idéé Een enthousiast nieuw bestuur met ideeën
Wat zou je doen met
1 miljoen.
Weggeven, na wat kadootjes voor mijzelf
Waar mogen ze je Mijn kinderen en verder vrijwel niets
voor wakker maken.
Tot slot.
Het is (en blijft) mijn voornemen toch echt weer eens
onder water te kijken !

Uit: leoos logboek
We halen de anderen om 10.00 uur op, bij Hilltop. Guido heeft er al
een ochtendduik opzitten bij Oil Slick. Volgens die Duitser zit daar
een seahorse, alleen vandaag niet. Appie gaat niet mee, neemt een
rustdag en zit met een sigaartje tussen de lippen op het terras van
het appartement. Eén hoog, met zicht op Klein Bonaire, wat wil je
nog meer. Hij heeft ook niet zo lekker geslapen, eerst Guido tot één
uur bezig met foto`s op zijn nieuwe computer, daarna heeft Arie een
snurkconcert verzorgd. Maar hij blijft lachen zoals we van hem
gewend zijn.
We rijden naar Karpata, prachtige duikstek net voor het verboden
onderwater natuurgebied. Een paar honderd meter voor Karpata
stoppen we bij de gele verfplek op de weg. Hier moet het gebeuren.
Tussen de stekels door lopen we naar waterkant. Mm, meter of drie
hoog, als je hier in het water springt kan je er voorlopig niet meer uit,
moet je een uur zwemmen naar het westen. Weinig stroom en lijkt
ook nog in de goeie richting te staan. Vooruit we doen het. Spullen
uitladen, twee man brengen de auto`s naar Karpata want daar
moeten we uiteindelijk toch het water uit. Hupsakee, één voor één,
als pinquins het water in. Guido fotografeert. Op 15 meter diepte
Arie kwijt. Guido op zoek, het is zijn buddy die er voor zorgt dat
Guido rustig kan fotograferen. Ik denk, Arie komt wel weer terug.
Dan zien we een in de verte een bellenbaan en even daarna sluit hij
weer aan. Niks aan de hand. Prachtige, met koraal begroeide, drop
off, verdwijnt in het duister, papegaaivissen, baarzen, trompetvissen
alleen de muziek ontbreekt, we genieten van de rust en de
onberoerde koralen. Dan komen we op bekender terrein, het meest
zuidelijke deel van Karpata. Prachtig soft coral, grote waaiers en
sepia`s. We maken een veiligheidsstop. Arie hangt doodstil,

kaarsrecht in het water armen over elkaar, benen gekruist en een
brede grijns op zijn gezicht, houdt alles in de gaten. Guido: “waar was
je nou?” Arie: “even op 50 meter kijken, niks bijzonders te zien!”
We rijden terug via Rincon, daar maakt Kees‐Jan (een chinees) de
lekkerste loempia`s van het eiland. Met een polartje er bij is het
helemaal dik voor elkaar. Het leven is goed op divers paradise.
Voor thuis heeft Arie een mooi beeld gekocht, een duiker. Wat
anders? Stevig ingepakt, er mag niets mee gebeuren. Op Flamingo
Airport nemen we afscheid van het stel. Ze vliegen via Curacao naar
Amsterdam. Na een uur krijgt kleine Cor een telefoontje vanaf Hato.
Arie. “Ga jij eens op het vliegveld kijken of mijn beeldje er nog staat!
In vliegende vaart naar de airport. Alle loketten gesloten. Iedereen
slaapt. Andere dag vanuit Nederland: “Heb je het?” Nee, er is
tijdsverschil. Ga nog eens kijken! Ja, eerst duiken. Dan de ambtenaar
gevonden voorwerpen. Belangrijke man, uniform, sterren op de
kraag, zonnebril op. “We hebben iets gevonden. Gaan het
onderzoeken, willen weten wat er allemaal inzit”. Kom morgen maar
terug.
Morgen, Cor weer op pad. Het is goed, maar moet verzegeld worden.
Wie bent u? Kan u dat aantonen? Nee, ik heb geen rijbewijs bij de
hand. Terug naar het huis, rijbewijs ophalen. Vliegveld, loket dicht.
Morgen maar weer terug. Eindelijk alles geregeld. Beeld mee, best
zwaar. Telefoonkosten $ 100,=, beeldje $ 70,=. Arie vergeet je niet
zomaar.

Officiële opening wrakken Zeeland
Het zal niet veel duikers ontgaan zijn, Zeeland is drie
wrakken rijker. 16 maart vindt de officiële opening plaats.
Bastian Mathijssen, een van de mannen van het eerste uur
en voorzitter van Stichting Kunstrif Zeeland, is daarbij.
Jij bent lange tijd bezig geweest met deze verrijking van de
Grevelingse wateren. Deze officiële opening moet voor jou
als een mijlpaal voelen. Klopt dat?
Ja een mijlpaal maar dan wel de bovenkant van die mijlpaal,
een afronding. Mijn vader is er eigenlijk 13 jaar geleden mee
begonnen. Samen met het bestuur van Stichting Kunstrif
Zeeland was het hun grootste ambitie een wrak te laten
afzinken in de Grevelingen. Ze hadden toen al de Serpent op
het oog. Het is er destijds niet van gekomen, in plaats daarvan
zijn de drie Kunstriffen gerealiseerd.
Ook een zeer geslaagd project. Maar wie had verwacht dat na
de Serpent (die toch dieper terecht kwam dan wij wilden) er nog
twee wrakjes afgezonken zouden worden.
Hoe zijn de wrakken door duikers ontvangen?
Iedereen is super enthousiast, zowel over de Serpent als over
de Rat en Zeehond. het zijn ook echt leuke wrakken om op te
duiken.

Hoe gaan de festiviteiten er morgen uit zien?
Met de kopstukken van het projectteam zullen we de wrakken
officieel openen, door met het marineschip Nautilus het gebied
te verkennen. Ondertussen worden de genodigde gasten bij de
Kabbelaar ontvangen.
Rond 12 uur wordt het nieuwe bord op de dijk, waarop de
duikplek en wrakken beschreven staan, onthuld en gaat de
twee onderwaterwebcams online. Om 13.30 uur hebben we
een publiek duikevenement.
Wat houdt dit publiek duikevenement in?
Vanaf 13.30 uur kan er voor het eerst officieel gedoken worden
op, wat we toch wel dé duikhotspot van Nederland kunnen
noemen. Duikers die deze ervaring niet willen missen, kunnen
zich aanmelden op info@duikwrak.nl en aan de vulbalie van
duikcentrum Scharendijke. Je kunt dan binnen omkleden en
douchen en krijgt broodjes, soep en een Zeeuwse bolus.
Er zijn webcams geplaatst. Waar en waarom?
De twee webcams staan bij de Rat. Ze zouden eerst op de
Serpent komen te staan maar daar is het echt te donker.
Met deze webcams kunnen we de niet-duiker iets meegeven
van het onderwaterleven. En het is natuurlijk leuk om te zien
hoe goed het zicht is.

De beelden zijn te zien op www.duikwrak.nl.
Kunnen we nog meer verwachten van Stichting Kunstrif
Zeeland?
Ja, na de zomer organiseert de stichting een fotografiewedstrijd
op de wrakken. Vrijdag 21 september beginnen we met een
workshop wrakfotografie, en op zaterdag 22 en zondag 23
september vindt dan de wedstrijd plaats. Uiteraard met gave
prijzen!
Hoe kunnen duikers hun steun verlenen aan de stichting?
Stichting Kunstrif Zeeland is verantwoordelijk voor het
onderhoud van de wrakken. Daarvoor is ieder jaar best veel
geld nodig, dus donaties zijn natuurlijk altijd welkom.
35.78.53.652 tnv Stichting Kunstrif Zeeland.

Een duikongeval ... wat nu ?
Iedere duiker kan in principe een duikongeval herkennen en er de
juiste eerste hulp voor starten. In dit artikel willen we een aantal
praktische wetenswaardigheden opsommen in verband met het
bijroepen van professionele hulp.
diagnose: duikongeval
Het stellen van de juiste diagnose is enkel mogelijk door medisch personeel.
Als duiker of eerste hulp verlener gaan we er van uit dat iemand een
duikongeval heeft wanneer die persoon tijdens de voorgaande 48 uren
onder water is geweest en er perslucht (of ander ademgas) heeft geademd.
Het is in de eerste plaats van zeer groot belang om zo snel mogelijk te
starten met: CPR (indien nodig), toediening van 100% zuurstof, laten
drinken van 1 liter water (indien goed bewust) en tegelijk ‐ ook bij milde
symptomen ‐ contact te zoeken met professionele hulpverleners.
Ondertussen verzamel je: duikcomputer, logboek en duikmateriaal (zonder
te demonteren) van de gewonde duiker. Noteer al uw waarnemingen
(symptomen) en nuttige gegevens in verband met de duiker.
De noodoproep
De gewonde duiker is aan wal: bel 112 en meld dat het gaat om een
vermoedelijk of ernstig duikongeval, vermeld de juiste locatie: gemeente,
straatnaam, . Ga ervan uit dat de Nederlandse hulpdiensten niet weten wat
wij bedoelen met bvb. "de Tetjes" of "het Wrakske". Vermeld het aantal
gewonde duikers.
De gewonde duiker is aan boord: bel 112 of roep de hulpdiensten op kanaal
16 via de marifoon (Noordzee: Radio Oostende op kanaal 16 of
Zeeverkeerspost Ouddorp; Zeeland: Verkeerspost Wemeldinge op kanaal 68
). Probeer zo exact mogelijk uw positie bekend te maken en uw intenties of
de mogelijkheid om eventueel de dichtstbijzijnde haven binnen te lopen.

De duiker is vermist: bel 112 of roep via marifoon en vermeld de plaats waar
de duiker voor het laatst aan de oppervlakte is gezien of de plaats van te
water gaan, zodat vanaf dat punt een zoekactie kan worden gestart
België of Nederland
De organisatie van de eerste hulpverlening verschilt tussen België en
Nederland. Daarnaast wordt de situatie ingewikkelder wanneer we ons op
het water bevinden. Een vergelijking:
België:
Bij een oproep naar het 112 (100) ‐ hulpcentrum kan men reeds bij de
eerste oproep melden dat het om een ernstig duikongeval gaat en kan men
vragen om een Medische Urgentie Groep (MUG) in een snel prioritair
voertuig ter plaatse te sturen. Ambulanciers en ambulance‐
verpleegkundigen mogen wel zuurstof geven, maar geen intraveneus vocht
toedienen. De mensen van de MUG, waar steeds een arts bij is, mogen dit
wel. Meestal zal men een slachtoffer afvoeren naar het dichtstbijzijnde
traumacentrum om daar de patiënt eerst te stabiliseren alvorens te
verwijzen naar een recompressiecentrum.
Indien een duiker vermist is, zal de brandweer met een duikteam uitrukken,
eventueel bijgestaan door (aanwezige) sportduikers. Bij een incident op de
Noordzee zal de Sea King Reddingshelicopter vanuit Koksijde worden
gestuurd.
Nederland:
Het ziekenwagenpersoneel bestaat hier uit een ambulancier chauffeur en
een verpleegkundige begeleider. Het Nederlandse ziekenwagenprotocol
duikongeval omvat wel het intraveneus toedienen van vocht. Het personeel
in Zeeland krijgt ook een extra opleiding over duikongevallen. Het is
bijgevolg zeer nuttig om ook bij lichte symptomen de hulpdiensten in te
schakelen. Daarnaast kan bij de melding of door het ziekenwagenpersoneel
ook de hulp van het Medisch Mobiel Team (MMT, chirurg of anesthesist,
piloot en traumaverpleegkundige/navigator) worden ingeroepen. Deze
teams komen ter plaatse met een helicopter (Bolkow 105): de "Lifeline". Ze
zijn overdag airborne binnen de twee minuten en kunnen vliegen aan

maximaal 240 km per uur. Nederland beschikt over 4 van deze Lifeline
traumaheli's: Amsterdam, Rotterdam, Nijmegen en Groningen. In Zeeland
zullen we te maken krijgen met de Lifeline 2 vanuit Rotterdam, welke
afhankelijk van de wind op zo'n 15 à 20 minuten de Oosterschelde kan
bereiken. Deze heli's beschikken niet over een winch (in tegenstelling tot de
Belgische Sea King) en zullen in de eerste plaats een medisch team afzetten
op de plaats van het ongeval om vandaar met de aanwezige ziekenwagen de
slachtoffers te vervoeren naar een traumacentrum of recompressiecentrum.
Enkel in uitzonderlijke gevallen zal een slachtoffer worden vervoerd met de
heli, maar slechts dan, wanneer dit een duidelijke meerwaarde heeft zoals
grote afstand of het kunnen vermijden van lange files. Vanuit Zeeland
verkiest men bij duikongevallen bij voorkeur de afvoer naar de Eenheid voor
Hyperbare Geneeskunde van het UZA te Antwerpen, gezien de grotere
afstand naar het Duik Medisch Centrum in Den Helder. In Antwerpen
beschikt men tevens over alle faciliteiten van een universitair ziekenhuis
Indien we ons op het water bevinden, kan indien nodig een reddingsboot
van de Koninklijke Nederlandse Reddings Maatschappij (KNRM:
www.knrm.nl) ingezet worden. Voor de Oosterschelde vertrekt deze vanop
Neeltje Jans en kan op ongeveer 20 minuten Wemeldinge bereiken. Ook deze
ploeg heeft een extra training op het gebied van duikongevallen gehad. De
reddingsboot kan dan het slachtoffer "afleveren" aan de diensten van de
Lifeline‐heli. Indien nodig kan ook beroep worden gedaan op de
(Nederlandse) Koninklijke Marine, welke wel beschikt over heli's met een
winch.
eigen vervoer: doe het niet
Sommige duikers verkiezen om een gewonde duiker zelf te vervoeren naar
een recompressiecentrum. Het is duidelijk dat men dan niet kan beschikken
over een aantal voordelen van de professionele hulpverleners. In de eerste
plaats is er de professionele training en dagdagelijkse ervaring van deze
hulpverleners. Er is steeds een grotere voorraad zuurstof beschikbaar. Het
voordeel van zeer snel intraveneuze vochttoediening is eveneens niet te
onderschatten. Daarnaast kan het transport gebeuren onder gecontroleerde
omstandigheden: in een ziekenwagen. Stel u voor dat u met een gewonde
duiker in uw wagen in een file terechtkomt, u beschikt niet over een

zwaailicht of sirene. De situatie van de gewonde duiker kan verergeren: u zal
op de pechstrook moeten stoppen om eventueel CPR toe te passen. Bedenk
dat u, als buddy van de gewonde duiker, tijdens het rijden ook zélf
symptomen kan ontwikkelen. Bij het zelf vervoeren van een gewonde duiker
neemt u een risico waarvan de tol té hoog kan oplopen!
Doe daarom bij voorkeur een beroep op professionele hulpverleners, ook bij
vermoeden van een duikongeval: liever op zeker spelen dan achteraf met
grote problemen opgescheept zitten. Wanneer men snel kan beginnen met
de juiste behandeling van een duikongeval is de kans op restletsel veel
kleiner dan wanneer men wacht totdat meer ernstige symptomen optreden
of totdat de lichte symptomen verdwijnen. Dit laatste kan wel een leven lang
duren!
Steven Galicia
Met dank aan:
Wim Breeman, traumaverpleegkundige Lifeline 2, Rotterdam
Dr Luc Beaucourt, dr Sven Van Poucke en Jurgen Galicia, Eenheid voor
Hyperbare Geneeskunde, UZA Antwerpen
Kees Groeneveld, PR coördinator, KNRM Station Noordland ‐ Burghsluis

DRUKWERK
Hellevoetse
Onderweatersport vereniging OKE
Secretariaat:
Postbus 237
3220 AE Hellevoetsluis
tel: 0181- 328873