2007_1024_02_19 - Golf Weekly

6 BRITS OPEN
Hier en daar is
wat getuinierd
Aan het karakter van Carnoustie
wordt uiteraard niet getornd,
maar met het oog op The Open
zijn wel een paar holes onder
handen genomen.
Te beginnen bij hole 3. Dat is
de kortste par 4 (358 yards) van
de baan gebleven, maar nieuwe
rough versmalt de lay-up area en
omzoomt de bunker net voor de
‘onzichtbare’ Jackie Burn die voor
de green langs stroomt.
Op hole 6 liggen nu twee bunkers
in het midden van de fairway
op zo’n 260 yards, gevolgd door
nog twee iets rechts van de
fairway op 300-315 yards. Blind
afslaan is dus uit den boze. Links
van de baan markeert een hek de
out-of-bounds-zone.
Op 17 is de landingzone voor
de drives iets aangepast. De
meeste spelers zullen er hier
voor kiezen om de eerste bal op
de island fairway (de zone wordt
bijna geheel omsingeld door de
Barry Burn) te spelen. De power
hitters durven wellicht over de
Barry Burn (285 yards +) te slaan.
Op hole 18 is de fairway iets
aangepast, waardoor de tweede
slag naar de green nog een stukje
moeilijker wordt.
Robert-Jan Derksen kent
Carnoustie goed want hij speelt
er ieder jaar in het Dunhill Links
Championship. Dit zegt hij over
de drie razend moeilijke slotholes.
‘Dit is de meest dramatische par 3
die ik ken. Ik vind het met afstand
de slechtste hole van de baan.
Ook al sla je een geweldige bal,
je moet geluk hebben om de bal
op de gigantisch lastige green
te houden. Ik heb de afgelopen
jaren, afhankelijk van de wind
natuurlijk, van ijzer-6 t/m driver
afgeslagen. Je moet de bal voor de
green laten landen en dan hopen
dat ’ie er oprolt. Als je de green
mist dan liever aan de linkerkant,
dan heb je nog wel een lastig
chipje naar een hoger gelegen
green. Als je in het Brits Open
vier keer een 3 maakt win je veel
slagen op het veld.’
Dit is een hele goede, zware hole.
Met wind mee kan je met de
driver over het water slaan. Als
dat lukt heb je een kort ijzer naar
binnen en heb je kans op birdie.
Maar je zult vooral afslagen
zien die voor het water blijven.
Dan heb je een lange en lastige
tweede slag. Iedereen zou in het
Brits Open meteen tekenen voor
vier keen een 4.
Ik vind dit een goede slothole.
Met wind mee speelt de hole
relatief makkelijk. Ik heb hier
ijzer-2 / ijzer-9 geslagen. Als de
wind vol tegen is, wordt 18 een
heel moeilijke hole, dan kan er
veel gebeuren. Maar dan nog hoef
je er geen 7 te maken.’ (Zoals Jean
Van de Velde in 1999)