TAAK 1 - CNaVT

TAAK 2
Drijfzand
Voor je opleiding Fysische geografie volg je de werkgroep ‘Geologie’. Je hebt
daarvoor over één onderwerp drie artikelen uit verschillende informatiebronnen bij
elkaar gezocht met als onderwerp ‘drijfzand’. Je maakt een samenvattend verslag van
de drie artikelen voor je medestudenten.
- Lees de drie artikelen op de volgende pagina’s.
- Schrijf één beknopt verslag van de drie artikelen samen op pagina 10:
- Beschrijf het ontstaan van drijfzand (vroegere én huidige theorie).
- Beschrijf welk gevaar men in drijfzand ziet (vroeger én nu).
- Noem één gevolg van drijfzand.
Let op! De samenvatting moet binnen het kader geschreven worden.
Artikel 1
Drijfzand
Het komt in menig spannend verhaal voor: avonturier wordt
verzwolgen door het drijfzand. Eng, maar ook flauwekul. Want in
drijfzand kun je niet kopje-onder gaan. Toch zorgt drijfzand wel
degelijk voor gevaar.
40 minuten
Aan het begin van de vorige eeuw geloofden wetenschappers dat
drijfzand alleen kon ontstaan bij gladde zandkorrels. De mooi afgeronde
korrels zouden als kogels langs elkaar glijden en daardoor zou je er in
zakken en zelfs kunnen verdrinken. Pas in 1926 toonde de
Nederlandse ingenieur dr. Versluys aan dat ook ruw zand en zelfs klei
gemakkelijk verandert in drijfzand. Volgens Versluys was het een kwestie van opeenstapeling
van zandkorrels. Bij een losse opeenstapeling kan er overal water tussen de korrels komen,
waardoor het zand overgaat in een suspensie. De zandkorrels 'zweven' daarbij in het water.
Zand in suspensie is dus niets anders dan een zware vloeistof, en vandaar dat het een veel
groter drijfvermogen heeft.
Elk zand kan drijfzand worden als het maar genoeg water heeft opgenomen. Droog zand
ontleent zijn draagkracht aan op elkaar gestapelde zandkorrels. Die bieden weerstand als er
een gewicht op rust. Maar als de zandkorrels door een opwaartse waterstroom worden
omgewoeld, raken ze zodanig los gestapeld dat ze geen contact meer met elkaar hebben.
Overal zijn ze dan door een dun laagje water van elkaar gescheiden. Door een schok, zoals
van een zwakke aardbeving, maar ook door een voetstap, kan het zand dan ineens minder
stevig worden en veranderen in drijfzand.
Vaak gebeurt zoiets op het strand, aan de vloedlijn bij opkomend water. Het oppervlak lijkt
dan weliswaar vast, maar daaronder kan een stok zonder moeite ineens diep in de grond
worden geduwd. Het is een griezelig gevoel om op zo'n stuk strand te stappen en dan de hele
laag als een pudding te voelen schudden.
PROFIEL TAALVAARDIGHEID HOGER ONDERWIJS 7
Deel B - Voorbeeldexamen