Nieuwsbrief Vrijwillige Thuishulp, december 2012

Nr. 6, december 2012
De samenleving kan niet zonder vrijwilligers!
De afgelopen weken is Nederland in de ban van het regeerakkoord. Het
kabinet gaat voor kostenbeheersing en zorg dichterbij de burgers. Het
beleid zal tot gevolg hebben dat er een nog groter beroep gedaan
wordt op mantelzorgers en vrijwilligers. De samenleving kan niet zonder
vrijwilligers. Dat is niets nieuws, en de komende jaren zal de rol van
vrijwillige inzet ter bevordering van welzijn en ondersteuning van zorg nog
verder toenemen.
Ook in het afgelopen jaar heeft u zich als vrijwilliger ingezet, samen met 700 andere
vrijwilligers. U heeft een buurman of een andere plaatsgenoot geholpen. Of u heeft
ervoor gezorgd dat hulpvragers en vrijwilligers elkaar vinden. Misschien heeft u
administratief werk gedaan voor de organisatie of de post verwerkt en de website
bijgewerkt. De Zorgondersteuner vindt dat niet alleen geweldig; de Zorgondersteuner
weet dat zij zonder uw inzet niet kan bestaan. Want wij zijn een vrijwilligersorganisatie en
daar zijn we trots op. U heeft zich samen met een grote groep andere vrijwilligers niet
alleen ingezet om samen te zorgen dat mensen zo lang mogelijk zelfstandig blijven
wonen, u heeft er ook voor gezorgd dat veel van die mensen zich daar goed bij voelen.
Met het oog op de ontwikkelingen in de samenleving en om haar dienstverlening te
versterken gaat de Zorgondersteuner vanaf 2013 samen met Proteion Welzijn. Het accent
van het werk blijft liggen op het ondersteunen van mantelzorgers en vrijwilligers. Wij
geloven in de kracht van vrijwilligers en wij hopen dat u zich ook in 2013 samen met de
professionals blijft inzetten voor andere mensen, die dit al dan niet tijdelijk, nodig hebben.
Namens al onze medewerkers wil ik u heel hartelijk danken voor uw geweldige inzet in
het afgelopen jaar. Ik wens u en uw dierbaren een gezellige Kersttijd en een goede
gezondheid in het nieuwe jaar in saamhorigheid en met veel voldoening in uw
vrijwilligerswerk.
Betty Wilms,
Manager de Zorgondersteuner
Informatie per e-mail
In de laatste nieuwsbrieven hebben wij geregeld gevraagd om uw juiste e-mailadres
door te geven bij ons Centraal Bureau. Zoals u de laatste tijd gemerkt heeft,
versturen wij steeds meer brieven per e-mail. De reden hiervan is, dat het
kostenbesparend, milieuvriendelijk en sneller is.
Wij vragen iedere nieuwe vrijwilliger naar zijn/haar e-mailadres. Ook de reeds langer
werkzame vrijwilligers zijn naar hun juiste adres gevraagd.
Mocht u geen e-mailadres hebben, dan ontvang u onze brieven, zoals u dat
gewend bent, via de post. Vindt u het niet prettig om brieven per e-mail te
ontvangen, maar heeft u ze liever via de reguliere post, laat dat dan weten aan ons
Centraal Bureau via 077-323 11 30.
Onze nieuwsbrief verschijnt overigens nog steeds op papier, maar ook dat kan in de
nabije toekomst mogelijk wijzigen.
Nieuwsbrief 6 - 1 -

Regeerakkoord Rutte II en de gevolgen voor de informele
zorg
De twee partijen VVD en PvdA presenteerden maandag 29 oktober jl. het nieuwe
regeerakkoord. In dit akkoord met het motto 'bruggen slaan', staat onder meer dat er de
komende jaren 5 miljard euro bezuinigd wordt op de zorg en dat er ingrijpende
veranderingen plaats zullen vinden.
Vaker beroep op informele zorg
Het is de bedoeling dat mensen eerder en vaker een beroep gaan doen op familie,
vrienden en buren voor zorg en ondersteuning, omdat de 'zorg met een medisch karakter
boven zorg met een niet-medisch karakter wordt gesteld'. Hierdoor zal de druk op
informele zorg toenemen. Deze tendens zien we al langer, maar het verontrust Mezzo dat
er in het regeerakkoord geen aandacht is voor de (h)erkenning, ondersteuning en
grenzen van mantelzorg en zorgvrijwilligers.
Meer verantwoordelijkheid naar gemeenten
De AWBZ in de huidige vorm houdt op te bestaan en wordt vervangen door een kern-
AWBZ voor enkel en alleen de instellingszorg. Dit kan zowel via zorg in natura als met een
persoonsgebonden budget. Gemeenten worden via de Wmo geheel verantwoordelijk
voor de activiteiten op het gebied van begeleiding en verzorging. De aanspraken op
begeleiding en verzorging worden hierbij beperkt, de dienstverlening wordt versoberd en
er wordt scherper gekeken naar wie de zorg het hardste nodig heeft.
We zullen dus meer voor elkaar moeten gaan betekenen
Hierin zijn de vrijwilligers van de Zorgondersteuner al een kei. U weet hier samen met ons
vorm aan te geven.
Wij als Zorgondersteuner, de hulpvragers en hun mantelzorgers danken jullie hiervoor. We
hopen nog een lange tijd met jullie samen te kunnen werken, te faciliteren en
ondersteuning te bieden en ons in te blijven zetten voor de mensen, die het nodig
hebben.
Nieuwsbrief 6 - 2 -

Nieuwsbrief 6 - 3 -

Even voorstellen…
Hallo,
In deze nieuwsbrief wil ik me graag
voorstellen. Mijn naam is Annelies
Tielemans en sinds september versterk ik
het team Venray als contactpersoon
voor mensen met een verstandelijke
beperking. Mijn leeftijd is
53 jaar en ik heb samen met mijn man
twee kinderen, die in het voortgezet
onderwijs zitten. In het verleden heb ik in
de gezondheidszorg gewerkt, waarvan
een groot aantal jaren met verstandelijk
beperkte mensen. Binnen dat werk had ik
ook te maken met vrijwilligers. Ook toen
zag ik het enthousiasme en de
bereidheid van de vrijwilliger om zich
voor een ander in te zetten.
De laatste jaren ben ik zelf ook vrijwilliger
en eens in de twee weken zet ik me in
voor een cliënt, die het fijn vindt om er
eens uit te gaan, een kopje koffie te
drinken en te vertellen wat hem bezig
houdt.
Ik kwam in april in contact met de
Zorgondersteuner door een advertentie
in het weekblad Peel en Maas en ik vond
dat ik maar eens moest gaan praten. Al
snel werd ik over de streep getrokken en
leek me het mooi om me in te zetten als
contactpersoon. Hopelijk kan ik een
steentje bijdragen om het jou als
vrijwilliger naar de zin te maken.
Tot ziens,
Annelies Tielemans
Nieuwsbrief 6 - 4 -
Hallo, graag wil ik me even voorstellen: Ik
ben Gonny Bouten, 66 jaar, sinds 1 jaar
vrijwilliger bij de Zorgondersteuner
Wij hebben 2 zonen, beiden getrouwd,
deze wonen verspreid in het land.
Ruim 40 jaar heb ik
gewerkt binnen het MBvO
(Meer Bewegen voor
Ouderen) in deze regio,
en heb les gegeven aan
dames en heren in de
leeftijd van 55 tot 95 jaar
in gymnastiek,
volksdansen, stijldansen
en zitdansen. Dit heb ik altijd met veel
plezier gedaan en ik denk er vaak aan
terug.
Ik heb een broer met een verstandelijke
beperking (Syndroom van Down), waar ik
regelmatig op bezoek ga, die dan met
volle teugen geniet van mijn
aanwezigheid.
Mijn hobby’s zijn dansen, fietsen en
wandelen. Ik kan genieten van de kleine
dingen in het leven, maar wil ook iets
betekenen voor een ander. Zo kwam
deze zomer bij mij de vraag binnen om
contactpersoon te worden voor de
vrijwilligers van Dichterbij, die vorig jaar
zijn aangesloten bij de Zorgondersteuner.
Na een inwerkperiode ben ik, samen met
Annelies, begin september van dit jaar
gestart. Ik hoop op een goede
samenwerking met onze vrijwilligers.
Tot ziens,
Gonny Bouten

Hallo allemaal,
Terwijl de zon op mijn gezicht schijnt op deze prachtige koude herfstachtige dag,
overdenk ik wat ik jullie zal schrijven. We gaan even terug in de tijd. In november 2011 ging
ik de uitdaging aan om samen met de contactpersonen voor Bergen en Venray de
vrijwilligerszorg nog beter op de kaart te zetten. We kregen er een nieuwe doelgroep bij.
De hulpvragers en vrijwilligers van Dichterbij en Dichterbij Stevig sloten aan bij de
Zorgondersteuner. Dit betekende bijna een verdubbeling aan vrijwilligers maar ook aan
hulpvragers. Een hele klus om alles op de rit te krijgen. We gingen ervoor, allemaal,
gewoon geweldig. We zijn nu een dik jaar verder. Het team Bergen is uitgebreid met 1
contactpersoon en het team Venray met 2 contactpersonen. In totaal zijn er circa 170
vrijwilligers in Venray actief voor de Zorgondersteuner en zo’n 70 in Bergen. Met zijn allen
hebben we de schouders eronder gezet om zoveel mogelijk hulpvragers te bedienen.
Chapeau, aan iedereen die zich hiervoor ingezet heeft. Zonder de vrijwilligers hadden we
dit niet voor elkaar gekregen. Als coördinator ben ik dan ook zeer trots en dankbaar om
gewerkt te hebben vóór en mét deze vrijwilligers. Een tijdje mijn team. Ik vond het echt
een eer om voor jullie te mogen werken. Door de prognoses voor 2013 heeft de
Zorgondersteuner helaas moeten besluiten dat mijn contract per 1 januari 2013 niet kan
worden verlengd. Helaas scheiden nu onze wegen.
Dank je wel voor de geweldige, belangeloze inzet en samenwerking! Het ga jullie goed!
Tot ziens!
Eefke
Nieuwsbrief 6 - 5 -

Een andere functie, een andere werkplek, andere collega’s, kortom een nieuwe
uitdaging! Laat ik me kort aan jullie voorstellen: Mijn naam is Brigitte Asselberghs en ben
sinds 1 juli 2012 als coördinator vrijwilligerszorg werkzaam bij de Zorgondersteuner.
Ik ben 56 jaar, gehuwd en heb 2 kinderen. Mijn grote passie is tuinieren
en ben dan ook vaak in mijn tuin te vinden. Verder doe ik al jaren aan
yoga en beeldhouwen en wandel ik veel met mijn hond. Ook koken
doe ik erg graag en als ik dan nog tijd over heb, lees ik graag een boek.
Na mijn studie in Maastricht (N-XX) heb ik ruim een jaar gewerkt als
groepsleidster in een medisch kindertehuis. Daarna ben ik als
leidinggevende gaan werken bij de thuiszorg, wat toen nog
Gezinsverzorging en Bejaardenhulp regio Venlo heette.
Sinds 1980 heb ik met enkele tussenposen bij dezelfde thuiszorginstelling
gewerkt, in verschillende functies en op wisselende locaties, waaronder als cursusleidster,
praktijkbegeleider, intaker, leidinggevende en mijn laatste functie was relatiebeheerder.
Na vele jaren, nu dus weer een nieuw avontuur! Ook al ben ik hier nog niet zo lang
werkzaam, ik heb het gevoel dat Ik ben terechtgekomen in een leuk team van zeer
enthousiaste collega’s. Wat me al meteen opviel was de grote gedrevenheid en
betrokkenheid van zowel de beroepskrachten als de vrijwilligers. Ook de creativiteit
waarmee dingen worden aangepakt om zodoende tot een goed resultaat te komen
vind ik erg treffend; denken in mogelijkheden van mensen en niet alleen in beperkingen.
Een mooi voorbeeld hiervan vond ik de vraag van een mevrouw die slecht ter been was
en ook wat eenzaam. Zij zou het fijn vinden als er af en toe een vrijwilliger zou komen om
wat met haar te ondernemen, zodat ze weer onder de mensen kwam. Na een
huisbezoek van mijn collega bleek dat deze mevrouw vroeger vaak mensen had
begeleid in toneelclubs en dat ze ook goed verhalen kon schrijven. Door deze mevrouw
te vragen of ze misschien als vrijwilliger begeleiding zou willen bieden aan een
toneelgroepje werden in een klap twee “problemen” opgelost. Mevrouw kwam onder de
mensen en kon doen wat ze leuk vond en het toneelgroepje had een begeleidster waar
ze naar op zoek waren. Dat vind ik nu leuk!
Het samenwerken met vrijwilligers is nieuw voor mij, maar het samenwerken met mensen
niet. Ik zie het als een uitdaging om mensen betrokken te maken en te houden, mensen
enthousiast te maken voor vrijwilligerswerk en hen daar, waar nodig te ondersteunen.
Bedankt voor jullie warm welkom! Hopelijk kan ik nog lang deel uit maken van deze
enthousiaste groep mensen! Ik kijk er naar uit zowel jullie als de organisatie nog beter te
leren kennen.
Brigitte Asselberghs
Nieuwsbrief 6 - 6 -

De vrijwilligerspen
Die komt voor mij...
Hoe word je vrijwilliger, dat kan heel vreemd lopen, of juist heel normaal.
In mijn geval ging dat zo: Ik kwam 20 jaar geleden werken bij Dichterbij Stevig
in Oostrum op de dagbesteding. We hadden in die tijd grote groepen. Later
kwamen er ook individuele cliënten bij, die we ook moesten voorzien van
een goede dagbesteding. Er was in die tijd nog voldoende inpakwerk, en
er werd dan ook hard gewerkt.
Maar er ging ook wel eens wat stuk. Omdat mijn man timmerman was,
werd hij door mij gevraagd of hij wat kon repareren. En zo gingen de jaren
voorbij. Later werd hem gevraagd om officieel vrijwilliger te worden, en
dat deed hij dan ook, er veranderde toch niets.
In februari van dit jaar werd ik 65 jaar en heb ik de werkplek verlaten. Toen mij werd
gevraagd of ik ook vrijwilliger wilde worden en mijn man dit al vele jaren was, hoefde ik er
niet zo lang over na te denken. Vooral omdat ik in mijn werk vele vrijwilligers heb
meegemaakt, en altijd met plezier aan terug denk. Of dat nu in het zwembad was of op
een andere plek.
Zoals de dame die iedere donderdag een cliënt van ons kwam halen om te wandelen. Hij
was niet in staat om haar echt te begroeten, maar daar had hij het volgende op
gevonden: Als we haar binnen lieten en een kopje koffie aanboden, stond hij altijd achter
haar te springen op zijn eigen manier. Zijn ogen waren groot van de opwinding en
spraken de woorden van, ze komt voor mij….. En hij kon amper wachten totdat hij de jas
aankreeg en mee mocht. Die ogen waren voor haar en voor mij de reden dat we dit
doen.
Later is de cliënt naar een ander instelling gegaan, zodat ik niet weet of deze dame nog
steeds met hem gaat wandelen. Maar naar ik weet heeft ze dit vele jaren gedaan. Zo zie
je maar, het zijn niet altijd de woorden die het doen… Het gaat er ook om, dat je het ziet.
Binnen de dagbesteding zijn ook vele vrijwilligers actief die de dierenweide in het
weekend verzorgen. Want ook in het weekend hebben de dieren verzorging nodig.
Omdat het er meerdere zijn, ben je niet elke week aan de beurt en kun je ook eventueel
ruilen als het zo uit komt.
Maar ook maatjes kunnen we altijd gebruiken. Maatjes zijn vrijwilligers die voor een
bepaalde persoon komen, of voor een bepaalde afdeling. Het voordeel is je komt nooit
tevergeefs, want er is altijd wel iemand blij mee. En of je nu wandelt, naar het dorp gaat
of gewoon koffie drinkt, het gaat er om dat er iemand is die tijd heeft. Iemand die zegt,
“Fijn dat je er bent”, of gewoon die blik in zijn ogen heeft...ze komen voor mij…
Het lijkt zo vanzelfsprekend maar dat is het niet. Want laatst waren we met 10 rolstoelen
op de Venrayse kermis, en we kregen van de omstanders veel bekijks en goede
opmerkingen. Nee, we zitten niet achter de bloemen, wij staan achter de rolstoel als het
nodig is. Zodat ook deze mensen genieten van een middagje kermis met alles wat erbij
hoort. En wij vrijwilligers kregen na afloop heerlijke koude schotel, en die kwam ook voor
ons...
Groetjes,
Jet Derks
Nieuwsbrief 6 - 7 -

Wij feliciteerden…
• ... mevr. M.P. Barnes uit Well, dhr. Crins uit Weert,
mevr. Van Daal-Jans uit Beers, mevr. M. Feenstra uit
Panningen, mevr. M.L.W.H. Hosli uit Venlo, mevr.
J.J.M. Janssen uit Venlo, mevr. S.J.M. Janssen-
Heldens uit Venray, mevr. L.H.F.W. Jilesen uit Cuijk,
mevr. M.M. van Meer uit Melderslo, mevr. E.
Molenaar uit Wellerlooi, mevr. H.P.G.M. van de
Munckhof uit Venray, dhr. P.J.M. Poels uit Wanssum,
dhr. J.M.M. Rengs uit Velden, dhr. L.G. Smeets uit
Tegelen, dhr. P.M.V.M. Sloesen uit Tegelen, mevr. L.
Stoot uit Venlo, mevr. G.A.W. Tebarts uit Bergen en mevr. M. van der Ven uit Nunhem
met hun 5-jarig jubileum;
• … dhr. F. Bevers uit Venlo, dhr. D. Cost uit Linne, dhr. H. Hazeu uit Horst ,dhr. G.J. Jacobs
uit Bergen, mevr. M. Pouwels uit America, mevr. A. Sengers uit Gennep en dhr. J. Simons
uit Helden met hun 10-jarig jubileum;
• … mevr. A. Janssen-Buddinger uit Horst, mevr. T. Kessels uit Bergen en mevr. C.E.M. op
het Veld uit Blerick met hun 15-jarig jubileum.
Hartelijk gefeliciteerd en hartelijk dank voor jullie inzet bij de hulpvragers!
Nieuwsbrief 6 - 8 -
Dhr. Bevers: al 20 jaar vrijwilligerszorg!

Uit vrije wil
Alle drie zijn ze er mee begonnen na een oproep via een advertentie in de plaatselijke
krant. Ze werken met mensen met een verstandelijke beperking in een ‘1 op 1’ situatie:
kopje koffie drinken, wandelen, voorlezen, bezoekjes afleggen en naar de disco. Zij
hebben deze mensen leren kennen via de organisatie Dichterbij uit Noord-Limburg.
Voor de hulpvragers zijn Paula Aarts, Annie Janssen en Dien Janssen uit Horst heel
bijzonder. Ze komen namelijk speciaal voor hen. En dat minstens een keer per week.
Dien gaat wekelijks op bezoek bij haar hulpvrager en ze gaat een keer in de twee weken
met hem naar de disco. Hij kan niet praten en communiceert met zijn ogen. “We verstaan
elkaar prima! En,” lacht ze, “ik kan hem al mijn probleempjes vertellen want hij vertelt het
toch niet door. En hij heeft leedvermaak als ik pijn heb. Maar ik ga voor hem door het
vuur. Het bezoek aan de disco gaat altijd voor. Volgende week doen we mee aan een
play back act. Ik doe het meest maar samen hebben enorme lol.”
Annie leest iedere week een of twee keer voor aan haar hulpvrager. Ook bezoeken ze
samen de bibliotheek om nieuwe leesboeken op te halen. En natuurlijk blijft het niet alleen
bij voorlezen. Ze praten ook over dingen die haar hulpvrager bezighoudt.
Paula heeft jarenlang haar hulpvrager bezocht om samen een kopje koffie te drinken. Dat
deed hij ook met familie, maar met Paula was het speciaal. Hij is een paar jaar geleden
overleden. Paula heeft zijn lichamelijke achteruitgang intensief meebeleefd. Het mooiste
wat ze voor hem heeft kunnen doen op het eind van leven, was met hem naar het
concert gaan van Corrie Konings, zijn lievelingszangeres. Zijn familie was er ook bij. Hij
heeft hier intens van genoten, een prachtig afscheidscadeau. Nog steeds heeft Paula
contact met het nichtje van haar hulpvrager en inmiddels heeft ze ook weer een nieuwe
hulpvrager.
Na het intakegesprek met een vrijwilliger regelt de zorginstelling een match. Bij alle drie
was er meteen een band en het gevoel: dit gaat werken. Maar dat wil niet zeggen dat
het meteen en ook altijd van een leien dakje gaat.
Zo is het voor de hulpvrager van Annie belangrijk dat de handelingen in dezelfde
volgorde en op dezelfde manier verlopen. Als dit door omstandigheden eens niet lukt kan
dat wel eens botsen en wordt er samen met haar en/of begeleiding een oplossing
gezocht. Het werkt prima om het zo te doen omdat de hulpvrager er van leert en de
vrijwilligster ook haar eigen grenzen bewaakt.
Naast hun contacten met hun hulpvragers zetten Paula, Dien en Annie zich ook in voor
andere activiteiten. Dat vinden ze vanzelfsprekend. Annie gaat wekelijks naar
Verpleeghuis Blerick om te zingen met bewoners. Ook zingt ze mee tijdens de pastorale
dienst voor bewoners van Dichterbij. Helaas kan het niet meer in het eigen gebouw van
Dichterbij. De bewoners moeten nu naar de Lambertuskerk. En begeleiding bij het vervoer
en alles wat er bij komt kijken beperkt het aantal mensen dat mee kan. Er zijn gewoon
handen te kort.
Dien, Annie en Paula vinden dat de tijd die ze aan een ander geven op een hele week
gering is maar ze geven er zoveel mee. En ze krijgen er ook veel voor terug. Van de
hulpvrager natuurlijk, van diens familie en de eigen omgeving. Ze krijgen een extra
attentie met kerst en er is jaarlijks een vrijwilligersdag.
Punt voor Annie is dat de vaste vrijwilligersactiviteiten in de week ook structuur geven aan
haar eigen leven. En dat is voor haar ook belangrijk.
De samenwerking met Dichterbij loopt goed. Als er specifieke vragen over hun hulpvrager
zijn kunnen ze er altijd op terugvallen.
Kanttekening is dat ze soms veel meer mogen dan de betaalde krachten en soms mogen
ze niets doen terwijl ze het graag willen. Het betreft geven van medicijnen, mensen naar
het toilet helpen. Het is niet altijd duidelijk waarom het een wel mag en het ander niet.
Nieuwsbrief 6 - 9 -

Drie kanjers uit Horst en die nog lang niet denken aan stoppen. Zo lang het kan blijven ze
dit vrijwilligerswerk doen. Dit soort werk, een op een aandacht voor een hulpvrager, past
hen goed.
Helen Eggenkamp
Paula Aarts, 47 jaar, Annie Janssen, 64 jaar en Dien Janssen, 59 jaar,
allen ongeveer 15 jaar vrijwilliger bij Dichterbij
Beste coördinator,
Ben net zelf terug van begeleiding naar het
ziekenhuis in Venlo. Ben met een mevrouw
van 89 jaar meegegaan. Als ik 60 jaar
jonger dan haar was geweest, had ik een
kusje gekregen na terugkomst. Leuk hè?
Met vriendelijke groet,
Jacques Drost
(Contactpersoon voor incidentele
hulpvragen; als hij niemand kan vinden,
gaat hij zelf vaak even mee.)
Nieuwsbrief 6 - 10 -

Dag van de Vrijwilliger
Op 10 november 2012 werd de Dag van de Vrijwilliger in Venray gevierd. ’s Ochtends
werden wij in de Émte verwacht en daar was een plaats vrijgemaakt voor onze infokraam
van de Zorgondersteuner. Deze werd vol gelegd met allerlei informatie en de nodige
decoraties. We waren met z’n vijven. De infokraam werd door twee enthousiaste
contactpersonen, Marij en Jacqueline, ‘bevrouwd’. Contactpersoon Gonny, coördinator
Eefke en ik gingen vol goede moed flyeren in het centrum van Venray om nieuwe
vrijwilligers over de streep te trekken.
Om ongeveer 14:00 uur gingen we op weg naar de Schouwburg in Venray, waar alle
vrijwilligers van Venray zeer feestelijk werden ontvangen. Moedercentrum Eva is dit jaar de
vrijwilligersorganisatie van het jaar geworden en stichting ’t Zorghuus in Ysselsteyn heeft de
publieksprijs mee naar huis genomen. De middag werd gevierd met optredens van het
koor ‘Kei Gezellig’ en de ‘Music Dance Factory’.
Rond de klok van 16:00 uur gingen we na een gezellige middag, tevreden naar huis, in de
hoop dat nieuwe vrijwilligers zich komen aanmelden.
Groetjes Anne,
Stagiaire HAN, maatschappelijk werk en dienstverlening
Nieuwsbrief 6 - 11 -

“Het zijn allemaal snoepies!”
Marion Mans is sinds een halfjaar actief als vrijwilligster bij een
woning op Winterheide in Gennep, Hier wonen mensen met een
ernstig meervoudige beperking. Communiceren met de
bewoners is vaak lastig.
Marion: “Je moet naar hun mimiek kijken, luisteren naar de
geluiden die ze maken en kijken naar de bewegingen om te
weten of ze iets leuk vinden of niet”.
Marion heeft vroeger gewerkt met mensen met een verstandelijke
beperking. Toen ze haar vrijwilligerswerk startte voelde het dan
ook een beetje als thuiskomen. Marion kan dan ook niet anders als
genietend vertellen over de bewoners: “Alle bewoners zijn speciaal”.
“Eén keer in de week gaan we zwemmen met bewoners en begeleiders en één keer in
de week doe ik mee met een activiteit met een soort paardrijd-simulator. We gaan naar
een ruimte waar een bed, een soort rodeopaard en een tv staat voor de bewoners. De tv
staat aan en de apparaten bewegen op het ritme van de muziek. Vervolgens gaan we
bewegen met de bewoners, zoals rolstoeldansen”, zo vertelt Marion over haar
werkzaamheden. “In de vakanties is er geen dagbesteding, dan ga ik met de bewoners
wandelen of ik help uit”.
Het contact met de begeleiders is goed. Marion: “Als ik ga, zeggen ze altijd ‘dank je wel’,
terwijl ik eigenlijk dank je wel tegen hen moet zeggen. Ik vind het heel fijn dat de
begeleiders me het vertrouwen geven en me zelf dingen laten doen. Ik voel me hier thuis.
Allemaal leuke dingen doen, dat is het voordeel van vrijwilliger zijn. Het zijn allemaal
snoepies”.
Nieuwsbrief 6 - 12 -

Opleidings- en ondersteuningsplan
In elke Gemeente zal een eindejaar- dan wel nieuwjaar bijeenkomst georganiseerd
worden voor de vrijwilligers van de Zorgondersteuner. Enkele data zijn al bekend:
• De nieuwjaarsbijeenkomst voor de vrijwilligers van de gemeente Venray zal plaats
vinden op 8 januari 2013 van 18.30-20.30 uur.
• De nieuwjaarsbijeenkomst voor de vrijwilligers van de gemeente Bergen zal plaats
vinden op 9 januari 2013 van 18.30-20.30 uur.
Iedere vrijwilliger zal in zijn eigen gemeente nog een persoonlijke uitnodiging hiervoor
ontvangen.
Graag willen we u verzoeken u hiervoor dan aan of af te melden.
Samen sterk!
Nu het nieuwe jaar zich bijna aandient
zijn wij benieuwd of u specifieke wensen
of suggesties heeft. Mail uw wens of
suggestie naar:
info@dezorgondersteuner.nl
Wij zullen uw reactie zeer serieus nemen.
Onze vrijwilligers bieden ondersteuning aan mensen in hun thuissituatie (jong en
oud) met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking, hulpbehoevenden,
chronisch zieken én diegenen die hen verzorgen. Hierdoor kunnen mensen blijven
deelnemen aan de maatschappij en wordt o.a. eenzaamheid verminderd.
Ieder jaar organiseert de Zorgondersteuner per gemeente een ervaringsbijeenkomst.
Tijdens deze bijeenkomst delen onze vrijwilligers hun leuke en minder leuke
ervaringen met elkaar.
Op maandag 25 juni hebben een groot aantal van onze vrijwilligers van de
gemeente Bergen elkaar getroffen in recreatiecentrum Den Asseldonk. Onder het
genot van een kopje koffie en wat lekkers, geschonken door de buitenwerkers van
de gemeente Bergen, werden de ervaringen uitgewisseld. Het was een goed
bezochte bijeenkomst, die de aanwezigen als zeer waardevol hebben ervaren!
Nieuwsbrief 6 - 13 -

Nieuwsbrief 6 - 14 -

Omgaan met agressie
Op woensdag 10 oktober jl. werd de themabijeenkomst ‘Omgaan met agressie bij
dementerenden en mensen met een verstandelijke beperking’ gehouden in Baexem.
Eleonoor Clermonts-Thijssen, coördinator beroepspraktijkvorming en docent Roc-Gilde,
leidde de bijeenkomst. De nadruk lag op agressie bij dementerenden. Eleonoor Clermonts
belichtte met name het voorkomen van agressie toe. Anders gezegd, wat kan men doen
om zo goed mogelijk met de hulpvrager te communiceren om misverstanden/agressie te
voorkomen.
Volgens het woordenboek is agressie gewelddadig handelen met als doel, iets of iemand
schade te berokkenen. Agressie in de zorg valt onder moeilijk hanteerbaar gedrag.
Gedrag wat negatieve gevolgen heeft voor de persoon zelf en/of zijn omgeving. Gedrag
dat langdurig en frequent voorkomt. Gedrag dat niet in verhouding staat tot de situatie,
waar geen kant-en-klaar oplossing voor is. Voorbeelden hiervan zijn: agressie, weerstand,
manipulerend gedrag, claimend gedrag en depressie.
Begrijpen is voorkomen. Eleonoor ging uit van het communicatiemodel zenderboodschap-ontvanger.
Elke boodschap heeft twee aspecten. Wat wordt er gezegd en
hoe wordt iets gezegd. Hoe moet de boodschap begrepen worden.
Verder wordt ons handelen gestuurd door ons gevoel. Na de pubertijd krijgt ons denken
de overhand. Verstandelijk beperkten kunnen dit niet of niet volledig. Dementerenden
kunnen dit steeds minder. Zij reageren op een “bedreigende” situatie vanuit hun gevoel.
Bij voorkomen van agressie moet men zich bewust zijn van het eigen aandeel en kennis
hebben van de mogelijkheden van de cliënt. Als laatste moet men het doel van het
contact helder hebben. Bijvoorbeeld vragen stellen aan de hand van gezichtsuitdrukking.
Dementerenden hebben geen gevoel van tijd. Zeg dus niet “Over 10 minuten…..”, maar
“Als ik dit kopje koffie op heb….”. Kom niet gehaast binnen. Probeer de aandacht van de
ander te krijgen, dan aanspreken of aanraken. Oogcontact zoeken en vervolgens
lichamelijke toewending. Gebeurt dit niet goed, wordt de ander verrast of overvallen en
reageert impulsief. Onder andere rustig praten draagt bij aan een prettige sfeer. Ook het
benoemen van wat men ziet en wat er gebeurt. Bij het weggaan doet men alles na
elkaar. Eerst laten uitpraten, dan zeggen dat je gaat, een hand geven en tot ziens
zeggen, vervolgens spullen pakken en vertrekken.
Tot slot besprak Eleonoor dat dementie een rouwproces is. Men weet wie de persoon was
en men wil niet dat deze anders wordt. Als men de verandering accepteert is het
makkelijker te aanvaarden.
Er was ook ruimte voor vrijwilligers om eigen ervaringen te delen. Al met al een leerzame,
interessante middag.
Nieuwsbrief 6 - 15 -
Silvy Sondagh

Titel: “In mijn koffer op zolder -
levensverhalen van ouderen voor
ouderen”
Auteur: J. Franssen
ISBN: 9789031353224
Een boek barstensvol verhalen over vroeger.
Zevenentwintig ouderen schreven over
gebeurtenissen en ervaringen uit hun eigen
leven.
“In mijn koffer op zolder” is een boek
barstensvol verhalen over vroeger.
Zevenentwintig ouderen schreven over
gebeurtenissen en ervaringen uit hun eigen
leven. Verhalen over lentes en liefdes van toen,
de eerste auto, een baljurk en het badhuis.
Verhalen over huizen en geuren van vroeger.
Verhalen over zakgeld, zondagmorgens en
zomeruitstapjes. Verhalen over oorlog en
bevrijding, vaders en moeders, feesten en
verdriet. Verhalen die eigen herinneringen op
zullen roepen.
In aanvullende interviews vertellen de ouderen
wat het schrijven van die levensverhalen voor
hen betekend heeft. Ouderen willen hun
verhalen doorgeven, de balans opmaken,
terugblikken op het geleefde leven, orde
scheppen in hun eigen herinneringen of met
zichzelf in het reine komen.
Het is een leesboek voor op het nachtkastje, in
de luie stoel en aan de ontbijttafel. Verhalen
ván ouderen vóór ouderen en ook voor
degenen die belangstelling hebben voor hun
geschiedenis. Maar het is ook een
voorleesboek: als we verhalen voorlezen aan
geliefden, vaders, moeders en oude mensen
die we kennen, worden nieuwe verhalen
wakker en komen we in gesprek met elkaar
over vroeger. Een boek voor zowel mensen die
op zoek zijn naar hun eigen herinneringen áls
voor diegenen die beroepsmatig werken met
ouderen en hun levensverhalen:
activiteitenbegeleiders, verzorgenden, pastores
en geestelijk verzorgers, hulpverleners,
Nieuwsbrief 6 - 16 -
schrijfdocenten, ouderenadviseurs
en welzijnswerkers.

Titel: “Levenskunst van ouderen”
Auteur: Liebje Hoekendijk
ISBN: 978-90-6665-675-8
Oud zijn is voor veel mensen feest. Vrijheid, tijd,
kunnen doen wat je wilt, minder verplichtingen.
En dat terwijl de maatschappij van ouderen en
de vergrijzing in het bijzonder, juist een
probleem maakt. Ouderen worden vaak ten
onrechte gezien als een ‘doelgroep’, mensen
die hulp nodig hebben, niet als een groep die
een belangrijke bijdrage kan leveren aan de
samenleving, ook al is dat niet op de
(betaalde) arbeidsmarkt. Ouderen hebben ook
een bijdrage te leveren aan de cultuur, aan de
manier van denken over onze tijd.
Met een kritische blik en humor bespreekt
Liebje Hoekendijk deze en andere
Nieuwsbrief 6 - 17 -
onderwerpen, puttend uit de vele
ervaringen van ouderen zelf. Aan
de orde komen behalve “feest”,
thema’s als herinneringen, zingeving
en seks, maar ook vraagstukken als
afhankelijkheid van hulp, depressie
en overlijden. Hoe is bijvoorbeeld
het wonen in een verpleeghuis
dragelijk te maken?
Levenskunst van ouderen is
onmisbaar voor iedereen die bezig
is oud te worden, maar ook voor
kinderen van oude mensen,
verzorgers en vrijwilligers.

Vrijwilliger
Dat zijn mensen met een goed hart
Die andere helpen met hun smart
Of bij ouderen een kopje koffie schenken
En leuke dingen voor anderen bedenken
Ook invaliden op vakantie bijstaan
Of met iemand in een rolstoel uit wandelen gaan
Boodschappen doen voor iemand die het zelf niet kan
Even gezelschap bieden aan die eenzame man
Iedereen kan het met een beetje vrije tijd
En daarvan krijg je echt geen spijt
Want dankbaarheid valt je meestal ten deel
Sluit je aan, want er zijn er nooit te veel
Nieuwsbrief 6 - 18 -

Lieve Opa Janssen,
Van de Sint
Van vroeger weet u nog een
heleboel.
Het verleden is nog zo nabij,
Sint heeft precies hetzelfde
gevoel.
Herinneringen maken hem steeds
blij.
Soms gebeuren er nare dingen.
Nieuwsbrief 6 - 19 -
Toch was het ook een fijne tijd.

Wij zoeken nog vrijwilligers voor de volgende hulpvragers:
GEMEENTE GENNEP:
Ernstig beperkt meisje helpen met leren omgaan met
spraakcomputer Wandelen met een oudere mevrouw
in rolstoel Zwemmen met meervoudig beperkt meisje
(1 x per maand of vaker, begeleiding aanwezig)
Judith Pelzer, 06-52669374
Gladys Schutte, 06-52669452
GEMEENTE BERGEN:
Fietsmaatje voor man uit Afferden met ernstige
verstandelijke beperking in elektrische rolstoelfiets
Mannelijke vrijwilliger die man met verstandelijke
beperking uit Afferden in weekend/avond begeleidt
naar voetbalwedstrijd Op bezoek bij eenzame
mensen uit Bergen: praatje, kopje koffie, wandeling
Eefke de Rooij, 06-52669597
Ida Basten, 06-52669450
Maria Vloet 06-52669444
GEMEENTE VENLO:
Eén keer per week ’s avonds een uitstapje maken met een
verstandelijk beperkte 52-jarige man uit Venlo Een mevrouw
met lichamelijke beperking uit Velden begeleiden bij het winkelen
Lekker naar buiten, helpen met computeren of samen gezellige
dingen doen in Venlo
Ellen Moens, 06-29560294
Anky Doornenbal, 06-29259572
Theo Mans, 06-52669171
GEMEENTE BEESEL:
GEMEENTE LEUDAL:
1 keer per maand met jongeman met
lichtverstandelijke beperking naar de
rommelmakrt of kringloopwinkel
Mannen én vrouwen als gezelschap bij
dementerenden en hun familie
Marijke van Birgelen, 06-31903054
Maria van der Ven, 06-29279632
Kijk voor meer informatie op
Nieuwsbrief 6 - 20 -
GEMEENTE VENRAY:
Spontane en zorgzame vrijwilliger ter versterking van het
team op Zorgboerderij de Haam in Veulen (dinsdag 09.30-
16.00 u) Vrijwilligers die in het weekend met cliënten van
Dichterbij in Wanssum wat ondernemen Op dinsdag- of
donderdagavond baantjes trekken met jongeman met
verstandelijke beperking in De Sprank in Venray
Eefke de Rooij, 06-52669597
Annelies Tielemans, 06-52669469
Even tijd voor iemand in een rolstoel
uit Beesel Met een oudere
vergeetachtige mevrouw liedjes zingen,
lekker eten en de krant lezen Actieve
bezigheden (fietsen, zwemmen,
volleybal) met 45-jarige man uit Reuver
op dinsdagochtend of vrijdag
Wies van Sambeek, 06-52669461
Marlies Heijmans, 06-46766070
GEMEENTE MOOK EN MIDDELAAR:
Samen met een oudere mevrouw haar
verzamelde spullen ordenen Foldermateriaal
verspreiden voor de Zorgondersteuner (evt.
maatschappelijke stage) Met een oudere
mevrouw naar de bibliotheek
Toos Rindertsma, 06-29560236
Riky Mokkink, 06-27656345
GEMEENTE HORST AAN DE MAAS:
Gespecialiseerde dementie vrwijwilligers in
omgeving Horst (incl. cursus van 4 dagdelen)
Leuke uitjes, knutselen, wandelen, dieren voeren
of een leuk gesprek houden met verstandelijk
beperkten in Horst Gezellige vriendin om te
wandelen of koffie te drinken voor 94-jarige
mevrouw in rolstoel uit Horst
Peggie Bos, 06-52669100
Leny Jenniskens, 06-52669462
GEMEENTE PEEL & MAAS:
Vrouw van + 40 jr om die met
leeftijdgenoot met beperking in
avond/weekend leuke dingen
onderneemt Wandelen,
zitdansen, gesprekje met bewoners
van een huis voor verstandelijk
beperkten Steun en begeleiding
voor mevrouw uit Beringe
Claar Gielen, 06-21899075
Gerda Heeskens, 06-
29251625
Truus Kurvers, 06-2188826

www.dezorgondersteuner.nl > vrijwilligerszorg >
vrijwilligersvacatures
of neem contact op met het contactpersoon
Nieuwsbrief 6 - 21 -

Vrijwillige Thuishulp Noord-Limburg:
Alberickstraat 3c, 5922 BL Venlo-Blerick
De Vrijwilligerszorg is als volgt te bereiken:
• Brigitte Asselberghs, coördinator vrijwilligerszorg:
mobiel 06 – 29 25 25 68.
E-mail: brigitteasselberghs@dezorgondersteuner.nl
Bereikbaar op maan- t/m donderdag van 08.00 tot 13.00 uur.
• Peggie Bos, coördinator vrijwilligerszorg:
077 – 323 11 31, mobiel 06 – 52 66 91 00.
E-mail: peggiebos@dezorgondersteuner.nl
Bereikbaar op maandag van 08.30 tot 13.00 uur; op dins- en donderdag van 08.30 tot 17.00 uur.
• Vera Jacobs-Beurskens, coördinator vrijwilligerszorg, mantelzorgconsulent:
mobiel 06 – 52 66 90 29.
E-mail: verajacobs@dezorgondersteuner.nl
Bereikbaar op maandag van 08.30 tot 17.00 uur (Roerdalen); op dinsdag van 08.30 tot 17.00 uur
(Beesel) en op donderdag van 08.30 tot 17.00 uur (Leudal).
• Judith Pelzer, coördinator vrijwilligerszorg:
077 – 323 11 33, mobiel 06 – 52 66 93 74.
E-mail: judithpelzer@dezorgondersteuner.nl
Bereikbaar op maandag van 08.30 tot 14.00 uur; op dinsdag van 08.30 tot 17.00 uur en op
donderdag van 08.30 tot 15.30 uur.
• Eefke de Rooij, coördinator vrijwilligerszorg:
077 – 323 11 30, mobiel 06 - 526 695 97
E mail: eefkederooij@dezorgondersteuner.nl
Bereikbaar op maan-, dins- en donderdag van 08.30 tot 17.00 uur.
• Els Verhorstert, coördinator vrijwilligerszorg:
077 – 323 11 39, mobiel 06 – 52 66 93 48.
E-mail: elsverhorstert@dezorgondersteuner.nl
Bereikbaar op maan-, dins- en donderdag van 08.00 tot 16.30 uur.
• Imke Welles, coördinator vrijwilligerszorg:
077 – 323 11 30, mobiel 06 – 29 56 02 37.
E-mail: imke welles@dezorgondersteuner.nl
Bereikbaar op maandag van 08.00 tot 16.30 uur; op dins- en donderdag van 08.00 tot 14.30 uur.
• Centraal Bureau de Zorgondersteuner, Nicole van Driel:
077 – 323 11 30.
Fax: 077 – 38 75 304.
E-Mail: info@dezorgondersteuner.nl
Internet: www.dezorgondersteuner.nl
Bereikbaar op maan- t/m donderdag van 09.00 tot 12.00 en van 13.00 tot 17.00 uur;
op vrijdag van 09.00 tot 12.00 uur.
Inloopmogelijkheid de Zorgondersteuner, locatie Venray:
Match, Steunpunt Vrijwilligerswerk Venray, Marktstraat 8, 5801 BM Venray
Geopend: dinsdag de hele dag en op donderdagochtend
• Eefke de Rooij, coördinator vrijwilligerszog
06 - 526 695 97
E-mail: eefkederooij@dezorgondersteuner.nl
Nieuwsbrief 6 - 22 -