Interview met Janne Schra. - Parkstad Limburg Theaters

Zangeres Janne Schra
‘Ik vind de intiemere kant van muziek mooier’
Door Peter Schavemaker
Muziekliefhebber Peter Schavemaker ontmoet regelmatig popmuzikanten die in onze regio in de
poppodia en in het theater te zien zijn. Deze week zangeres Janne Schra, voorheen zangeres van
Room Eleven en Schradinova, die tot 21 december te zien met haar theatertournee De nieuwe…
Janne Schra.
Je (breekbare) muziek en stem komt goed tot z’n recht in theater.
“Ik vind het fijn als het stil is. In clubzalen is er vaak geroezemoes, dan ben je tijdens het zingen meer
bezig met de aandacht vasthouden. In theater is het automatische stil. Het publiek ten tijde van
Room Eleven kwam meer op de hype af dan dat ze echt naar de muziek kwamen luisteren. Dat was
vaak lastig. Doordat ik, op het podium, meer mezelf ben geworden dwing ik voor mijn liedjes nu
meer stilte en respect af. Dat gevoel kwam na de samenwerking, in het theater, met de Amerikaanse
singer-songwriter M. Ward, in plaats van de ‘feestband’ die Room Eleven was. Ik vind de intiemere
kant mooier. Ik heb nu ook de behoefte om als mezelf op het podium te staan, zonder te veel
poespas erom heen.”
Zit er een diepere laag in je liedjes?
“Ja, ogenschijnlijk klinkt het als een vrolijk liedje, maar ik probeer altijd in de teksten iets meer te
zeggen dan wat je in eerste instantie denkt.”
Je hebt onlangs nummers, met de Zweedse producer Tobias Fröberg opgenomen in Gotland. Op
een ‘Pippi Langkous’ eiland, zoals je zelf zegt. Op welke manier heeft deze plek je muzikaal
geïnspireerd?
“Het is daar wonderlijk mooi, dat schemert zeker door in hoe ik de liedjes zing. De sound klinkt door
Tobias wat rafelig, in plaats van clean, daar hou ik niet van. Ik zou graag in de toekomst weer liedjes
opnemen in Zweden, met veel mensen binnen de indiemuziekscene in Stockholm deel ik een
bepaalde muzieksmaak. Ik heb de plaat van Schradinova opgenomen met de Zweedse producer
Johan Lindström. Het is lastig om in Zweden muzikaal voet aan de grond te krijgen.”
Ook Torre Florim van De Staat werkt mee. Wat was zijn invloed?
“Hij heeft kleine nuances en details aangebracht, vanuit een soort regisseur/producer rol. Als je zelf
in een opnameproces zit zijn die details vaak lastig te horen. Het is fijn dat iemand die ik hoog heb
zitten iets kan toevoegen.”
Op 11 januari verschijnt je nieuwe cd. Heb je ook je muziekkeuze veranderd?
“Room Eleven zat meer in de pop/jazz kant. Ik heb de keuze gemaakt voor de folk, met minder
jazzinvloeden. Het liedje ‘Darklands’, de themasong van de film The Domino Effect (regisseur Paula
van der Oest, red.) staat niet op de cd. Dat is een andere sound dan de liedjes op de plaat.”
Tijdens deze theatertournee werk je me drie violisten van het Red Limo Orchestra, die ook met
Kyteman werkten.
“Ik heb al eerder met een strijkorkest gewerkt, dat klonk erg mooi. Het geluid van strijkers en mijn
stem passen goed bij elkaar. Een pianotoets klinkt afgebakend, maar het geluid van strijkers zweeft
een beetje. Hierdoor worden mijn stem en het vioolgeluid iets organisch. Mijn liedjes waren al af,
daarna zijn de strijkers toegevoegd. Toen dat bleek te kloppen was dat wel magisch.”
‘Place to run from’, een van je nummers wordt gebruikt in een spot bij van de televisiezender HBO.

“Dat was zo onverwacht, maar te gek. Ik ben niet dol op reclames waarin mijn liedjes worden
gebruikt. Maar alle series die HBO uitzend vind ik geweldig.”
www.janneschra.nl