Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Ik voel me heel trots op hem: zoveel mensen die geëmotioneerd en verdrietig waren om<br />
<strong>Piet</strong>, waardering hadden voor zijn daadkracht, ideeën, voortvarendheid, visie, zijn<br />
olifantsgeheugen, je Bourgondiër zijn, zijn relativisme, maar ook zijn openheid voor zijn<br />
eigen kwetsbaarheid en het bewaken van zijn doelstellingen.<br />
Ik ben heel blij dat we samen die 3 maanden thuis hebben gehad. Het was heel druk en<br />
hectisch soms, moest er goed voor zorgen dat ik alles een vaste plek gaf. Je miste wel<br />
je lekkere warme ligbad, naar de toilet hoefde je niet meer. Dat was geregeld. Je haatte<br />
je catheter wel en raakte aanvankelijk hierdoor gedeprimeerd. Je kon niet geloven dat je<br />
dood zou gaan, “Zij zeggen het”. Je barstte in je bed van de energie maar als je ernaast<br />
zat voelde je wel dat het mis was met je lijf.<br />
Later begon je schouder weer meer op te spelen, de pijn en ongemakken werden<br />
steeds groter, je ging meer slapen en langzamerhand minder eten. Het smaakte je niet<br />
meer en dronk bijna geen wijn meer en je borreltje beperkte zich meer tot een nipje. Je<br />
zei tegen mij dat je nu begon te geloven dat je binnenkort dood zou gaan. Hij beweerde<br />
niet bang te zijn. De pijn nam snel toe maar werd bestreden door steeds meer pijnstillers<br />
en morfine. Je probeerde helder te blijven. Van maandag op dinsdag had je een<br />
rotnacht gehad. Je vroeg om de huisarts en je wilde dat ik onze jongens en je zus Helle<br />
zou waarschuwen. Allen zijn ze blijven slapen, ook Frieda. Onze Wodan heb ik<br />
gevraagd om bij ons beneden te komen slapen. Er kwam onrust en een zekere paniek.<br />
Onze huisartsen hebben ons hierin uitstekend bijgestaan en later in de nacht de<br />
huisartsenpost. <strong>Piet</strong> lag ogenschijnlijk rustig te slapen en om kwart voor 4 werd ik<br />
wakker en keek naar hem. Maakte me zorgen om zijn hart: “Als zijn hart het maar<br />
volhoudt”. Opeens om 4 uur stokte zijn adem zachtjes 3x en ik maakte Wodan wakker:<br />
“Ik geloof dat hij ermee opgehouden is”. Hij ademde niet meer. Zo simpel ging het. We<br />
riepen Donar en Helle. Samen hebben we bij hem gezeten. Beneden in de kast stond<br />
nog een flesje “Klostergold” van het klooster in Benedikt Beuern, een likeur vroeger daar<br />
gemaakt waarin bladgoud zat. Het was bedoeld voor bijzondere gelegenheden.<br />
Menigmaal heeft hij dit met zijn oudste vrienden dit gedaan ten afscheid. Er zat nog een<br />
klein laagje in, genoeg voor ons vieren. In een kring om hem heen, heel dicht bij hem<br />
hebben we op hem geklonken.<br />
Het is en was moeilijk om elkaar los te laten. We wilden niet zonder elkaar. Onze<br />
vertrouwdheid met elkaar in alles; elkaars opvattingen, je lichamelijkheden, de<br />
doodnormale hebbelijk- en onhebbelijkheden, je stem, je luchtjes, je geluiden. Dat heb<br />
je niet zomaar met iemand.<br />
8
Change language