IN MEMORIAM Piet Alofs - Origo

Licht, van mijn stad de stedehouder,
aanhoudend licht dat overwint.
Vaderlijk licht, steevaste schouder,
draag mij, ik ben jouw kijkend kind.
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen
of ergens al de wereld daagt waar mensen
waardig leven mogen
en elk zijn naam in vrede draagt.
Alles zal zwichten en verwaaien
wat op het licht niet is geijkt.
Taal zal alleen verwoesting zaaien
en van ons doen geen daad beklijft.
Veelstemmig licht, om aan te horen
zolang ons hart nog slagen geeft.
Liefste der mensen, eerstgeboren,
licht, laatste woord van hem die leeft.
Gedachtenis van Agaath Alofs - Bosma
41 jaar geleden in juli 1971 ging ik samen met Toos Vossen en een groep van haar
jaargenoten van de Pabo uit Heerlen op vakantie naar de Valle d’Aosta, Gressony
La Trinité, een plaats in de noord-italiaanse Alpen. Toos werkte net als ik op de
Jozef Staf school in Assendelft. Ik woonde toen in Amsterdam. Ik had toen geen
echte vakantiebestemming en zij nodigde mij uit om met hen mee te gaan. Ook Piet
die toen pater was bij de Salesianen van Don Bosco woonde aan de Apollolaan,
werkte als leraar godsdienst/maatschappijleer op de Hubertus Horeca, Brood-en
Banketbakkersvakschool en de Don Bosco LTS te Amsterdam werd door een
medebroeder Toon Elsakkers ook uitgenodigd om met dezelfde groep mee te gaan
naar de Gressony. We reden met zijn vieren in de Renault 4 van Piet naar ons
vakantieoord. We waren volslagen onbekenden en ik sprak Piet aan met U en meneer.
Dat bleef zo tijdens de reis en de eerste paar dagen van onze vakantie. Al snel sloeg de
bliksemflits van onze verliefdheid naar elkaar over. We waren stapelverliefd.
Onze verliefdheid was zeker niet probleemloos. De bedenkingen en problemen lagen
niet tussen ons tweetjes maar kwamen vanuit de buitenwereld. Piet was priester, pater
in een kloosterorde en 15 jaar ouder dan ik. Ik was onderwijzeres en van die vakantiegroep
uitgerekend de jongste. “En juist op haar werd ik verliefd”, zei Piet. In 1972
5