Gids voor gemengd voeren - Kuhn

6
4 – Ruwe celstof voor een veilig rantsoen
De celstof van een rantsoen noemen we RC (Ruwe Celstof) en omvat de celstof die in alle
componenten van het rantsoen zitten: hooi, stro, maar ook de celstof uit kuilvoer. Het ideale
ruwe-celstofgehalte bedraagt:
Ideale waarde: 17 à 19,5 % van de totale ds van het rantsoen
Voorbeeld: wanneer het RC-gehalte lager dan 17% komt te liggen, stijgt het risico op
stofwisselingsaandoeningen van de veestapel. Deze risico’s nemen toe bij een
ontoereikend volume aan vezelfracties of een hoeveelheid graan van meer dan 2,5 kg waarbij
hier dan de fermenteerbare en zure fracties toenemen. Komt het gehalte echter hoger te
liggen dan 19,5%, dan neemt de kans toe op een dalende melkproductie en eiwitgehalte,
maar op een verhoogd melkvetgehalte.
De kwaliteit van de celstof speelt ook een belangrijke rol voor een vlotte voeropname. Hoe
beter de celstof, hoe vlotter de verteerbaarheid.
Verteerbaarheid van de totale RC moet 65% bedragen
De mening van een kenner:
"Rantsoenen bestaande uit alleen maïskuilvoer, zijn gevaarlijk.
De verteerbaarheid van de celstof in maïs schommelt tussen 55 en 60%, wat het
rantsoen moeilijk verteerbaar maakt: de opname wordt negatief. Het is dus
aan te raden om maïs te combineren met een beter verteerbaar voer zoals
graskuilvoer of luzerne met lange stengels…."
5 – De energiebalans afstemmen op het productieniveau van de veestapel
De energiebalans wordt bepaald door de hoeveelheid VEM (1) die gemiddeld in 24 uur wordt
opgenomen. Ze wordt als volgt berekend:
Energiebalans= energetische densiteit (in VEM (1) ) x hoeveelheid opgenomen ds (in kg)
De minimumwaarde varieert dus volgens het productieniveau:
✔ 7.500 kg melk / koe / jaar: rantsoen à 910 VEM (1) x 20 kg ds = 18.500 VEM (1)
✔ 9.000 kg melk / koe/ jaar: rantsoen à 930 VEM (1) x 23 kg ds = 21.500 VEM (1)
(1) Voedereenheid melk