HISTORISCH OVERZICHT - Erfgoedkring Ernest Schepens

1990 - 2006
door SonJa de craemer en Stefaan brUSSeel
Met deze laatste periode vervolledigen wij de geschiedenis van 125 Willemsfonds
Oostende. De lezer zal vaststellen dat de geschiedenis van de afdeling een mooie kijk
geeft op de geschiedenis van het verenigingsleven in het algemeen en de socio - culturele
verenigingen in het bijzonder. Evoluties in de maatschappij geven verschuivingen in het
socio – culturele leven.
De doelstellingen van het Willemsfonds van de 19e eeuw waren: emancipatie van het
Vlaamse volk via verspreiden van kennis, het opkomen voor de eigen taal als cultuurtaal
en geschikt voor bestuur en onderwijs, de cultuurspreiding of ‘volksverheffing’ via
voordrachten, zangavonden en bibliotheekwerking, het verdedigen van het openbaar
onderwijs en de belangen van de vrijzinnigen. De vorm mag dan wel enigszins gewijzigd
zijn, de doelstellingen blijven dezelfde.
Vóór 1940 waren de zangavonden bijzonder populair en in de beginperiode van het
Willemsfonds ging een voordracht samen met een recital. We kunnen stellen dat beide
activiteiten totaal verdwenen zijn. De rijke schat aan liederen is door de huidige generatie
niet meer gekend, de liederenboeken van het Willemsfonds zijn getuigen van een
volkomen verleden tijd. Het Willemsfonds Oostende stimuleert de muzikale opvoeding
door het promoten van de klassieke concerten via abonnementsacties voor Ostendia
Classica (in het Kursaal Oostende) en het Symfonieorkest Vlaanderen (concertgebouw
van Brugge). De kers op de taart is ongetwijfeld de reis “Mozart achterna” die ons in
augustus 2006 naar Salzburg en Wenen brengt, uiteraard met bijwonen van concerten
en opera’s op de Salzburger Festspiele.
Het inrichten van voordrachten is een constante gebleven in de werking. Daar waar deze
voordrachten voor de oorlog gecombineerd werden met een recital en duurden van
zondagmiddag tot de avond, werd de voordracht een activiteit voor een doordeweekse
avond. Qua thema’s zien we vanaf de jaren 50 uitbreiding met toeristische thema’s,
reisverslagen, film- en diareportages. Dit aspect van het verenigingsleven krijgt het echter
moeilijk in de jaren70. In het overzicht van voorzitter Degrave was reeds opgemerkt dat
de invloed van de televisie een nefaste weerslag heeft op het verenigingsleven: ”Het
steeds meer en meer binnendringen van de televisie in de huiskring is ongetwijfeld oorzaak geweest
van de verminderde belangstelling, die voor het bestuur ontmoedigend werkte. Het programma
beperkte zich in de jaren ’71-’75 tot een bezoek aan het Stedelijk Museum o.l.v. conservator Frank
Edebau en aan het Heemkundig museum……..”
Vanaf de jaren 90 wordt het socio-culturele werk gekenmerkt door een sterk
voortschrijdende professionalisering. Met de opeenvolgende fasen van de
staatshervorming is Cultuur hoofdzakelijk een bevoegdheid van de gemeenschappen
geworden. Opeenvolgende decreten regelen de betoelaging en werking van de
verenigingen. Op lokaal vlak leidt dit tot nieuwe impulsen en samenwerkingsverbanden.
De oprichting van lokale cultuurraden heeft de samenwerking tussen de verenigingen
38
onderling reeds verbeterd, de oprichting van een stedelijke cultuurdienst bevordert de
samenwerking met de stedelijke overheid en leidt tot vernieuwende projecten binnen