KOERS Augustus 2011 - Die Hervormer

9
dan te beweer dat hulle identies is" (bl 9). Ons gebruik tog woorde met leksikografíese definisie om sinvol te
kommunikeer. Daar is byna geen sin as 'n woord uit 'n woordeboek net sy woordeboekkonteks dra nie!
Op bladsy 10 word die gedagte wiskundig op die wyse van simboliese logika verder uitgewerk dat "in stryd met
die evangelie" nie gelyk is aan "antichristelik" nie. Vergeet die Advies nie nou juis die konteks waarbinne die
Beswaar formuleer nie, naamlik die omgewing van 'n status confessionis dat apartheid kettery is? Die eerste
verhouding waarna in die Inleiding verwys, evangelie-kerk (bl 3), kom daarop neer dat as die kerk teen die
evangelie ís, ís die kerk anti-evangelie = anti Christus = antichristelik!
Mens vra jou af watse logika op bladsy 10 'n rol speel, as gesê word: "Ondersteuning deur die kerk van die vorige
staatsbestel impliseer tog dat die kerk toe regeringsbeleid uitgevoer het." Wat ís die draagwydte van "die kerk (het)
toe regeringsbeleid uitgevoer"? Moes die Kerk die goeie daarvan nie doen nie? Moes die Kerk aan die owerheid
ongehoorsaam wees in wat reg is? Was die situasie oorspronklik nie juis andersom as wat die Advies hom voorstel
nie? Die perspektief van eiesoortige staatkundige ontwikkeling het sy basis in die lewens- en wêreldbeskouing
gehad wat die volk uit die Bybel geput het.
Die Advies gaan van die misplaaste standpunt uit dat die staatkundige beleid van afsonderlike ontwikkeling die
genade en versoening in Jesus weerspreek (bl 11). Maar die interpretasie dat 'n volk bereid moet wees om op
staatkundige grondslae homself te integreer met ander volke en rasse met verlies van sy eie bodem, sy eie taal en
kultuur, sy eie godsdienstige tradisies, is vreemd aan die Bybelse versoeningsdimensies. Dit is 'n voorbeeld van 'n
horisontalistiese beskouing van die evangelie dat versoening in Christus met God en met die mede-mens van so 'n
aard is dat 'n volk met ander rasse en volke en groepe moet integreer tot ondergang van jou eie volk. Ja, hierdie
stelling van ondergang van eie volk is 'n staatkundige vrees, maar dit word bewys deur die huidige staatkundige
opset.
2.3 Onderlinge onversoenlikheid
Die Advies beskuldig die Beswaarskrif dat "die gedagte van onderlinge onversoenlikheid geldig is". Word hier nie
'n mening aan die Beswaarskrif opgedring wat vreemd ís aan die Beswaarskrif nie? Nêrens en nooit is die
Beswaarskrif of die Kerk, selfs met artikel III in die outyd, of die Bybel of die belydenisskrifte in enige geloofsopsig
'n ondersteuner van "onderlinge onversoenlikheid" nie! Indien die Advies "in die lig van die diversiteit van Suid-
Afrika se bevolkingsamestelling" (bl 11) die integrasie daarvan as staatkundige opset sien as die teenpool van
"onderlinge onversoenlikheid", het ons mekaar verloor!
Juis goeie buurmanskap met die huis langs jou, met die woonbuurt langs jou, met die volke langs jou, met die
rasse en kulture langs jou is die proses en gevolg van ordelike onderlinge versoenlikheid.
2.4 Onreg sanksioneer
Die Advies sê: "Hier moet aangemerk word dat die bedoeling van die beleid van apartheid nie ter sake is nie, wel
die praktiese gevolge daarvan. Die historiese agtergrond en vermoedelike bedoeling van die totstandkoming van
die beleid mag smetteloos wees, maar die gevolge was nie" (bl 11,12).
Eerstens ís hierdie standpunt van die agtergrond en bedoeling van apartheid wat smetteloos mag wees in teenspraak
met die Advies op dieselfde bladsy 11: "Indien die Nuwe Testament staan in die teken van God se genade
en versoening is dit sekerlik 'n fout, selfs 'n dwaling, om 'n sisteem en beleid te ondersteun wat daardie genade en
versoening weerspreek … ". Wanneer word met "sisteem" beleid bedoel en wanneer praktiese gevolge? 'n Advies
wat soos 'n springhaas baie gate het waarheen gespring kan word, maak die omgewing 'n onhanteerbare sif.
Die afkeurenswaardige praktiese gevolge, by wyse van uitwasse van leierskorps en amptenary (wat ín enige
staatsbeleid voorkom en meeste van al by die huidige revolusionêre integrasie-owerheid) kan nie ongedefiníeerd op die
skouers van afsonderlike ontwikkeling as "onreg (ge) sanksioneer" deur die Kerk geplaas word nie.
Die Advies meen dat "dergelike ondersoek oor die bedoeling en uitvoering van die beleid van afsonderlike ontwikkeling"
niks sal verander "aan die feit dat dit in Suid-Afrika histories gesproke uitgeloop het op 'n onregverdige
samelewing waarin almal nie gelyke toegang gehad het tot bronne en geleenthede nie" (bl 12). Tog sou 'n grondige
ondersoek aan die lig bring dat die begrip "almal" in hierdie konteks misplaas is in die land van die Afrikanervolk
wat juis deur die grootste deel van die "almal" met vernietiging bedreig word.
Die Beswaar word beskuldig deur die Advies dat "apologeties ingetree word vir die beleid van afsonderlike
ontwikkeling of apartheid. Dit bevestig dat die totale aksie van die beswaardes nie teologies gemotiveer is nie,
maar polities" (bl 12).
Dit is vreemd dat die Advies diaspories politieke mening openbaar en juis 'n politieke beleid van afsonderlike
ontwikkeling heftig aanval maar dan die Beswaar beskuldig van politiek! Hoe kan die aanval teen die betrokke
9