KOERS Augustus 2011 - Die Hervormer

4
Op bladsy 11 moes die umlaut op die i van die Duitse woord Auswirkungen redaksioneel weg gesien gewees het.
Maar dit doen geen afbreuk aan die diepgaande gedagtes in verband met prof G van der Leeuw oor elemente in
die erediensliturgie nie. Pragtig is die verwysing na Koopmans wat "gepraat het van die vrywillige armoede van 'n
Calvinistiese erediens uit ontsag vir die Heilige God" (bl 14).
Die meer uitgebreide artikel oor "Ons en Rome" (bl 15-21) is steeds leersaam en aktueel. Redaksioneel kon die sê
op bladsy 15 vir Boehmer se Luther … voorkom gewees het asook die hoofletter V vir verlossing op dieselfde bladsy.
Monnike op bladsy 16 moet één k hê. Op bladsy 17 moes redaksioneel die ou Gesang 80:5 se o Troue en
Sterke nie as o Trou en Sterke gelaat gewees het nie.
Die vier hoofstukkies oor "Terug na die bronne toe – ons en Rome" bevat kostelike gedagtes wat getuig van
geleerde insig. Miskien moes op bladsy 29 Athanasium eerder Athanasianum gewees het.
Die Kategese by Luther waar ook oor Luther se Klein Kategismus gehandel word, is baie in-teressant. So ook die
hoofstukkie oor Die Bernse Reformatoriese Besluite. Mens wonder net of daar nie opheldering van redaksionele
kant kon wees op badsy 35 waar die skrywer by selibaat tussen hakies sê (ongekende staat: BJE). Verwys die
skrywer hiér baie diepsinnig na die Hebreeuse uitdrukking wat in die ou vertalings gelui het dat 'n man sy vrou
beken? 'n Staat van selibaat ís dan waar 'n man (priester) nie 'n vrou het wat hy "beken" nie! Of ís "ongekende
staat" eenvoudig maar 'n redaksionele glips vir "ongetroude staat"?
Miskien moes daar redaksioneel by die Paar sitate om te onthou en te gebruik op bladsy 39 'n bietjie aandag
gegee gewees het of d.h. der heil Geist nie der heilige Geist moes wees nie, en in dieselfde paragraaf moes die
punt na dem verwyder wees.
In die belangrike hoofstuk oor Onlangse rigting in die kerk … (bl 45-52), kom kleinode na vore. Om aan te toon
hoe vrysinnige kerke in Nederland al meer as 'n halfeeu begin leegloop het, sê die skrywer: "In 1948 het ek en 'n
ortodokse dominee 50 km heen en weer per fiets na 'n vrysinnige gemeente gery om vir die dominee 'n paar gulde
(deur die staat) vir die diens te kon kry. Ons moes deur die dorpie gaan kerkgebou toe. Die inwoners het ons
vriendelik gegroet, dag dominee, terwyl hulle in die sonskyn gesit het. Ná die derde gelui van die kerkklok waarmee
ek die bejaarde koster gehelp het, het ons nog vir 'n kwartier gewag, en toe daar geen lidmaat opgedaag het
nie, het ons drie saam gebid en terug huis toe gefiets. So skerp is die skeiding tussen ortodokse, Skriftuurlike
geloof, en die vrysinnigheid."
Op bladsy 47 maak die skrywer die stelling: "Die radikale sosiologiese teologie kan 'n mens gelykstel aan
Kommunisme."
Ongelukkig ís op bladsy 49 'n hele aantal redaksionele oorsigte. In die eerste paragraaf staan: "Arius ís dikwels
vermaan en weer terug geroep, maar by die sinodes van Nicea (325) en by Konstantinopel (381) is sy opvatting
(resensent se invoeging) verwerp as kettery." In die volgende paragraaf moet Christomos seker Chrissostomos
wees? Die laaste reël van hierdie paragraaf kon seker Kortbegrip met 'n hoofletter spel?
In die hoofstuk Kennis en Geloof I loop ons 'n waardige gespreksgenoot op byna 88-jarige ouderdom raak wat op
hoogste vlak van filosofie en teologie sy diskoers voer. Redaksioneel moes die verwysing op bladsy 54 na "In die
vorige artikel …" siffend gehanteer word. So ook op dieselfde bladsy dat Kant (oorlede in 1804) in 1973 nog geskryf
het! Op bladsy 53 al, aan die einde van die eerste paragraaf word "gepubli-seer" in die loop van 'n reël afgekap!
Goeie redaksionele werk is in 'n waardige publikasie van die uiterste belang! In dieselfde artikel word Chantepie
met 'n a gedruk: Chantapie (bl 56) en Tübingen met u: Tübungen (bl 57 en bl 58).
By die lees van hierdie kraakvars artikels (op bl 56 verwys die skrywer na 17 Februarie 2011!),
kom jy onder die besef dat prof Engelbrecht meteens ook 'n soort terugskou maak met waardering vír waar dit op
aankom. Groot waardering kom na vore byvoorbeeld vir Emil Brunner en Gerard van der Leeuw.
In die hoofstuk Belewing en Geloof II kom die interessante stellings voor: "Die Westerling René Descartes het
getwyfel aan die mens se bestaan (syn) en gevra of alles nie maar net 'n droom is nie. Sy oplossing was: Cogito
ergo sum, dit wil sê: Ek dink, daarom is ek. In Frans lui dit: Je pense donc je suis. Leopold Sengor, president van
Senegal, het dit vír Afrika aangepas deur (nie seur nie – resensent) te sê: Je dance donc je suis, dit wil sê: Ek dans
daarom bestaan (is) ek" (bl 60). Op bladsy 61 moet Assesi Assisie wees. Bonaventuta Bonaventura en KIoosteroorde
Kloosterorde. Op bladsy 63 die laaste volreël moet seperatistiese tendens wees.
Die skrywer, prof Engelbrecht, is bekend vir sy eenvoudige skryfwyse soos Langenhoven om die ingewikkeldste
dinge in kort sinne leservriendelik te maak. Maar vir een keer het hy in die middelste paragraaf op bladsy 66 'n sin
van 85 woorde geskryf in sewe reëls met name soos Brunner, Schleiermacher, Barth, Zahn en Kubl daarin!
4