KOERS Augustus 2011 - Die Hervormer

More documents

Recommendations

Info

16 Nico Truter wat vroeër as ouerlinglid op die AKVKommissie was is in Paraguay oorlede. Hy het op sy tyd baie gedoen vir die Kerk in die Noord-Kaap en spesifiek Kuruman. Dr Frikkie Labuschagne van die gemeente Sasolburg volg dr Fanie Pretorius op as Sekretaris in die Kantoor van die Kommissie. Hy word sterkte toegebid en ons groot dank en waardering vergesel dr Fanie en Rika Pretorius vír hulle jarlelange groot opofferings vir die Kantoor. Ds Jasper van der Westhuizen is op 24 Julie 2011 in Vryburg gemeente, bevestig. Hy volg ds Hardie Kotzé op wat einde Oktober 2010 na Schweizer-Reneke gemeente verhuis het. o-o-o-0-0-0-0-0-o-o-o PREEK – Dr Christo Pretorius (Pretoria-Sentraal) Lofsang: Gesang 190:1-3 Skriflesing: Romeine 8: 18-30 Sing: Gesang 445 strofe 1 tot 4 Teks: – Dit verseker Ek julle: Wie luister na wat Ek sê en in Hom glo wat my gestuur het, het die ewige lewe. 'Dié wat Hy lank tevore verkies het, het Hy ook bestem om gelykvormig te wees aan die beeld van sy Seun, sodat sy Seun baie broers kan hê van wie Hy die eerste is. ' Gemeente van die Here, Broeders en Susters: Wanneer die apostel Paulus sy pen opneem en aan die gelowiges in Rome skryf, dan bied hy 'n uiteensetting aan van die evangelie wat hy verkondig. In die brief stel hy ook die kernsake van die evangelie aan die orde. Hy gee 'n uitlegging van die sonde, die regverdiging deur die geloof in Jesus Christus. Hy verduidelik die vryheid van die Christen teenoor die geregtigheidstrewe van die Joodse wettisisme en verkondig hoe Jesus Christus genade en versoening skenk. Hoe Christus die mens uit die mag van sonde en dood ruk, hoe sy lyding, kruis en opstanding die mens se verlossing en versoening met God bewerk. Dit is vir u en my bekende woorde, bekende inhoude. Dit is die leerstellings waarmee ons opgevoed is. Dit is die Reformatoriese erfgoed wat deel is van ons kerkgang en wat ons by ons geliefde kon hoor. Op 'n eenvoudige en maklike manier het hy die leerstukke van die geloofslewe oorgedra; ons deur heldere en sekere begrip terug gelei na die Woord van God wat die teologie, die verkondiging, die dogmatiek voorafgaan en uiteindelik saam gebuig voor die God van die Woord. Maar dit is nie net die leerstukke van die geloof wat ons kon hoor nie; dit vind ons ook by die apostel Paulus. Die leerstukke, die dogma, die teologie het ook in die lewe weerklink. Dit het die ankers geword vir vertroosting, vir koers, vir ons gang in die kerk en die kerk se gang met die Afrikanervolk en die wêreld. Dit wat ons van God en sy Woord mag leer, deurdring ook ons lewe, nog te meer, geliefdes dit word die ankers van ons daaglikse gang. Is dit nie waarom die apostel aan die Romeine die evangelie skryf nie? Hy is ook pastor wat met die omlynde en verhelderende woord bemoedig, troos en verseker. Die gelowiges van Rome was mense wat bemoediging en troos nodig gehad het. Nie net het hulle geleef in 'n wêreld waar die keiser en die magte van die wêreld om hulle woel nie, maar hulle het ook kennis geneem van die gebrokenheid wat in hulle woel. Wat het hulle beleef? Dit is 'n wêreld en lewe van lyding? Dit is 'n wêreld en bestaan wat uitgelewer is aan gebrokenheid en nood. Aan dié mense, bied die apostel troos en bemoediging. Hy bied ook 'n ander uitsig. Hy wil antwoorde bied. Die vrae waarop hy antwoorde wil gee is ook ons vrae: Hoe moet gelowiges na lyding kyk? Hoe moet ons na die lewe kyk en ons verganklikheid beoordeel? Met ander woorde, die apostel lei ons om saam met hom 'n waardering te maak. So begin die teksgedeelte. Die apostel gaan soos 'n boekhouer, 'n ouditeur te werk en maak 'n samevatting van die ruimte en tyd waarin ons is. En wat is die kenmerkende van die wereld en die mens en sy geskiedenis? Die natuur en die geskiedenis, ons plek, ons hier en nou is stukkend, dit is swak, dit vergaan. Dit is wat die sonde van die mens bewerk het; totale verganklikheid- dood. Dit is om ons, dit is aan ons en in ons. Die totaliteit van die verganklikheid word deur die apostel vanuit drie perspektiewe beskryf. Vanuit die kosmos om ons, vanuit ons eie bestaan hier en nou, maar ook vanuit ons diepste wese, ons menswees voor God. Dat die Heilige Gees vir ons moet bid en pleit beklemtoon ons nood soveel te meer. Selfs ons gebed, ons gang met God is gebroke, selfs hier moet ons gedra word. Daarom sug die skepping, daarom ontsnap 'n kreet uit ons harte – want ons is inderwaarheid gedoem, totaal tot die dood toe gedoem. Daaroor sug ons. Kan ons hierop antwoord? Kan ons die verganklikheid draaglik maak? Die mens probeer dit doen. Ons ontwerp sisteme, en formuleer antwoorde wat sin aan die lyding gee; al is dit die sin in 16
17 fatalisme. Met ons rede en verstaan poog ons om mens en God, dood en lewe as die groot proses te verklaar. Maar al ons berekeninge, al ons ontwerpe, ons verklarings eindig in die nietigheid. Ons moet erken, dat om ons, aan ons en in ons is daar geen redding, geen verlossing nie, geen uitkoms uit die verganklikheid nie. Ons nood is totaal. Teenoor die verganklikheid antwoord God. Alleen God kan aan ons die regte uitsig gee op dit wat ons lewe in die graf intrek. Hiervan berig Paulus. Teenoor die absolute verganklikheid verkondig hy die heerlikheid wat kom. Martin Luther het dit so gestel: "Kyk hoe draai die apostel sy rug op die wêreld en rig hom op die komende openbaring; hy sien die wêreld verlos van alle nood en teleurstelling, gevul met skitterende vreugde. Kyk hoe perk hy die wêreld in in 'n enkele druppel, in 'n flitsende vonkie in, terwyl die heerlikheid uitdy tot 'n magtige oseaan, 'n vuur van vlamme." In ons verganklikheid, te midde van lyding en dood rig die apostel ons op iets buite die mens, buite ons ruimte en tyd. Hy rig ons op God. Wat God doen, wat God sê is vir ons 'n anker in ons swaar tye, in ons lyding. Dit is hoe ons perspektief kry. Geliefdes, die basis, die fondament waarop die apostel ons rig hoor u in vers 28-30. Dit sluit aan by vers 18 en vorm die hoogtepunt van Paulus se uiteensetting. In die besonder klink dit in vers 29: 'Dié wat Hy lank tevore verkies het, het Hy ook bestem om gelykvormig te wees aan die beeld van sy Seun, sodat sy Seun baie broers kan hê van wie Hy die eerste is. ' Die anker wat hier aan ons gebied word ken ons as die leerstuk van die uitverkiesing en die predestinasie. Van die uitverkiesing en die predestinasie het die Geneefse Hervormer, Johannes Calvyn, opgemerk: Dit is 'n hoë en heilige misterie. En tog dien die leerstuk ons lewe, dit dien tot troos vir die gelowige. Waarom? Hoe dien dit vandag tot troos? Deur dié woorde word ons alleen gerig op dit wat God weet wat God besluit en wat God doen. En nou mag ons deur en in Jesus Christus hoor dat God ons verkies het, dat Hy ons sy kinders maak en ons verheerlik. Dat ons voorwerp is van God se liefde. Die apostel het nie net in die vorige verse hierna verwys nie, maar lei dit nou tot 'n hoogtepunt. Vooraf het hy gewys na die heerlikheid van God, die heerlikheid waar ons as kinders van God na uitsien. Die heerlikheid en die kindwees van God word parallel gestel. Met kindskap beklemtoon die apostel ons erfgenaam-wees van dit wat God beskik. Die vraag is: Wat is ons erfporsie, wat is die heerlikheid waaraan ons in Christus deel het? Dalk moet ons opnuut luister na die Apostoliese geloofsbelydenis: ’... ek glo in die wederopstanding van die vlees’. Ons kan dit alleen bely, omdat Christus uit die dood opgestaan het. Die nou verbintenis tussen ons en Christus, die Eersteling uit ons wat volg, dui op ons verbintenis nie net in lyding nie, maar ook in heerlikheid. Ons is met Christus erfgenaam, ons deel met Hom nie net lyding nie, maar oor heerlikheid, opstanding en God se ewige teenwoordigheid. Dit het ons alreeds. Dit is nou 'n sekerheid, omdat God die begin daarvan was en dit sal so wees, omdat Hy ook die einde daarvan sal wees. Die heerlikheid wat die Here aan ons skenk is nie net verlossing van die dood en ons opwekking uit die graf nie, maar ook die verheerlikte liggaam, die liggaam sonder sonde en dood. Geliefdes, let egter hierop: Dit is nie die mens se keuse; die mens se wil wat geld nie. Nee, ons het reeds gewys op die totaliteit van ons verdorwenheid. Karl Barth het dit in sy kerklike dogmatiek so verwoord: Alleen waar ons magteloos is, ontdek die mens God se almag; waar ons radeloos is, openbaar God sy raad; waar ons geen woorde het nie, skenk God sy Woord. So het prof Engelbrecht ook sy teologie beoefen en per geleentheid van die Dortdse Leerreëls geskryf: " ... dat ons uit onsself nooit uit ons diepste nood, sonde en strafwaardigheid voor God kan kom nie, maar dat God in Jesus Christus gedoen het wat ons nooit kan doen nie, naamlik dat Hy ons in Jesus Christus vergewe en uit ons nood verlos. " Dit is nie die keuse van die mens wat na heerlikheid lei, wat die mens tot kind van God maak nie, maar God se keuse vir die mens. God se keuse wat die verlede voorgaan, wat ons historiese nou deurdring en ons toekomstige ewigheid beskik. Van begin tot einde is die God se wil, God se keuse wat ons dra. Dit doen God vanweë sy liefde. Die mens, ons is die voorwerp van God se liefde, al sien ons Hom nie, Hy sien ons. En hierin is ons troos geanker, God roep ons, Hy kies ons, Hy lei ons om ewig in sy teenwoordigheid te verkeer soos sy Seun in sy ewige teenwoordigheid verkeer. Dit is die heerlikheid waarop die apostel ons rig. Maar geliefdes, waarom kies God ons? Waarom wil Hy ons begin en einde wees? Die hoogtepunt, die uiteindelike doel vind ons hierin:... sodat sy Seun baie broers kan hê van wie Hy die eerste is. 17
Page 1 and 2: 1 KOERS 1 IN LEER- EN LEWENSKWESSIE
Page 3 and 4: 3 ander, sou jy 'n ongelooflike ver
Page 5 and 6: 5 Die skrywer is lief om in hierdie
Page 7 and 8: 7 die duiwel of die Satan of die so
Page 9 and 10: 9 dan te beweer dat hulle identies
Page 11 and 12: 11 simplisme ontslae te raak. Ons t
Page 13 and 14: 13 bedreigingen toen Hij zijn zoon
Page 15: 15 Senokoane het ’n bekende uitla

KOERS Augustus 2011 - Die Hervormer

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?