KOERS Augustus 2011 - Die Hervormer

16
Nico Truter wat vroeër as ouerlinglid op die AKVKommissie was is in Paraguay oorlede. Hy het op sy tyd baie
gedoen vir die Kerk in die Noord-Kaap en spesifiek Kuruman.
Dr Frikkie Labuschagne van die gemeente Sasolburg volg dr Fanie Pretorius op as Sekretaris in die Kantoor van
die Kommissie. Hy word sterkte toegebid en ons groot dank en waardering
vergesel dr Fanie en Rika Pretorius vír hulle jarlelange groot opofferings vir die Kantoor.
Ds Jasper van der Westhuizen is op 24 Julie 2011 in Vryburg gemeente, bevestig. Hy volg ds Hardie Kotzé op
wat einde Oktober 2010 na Schweizer-Reneke gemeente verhuis het.
o-o-o-0-0-0-0-0-o-o-o
PREEK
– Dr Christo Pretorius (Pretoria-Sentraal)
Lofsang: Gesang 190:1-3
Skriflesing: Romeine 8: 18-30
Sing: Gesang 445 strofe 1 tot 4
Teks: – Dit verseker Ek julle: Wie luister na wat Ek sê en in Hom glo wat my gestuur het, het die ewige lewe.
'Dié wat Hy lank tevore verkies het, het Hy ook bestem om gelykvormig te wees aan die beeld van sy Seun, sodat
sy Seun baie broers kan hê van wie Hy die eerste is. '
Gemeente van die Here, Broeders en Susters:
Wanneer die apostel Paulus sy pen opneem en aan die gelowiges in Rome skryf, dan bied hy 'n uiteensetting
aan van die evangelie wat hy verkondig. In die brief stel hy ook die kernsake van die evangelie aan die orde. Hy
gee 'n uitlegging van die sonde, die regverdiging deur die geloof in Jesus Christus. Hy verduidelik die vryheid van
die Christen teenoor die geregtigheidstrewe van die Joodse wettisisme en verkondig hoe Jesus Christus genade
en versoening skenk. Hoe Christus die mens uit die mag van sonde en dood ruk, hoe sy lyding, kruis en
opstanding die mens se verlossing en versoening met God bewerk.
Dit is vir u en my bekende woorde, bekende inhoude. Dit is die leerstellings waarmee ons opgevoed is. Dit is die
Reformatoriese erfgoed wat deel is van ons kerkgang en wat ons by ons geliefde kon hoor. Op 'n eenvoudige en
maklike manier het hy die leerstukke van die geloofslewe oorgedra; ons deur heldere en sekere begrip terug gelei
na die Woord van God wat die teologie, die verkondiging, die dogmatiek voorafgaan en uiteindelik saam gebuig
voor die God van die Woord.
Maar dit is nie net die leerstukke van die geloof wat ons kon hoor nie; dit vind ons ook by die apostel Paulus. Die
leerstukke, die dogma, die teologie het ook in die lewe weerklink. Dit het die ankers geword vir vertroosting, vir
koers, vir ons gang in die kerk en die kerk se gang met die Afrikanervolk en die wêreld. Dit wat ons van God en sy
Woord mag leer, deurdring ook ons lewe, nog te meer, geliefdes dit word die ankers van ons daaglikse gang. Is dit
nie waarom die apostel aan die Romeine die evangelie skryf nie? Hy is ook pastor wat met die omlynde en
verhelderende woord bemoedig, troos en verseker. Die gelowiges van Rome was mense wat bemoediging en troos
nodig gehad het. Nie net het hulle geleef in 'n wêreld waar die keiser en die magte van die wêreld om hulle woel
nie, maar hulle het ook kennis geneem van die gebrokenheid wat in hulle woel.
Wat het hulle beleef? Dit is 'n wêreld en lewe van lyding? Dit is 'n wêreld en bestaan wat uitgelewer is aan
gebrokenheid en nood.
Aan dié mense, bied die apostel troos en bemoediging. Hy bied ook 'n ander uitsig. Hy wil antwoorde bied. Die
vrae waarop hy antwoorde wil gee is ook ons vrae: Hoe moet gelowiges na lyding kyk? Hoe moet ons na die lewe
kyk en ons verganklikheid beoordeel?
Met ander woorde, die apostel lei ons om saam met hom 'n waardering te maak. So begin die teksgedeelte. Die
apostel gaan soos 'n boekhouer, 'n ouditeur te werk en maak 'n samevatting van die ruimte en tyd waarin ons is.
En wat is die kenmerkende van die wereld en die mens en sy geskiedenis? Die natuur en die geskiedenis, ons
plek, ons hier en nou is stukkend, dit is swak, dit vergaan. Dit is wat die sonde van die mens bewerk het; totale
verganklikheid- dood. Dit is om ons, dit is aan ons en in ons. Die totaliteit van die verganklikheid word deur die
apostel vanuit drie perspektiewe beskryf. Vanuit die kosmos om ons, vanuit ons eie bestaan hier en nou, maar ook
vanuit ons diepste wese, ons menswees voor God. Dat die Heilige Gees vir ons moet bid en pleit beklemtoon ons
nood soveel te meer. Selfs ons gebed, ons gang met God is gebroke, selfs hier moet ons gedra word.
Daarom sug die skepping, daarom ontsnap 'n kreet uit ons harte – want ons is inderwaarheid gedoem, totaal tot
die dood toe gedoem. Daaroor sug ons. Kan ons hierop antwoord? Kan ons die verganklikheid draaglik maak? Die
mens probeer dit doen. Ons ontwerp sisteme, en formuleer antwoorde wat sin aan die lyding gee; al is dit die sin in
16