KOERS Augustus 2011 - Die Hervormer

13
bedreigingen toen Hij zijn zoon opwekte uit de dood en Hem liet zitten aan zijn rechterhand. En Petrus vertelt in zijn
brief (hoofdstuk 2,9) dat de gemeente van de Christus nu een koninklijk priesterschap genoemd mag worden, een
heilige natie met de opdracht om de grote daden van Christus te verkondigen. En zou dat bij woorden mogen
blijven? Die genadeboodschap hoorde het volk Israël al bij de Sinaï in de inleiding op de wet des Heren maar dan
volgen de toepassingen voor het leven voor Gods aangezicht en voor het omgaan met elkaar. De Here geeft zijn
bedoelingen met zijn schepping niet op!
Post Scriptum
Bij mijn studie ten behoeve van colleges Moderne Theologie kwam de vraag op waarom zoveel theologen grote
moeite hebben met de gedachte dat het Gods bedoeling is om zijn heil te doen ingaan in de menselijke en aardse
existentie. Ik denk aan het slot van de lezing van prof Andries van Aarde over Bultmann: Jezus staat voor ons op in
het kerugma, in de verkondiging en aan onze liefde zal openbaar worden dat we Hem volgen. Maar wat is men
beducht om de gestalte van die liefde nader in te vullen zowel bij de Here Jezus als bij zijn gemeente. De profeten
en de apostelen hebben daar kennelijk minder moeite mee.
Ik meen dat de oorzaak is dat men vanuit het denken van de Verlichting geen raad weet met de geschiedenis. De
Verlichting zoekt naar algemene wetten op allerlei terrein en men heeft daarmee grote vorderingen gemaakt. Maar
dit werkt niet op het terrein van de geschiedenis. Daar bepalen steeds weer toevalligheden en incidenten de gang
van zaken, zo ontdekt de wetenschap. De historisch-kritische Bijbelwetenschap wijst dat ook aan ten aanzien van
de zogenaamde Bijbelse geschiedenis. Er wordt gesproken van goddelijk ingrijpen en van wonderen bij voorbeeld
maar die zienswijze houdt geen stand tegenover de moderne wetenschap. Het gevolg: op toevallige gebeurtenissen
kan men zijn geloof niet bouwen. Jammer maar het is niet anders.
Er zijn theologen geweest die zich hierbij niet willen neerleggen. De grote geleerde Hegel heeft gepoogd in een
grandioos concept van denken de betekenis van de geschiedenis een plaats te geven. Ernst Troeltsch (gestorven
in 1923) heeft de oplossing gezocht in de betekenis van individuen in wie boven-individuele waarden verwerkelijkt
worden en die daardoor van grote betekenis kunnen zijn. Daarbij denkt hij in de eerste plaats aan de Here Jezus
maar in zijn schaduw mag dat ook gelden voor ’gewone’ mensen. Het punt is dat op deze en andere manieren gepoogd
wordt de alledaagse geschiedenis van gewone mensen, van voorgangers, van volken en van de hele wereld
’eeuwigheidswaarde’ te geven. Het is de moeite waard om te leven omdat de Here God er zijn bedoelingen mee
heeft. Maar wat blijkt het moeilijk te zijn om in onze ’verlichte’ wereld voor deze visie een wetenschappelijke plek te
vinden. Dan moet de gangbare wetenschap buiten zijn zich zelf opgelegde grenzen treden!
Veel theologen echter ontlopen deze bijna onmogelijke opgave door de wetenschap van de Verlichting alle
rechten te geven en tevreden te zijn met een God die in de geest ons nabij is. Het kan ook God in Christus zijn
maar geregeld blijkt dat de grenzen dan heel vloeiend zijn. Karl Barth blijkt nog te hechten aan zaken die toen en
daar gebeurd zijn zo ’n tweeduizend jaar geleden – zoals de maagdelijke geboorte en de opstanding. Bultmann is
consequent door geen enkel zogenaamd historisch bewijs te aanvaarden voor zijn geloof. Hoewel – consequent?
Radicale volgelingen vinden dat hij nog niet ver genoeg ging omdat hij het kruis van Jezus als historische werkelijkheid
vasthield. Ik wil de oprechtheid van zijn geloof niet in twijfel trekken en ik kan me voorstellen dat er situaties in
dit leven zijn – zoals toen in de schuilkelders in Duitsland – dat voor je gevoel de wereld instort en er niets anders
overblijft dan het ’kerugma’. Maar wanneer de stofwolken optrekken en de zon opgaat is er nog steeds de roeping
om met een toegewijd leven de Here te dienen. Het gevolg is echter geweest dat de secularisatie hand over hand
toenam en veel mensen ten diepste vertwijfeld zijn achter gebleven. Er is afleiding genoeg maar de vraag naar de
zin van het leven en de bedoeling van onze wereld wordt niet beantwoord. Het communisme probeerde antwoord
te geven maar is hopeloos mislukt. Neemt nu de Islam de lege plaats in? Of zal de gemeente van Christus haar
roeping hervinden?
o-o-o-0-0-0-0-0-o-o-o
LEIDING EN ONWAARHEID (1 Joh 4)
– Oudl Pieter Geyser (Meyerspark)
(Oorspronklik 'n brief aan Die Hervormer – Red)
Die onwaarheidsorkaan wat deur 'n besluit van die AKV in Oktober 2010 getref het, is bepalend vir elke gelowige
wat hom beroep op die leiding van die Heilige Gees.
Elke onwaarheid of verraad in die Woord is duidelik uitgebeeld as verkeerd. Die verraad van Judas teenoor Jesus
Christus en die Heilige Gees wat ons elke dag bely, is gestraf met seer sekerlik die grootste straf denkbaar.
13