Artilia officieel orgaan |Vereniging onderofficieren Artillerie - VOOA

Artilia officieel
Nummer 92 | juli 2010
orgaan | Vereniging onderofficieren Artillerie

Bestuur
Voorzitter
R.A. van der Veen Sterhyacint 11, 8255 JX Swifterbant 0321324229
OTCVUST ’t Harde • *06-536-57448 • 0525657448
Secretaris/Webmaster
R.J. de Vos Het Koggeschip 120, 1784 SL Den Helder, 0223660684
14 AfdVA ’t Harde • *06 536 58936 • 0525658936
Penningmeester
J.S. de Vries De Wimpel 9, 8447 ED Heerenveen 0513651548
OCTVUST ’t Harde • *06-536-58798 • 0525658798
Lid
J.L de Brouwer Biotoop 77, 3893 BJ Zeewolde 0365234218
OTCVUST ’t Harde • *06-536-57510 • 0525657510
Lid
R.J. Caerteling Rubensstraat 94, 6921 LW Duiven 0316264239
SICT Nieuw Milligen •*06-537-55129 • 0577455129
Lid
C.J.M. Damen Beiersgulden 72, 8253 DW Dronten 0321317735
OTCVUST ’t Harde • *06-536-57335 • 0525657335
Lid
A.M.Mol de Wiezeboom 9,8332 JT Steenwijk 0521512095
Lid
H. Treffers Poldervaart 39, 6642 CW Beuningen 0246750888
SICT Nieuw Milligen • *06-537-55141 • 0577455141
Lid
A.J.M. Witsiers Mr. vd Venstr 11, 6627 AG Maasbommel 0487562457
14 AfdVA ’t Harde • *06-536-58982 • 0525658982
Lid
Vereniging onderofficieren Artillerie
R.G.J.M. Oudheusden Nieuwe Onnastraat 56, 8381 MC Steenwijk
Nieuw Milligen • *06-537-55145 • 0577455145

Voorwoord
Beste leden,
Laat ik beginnen met mijzelf voor te stellen. Ik ben Rob
van der Veen en werkzaam als project onderofficier bij
het team AFSIS op het Kenniscentrum OTCVust.
Na het vertrek van Gerrit Bosch als voorzitter van onze
vereniging, heb ik toegezegd om als waarnemend
voorzitter de kar te trekken tot aan de volgende leden-
vergadering op 14 januari 2011. Bij deze wil ook van de
gelegenheid gebruik maken Gerrit te bedanken voor
het vele werk wat hij in de afgelopen jaren voor onze
vereniging heeft gedaan. Hij is vele jaren geleden als
bestuurslid binnen het bestuur gekomen en heeft sinds
die tijd meerdere functies binnen het bestuur op zich ge-
nomen, waarbij als laatste die van voorzitter. Misschien
dat nog niet iedereen het weet, maar Gerrit is om met
zijn eigen woorden te spreken “Struikrover” (officier)
geworden. Als de Eerste Luitenant is Gerrit nu Postcom-
mandant brandweer op het ASK. Gerrit, ik wens jou heel
veel succes, geluk en plezier in je nieuwe baan en nog-
maals bedankt voor alles wat je voor onze vereniging
hebt gedaan.De volgende die ik graag wil bedanken is
Joseph Majoie. Joseph heeft te kennen gegeven om te
stoppen met zijn werkzaamheden voor de commissie
van goede diensten en zijn taken binnen de redactie van
de Artilia. Zoals eenieder weet zijn Joseph en de VOOA
onlosmakelijk met elkaar verbonden. Joseph is een van
de grondleggers van de vereniging en heeft zowel in het
bestuur als ook in de CvGD zijn sporen achtergelaten.
Door een veranderde werkwijze van de totstandkoming
en vervaardiging van de Artilia zijn ook de werkzaam-
heden binnen de redactie gewijzigd en had Joseph hier
weinig of geen werk meer aan. Ook de reistijd vanuit zijn
huidige woonplaats naar ’t Harde nam toch de nodige
tijd in beslag. Ook zijn overige bezigheden vroegen veel
aandacht en Joseph vond het beter zijn tijd anders in te
delen. Joseph, ook jij hartelijk dank voor het vele werk
wat jij voor de Commisie van Goede Diensten, voor het
bestuur van de VOOA en voor de redactie van de Artilia
hebt gedaan. Tijdens de volgende ledenvergadering in
januari zullen wij op gepaste wijze van deze twee gigan-
ten afscheid nemen en voor hun werkzaamheden be-
danken. Doordat deze twee mensen nu een lege stoel
binnen het bestuur achterlaten, hebben wij mensen be-
reid gevonden deze lege plaatsen op te vullen. Zij zullen
tot aan de algemene ledenvergadering plaats nemen
binnen het bestuur om zich te oriënteren en voor vol-
gend jaar zullen zij zich aanmelden als bestuurslid.
Als eerst wil ik welkom heten Adjudant bd. Frans van der
Knaap. Frans is bereid gevonden plaats te nemen in de
Commissie van Goede Diensten, om daar de vrijgeko-
men functie over te nemen. Frans is geen onbekende
binnen het bestuur en heeft kortgeleden ook al veel
werk voor de vereniging gedaan, zoals onder andere het
digitaliseren van onze oude verslagen en artilia´s. Frans,
van harte welkom. Tevens wil ik aan u voorstellen de
Adjudant Ron van Oudheusden, werkzaam bij het SICT,
buro vuusteun. Ron zal plaats gaan nemen in de redac-
tie van de Artilia om samen met Eric Treffers onze Artilia
vorm te geven. Ron, ook jij van harte welkom.
Als laatste wil ik aan u voorstellen Willem Speth, Wil-
lem is bereid gevonden de taak van correspondent voor
onze Artilia op zich te nemen. Het is gebleken dat het
voor sommige mensen toch vrij lastig of moeilijk is om
tijd te vinden om een stukje te schrijven voor de Artilia.
Daarom hebben wij Willem gevraagd en bereid gevon-
den om dit voor u te doen. Dus heeft u een goed verhaal
en heeft u geen tijd om dit op papier te zetten laat het
ons weten, dan sturen wij onze correspondent. Willem
zal zichzelf verderop in ons blad voorstellen. Willem al-
vast bedankt en we hopen op veel kopij.
Dan nu ons blad, de Artilia. Vele reacties hebben we ge-
had op de verandering van ons blad en allen positief. Dit
doet de redactie en het bestuur goed. Het blad was aan
vernieuwing toe, niet dat het oude niet goed was, maar
het werd tijd voor wat anders, Was de eerste nieuwe uit-
gave nog een try out, ook deze huidige uitgave krijgt al
wat meer vorm, de vertrouwde Artilia prijkt ook weer op
de voorzijde. In de komende tijd zullen er nog wel wat
kleine wijzigingen worden doorgevoerd, maar die gaat
u vanzelf in ons blad tegenkomen.
Ik wens iedereen veel leesplezier en heeft u nog ideeën
of een leuk verhaal, laat het de redactie even weten.
Met vriendelijke Artilleristen groet,
Rob van der VeenWaarnemend voorzitter Vereniging
onderofficieren Artillerie
3

REDAKTIE
4
Geachte Wapengenoten,
Hierbij wil ik de Vereniging Onderofficieren Artillerie en
de redactie van Artilia complimenteren met de geheel
vernieuwde outfit van Uw contactblad. Zoals Uw Erelid,
medeoprichter en redactielid J.A.H.M. Majoie schrijft in
zijn rubriek “Van de redactie”, houdt deze vernieuwing
ook in afscheid nemen van de oude en vertrouwde lay
out; het resultaat maakt dit echter meer dan goed.
Evenals de VOA, waarvan ik bijna 10 jaar voorzitter ben
geweest, heeft ook de VOOA een belangrijk taak om de
vereniging te vernieuwen en aan te passen aan de eisen
van deze tijd en zodoende het voortbestaan te verzeke-
ren voor de nieuwe generatie.
REUNIE oRKEST ARTILLERIE TRoMPETTERKoRPS
www.reunieorkestartillerie.tk
KONINKLIJKE ONDERSCHEIDING
Niet eenvoudig, maar waard om voor te strijden, zoals
ons Artillerielid zo treffend aangeeft. Opdat het ook in
de toekomst zal blijven “dreunen op de heide”, waar dan
ook en laat de handhaving van zinvolle tradities, saam-
horigheid, kameraadschap en vakmanschap ons blijven
binden en ondersteunen.
Met vriendelijke groet,
P.H.M. Messerschmidt,
generaal-majoor b.d. der Artillerie.
Dat ROA-leden meer doen dan “alleen maar muziek maken”, mag blijken uit het feit dat een van onze leden op 9 maart
2010 voor de tweede maal Koninklijk werd onderscheiden vanwege zijn verdiensten voor de gemeente Zwartewaterland
(de fusie van de gemeenten Genemuiden en Zwartsluis). Jan ten Klooster (indertijd dienstplichtig muzikant bij het Trompet-
terkorps der cavalerie, liplg 65/2) werd benoemd tot lid in de Orde van Oranje-Nassau bij het terugtreden als nestor uit de
raad en raadslid voor de HKV (Hervormde Kiesvereniging) na een periode van 40 jaar, waarvan bijna 4 jaar als wethouder.
Al eerder werd hij onderscheiden met de Eremedaille in goud bij de Orde van Oranje Nassau. Het behoud van het historisch
deel van Hasselt beschouwt hij als het hoogtepunt van zijn raadswerk. Hij hoopt in de toekomst meer tijd te krijgen voor zijn
hobby’s waarbij met name muziek een belangrijke rol speelt. Hij speelt bij Hasselt Fanfare en organiseert al 40 jaar orgel-
concerten. En natuurlijk hoopt het ROA ook weer op zijn medewerking als eerste bugelspeler te rekenen.
BIJEENKoMSTEN, CoNCERTEN EN oPTREDENS VAN HET RoA in 2010
Het jaarprogramma van het ROA wordt ook gepubliceerd op onze website www.reunieorkestrartillerie.tk. De laatste wijzi-
gingen kunt U daar raadplegen. Muziekrepetities op de Lkol Tonnetkazerne zijn gepland op:
• 18 september, 9 oktober, 6 november en 11 december 2010. • 11 september 2010 Open Monumentendag LBO, reünie 19
Afdva LTK ‘t Harde • 18 september 2010, reünie ATK50 LTK ‘t Harde, alleen voor reünisten.
De volgende optredens staan gepland bij de volgende evenementen: Het jaarconcert staat gepland begin
november.

Een vraag die ik vaak gehoord heb. Jazeker kan dat! Ik
zal beginnen met mijzelf voor te stellen. Mijn naam is
Martijn Mol, 22 jaar met net een functie TIC-er (Team
Intelligence Cell) bij de A-compagnie van 45 pant-
serinfanteriebataljon Oranje Gelderland te Ermelo
achter de rug. Sinds kort ben ik geplaatst als Wacht-
meester GI (gevechtsinlichtingen) bij de Sectie 2 van
dit zelfde bataljon. Gedurende mijn functie als TIC-er
ben ik in 2008 met de A-cie naar Deh Rawod geweest
opererend onder BG (battlegroup) 6. Op dit moment
ben ik als Wachtmeester GI mee met 13 Luchtmobiel
RSPB onder BG 11 in wederom Deh Rawod.
Hoe het begon
Na het afsluiten van de KMS werd ik geplaatst bij de C-
batterij van de 14e afdeling waar ik mijn startfunctie als
stukscommandant PzH2000NL uitvoerde. Helaas kreeg
onze batterij vlak voor de zomervakantie in 2007 te
horen dat wegens de bezuinigingen onze batterij werd
opgeheven en dat een ieder naar een andere functie
moest. Na deze mededeling kreeg de loopbaanbegelei-
der in korte tijd een volle agenda daar alle onderofficie-
ren van de batterij voor zijn deur stonden om te praten
over een vervolgfunctie. In die tijd kwam de functie van
TIC-er toevallig net om het hoekje kijken bij de pantse-
rinfanterie en die stoelen moesten vanwege uitzend-
druk snel gevuld worden. De loopbaanbegeleider zocht
geïnteresseerden. Na kort geïnventariseerd te heb-
ben wat deze functie nou precies inhield heb ik mijzelf
vrijwillig aangemeld en werd ik binnen enkele weken
geplaatst bij 45 A-cie. De compagnie was al druk bezig
met voorbereiden en bevond zich toen in de laatste fase
“Een Wachtmeester van de Veldartillerie
bij de pantserinfanterie die geen W is?
Kan dat?”
van het opwerktraject. Na het volgen van de toenmalige
twee weken durende TIC cursus op de LBO in ’t Harde en
een cursus ALADIN operator (een UAV (unmanned ae-
rial vehicle) die gebruikt kan worden op tactisch niveau)
van vier weken in Duitsland was het al gauw tijd om het
vliegtuig te betreden die ons naar stoffig Afghanistan
zou brengen.
Battlegroup 6
Natuurlijk hadden mijn collega en ik (een TIC gedurende
operationele inzet wordt gevuld door twee man, zowel
officieren als onderofficieren) wel een idee wat ons te
wachten stond voordat wij in het vliegtuig stapten, maar
gedurende de uitzending kwamen we erachter dat de
functie uit zoveel meer bestond. Daarnaast kwam erbij
dat wij een TIC in het afgelegen Deh Rawod zouden ver-
vullen waar de complete inlichtingenwereld daadwer-
kelijk aanwezig op Hadrian bestond uit de twee TIC-ers,
de functionaris S2 PRT, het TPT (tactical psyops team), de
mannen van de EOV (elektronische oorlogsvoering) en
de pelotonscommandant van de genie. Een TIC, aange-
stuurd door de teamcommandant en de S2, draagt zorg
voor het verwerken van rapportages van de patrouil-
lerende eenheden en zet deze om in inlichtingen die
worden gerapporteerd naar het hogere niveau. Tevens
geeft de TIC-er gevraagd en ongevraagd advies aan de
commandant en draagt hiermee onder andere deel aan
de force protection. Door het verschaffen van SA (situa-
tional awareness) en het op de hoogte zijn van alle ge-
beurtenissen in de AO (area of operations) droegen wij
zorg voor datgene waar het bij inlichtingen om gaat: het
voorspellen van het vijandelijke optreden. Ondanks dat
er altijd zaken tussen kunnen komen was de algemene
daginvulling gedurende de uitzending wel hetzelfde.
Overdag verzamelden wij de “patrol reports”, verwerk-
ten deze en stopten ze vervolgens in een dagelijks rap-
port genaamd een “daily intsum” (intelligence summa-
ry). Elke dag in de namiddag hadden we een bijeenkomst
van alle inlichtingenfunctionarissen om onze bevindin-
gen van die dag uit te wisselen en bespreekbaar te ma-
ken. Na het avondeten werdEN de weersverwachting, de
gebeurtenissen van die dag en het programma van de ei-
5

6
gen eenheden voor die dag en de dag daarop gepre-
senteerd. Dit gebeurde tijdens de vergadering waar
alle commandanten van de aanwezige elementen
op Hadrian bij aanwezig waren. In de avond vóór een
vast tijdstip moest het daily intsum verstuurd zijn via
het netwerk naar de Sectie S2 die zich in Tarin Kowt
bevond. Daar werd vervolgens van alle ontvangen
TIC intsums een BG intsum gemaakt. Elke zaterdag
diende een SPEAR compleet melding via de TIC-ers
naar Tarin Kowt gestuurd te worden en vervulden
we opsdiensten. Waar wij voor ons vertrek niet van
bewust waren was dat wegens de afwezigheid van
een permanent geplaatste FST (field support team).
De TIC-ers dienden te praten met lokale bevolking
die zich aan de poort melden met informatie vanuit
de AO en omstreken. Dit was een nieuwe maar zeer
interessante ervaring voor ons. Door onze functie als
TIC waren wij bevoorrecht Afghanistan vanuit ver-
schillende perspectieven te zien door de uitstekende
samenwerking met alle neveneenheden.
TIC-er in vredesomstandigheden
Eenmaal terug in Nederland na het verlof werd het
kazerneleven met de drukke programma’s weer op-
gepakt. Gedurende vredesomstandigheden bestaat
de TIC uit één enkele functionaris bij een pantserin-
fanterie compagnie. Omdat het voor de compagnie
een nieuwe functie was waren er in het begin nogal
wat onduidelijkheden over de functieomschrijving
terug in Nederland. Wat zou een inlichtingenfunc-
tionaris nou moeten doen terwijl zijn eenheid niet
operationeel ingezet is? Door goed overleg en samenwerking
werd hier goede invulling aan gegeven. Daarnaast droeg de S2 van
het bataljon zorg voor de invulling van enkele vooraf vastgelegde
weken in het jaarrooster. Er werden onder andere lessen gegeven
die niet in onze cursussen waren terug gekomen. Deze lessen wer-
den afgewisseld met bezoeken aan andere inlichtingeneenheden
of eenheden waar wij mee te maken krijgen. Dit was zeer goed
voor de beeldvorming daar het bekend is dat het veel voorkomt
dat men geen idee heeft wat andere eenheden nou daadwerkelijk
doen. Hierdoor raakt men op de hoogte van de mogelijkheden en
onmogelijkheden van anderen waardoor de inlichtingenfunctio-
naris met betere producten op de plank kan komen. Een initiatief
wat zeer goed bevallen is bij mij en de collega TIC-ers.
Battlegroup 11
Na het vervullen van mijn contract als TIC-er bij de A-compagnie
heb ik gesolliciteerd op de functie van Sgt GI bij de Sectie S2. Op
dit moment ben ik als Sgt GI mee met 13 Luchtmobiel RSPB en zit
ik als afgezant van de Sectie S2 in wederom Deh Rawod. Na een
kleine week in Tarin Kowt, om kennis te maken met de andere in-
lichtingenfunctionarissen anders dan de Sectie S2 van het bataljon,
ben ik in de heli gestapt naar Deh Rawod. Daar werd ik opgewacht
door de TIC-ers van de A-compagnie van 17 pantserinfanterie
Prinses Irene. Aangekomen op “mijn oude kantoortje” kreeg ik al
gauw weer het bekende base gevoel terug. Na een lange vakantie
in Nederland ben ik dan weer terug op mijn stekkie. Aangezien ik
gedurende mijn vorige uitzending geen afgezant van de Sectie S2
op kantoor had zitten, was het in eerste instantie een beetje vaag
wat nu daadwerkelijk de werkzaamheden alhier zouden omvatten.
Gelukkig is alles al op zijn plaats gevallen en zie ik hier een goede
uitzending en prima samenwerking tegemoet.

Nieuwe Lichting KMS
Aan mij de Wmr Robert Okhuijsen is gevraagd om de
nieuwe lichting wachtmeesters die eraan zit te komen
bij de afdelingen aan u voor te stellen. De klas die opge-
komen is op 23-11-2009 bestond en bestaat nog steeds
uit vijf man, deze vijf man zijn:
Wmr Pieter Boers, Wmr Alex Brakke, Wmr Ourick Derck-
sen, Wmr Remco Frijstein en Wmr Robert Okhuijsen.
Om u een indruk te geven van wie wij zijn zal ik iedereen
1 voor 1 kort aan u voorstellen.
Wmr Pieter Boers, heeft de KMS gedaan van 24-11-
2008 t/m 18-09-2009 en is opgekomen als spijkerbroek.
Pieter begint na het halen van de rest van de VTO in Idar
Oberstein als stuco bij het a-pel van 14 AfdvA.
Wmr Alex brakke, heeft de KMS gedaan van 01-05-
2007 t/m 17-01-2008 en is opgekomen als spijkerbroek,
Alex heeft in zijn periode van 17-01-2008 tot heden ver-
schillende wachtklikken gedraaid en een poging gedaan
om de VTO infanterie te doen, gelukkig werd hij nog net
op tijd wakker en besloot over te stappen naar de artil-
lerie. Alex begint na het halen van de rest van de VTO in
Idar Oberstein als stuco bij het b-pel van 14 AfdvA.
Wmr Ourick Dercksen, heeft de KMS gedaan van 24-
11-2008 t/m 18-09-2009 en is opgekomen als spijker-
broek. Ourick begint na het behalen van de rest van de
VTO in Idar Oberstein als stuco bij het a-pel van 11 afdra.
Wmr Remco Frijstein, heeft de KMS gedaan van 01-01-
2009 t/m 01-07-2009 en is daar opgekomen als door-
stromer, Remco heeft hiervoor verschillende functies
uitgevoerd bij 11 AfdrA. Hij begint na het behalen van de
rest van zijn VTO in Idar Oberstein als stuco bij het d-pel
van 14 AfdvA.
Wmr Robert Okhuijsen, heeft de KMS gedaan van
06-02-2006 t/m 01-08-2006 en is daar opgekomen als
doorstromer, Voordat hij naar de KMS ging heeft hij ver-
schillende functies uitgevoerd bij 41 afdva. Na de KMS
heeft Robert een poging gedaan om AMV-er te worden
maar dat bleek hem toch niet helemaal te zijn. Hij begint
na het behalen van de rest van de VTO in Idar Oberstein
als stuco bij het a-pel van 14 AfdvA.
Onder leiding van de Adjudant Iliohan en de Wmr1 van
Beek hebben wij van 23-11-2009 t/m 26-01-2010 het
eerste deel van de VTO in ’t Harde gedaan, voor allen
van ons was dit een zeer leerzame maar vooral ook
leuke tijd.
De opleiding hebben wij ervaren als volwassenen on-
derwijs, wat één ieder van ons wel zo prettig vond. Voor
sommige van ons was dit een eyeopener aangezien
sommige van andere VTO’s afkwamen waar de menta-
liteit van de instructeurs net wat anders was.
Zoals u al had gelezen waren wij met maar 5 leerlingen
in de klas, wat voor het kader wat beperkingen met zich
mee bracht ten tijde van de eindoefening, zo hebben ze
die voor ons aan moeten passen of eigenlijk gewoon
opnieuw uit moeten vinden. Ik moet zeggen het is ze
prima gelukt, in plaats van 1 of 2 weken in het bos heb-
ben we 1,5 week lang meet momenten gehad van ver-
schillende onderwerpen, die een ieder van ons prima
heeft afgesloten.
Maar we zijn er nog niet, er wachten ons nu (zoals we
heel vaak hebben gehoord) 16 zware weken van stude-
ren en opletten in Idar Oberstein maar als ik kijk naar de
klas en hoe wij met elkaar omgaan moet het ons denk ik
lukken om weer met 5 geslaagde wachtmeesters terug
te komen vanuit Idar Oberstein. We zullen in ieder geval
ons best er voor doen en elkaar lekker op de huid zitten,
zodat één ieder straks kan beginnen aan zijn functie bij
de afdelingen!
Met Vriendelijke groet,
De klas van 23-11-2009
7

8
Correspondent Artilia
Alhoewel ik de dienst al zo’n tien jaar geleden vaarwel
gezegd heb denk en hoop ik dat, met name de ou-
deren onder de lezers van Artilia, mij nog wel zullen
(her)kennen. Voor al die anderen een korte omschrij-
ving van mijn bestaan tot op heden. Mijn naam is Wim
Speth. Mijn actieve diensttijd ben ik in 1961 begonnen
op de KMS.
Tot aan mijn afscheid in mei 2000 ben ik in diverse func-
ties geplaatst geweest bij de veldartillerie. Begonnen
als instructeur in Ossendrecht en Breda en in 1965 ge-
plaatst bij 19 Afdva in ’t Harde. Na negentien jaar bij deze
nucleaire afdeling mocht ik mijn horizon verbreden op
de Knobbel waar ik de toekomstige dienstplichtige on-
derofficieren de kneepjes van de waarneming moest
bijbrengen. Van daaruit een plaatsing bij artillerie cel in
de staf van het Legerkorps in Apeldoorn. Vervolgens als
toegevoegd S1 geplaatst bij 12 Mechbrig in Nunspeet. Na
een korte periode als S1 toegevoegd bij 101 Veldartille-
riegroep, een uitzending als VN waarnemer naar Kroatië
en een uitstapje naar Den Haag tenslotte geëindigd als
commandant KMS opleiding bij de School Vuursteun.
Voordat ik in mei 2000 afzwaaide heb ik nog als toege-
voegd CIMIC officier de uitzending met 11 AfdRA naar
Kosovo mogen meemaken.
Woonachtig in ’t Harde, getrouwd met Nan, vader van
een 39-jarige zoon en opa van twee rakkers van 6 en 8
jaar oud. Hobby’s: schermen, paardrijden (bij de Gele
Rijders), wandelen en lezen. Naast deze liefhebberijen
kan ik, net als vele (oud) collega’s, mijn energie kwijt in
vrijwilligerswerk. Onder andere in het organiseren van
vakanties voor kinderen uit (voormalige) oorlogsgebie-
den en het schrijven van artikelen voor diverse kranten
en bladen, waaronder dus nu ook de Artilia.
Desgevraagd door Ron Caerteling en Eric Treffers zal ik
mij in de toekomst wijden aan het schrijven van artike-
len voor dit blad. Dat betekent dat ik zelf op zoek ga naar
gebeurtenissen binnen de afdelingen die het vermel-
den waard zijn, maar dat ik ook hoop dat de lezers mij
zullen overstelpen met verzoeken om te schrijven over
zaken die hen aan het hart gaan. Doordat ik de dienst
al lang geleden heb verlaten ben ik niet meer zo op de
hoogte van alles wat zich op het gebied van technieken
afspeelt. Voor met name de meer technische artikelen
over nieuwste ontwikkelingen ben ik dan ook afhanke-
lijk van de kennis van betrokken lezers. Samen kunnen
wij interessante artikelen het licht doen zien. Maar mijn
belangstelling gaat ook uit naar de meer menselijk kant
van het militaire leven, met name bij de artilleristen.
Zo kan ik mij voorstellen te schrijven over ervaringen die
men bij uitzendingen heeft gehad. Het meeleven van het
thuisfront en hoe de familie de afwezigheid ondergaat.
Aan den lijve heb ik ondervonden hoe het is om de dienst
te verlaten. Wat zijn de plannen voor de toekomst? Kijkt
men om in wrok of met plezier? Willen mensen nog wel
contacten onderhouden met hun ex-collega’s en met
hun voormalige eenheden? Sommigen kijken uit naar
een nieuwe baan omdat zij zich nog te jong voelen om
thuis te zitten. Anderen storten zich op vrijwilligerswerk.
Wat heeft de militair voor hobby’s? Wat zijn zijn of haar
sportprestaties? Wat zijn de tradities binnen de afdelin-
gen? Genoeg thema’s die een stukje waard zijn. En na-
tuurlijk zijn ideeën meer dan welkom!
Graag zie ik jullie reacties tegemoet. Het lijkt mij niet
moeilijk met elkaar in contact te komen. De redactie zal
laten weten hoe zij een en ander in het vat gaan gieten.
Mochten er nu al ideeën opborrelen of is er een gebeur-
tenis die aandacht verdient neem dan met de redactie
of met mij contact op. Mijn e-mail adres: wimspeth@
wanadoo.nl.

Schenkingen
NEDERLANDS ARTILLERIE MUSEUM
www.nederlandsartilleriemuseum.nl
Het Nederlands Artillerie Museum heeft in de afgelopen periode de volgende schenkingen mogen ontvangen.
- Dhr. A.A. Voorneman (van zijn vader, dhr. A. Th. Voorneman): een platenbundel behorende bij VS voor de LUA
‘De Electrische installatie van 8 ld’ deel IVa (uitg. 1939)
- Dhr. T. van Dijk: diverse militaire kleding en boeken
- Kap M. Huizing: een ‘Handboek voor de soldaat der eerste klas’ (uitgave 1976)
- Kap art P. de Boer: een VS (beschrijving van het Slidex-systeem) en een typemachine (70’er jaren) gebruikt in
terreinmeetshelters
- Dhr. P. Schalk, uit de nalatenschap van mevrouw Nederveld te Lisse: een zakboekje van dhr. H. Nederveld
(2 RVA, 1910)
- Kol art bd J. van Wincoop: diverse schildjes, glazen, hulzen, kardoezen, glaswerk TM 9-331A, TM 9-1901:
beknopt overzicht van de krijgsverrichtingen der KL met schetsen
- Maj art bd K.W. van der Veen: een GT artillerie; een planchet compleet (statief en tafel);
een model Tankherkenning BTR 60 PB en een doos met militaria zoals schildjes, tegels etc.
- Maj Art bd H. Broekhuizen: een giberne compleet en een oranje bandsjerp
- Lkol art bd W van de Vorst: een giberne compleet
- Mw J. Koridon-Offereins: twee prenten in lijst: 1- werving van Vrijwilligers, 2- Batterij Veldartillerie,
Tirailleurs en Staf 1860
- Adj art bd C. Soethout: leidsels voor tweespan
- Dhr. R. van den Berg van Saparoca: twee antieke boekwerken: 1: Hellingwerf; Hoornse beknopte Bosschietery, ….etc (1714)
2: Beshreibung wie Allerhandt Raqueten …. etc (1701)
Alle schenkers worden bij deze hartelijk bedankt voor hun bijdrage om het Artilleristisch erfgoed te
completeren. Hebt U nog voorwerpen en/of documentatie met een relatie naar Defensie en in het bijzonder naar de Artil-
lerie en waarvan U afstand wenst te doen? In dat geval even bellen met 0525-657310, fax 657311 of e-mail
NAM.artillerie.museum@mindef.nl voor een afspraak om het af te leveren in ’t Harde om het op te laten halen.
SCHENKING TWEE 18e EEUWSE BOEKWERKEN
Het Nederlands Artillerie Museum heeft twee bijzondere boekwerken geschonken gekregen. Het betreft: Pieter Helling-
werf: ”Hoornse beknopte bosschietery,…etc” (1714) en het handschrift “Beshreibung allerhandt Raqueten….etc” (1701).
Hiermee heeft de bibliotheek/ documentatiecentrum twee exemplaren erbij gekregen die vallen onder de categorie ‘Oude
Drukken’ (boekwerken daterend vóór 1801). In december 2008 is de catalogus oude drukken uitgekomen die onder redac-
tie van Louis Sloos (Legermuseum) tot stand is gekomen. Het vormt een inventarisatie van boeken van vóór 1800 in bezit bij
de militaire collecties. Het Nederlands Artillerie Museum heeft ook een bedrage geleverd aan dit onderzoek. Daarbij heeft
het ons inzicht gegeven in de uniciteit van enkele exemplaren in onze bibliotheek. Hoewel de inventarisatie is afgerond,
bestaan er plannen om nieuwe aanwinsten die binnen dit profiel passen alsnog in een database op te nemen.
Titel: Louis Sloos (red); “Warfare and the age of printing; catalogue of early printed books from before 1801 in Dutch military
collections” (alleen Engelstalig)
ARTILLERIE ATTENTIES IN DE NIEUWE ONTVANGSTRUIMTE
Via het Artilleriemuseum in ‘t Harde worden diverse artilleristische artikelen aangeboden. Bestellingen kunnen worden
gedaan via NAM.artillerie.museum@mindef.nl in ’t Harde.
Een batig saldo komt ten goede aan de exploitatie van de exposities. U kunt zich nu zelf op de hoogte stellen van de nieuwe
ontvangstruimte in gebouw 215 op de LbO hoe die gelden zijn en worden besteed. U bent van harte welkom.
9

10
Gezocht en gevonden
INFORMATIE GEZOCHT
Na de oproepen in de laatste Artilia zijn er een aantal reacties ontvangen die wij gaarne onder Uw aandacht breng. Laat dit
een stimulans zijn om Uw commentaar aan ons toe te zenden.
Markensters
Bij de foto van twee marketentsters met op de achterzijde de vermelding “laatste schot op 18-10-85”, is een reactie ont-
vangen dat dit mogelijk het/de laatste scherpe 25-ponder-schot(en) op het ASK betreft. De dames zijn echter nog niet her-
kend.
1. Borstzakemblemen
In de collectie borstzakhangers van het NAM ontbreekt nog steeds een borstzakembleem van de SROA, de “dancing bear”.
Wij houden ons aanbevolen voor een exemplaar, want de collectie is nog niet compleet. Ook nadere informatie over datum
van uitgifte, de ontwerper en de betekenis, etc.
2. Borstzakemblemen
Gezocht borstzakhangers Artillerie en Wapenschildjes Artillerie voor “aankleding” bureau Commandant Bedrijfsbrandweer
ASK. Geen onderdeeltegeltjes s.v.p. Indien u afstand wilt doen van een schildje of borstzakhanger dank ik u op voorhand.
U kunt het schildje / borstzak hanger sturen naar :
C-BBW ASK T.a.v. Elnt Bosch, MPC 35 C, Postbus 1000, 8084 ZX ‘t Harde
INFORMATIE GEvONDEN
1. Barbarakruid
De herhaalde oproep over het Barbarakruid heeft meerdere reactie opgeleverd. Hieronder twee van de vele inzendingen:
Reactie van mw. Joke van der Horst
Het is waar, als kweker krijg je soms de meest uiteenlopende vragen! Barbarakruid, Barbarea, is een tweejarige plant behorend
tot de familie van de Kruisbloemigen, net als bv. de Pinksterbloem, het Herderstasje en andere min of meer bekende
onkruiden. Er komen in Nederland 3 soorten in het wild voor en die lijken allemaal wel een beetje op elkaar. Als je ze zou
moeten omschrijven, dan lijken ze nog het meest op Koolzaad, dus vrij hoge, nogal grove geelbloeiende planten. Hoogte
rond de meter, en ze houden allemaal van tamelijk vochtige grond. Als je dit wilt planten, dan moet je dat doen om de naam
inderdaad, en niet omdat het zulke mooie en sierlijke planten zijn. Kant en klare planten zijn niet te koop, je moet ze zaaien
en voor zaad zou ik je willen verwijzen naar de Cruydthoeck, www.cruydthoeck.nl, misschien kunnen zij je verder helpen.
Noem gerust mijn naam als referentie. Veel succes ermee, ik ben benieuwd hoe dit afloopt!
2. Barbarakruid
Ook een reactie van Hans Vrije vanuit Spanje.
Waarde collegae,
In het nummer van Artilia, dat vandaag in mijn brievenbus viel werd een vraag gesteld over de verkrijgbaarheid van “Barbarakruid”.
Dit plantje is hier in Spanje welbekend onder de naam “Hierba de Santa Barbara”(Barbarea Verna c.q. Barbarea
Vulgaris). Het wordt geteeld zoals in Nederland Waterkers, ons welbekend als kweekplantje op kleuter en lagere scholen,
toen die tenminste nog bestonden. De plant wordt net als waterkers gebruikt op brood, sandwiches en in salades, maar ook
wel gekookt als spinazie. De plant stelt behalve veel zonlicht weinig eisen, houdt wel van water, maar is in droge gebieden
ook tevreden als zijn standplaats af en toe onder loopt. Vanwege het zonlicht lijkt mij de teelt in Nederland nogal twijfelachtig.
Met Collegiale groet, Hans C. Vrije, Aooi bd
Ik dank alle inzenders voor de adressen en hun teeltadvies. U wordt op de hoogte gehouden van de voortgang van het project “Barbarakruid
op het ASK”. Zodra zaad en/of plantjes worden toegevoegd aan het verkoopassortiment van het NAM kunt U dat ook lezen.

Adjudant Gerrit Bosch
bevorderd tot eerste-luitenant.
Adjudant Gerrit Bosch heeft er lang en goed over nage-
dacht. Het is natuurlijk ook niet niks, zo’n overstap van
hoogste onderofficiersrang naar de rang van eerste-lui-
tenant, een rang waar je gevoelsmatig weer onderaan de
ladder staat. De reden dat de adjudant deze stap maakte
is er één die niet velen kunnen hebben. Hij heeft name-
lijk een passie voor de brandweer en in het verleden is hij
hier veelvuldig mee bezig geweest. Verschillende brand-
weeropleidingen heeft hij gevolgd en was zo bedreven
in dit vak dat hij zelf instructeur is geweest.
De functie van Postcommandant brandweer op het OT-
CVust bleek moeilijk te vullen door een geschikte bur-
gerbrandweer en daarom is Adjudant Bosch gevraagd
om deze functie als militair te vervullen. Voor hem was
dit een unieke kans om na vele jaren van militaire func-
ties, een oude liefde weer op te pakken.
Zoals gezegd nam hij deze beslissing niet zomaar, per
slot van rekening zat hij in het stafadjudanten traject en
had een hele mooie carrière voor de boeg.
Op 1 april was het dan eindelijk zover, de dag van bevor-
dering. Maar voor er tot bevordering werd overgegaan
moest de adjudant eerst een “officiersexamen” afleg-
gen. Om hier niet al teveel kostbare tijd mee kwijt te ra-
ken, werd het examen grotendeels in de middagpauze
gehouden. Om 11.35 uur kreeg hij zijn eerste opdracht:
“Loop naar de pomp”, uiteraard was dit op de locatie
van de brandweer.
Zijn tweede opdracht was bij de klimtoren. Hier moest
hij een stukje moed tonen door omhoog te klimmen en
het touw, dat nog niet bevestigd was alsnog vast te ma-
ken. Hij toonde hier zeer veel moed en begon spontaan
te klimmen, zo spontaan zelfs dat hij ongezekerd, dus
onverantwoord begon. We hebben de actie vroegtijdig
moeten afkappen.
Via wat omwegen en miniopdrachten is de adjudant bij
de parkeerplaats aan noordzijde van gebouw 240 uitge-
komen. Hier werd hij geblinddoekt en in een busje naar
zijn volgende bestemming gebracht. Deze bestemming
was een volledig geblindeerde, aardedonkere ruimte en
hier werd hij voorgeleid aan de Bloedraad. De adjudant
werd goed in het licht gezet en kon hierbij niet goed her-
kennen wie er in de Bloedraad zaten. Hij moest laten
zien wat hij zoal vergaard had tijdens zijn opdrachten en
bleek wat onvoorzichtig omgegaan te zijn met de potjes
waar attributen in zaten. Een aantal potjes was stuk.
11

12
Adjudant Gerrit Bosch heeft er lang en goed over nagedacht. Het is natuurlijk ook niet niks, zo’n overstap van hoogste on-
derofficiersrang naar de rang van eerste-luitenant, een rang waar je gevoelsmatig weer onderaan de ladder staat. De reden
dat de adjudant deze stap maakte is er één die niet velen kunnen hebben. Hij heeft namelijk een passie voor de brandweer
en in het verleden is hij hier veelvuldig mee bezig geweest. Verschillende brandweeropleidingen heeft hij gevolgd en was zo
bedreven in dit vak dat hij zelf instructeur is geweest.
De functie van Postcommandant brandweer op het OTCVust bleek moeilijk te vullen door een geschikte burgerbrandweer
en daarom is Adjudant Bosch gevraagd om deze functie als militair te vervullen. Voor hem was dit een unieke kans om na
vele jaren van militaire functies, een oude liefde weer op te pakken.
Zoals gezegd nam hij deze beslissing niet zomaar, per slot van rekening zat hij in het stafadjudanten traject en had een hele
mooie carrière voor de boeg. Op 1 april was het dan eindelijk zover, de dag van bevordering. Maar voor er tot bevordering
werd overgegaan moest de adjudant eerst een “officiersexamen” afleggen. Om hier niet al teveel kostbare tijd mee kwijt te
raken, werd het examen grotendeels in de middagpauze gehouden. Om 11.35 uur kreeg hij zijn eerste opdracht: “Loop naar
de pomp”, uiteraard was dit op de locatie van de brandweer.
Zijn tweede opdracht was bij de klimtoren. Hier moest hij een stukje moed tonen door omhoog te klimmen en het touw, dat
nog niet bevestigd was alsnog vast te maken. Hij toonde hier zeer veel moed en begon spontaan te klimmen, zo spontaan
zelfs dat hij ongezekerd, dus onverantwoord begon. We hebben de actie vroegtijdig moeten afkappen.
Via wat omwegen en miniopdrachten is de adjudant bij de parkeerplaats aan noordzijde van gebouw 240 uitgekomen.
Hier werd hij geblinddoekt en in een busje naar zijn volgende bestemming gebracht. Deze bestemming was een volledig
geblindeerde, aardedonkere ruimte en hier werd hij voorgeleid aan de Bloedraad. De adjudant werd goed in het licht gezet
en kon hierbij niet goed herkennen wie er in de Bloedraad zaten. Hij moest laten zien wat hij zoal vergaard had tijdens zijn
opdrachten en bleek wat onvoorzichtig omgegaan te zijn met de potjes waar attributen in zaten. Een aantal potjes was stuk.
Hij had onder andere luitenantssterren bij zich, mogelijk bedoeld voor de bevordering. Het waren echter sterren voor een
brandweerman en hij zou de functie gaan vervullen als militair, in een militair uniform. Als officier moet je uiteraard kunnen
eten met mes en vork. Om te bewijzen dat hij dit kan, werd hem een bord, een mes en een vork aangereikt. Uiteraard wa-
ren deze attributen dusdanig geprepareerd dat het onmogelijk was om jezelf te verwonden tijdens deze test. De adjudant
slaagde gelijk om iets te eten, maar wist hierbij niet het verschil tussen een vork en een mes. De laatste gebruikte hij als lepel
en at met de verkeerde hand. Ook voor dit deel was hij uiteindelijk niet geslaagd.

Veteranen KRA
Op 7 april 2010 vond de officiële oprichting plaats van de
Stichting Veteranen Korps Rijdende Artillerie, kortweg:
Veteranen KRA.
Doel van de stichting is:
• Het behartigen van de belangen van de veteranen en
post-actieven van het Korps Rijdende Artillerie in de
ruimste zin van het woord. Onder veteranen van het
Korps Rijdende Artillerie worden verstaan de militai-
ren en de gewezen militairen en de gemilitariseerde
burgers die bij vredesmissies betrokken zijn geweest,
zowel binnen als buiten het verband van de Verenigde
Naties, terwijl hij/zij registratief was ingedeeld bij het
Korps Rijdende Artillerie en/of geplaatst was bij de 11e
Afdeling Rijdende Artillerie;
• Het bevorderen van de korpsgeest en kameraadschap
binnen het Korps Rijdende Artillerie, haar eenheden en
degenen die daarbij dienen of gediend hebben;
• Het bieden van mogelijkheden voor veteranen en
post-actieven van het Korps Rijdende Artillerie en/of
hun partners om elkaar regelmatig te ontmoeten en
onderling ervaring uit te wisselen;
• Het verrichten van al hetgeen daarmee verband houdt
of daartoe bevorderlijk kan zijn, alles in de meest uit-
gebreide zin genomen. De stichting tracht haar doel
ondermeer te verwezenlijken door:
• Het stimuleren van het organiseren van activiteiten
zoals bijeenkomsten, reünies en herdenkingen;
• Het uitgeven van nieuwsbrieven met verhalen,
belevenissen en actualiteiten;
• Het reageren op individuele hulpvragen door de weg
voor een adequate verwijzing naar een medische des-
kundige of rechtstreeks naar een zorgorganisatie te
arrangeren;
• Aan te sluiten bij of activiteiten te ontplooien samen
met andere organisaties met een vergelijkbare doel-
stelling
Het bestuur van de stichting bestaat uit:
Voorzitter: LKol Han Bouwmeester
(Korpscommandant)
Vicevoorzitter: LKol (R) Bert Haasjes
Secretaris/Penningmeester: LKol (R) Frans Dirks
Lid: Maj b.d. Thony Boeije,
tevens liaison naar
Art. Veteranen Ass.
Lid Adj. Gerard Smit
(Korpsadjudant)
Lid Maj Peter Jacobs
Het bestuur heeft direct na de oprichting van de stich-
ting haar eerste vergadering gehouden. Naast allerlei
praktische zaken is besloten om op 3 september 2010
een eerste bijeenkomst van de veteranen van het Korps
te organiseren. De combinatie met een beëdiging van
nieuwe leden van het Korps op diezelfde datum staat
borg voor een aantrekkelijk programma.
Geldmiddelen
De geldmiddelen welke nodig zullen zijn om het doel
van de stichting te kunnen verwezenlijken, verkrijgt de
stichting uit:
• Donaties;
• Subsidies;
• Erfstellingen, legaten en schenkingen;
• Overige bronnen
Veteranen
Het bestuur wil natuurlijk een zo volledig mogelijk over-
zicht van de veteranen van het Korps krijgen. Wij roepen
daarom belangstellenden op om zich aan te melden bij
de secretaris:
LKol (R) Frans Dirks, Postbus 4635, 4803 EP Breda
Email: info@quamand.nl
13

14
DE oPERATIoNELE WAARDE VAN HET BMS
Kapitein M.A. (Marnix) Felius, Commandant BCie 44 Painfbat
Kapitein Marnix Felius is commandant van de Bravo
Compagnie van het 44 Pantserinfanteriebataljon.
Zijn compagnie maakt deel uit van de pilot-eenheid
voor het Battlefield Management System (BMS) en
hij doet als een van de eerste ervaring op met het
BMS. Hij schetst in dit artikel de operationele waarde
en hoe het nog beter kan. U leest in dit artikel ook de
allereerste ongepolijste lessons noted.
Een praktijkvoorbeeld
Om de bruikbaarheid van het BMS voor het lagere tac-
tische niveau visueel te maken, is een voorbeeld op de
kaart wellicht verhelderend. In figuur 1 is een screens-
hot te zien van een pantserinfanteriepeloton, uitgerust
met de CV90, dat een opmars uitvoert in de richting van
het oord De Rips. Het peloton verplaatst in de volgorde
A, R , E en B. Op het scherm wordt het eigen voertuig, in
dit geval het R-voertuig van de pelotonscommandant,
weergegeven met een groene driehoek. Alle voertui-
gen, maar ook het personeel onder in de CV90 zijn in
staat om de gehele opmars te volgen op BMS. Deze
enorme sprong voorwaarts in ’ situational awareness‘
maakt deel uit van de eerste versnelling in de informa-
tievoorziening. Hoe beter je immers op de hoogte bent
van de eigen situatie, des te beter - en vooral sneller- je
kunt reageren in geval van verrassingen.
Op het moment dat het A-voertuig het boscomplex
verlaat wordt het vanuit noordoostelijke richting on-
der vuur genomen. De voertuigcommandant geeft op-
dracht onder dekking van een eigen rookscherm een
zichtgedekte opstelling in te nemen in de bosrand. Via
de radio geeft hij zijn pelotonscommandant de melding
“contact, wacht uit”. Vanuit een gedekte opstelling in de
bosrand neemt de commandant van het A-voertuig met
zijn warmtebeeld-kijker een vijandelijk pantservoertuig
waar dat wordt begeleid door uitgestegen infanterie ter
sterkte van een man of zes. Door de afstand naar het vij-
andelijk voertuig met zijn laserafstandsmeter te meten
kan hij nauwkeurig vaststellen op welk coördinaat het
vijandelijke voertuig staat.
Zonder tijd te verliezen toetst hij de gegevens in het BMS
en verstuurt het over de radio. Binnen enkele ogenblik-
ken zien alle voertuigcommandanten figuur 2) van het
peloton, maar ook de compagnie, de melding. Omdat er
een koppeling naar het AFSIS is weet ook de PzH2000 op
hetzelfde moment dat er mogelijk werk aan de winkel
is. De waarnemer en mortiergroep van de compagnie
krijgen de informatie ook en kunnen zich onmiddellijk
voorbereiden op een eventueel verzoek tot steun. Deze
procedure maakt de eerste versnelling in de informatie-
voorziening compleet.
In het tijdperk van de YPR (en vóór BMS) ging veel tijd
gemoeid met het informeren van de verschillende ni-
veaus over elkaars positie, status en wat zij konden
waarnemen. In de nieuwe situatie, waarbij het peloton
is uitgerust met BMS, is de melding niet alleen veel snel-
ler, maar met de nieuwe middelen ook nauwkeuriger.
Hierdoor kan bijvoorbeeld onmiddellijk indirect vuur
worden aangevraagd. De gehele compagnie is boven-
dien in één klap op de hoogte van de situatie. Dit bete-
kent tevens dat sneller dan voorheen met de besluitvor-
ming kan worden begonnen. Een tweede versnelling in
de informatie-uitwisseling.

Aan de hand van de ontstane situatie maakt de pelo-
tonscommandant een snelle analyse van de situatie.
Om geen tijd te verliezen en gezien de geringe sterkte
van de vijandelijke weerstand, besluit hij op de vuur-
kracht en mobiliteit van zijn CV90’s te vertrouwen. Om-
dat hij niet zeker weet of de zuidrand van De Rips door
vijand is bezet, ziet hij af van een flankerende beweging
via de westelijke bosrand met het B- en E-voertuig. Die
beweging gaat flankerend voor De Rips langs en dat zou
nare gevolgen kunnen hebben. Bovendien kan hij die
beweging vanaf de positie van het A-voertuig maar be-
perkt steunen. De pelotonscommandant besluit tot een
eenvoudige sectie-aanval van het B- en E-voertuig on-
der leiding van zijn opvolgend-pelotonscommandant
vanuit de zuidrand van het bos, waarbij de vuurkracht
van de CV90’s ten volle kan worden gebruikt. Hij toetst
zijn plan snel in op het touch-screen van de BMS (figuur
3) en informeert zijn ondercommandanten door middel
van een druk op de knop. Ook zijn compagniescomman-
dant kan meelezen en eventueel overrulen als dat nodig
is. Dat vindt de compagniescommandant niet nodig en
hij verzekert de commandant van het spitspeloton dat
de actie met prioriteit door de artillerie wordt gesteund.
Zowel in het B- als het E-voertuig wordt de opzet gezien
van het plan van de pelotonscommandant en hoeft er
uitsluitend een kennisgeving van ontvangst te worden
gegeven voordat zij op de kruising van de Hazenhutse
Dijk de afslag in oostelijke richting nemen en vervolgens
na 800 meter in noordelijke richting afslaan en de bere-
den aanval inzetten. Deze korte bevelvoering vormt de
derde versnelling in de informatie-uitwisseling.
In de periode dat de pantserinfanterie nog over de YPR,
zonder BMS, beschikte kostte deze aanvullende besluit-
vorming en de daarbij behorende bevelvoering duidelijk
meer tijd. De uitleg van het plan en het zeker stellen van
het feit dat dit ook bij de andere voertuigen duidelijk
was, kostte simpelweg meer tijd, omdat de ondercom-
mandanten via de radio, ’ op het doel‘ moesten worden
gepraat. Tijdens de uitvoering van de opdracht, oftewel
tijdens de beweging in de mobiele fase van de operatie,
moest voorheen de pelotonscommandant vanuit de
commandanten-positie in zijn voertuig, ook nog eens
de verschillende oleaten op de kaart in de gaten te hou-
den en alle bewegingen van zijn peloton of eventuele
meldingen van vijandelijke activiteiten via coördinaten
en via de radio aan zijn compagniescommandant mel-
den. Het behoeft geen nadere uitleg dat deze handelin-
gen beduidend meer tijd vereisten.
Met BMS kan bij het verstrekken van een opdracht de
communicatie over de radio in veel gevallen worden
beperkt tot een bevestiging van het ontvangen plan
(door de ondercommandant) en het uitspreken van het
oogmerk met wellicht enkele richtlijnen (door de com-
mandant).
Ten aanzien van de uitvoering van het plan biedt BMS
ook voordelen. Afhankelijk van de tijd die het kost om
de veranderingen in locatie van de voertuigen te ver-
werken, wat tussen de 10 en 23 seconden kan duren, ziet
de pelotonscommandant de vorderingen van zijn sectie
onder leiding van zijn opvolgend-pelotonscomman-
dant. Dit overzicht geeft hem de mogelijkheid om vanuit
de locatie van het A-voertuig de vijandelijke opstelling
onder vuur te nemen, zolang de sectie onder leiding van
zijn opvolger de vijandelijke opstelling nog niet tot op
200 meter is genaderd. Ook de gevechtsondersteuning
kan de voortgang van de actie blijven volgen op BMS.
15

16
Dit voorbeeld geeft aan dat de toegevoegde opera-
tionele waarde van BMS op vier aspecten ligt:
1. een vergroting (en versnelde deling) van de
Situational Awareness;
2. een versnelling van de besluitvorming;
3. een versnelling in de bevelvoering;
4. en tenslotte, als gevolg van een verbeterde en
versnelde deling van Situational Awareness, kan
BMS bijdragen tot het verminderen van de kans
op friendly fire.
Een omvangrijk project als BMS kent natuurlijk ook
beperkingen. Hieronder volgt een opsomming van een
aantal aandachtspunten met daarbij enkele adviezen
om tot een nog beter product te komen.
De invloed van frictie en chaos
Uit het voorgaande mag de conclusie worden getrokken
dat BMS een duidelijke verbetering inhoudt voor de in-
formatievoorziening op de lagere tactische niveaus van
het grondoptreden. Toch moeten wij ervoor waken niet
gelijk al te enthousiast te worden en de indruk krijgen
dat we met BMS nu ineens af zijn van de complexiteit
van het grondoptreden en vanaf nu altijd over een Com-
mon Operational Picture op het land te kunnen beschik-
ken. Dat is een te eenvoudige weergave van het karakter
van het grondoptreden. Misschien dat een Common
Operational Picture een situatie is die in de lucht of op
zee kan worden bereikt, maar dat geldt niet voor het
landoptreden. Niet alles wat zich op de grond bevindt
en beweegt is namelijk met een radar waar te nemen.
Het aantal onafhankelijke grondeenheden is vaak een
veelvoud van de enkele tot enige tientallen schepen of
vliegtuigen die zich gelijktijdig in een operatiegebied
bevinden. Alleen een bataljon telt in een gemiddeld op-
treden al meer dan 100 (pantser-)voertuigen, waarbij de
uitgestegen elementen van de infanterie, maar ook de
elementen van gevechtsondersteuning en logistiek niet
eens zijn meegeteld.
Het grondoptreden kent een enorm hoog tempo en
een onvoorspelbaar optreden van de tegenstander. De
interactie van het grondoptreden met de locale bevol-
king, de aanwezigheid van andere eenheden van coa-
lities of lokale veiligheidstroepen maken de situatie er
niet eenvoudiger op. Chaos en frictie zijn daarbij voor
het landoptreden een gegeven en zullen nooit geheel
kunnen worden uitgebannen. De mate waarin Situatio-
nal Awareness op het land kan worden verkregen is dan
ook aan grenzen gebonden. Reden waarom we in ons
opleidings- en trainingsproces aandacht moeten blijven
besteden aan worst case. In die specifieke omstandig-
heden, zo typerend voor het landoptreden, is niet altijd
sprake van een gegarandeerde radioverbinding met alle
stations en dus ook niet van een 100% werkend BMS.
Lessons noted
Standard Operational Procedures. We moeten afspraken ma-
ken over waar BMS voor moet worden gebruikt. Dat moet dus
niet zijn, het versturen van 1001 oleaten en het overnemen van
de gehele commandovoering ter voorbereiding op een actie.
BMS is allereerst uitermate geschikt om eenheden die onder
(gevechts) druk staan en waar Situational Awareness essen-
tieel is te ondersteunen. Wanneer pelotons en compagnieën er
goed mee kunnen werken, moeten we pas gaan kijken hoe het
bataljon er baat bij kan hebben. En info op hoger niveau mag
NOOIT de snelheid van de informatie-uitwisseling op het la-
gere niveau vertragen of in de weg staan. BMS is in mijn ogen
dan ook allereerst voor de allerlaagste niveaus van gevechts-
eenheden. Hier gaat het immers om levens. Daarna komt de
rest.
Techniek
Los van de complexiteit van het grondoptreden en de
bijbehorende frictie en chaos, zoals hierboven beschre-
ven, speelt ook de technische ondersteuning van BMS
zelf een beperkende rol. Waar spraak met onze radio’s
nog tot 30 kilometer ver kan worden ontvangen, geldt
voor data (alle informatie van BMS dus) een maximum
van zo’n 10 kilometer (onder goede omstandigheden).
Maar ook binnen deze afstanden bestaat de kans op ’
ru’ letterlijk dan. Een computer is immers geen mens en
wanneer ergens een ’ nulletje of een ééntje‘ ontbreekt
in de datastroom, kan een computer er al gauw niets
meer van maken. Tel daarbij op dat de bandbreedte
waardoor alle gegevens moeten worden verzonden erg
beperkt is en de harde schijven om alle gegevens op te
kunnen slaan relatief klein zijn. Dit maakt BMS tot op
heden een kwetsbaar systeem. Mede daarom moeten
we BMS niet onnodig belasten met ‘ minder relevante’
gegevens, waardoor het langzamer wordt en zelfs de
kans loopt om vast te lopen. Gevolg hiervan kan immers
zijn dat de gegevens die tijdens gevechtscontact direct
nodig zijn, vertraagd worden vanwege andere data ‘ in
de wachtrij’ .

Lessons noted
De capaciteit van de harde schijf en misschien ook wel de re-
kenkracht van de CV90 moeten (vele malen) groter worden.
Op het moment dat ik dit schrijf is de BCie van 44
Painfbat bijna geheel uitgerust met BMS. Om aan te ge-
ven dat het systeem nog in de kinderschoenen staat is
het interessant te weten dat om alles werkende te krij-
gen – en te houden – nu nog met zeer grote regelmaat
specialisten ter plekke benodigd zijn, hetgeen onder ge-
vechtsomstandigheden niet mogelijk is. Wij hebben op
dat gebied dan ook nog een lange weg te gaan.
Flexibliteit
BMS is niet zomaar een kwestie van aan- en uitzetten.
Een ’ nieuw voertuig‘ (met BMS) binnen bereik van het
netwerk zal altijd zichtbaar zijn (en zelf ook de andere
stations zien). Willen wij een extra voertuig (bijvoor-
beeld ingeval van een onverwachte onderbevelstelling)
deelgenoot maken van vijandmeldingen en plannen,
zoals in het voorbeeld, dan moet dit wel worden mee-
genomen in een vooraf ontworpen configuratie. Is met
deze nieuwe deelnemer geen rekening gehouden, dan
zal door de verbindingsonderofficier van de compagnie
(of in groter verband het bataljon) een nieuwe configu-
ratie moeten worden gemaakt en zal deze wederom per
voertuig moeten worden geladen. Tijdens een operatie
kan dit niet zomaar plaatsvinden
Op dit moment is op de werkvloer nog geen inzicht in
wat de belasting zal zijn van het moeten ontwikkelen van
deze configuraties. Het is ook niet duidelijk wat het be-
tekent als wij onverwachts gegevens in een configuratie
willen wijzigen. Het wijzigen van de gevechtsorganisatie
wordt in de toekomst in ieder geval lastiger en daarmee
minder flexibel. Eén van de belangrijkste zaken daarbij is
dat de operationele commandant vooraf kan aangeven
wat hij wil bereiken, zodat degene die de configuratie
gaat maken tijdig aan de slag kan.
Lessons noted
Hoe doen we dat dan als een compagnie zelfstandig optreedt
en een eenheid onder bevel krijgt? Bijvoorbeeld een compag-
nie in CHORA en er wordt een pel gestuurd ter versterking… Ik
voorzie dat in meer chaotische situaties (en die zijn er al gauw
in het gevecht) de hiërarchische verhoudingen (configuraties)
niet kunnen worden aangepast. En dus zal een compagnie
bijvoorbeeld standaard enkele lege plekken moeten hebben
in de configuratie (wat de communicatie langzamer maakt) of
de FOXTROT heeft als het ware verschillende configuraties ‘bij
zich’. Zodat deze kan worden gewisseld indien nodig (maar is
ook niet altijd mogelijk natuurlijk). Laatste optie is om te ac-
cepteren dat de nieuwe eenheid niet in de loop zit (maar alleen
zichtbaar is en de rest wel ziet natuurlijk. Dit laatste is sowieso
de allergrootste meerwaarde van BMS (zien en gezien wor-
den).
De CV90
CV90
Zoals eerder genoemd, wordt bij enkele voertuigen, zo-
als de CV90, het BMS geïntegreerd in het Voertuig Infor-
matie Systeem (VIS). Voordelen zijn ruimtebesparing,
energiebesparing en de mogelijkheid tot het uitwisselen
van gegevens tussen de twee verschillende systemen.
Maar het heeft ook nadelen. Het VIS en BMS zijn van
huis uit niet op elkaar afgestemd. Het vergt dan ook het
nodige kunst en vliegwerk om BMS op het VIS van een
CV90 te laten draaien. Dit kan eventueel gevolgen heb-
ben voor het gebruik en mogelijke garantietermijnen en
andere technische uitdagingen met zich meebrengen.
We moeten ons realiseren dat je een beeldscherm maar
één keer kunt gebruiken. Hoewel het in het VIS mogelijk
is om als commandant één bepaalde pagina te combi-
neren met een overzicht op BMS (op één beeldscherm),
zijn er vele situaties denkbaar waarop het (tijdelijk) niet
mogelijk is voor de voertuigcommandant en/of de uit-
gestegen commandant (achter in het voertuig) om de
situatie op BMS te blijven volgen. Een grote vijanddrei-
ging, zeker in combinatie met onoverzichtelijk terrein, zal
waarschijnlijk leiden tot de wens om alle beeldschermen
op de verschillende camerabeelden van het voertuig te
zetten, om op die manier zoveel mogelijk waarneming
rondom te garanderen.
Zeker in oorden en bossen zal dit regelmatig voorko-
men, vooral wanneer je bedenkt dat de camerabeelden
ook nog eens kunnen worden gebruikt om de voortgang
van het eigen uitgestegen personeel naast het voertuig
te blijven volgen. Kortom: Het BMS is niet altijd voor-
handen. Een voorbereide stafkaart blijft daarom nog
altijd noodzakelijk.
17

18
Gebruiksvriendelijkheid
Een ander aandachtspunt is de gebruiksvriendelijkheid
van BMS. In de vier situatieschetsen van het voorbeeld
komt namelijk niet naar voren hoe de pelotonscomman-
dant daadwerkelijk zijn plan invoert. Het lijkt eenvoudig,
even een paar pijlen op de kaart zetten, maar dat is het
nu nog niet. BMS is staftechnisch dusdanig ’ correct‘ en
volledig van opzet dat het niet echt klantvriendelijk is.
De menu’s om deze tekens te kunnen selecteren zijn,
ondanks voorkeuzemogelijkheden, te omslachtig en
niet altijd met de vinger in een rijdend pantservoertuig
makkelijk te bedienen. Een simpel tekenprogramma,
met minder nadruk op de staftechnische juistheid, zou
al enorm helpen.
Lessons noted
Er staan veel te veel staftekens in. Het is weer typisch voor ie-
dereen ‘geschikt’ en daardoor voor de mensen voor wie dit echt
een belangrijk systeem kan zijn minder functioneel. Ik hoef echt
geen ruimtestation in BMS te kunnen zetten maar dat geldt
voor ongeveer 75% van alle tekens (en kost dus ook capaciteit
en dus snelheid). Gewoon enkele standaardtekens waardoor
lekker makkelijk kan worden gewerkt. In BMS hoeft echt geen
verschil te zijn tussen de hoofdaanval en de nevenaanval en
schijnaanval enz enz enz enz. Als je een bijzonderheid hebt
(maatwerk) zet je dat er toch gewoon zelf bij. Het is nu te veel
een planningstool, terwijl BMS nou juist een gevechtsleidings-
ondersteuning moet zijn. Niet vooraf maar vooral tijdens het
gevecht sturen door snel enkele strepen te tekenen en door te
sturen. Gewoon met de vinger (inclusief handschoen) over het
scherm een pijl tekenen en doorsturen.
Traject en spelers
Om het BMS ten behoeve van het tactische niveau te
blijven verbeteren is een vorm van evaluatie nodig. Op
dit moment is BMS, net als enkele andere grote projec-
ten bij de pantserinfanterie, op de werkvloer ’ naar bin-
nen komen vallen‘ . Het ontbreekt daarbij helaas nog
aan voldoende (operationele) richtlijnen en terugkop-
pelingsmogelijkheden.
Personeel vanuit de technische kant van BMS, zoals de
S6-lijn en C2-ondersteuning, doet zijn uiterste best om
van BMS iets moois te maken, maar juist de operatio-
nele kant van het verhaal blijft onderbelicht. Zolang als
de pantserinfanterie (en de cavalerie) zich niet bemoeit
met operationele eisen van een systeem als dit, kan en
mag niet worden verwacht dat BMS wordt geperfectio-
neerd. Want hoewel de oplossing altijd technisch zal zijn,
moet de technicus wel eerst weten (en begrijpen) wat hij
moet oplossen.
Ik pleit er dan ook voor dat wij ons als Infanterie meer
gaan bemoeien met een project als dit, om ervoor zor-
gen dat het de juiste richting op gaat. Wellicht hadden
wij dan nu niet de situatie gekend dat als een comman-
dant uitstijgt hij met geen mogelijkheid meer verbinding
kan krijgen met het eigen compagniescommandonet.
Gelukkig wordt op dit moment hard gewerkt aan een
oplossing voor dit probleem.
Papieren waarheid
Tot slot wil ik benadrukken dat BMS in essentie niet
veel meer is dan een digitale stafkaart waarop de eigen
troepen automatisch bewegen en de meldingen digitaal
kunnen worden verzonden. Dat het boscomplex niet
automatisch meegroeit in de tijd behoeft geen uitleg.
Net zoals met de stafkaart genereert BMS dus geen ac-
tueel plaatje van de omgeving. Wel is het (indien gela-
den) mogelijk om tot op fotoniveau in te zoomen maar
ook die foto’s zijn niet de dag ervoor genomen. Op tac-
tisch niveau, waar het in het gevecht draait om details,
is het dan ook nog steeds niet mogelijk leiding te geven
van achter een beeldscherm.
Een commandant zal altijd moeite moeten doen een
goed beeld van de omgeving te krijgen. Zeker op pelo-
tonsniveau en lager is het dan ook onmogelijk om van
onderuit het voertuig leiding te geven aan een bereden
verplaatsing. Daarnaast moeten we nooit de lessen uit
eerdere oorlogen vergeten. “Lead from the front” (in
deze opmerking zit meer dan alleen de geografische
locatie).
Samenvatting
Het mag duidelijk zijn dat BMS een grote aanwinst is
voor de pantserinfanterie. De voordelen, een vergroting
(en versnelde deling) van de Situational Awareness, een
versnelling van de besluitvorming en de bevelvoering
alsmede een vermindering van de kans op friendly fire,
zijn overduidelijk.

Wij moeten ons wel blijven realiseren dat BMS niet
alles oplost. Frictie, chaos en onoverzichtelijkheid
zullen in het landoptreden altijd blijven bestaan.
En BMS is daarbij niet altijd voorhanden. Technische
storingen, verbindingsproblemen en andere priori-
teiten kunnen ertoe leiden dat eenheden het (tijde-
lijk) zonder deze ondersteuning moeten stellen. Ook
in het BMS-tijdperk zal een stafkaart nodig blijven.
Daarnaast valt het op dat wij meteen heel veel met
het systeem willen, terwijl wij onze tijd en aandacht
op dit moment veel beter kunnen richten op het per-
fectioneren van de gebruiksvriendelijkheid op het la-
gere tactische niveau. De techniek (zowel hardware
als software) is nog niet in staat om alles te onder-
steunen. In het laatste geval is het te veel afgestemd
op staftechnische vereisten voor minder belangrijke
processen. Daardoor is het systeem op dit moment
nog niet ’ klantvriendelijk‘ genoeg, of anders gezegd,
nog niet helemaal gericht op de ’ juiste klant’ .
Lessons noted
Toch denk ik dat een echte evaluatie pas plaats kan vinden
als we gewoon letterlijk voorwaarts gaan met een peloton
en in de praktijk (infanterist en verbindelaar samen) tegen
zaken aan gaan lopen en samen oplossingen proberen te
vinden.
Personalia
De rubriek “Personalia” wordt met de groot-
ste zorg samengesteld.
Ondanks het feit dat wij meerdere bronnen
raadplegen is het haast onmogelijk om vol-
ledig te zijn, daarvoor ons excuus.
Bevorderingen
F. Wiersma
B.A. Goddijn
A. Engels
F. vd Bosch
M. Biemans
A. Bax
Owi H. Gijsbertsen
J. Duijs
N. van Meel
R.G. Hofstee
19

20
JUBILEUM ATK50
Op 12 maart 1960 werd bij ministeriële beschikking het
Trompetterkorps der Artillerie opgericht. Na een korte
periode (september 1967 tot juli 1968) op non-actief te
zijn gesteld heeft dit korps tot opheffing in 1995 bestaan
onder de naam Artillerie Trompetterkorps (ATK). Van
1995 tot 2005 werden de muzikale tradities bij het Wa-
pen der Artillerie uitgevoerd door het Trompetterkorps
der Bereden Wapens (TKBW). Op dit moment wordt
die rol bij Defensie uitgevoerd door het Fanfarekorps
Koninklijke Landmacht “Bereden Wapens” (FKKLBW).
Sedert 2001 bestaat het Reünie Orkest Artillerie Trom-
petterkorps (ROA), dat op passende wijze het Wapen der
Artillerie op muzikale wijze wil representeren.
Boek ATK50
In het kader van dit 50-jarig jubileum is het voornemen
van het ROA een boek uit te geven van ca. 100 pagina’s
met veel foto’s, anekdotes, herinnering items en een na-
menlijst van oud-muzikanten van het ATK in een oplage
van 500 exemplaren. Het boek is te koop via het ROA
(zie e-mail hierboven); prijs volgt.
Sponsoring
Bij deze breng ik onder Uw aandacht dat U (of Uw or-
ganisatie) in dit boek vermeld kunt worden door het
overmaken van een financiële donatie. U wordt dan
met naam, evt. logo en contactadres (afhankelijk van de
hoogte van de donatie) vermeld in de lijst van sponsors
die de uitgave van dit boek mogelijk hebben gemaakt.
Wenst U een advertentie te plaatsen dan is dat moge-
lijk tegen betaling van 500 euro voor een halve pagina
A4. U ontvangt dan naast een eigen exemplaar van het
boek tevens een uitnodiging voor de reünie van de oud-
muzikanten die ook in april is gepland om daar (indien
gewenst) Uw organisatie te presenteren in een stand.
U kunt Uw sponsorbijdrage overmaken op ING-bank nr
816053 ten name van Stichting ROA. Mocht U de publi-
catie van het boek willen ondersteunen, dan verzoek ik U
Uw donatie over te maken en Uw tekstbijdrage digitaal
aan te leveren via roa@artillerie.nl voor 01-06-2010.
Reünie ATK50
Een reünie van oudgedienden van het ATK is gepland op
zaterdag 18 september 2010 in de Lkol Tonnetkazerne in
’t Harde. Ook oud-leden van het TKBW en de Vrienden
van het ROA zijn van harte welkom. Aanmeldingen via
de website of roa@hetnet.nl.

ARTILLERIE VETERANEN ASSoCIATIE
Binnen de AVA wordt gewerkt aan de oprichting van de
Stichting Veteranen Rijdende Artillerie. Dit is weliswaar
exclusief voor rijders, maar de samenwerking binnen
de AVA blijft verzekerd. Door het bestuur wordt hard
gewerkt om uitvoering te geven aan het communica-
tieplan (met dank aan maj art J. Venekamp); in het bij-
zonder vormgeven van onze website (met dank aan dhr
Schieving van het OTCVust). Onze secretaris wordt bin-
nenkort uitgezonden naar Afghanistan, en het bestuur
is naarstig op zoek naar een 2e secretaris/ledenadmini-
strateur nu door aooi art bd F.van der Knaap helaas te
kennen is gegeven af te zien van deze functie.
• Datum volgt: Indiëveteranendag voor oudgedienden
van 8 RVA en 5 AVA op de LbO met o.a. onthulling
monument 8 RVA, dat inmiddels is overgebracht van
Breda naar ’t Harde.
• 4 september: Reünie 41 Afdva op de Legerplaats bij
Oldebroek. Informatie en aanmelding:
www.41afdva.nl ; secretariaat reunie@41afdva.nl.
• 11 september: Reünie 19 Afdva op de Lkol Tonnet-
kazerne. Aanmelding via www.19afdva.nl.
• Datum volgt: Bijeenkomsten (uitgezonden)
Luchtdoelartilleristen. Contact via
www.luchtdoelartillerie.nl en de
korpsadjudant JJ.tonnis@mindef.nl.
Doelstelling AVA
1. De behartiging van de belangen van veteranen in het
algemeen en in het bijzonder van hen die hebben
gediend bij het Wapen der Artillerie en haar sympathi-
santen.
2. Het bevorderen van de korpsgeest en kameraad-
schap bij het Wapen der Artillerie, bij haar eenheden
en tussen degenen die daarbij dienen of hebben ge-
diend.
De stichting tracht haar doel onder meer te verwezen-
lijken door:
- het (mede)organiseren van reünieactiviteiten,
bijeenkomsten en herdenkingen.
- het moreel ondersteunen van eenheden en personeel
van het Wapen der Artillerie bij operationele inzet.
- het bieden van een “thuisbasis” voor veteranen en
uitgezonden militairen en hun achterban.
- het coördineren van saamhorigheidsactiviteiten,
lotgenotencontact en evt. nazorg.
Aanmelden bij de AVA
Alle artilleristen die hebben gediend onder oorlogsom-
standigheden of zijn uitgezonden voor een vredesmis-
sie kunnen zich aanmelden bij de AVA. Dat geldt ook
voor degenen die sympathiseren met de doelstellingen
van de AVA.
Een aanmeldingsformulier kunt U aanvragen via
artillerieveteraan@gmail.nl, telefonisch via
0525-658925 of per post naar: OTCVust t.a.v. AVA
Ledenadministratie, Antwoordnummer 1003, 8070 VJ
‘t Harde. Een éénmalige betaling van € 10,-.op
banknummer 590398741 ten name van Stichting AVA te
’t Harde.
21

22
Graag maak ik van de aangeboden gelegenheid gebruik en stel
mijzelf aan u voor:
Voor de meesten van u ben ik geen onbekende,
mijn naam is René Raas.
Ik ben geboren op 25 september 1964
te ’s-Heerarendskerke (Zld).
Hieronder vertel ik u allereerst iets over mijn militaire
loopbaan.
In januari 1982 begon mijn militaire loopbaan op de
KMS in Weert.
Na de KMS en de Wapentechnische opleiding Artillerie
op het AOC in Breda, werd ik in 1984 geplaatst bij 41
Afdva in Seedorf. Mijn eerste functie draaide ik als stukscommandant
M-109.
Daarna volgden diverse andere functies binnen
41 Afdva:
• Batterijwachtmeester;
• NBC-hoofdtaker;
• Wachtmeester onderhoud veldgeschut.
Na deze laatste functie binnen 41 Afdva werd ik in 1989
overgeplaatst naar de NBC-School in Breda, waar ik tot
1992 als instructeur heb gewerkt. Van 1992 tot 2003 ben
ik weer geplaatst bij 41 Afdva in Seedorf, in de functies
van:
• Pelotonswachtmeester;
• Wmr Perba;
• Wmr Vuurleiding;
• C-bevogp munitie;
• Batterij- opperwachtmeester.
In deze periode werd ik eind 1999, begin 2000 met 41
Afdva uitgezonden naar Kosovo, waar ik als persoonlijk
beveiliger van de Afdelingscommandant werkzaam ben
geweest.
Vanuit Seedorf werd ik in 2003 op het OTCVust in ’t Harde
geplaatst, als instructeur voor de Initiële opleiding
KMA VTO ART en Verdere Vorming. In 2007 kreeg ik een
andere functie binnen het OTC en werd Opleidings- en
Trainingsontwikkelaar.
Tegenwoordig woon ik met mijn vriendin in de Hanzestad
Kampen. Mijn hobby’s zijn sporten en het ontdekken
van Nederland.
Per 1 mei 2010 is aan mij een functie als stafadjudant
toegewezen en ben ik werkzaam als begeleider van de
KMS- Vaktechnische Opleiding Artillerie op het
OTCVust, waar ik het stokje heb overgenomen van de
adjudant Illiohan.
Vol trots en energie ben ik begonnen aan een hele nieuwe
richting in mijn loopbaan, als stafadjudant. Ik zal er
alles aan doen om een juiste invulling aan die nieuwe
richting te geven en hoop dat ik daarbij op uw steun en
hulp kan vertrouwen.
Met vriendelijke Artillerie groet,
Adjudant René Raas.

Nieuwe commandant
op het Opleidings- en
Trainingscentrum Vuursteun
Commando-overdracht
t Harde, 1 mrt 2010
Op vrijdag 26 februari heeft kolonel Peter Fröling na
ruim vier jaar het commando van het Opleidings- en
TrainingsCentrum Vuursteun (OTCVust) overgedragen
aan kolonel Stephan Kooijman.
Reden voor deze wisseling is dat kolonel Peter Fröling
de militaire dienst na een lange carrière verlaat.
De ceremonie vond plaats op het Korpsplein van de
Leger de nieuwe commandant, kolonel Stephan
Kooijman, heeft een grote internationale ervaring.
Hij heeft tevens het commando overgenomen van
het 333 jaar oude Korps Veldartillerie. Daarnaast is
een van zijn hoofdtaken Vuursteunautoriteit van
de Koninklijke Landmacht. Kolonel Kooijman is getrouwd
en heeft twee kinderen. In zijn afscheidsspeech
stelde kolonel Fröling: “Ik ben onder de indruk
van de prestaties van mijn vaak jonge collega’s.
Zij doen hun werk onder vaak moeilijke omstandigheden,
zoals ik heb kunnen constateren, tijdens mijn
eigen uitzendingen”.
Het OTCVust verzorgt de opleiding van alle militairen
van de artillerie en de mortieren voor wereldwijde
inzet, zoals in
Afghanistan. Het OTCVust heeft de laatste jaren vele
veranderingen en reorganisaties meegemaakt.
Het is kleiner geworden maar blijft de grootste
werkgever in de omgeving.
Het personeel blijft haar belangrijkste taken, het
opleiden en trainen van de militair, professioneel
uitvoeren.
Deze professionele instelling, elke dag opnieuw,
zorgt ervoor dat het OTCVust als onderdeel van
Defensie,
een goede naam heeft in de militaire wereld maar
ook in de civiele omgeving. Ze staat midden in de
samenleving.
23

Ereleden
Dhr. Th. C. van der Aart medeoprichter en eerste voorzitter
Dhr. J.A.H.M. Majoie medeoprichter en ex-bestuurslid
Dhr. R.P. van der Pol ex-bestuurslid
Dhr. A.J.A. Beekmans ex-bestuurslid en redactielid
Dhr. F. van der Knaap
Activiteitencommissie
Owi A.J.M. Witsiers
Aooi J.L. de Brouwer
Aooi C.J.M.Damen
Commissie van goede diensten
Voorzitter, dhr. Th. C. van der Aart
Secretaris, dhr. F. van der Knaap
tel; 0342-414672
Lid, dhr. A.J.A. Beekmans tel; 076-5219238
Penningmeester
Owi. J.S. de Vries,
De Wimpel 9, 8447 ED Heerenveen.
Bankrelaties
ING nr. 5360680
ABN/AMRO nr. 45.93.22.303
t.n.v. Penningmeester V.O.O.A.te ‘t Harde
Secretariaat VOOA
Postbus 1000, 8084 ZX ’t Harde.
E-mail; secretaris@vooa.nl
www.vooa.nl
Webmaster
Owi. R.J. de Vos
Het Koggeschip 120, 1784 SL Den Helder.
Tel: 0223-660684
Email: rjdv@multiweb.nl
Artilia is een uitgave van de Vereniging Onderofficieren Artillerie (VOOA) en verschijnt 4x per jaar.
Redactie
Aooi R. van Oudheusden, Aooi H. Treffers.
Redactieadres,
Postbus 1000, 8084 ZX ’t Harde, E-mail: redactie@vooa.nl
Vormgeving & drukwerk
Sectie Grafische Diensten OG CLAS, Utrecht ©23510
oplage
500 exemplaren