Virtual reality training Maak je niet dik Zélf varen - Dwarslaesie ...

Sport
Handbikester Laura de Vaan
In de vorige Ketting schreef Jos Dekkers over zijn handbikevakantie in Berlijn en Rheinsberg
(blz. 25). Hierbij vertelde hij dat de reis onder meer begeleid werd door vicewereldkampioen Laura
de Vaan. Hieronder vertelt hij wat meer over deze sportieve handbikester.
Laura de Vaan is handbikester in de
nationale selectie en winnares van het
zilver op het WK Paracycling 2010 in
Canada. In 2004 is zij voor het eerst in
aanraking gekomen met handbiken als
sport, toen zij op zoek ging naar een
sport passend bij haar beperkingen. Dat
zij het handbiken als topsport zou gaan
bedrijven en zou deelnemen aan WK’s
en Paralympische spelen, kon zij op dat
moment nog niet bevroeden.
Toen Laura begon met handbiken had
zij heel veel pijnklachten. Slechts door
het slikken van zware pijnstillers, kon
zij enigszins functioneren. Haar
ervaring is inmiddels dat sporten een
betere pijnstiller is dan de medicijnen
die zij toen slikte. Op dit moment werkt
zij zelfs weer een aantal uren. Laura:
“zonder sport was dat niet mogelijk
geweest.”
Dat het beoefenen van sport niet altijd
even makkelijk is, weet zij ook. Er zijn
genoeg redenen te bedenken om de stap
naar (het volhouden van) sport niet te
zetten: je gezondheidsklachten, geen
adequaat vervoer, sporten kost geld, de
accommodatie is niet (voldoende)
toegankelijk, er is geen adequate
begeleiding, etc.
Er zijn, aldus Laura, minstens evenveel
redenen om wel te gaan sporten of te
bewegen: een verbetering van je gezondheid,
een betere lichamelijke en mentale
conditie, veel sociale contacten. Het is
tevens een aangename onderbreking van
de dagelijkse routine. Het sporten heeft
haar veel gebracht, ook al zijn er
geregeld obstakels te overwinnen.
22 DE KETTING
laura de Vaan (foto Fred Homan)
Hieronder een kort interview met
Laura:
Kun je iets meer vertellen over je
handicap? Ik heb de aandoening
CRPS I, CRPS staat voor complex
regionaal pijnsyndroom. Voor mij
betekent dit dat ik vooral last heb van
mijn rechterbeen, maar ook mijn
rechterarm en linkerbeen zijn aangedaan.
Ik heb altijd pijn en bij gebruik
of belasting neemt dit toe. Soms is het
zo erg dat ik de bas van de radio al niet
verdraag. Andere dagen gaat het beter.
Ik zit door deze aandoening in een
rolstoel.
Slik je door het sporten minder
pijnstillers? Jazeker. Toen ik in 2004
begon met handbiken, slikte ik vier
soorten pijnstillers waaronder mscontin
(morfine in tabletvorm). Nu
gebruik ik nog slechts tweemaal daags
paracetamol en alle andere pijnstillers
heb ik afgebouwd.
Welke categorieën handbiken zijn
er in de wedstrijdsport? Het handbiken
kent vier categorieen. In welke
categorie je zit, is afhankelijk van je
handicap.
Doen er ook sporters met een dwarslaesie
mee in jouw categorie? Ja, ook
in mijn categorie kun je terecht komen
met een dwarslaesie. Deze sporters
hebben dan een lage dwarslaesie,
waarbij de rompstabiliteit niet is
verminderd.
Wat is je volgende doel? Mijn volgende
doel is een (gouden) medaille op het
WK in Denemarken, 2011. En natuurlijk
de Paralympische Spelen in 2012!
Hoeveel train je per week? Ik train in
principe zes dagen per week. In de
zomer geldt dat ik vier van deze zes
dagen zelfs twee keer per dag train. In
de winter train ik over het algemeen één
keer per dag.
Waarom doe je als vrijwilliger mee
aan Gehandicaptenreizen? Ik vind het
leuk om het plezier van handbiken op
anderen over te brengen, maar ik vind
het ook heel erg leuk om mensen, die al
plezier in handbiken hebben, tips te
geven zodat ze nog meer plezier beleven
aan deze sport. Dat kan al door een
kleine aanwijzing, waardoor de techniek
verbeterd en het handbiken gemakkelijker
wordt.
Jos Dekkers