Lees Thesis Pieter De Grauwe - Vlaamse Regulator voor de Media

Het vonnis van de rechtbank van koophandel te Mechelen heeft tot gevolg dat de
toestemming van rechthebbenden aan een omroeporganisatie voor het uitzenden van
programma’s in geval van directe injectie verondersteld wordt zowel de transmissie
van deze signalen aan de kabelexploitant te dekken als de mededeling van een
onbepaald aantal derde kabelexploitanten aan hun respectieve abonnees.
Het lijkt ons moeilijk voor de rechthebbenden om het verlies van de kabelrechten te
compenseren door hogere vergoedingen te eisen voor de (eenmalige) openbare
mededeling door de omroep via het kabelnetwerk van de kabelmaatschappijen,
aangezien zij hiervoor geen enkele (rechts)grond kunnen inroepen.
Na het vonnis verdwijnen de kabelmaatschappijen volledig van het toneel, en blijven
tegenover de rechthebbenden enkel de omroepen aan de tafel zitten om te
onderhandelen over de vergoedingen. Het is duidelijk dat de omroepen niet de prijs
zullen willen betalen voor het verdwijnen van de kabelrechten en dus geen
substantiële verhoging van de vergoedingen zullen aanvaarden.
7.5. Ook voor uitvoerende kunstenaars en de producenten heeft de directe injectie een
aantal gevolgen. Uit onze studie is gebleken dat vanuit de doctrine stemmen opgaan
om de dwanglicentie, geregeld in artikel 41 AW en voortvloeiend uit artikel 12 van de
Conventie van Rome, van toepassing te verklaren ingeval van directe injectie. In dat
geval verliezen uitvoerende kunstenaars en de producenten hun weigeringsrecht en
komt een billijke vergoeding in de plaats. Gelet op de moeilijkheden die met name de
de uitvoerende kunstenaars in het verleden hebben gekend om vergoedingen te
bekomen voor hun kabelrechten, is de dwanglicentie in de praktijk mogelijks een
valabel alternatief.
Deze vraag zal finaal echter door een rechtbank moeten worden beantwoord.
7.6. Een discussie die parallel loopt met het statuut van directe injectie, betreft de vraag of
omroepen als een “uniek loket” kunnen optreden voor het regelen van alle
auteursrechten en naburige rechten en of de ARI overeenkomsten tussen omroepen
en kabelmaatschappijen tegenwerpelijk zijn aan de rechthebbenden.
Wij gaan niet akkoord met de uitspraak van de rechtbank van koophandel te
Mechelen, die heeft geoordeeld dat de omroepen zelf de rechten voor doorgifte via
de kabel kunnen verwerven en geldige ARI-overeenkomsten kunnen sluiten, zodat de
beheersvennootschappen geen aanspraken meer kunnen laten gelden ten aanzien
van de desbetreffende kabelmaatschappijen. De redenering van de rechtbank is
geschoeid op een te ruime interpretatie van artikel 10 Satcab, dat een uitzondering
vormt op het verplichte collectieve beheer van kabelrechten voor omroepen.
De rechtbank is zelfs nog verder gegaan, en heeft een vermoeden in het leven
geroepen volgens welk een licentieovereenkomst tussen producenten en omroepen
ook doorgifterechten bevat. Deze uitspraak is volgens ons contra legem.
Wij menen dat deze discussie niet wordt beslecht op basis van voornoemd artikel 10
Satcab. Bij gebrek aan een specifieke bepaling in de relevante (auteurs)wetgeving,
speelt het klassieke verbintenissenrecht, volgens welk afspraken tussen partijen niet
bindend zijn ten aanzien van derden.
91