Lees Thesis Pieter De Grauwe - Vlaamse Regulator voor de Media

7. ALGEMENE CONCLUSIE
7.1. Uit onze analyse van artikel 51 e.v. AW en artikel 12 Berner Conventie is gebleken
dat er zowel in de rechtspraak als in de rechtsleer heel wat argumenten voor en
tegen de toepassing van kabelrechten op directe injectie en versleutelde transmissie
kunnen worden opgeworpen. De meerderheid van de Belgische, Nederlandse en
Duitse doctrine neemt het standpunt tegen in.
7.2. Ons persoonlijk standpunt is dat directe injectie niet voldoet aan de voorwaarden van
kabeldoorgifte, met name omwille van het feit dat de communicatie die uitgaat van de
omroep naar de kabeldistributeurs niet te kwalificeren is als een “uitzending”. De
voorbereidende werken van Satcab van de Europese Commissie laten hierover
weinig twijfel bestaan. Ook de meest recente internationale rechtspraak en rechtsleer
volgen deze opvatting. Samen met G. de Foestraets vinden wij dat een opdeling van
directe injectie in een primaire uitzending en een secundaire mededeling aan het
publiek artificieel.
7.3. De recente beslissing van de rechtbank van koophandel te Mechelen plaatst zich in
een evolutie die reeds in 2005 in België was ingezet. De vraag of de
kabeldistributeurs ingeval van directe injectie (of versleutelde transmissie via satelliet)
als een publiek kunnen worden beschouwd, is volgens onze analyse echter
onvoldoende gemotiveerd door de rechtbank van koophandel. Het vonnis is aldus
een gemiste kans.
Zo heeft de rechtbank het Lagardère arrest van het Hof van Jusitie op
ongenuanceerde wijze toegepast. Het begrip “publiek” dat in dit arrest is
geïnterpreteerd, is volgens ons enkel van toepassing in de specifieke context van
mededeling aan het publiek per satelliet en kan niet zomaar worden toegepast op
kabeldoorgifte.
De rechtbank heeft in haar vonnis ook geen rekening gehouden met het onderscheid
tussen “(programmadragende) signalen” en “programma’s” dat in Satcab wordt
gemaakt in het kader van openbare mededeling per satelliet respectievelijk
kabeldoorgifte.
Uit onze analyse is gebleken dat directe injectie niet onder de bescherming valt van
artikel 11bis Berner Conventie, op grond van het feit dat de programmadragende
signalen niet draadloos verspreid worden en dus niet kwalificeren als een
“uitzending”. Wat de versleutelde transmissie echter betreft, die wel draadloos
gebeurt, kan op basis van de Berner Conventie (en de Conventie van Rome) niet
worden uitgesloten dat dit een “uitzending” uitmaakt en onder de bescherming van
artikel 11bis valt.
Het vonnis laat verder ook onduidelijkheid bestaan over het moment waarop de
unieke openbare mededeling plaatsvindt. Het lijkt ons tegenstrijdigig om enerzijds te
stellen dat noch het transport door de omroep naar de kabeloperator, noch het
transport van de programma’s door de kabelmaatschappijen openbare mededelingen
zijn, maar anderzijds te oordelen dat het geheel van handelingen door de omroep en
de kabeldistributeurs samen één enkele primaire uitzending (en dus openbare
mededeling) uitmaken.
89