Lees Thesis Pieter De Grauwe - Vlaamse Regulator voor de Media

Dit is logisch, aangezien de rechthebbenden zoniet twee keer een vergoeding voor
dezelfde doorgifte zouden kunnen vorderen.
5.11. De uitzondering van artikel 10 Satcab slaat ons inziens echter niet op de rechten die
worden verworven door de omroepen wanneer zij programma’s aankopen of in
licentie krijgen. Zulke interpretatie zou een uitholling betekenen van artikel 8 Satcab;
in dat geval zou elk programma waarvoor de rechthebbenden aan de omroep
toestemming geven voor de uitzending namelijk automatisch hun recht uitputten om
zelf – via hun beheersvennootschap – de kabelrechten te innen.
5.12. Wij gaan evenmin akkoord met de redenering van de rechtbank van koophandel dat
de rechthebbenden geen enkel middel hebben tegen kabelexploitanten wanneer de
kabelexploitant een ARI-overeenkomst heeft gesloten met een omroep.
Het feit dat (omroepen als) producenten geacht worden over alle nodige rechten te
beschikken om de audiovisuele werken te exploiteren (conform art. 36 AW), betekent
nog niet dat er ook een vermoeden zou zijn dat omroepen bij licentieovereenkomsten
met producenten ook effectief de doorgifterechten verkrijgen. Dit is
nochtans het indirecte gevolg van de uitspraak van de rechtbank: een
licentieovereenkomst tussen producenten en omroepen wordt vermoed de
doorgifterechten van de producenten te bevatten.
De uitspraak van de rechtbank van koophandel heeft een aantal kwalijke gevolgen
voor de exploitatierechten van rechthebbenden. Nemen wij bijvoorbeeld de situatie
waarbij een producent enkel een licentie heeft gegeven aan een omroep om zijn
programma primair (vb. via ether, al dan niet versleuteld) uit te zenden, maar geen
licentie heeft gegeven voor de kabeldoorgifte. Indien het programma zonder
toestemming van de producent zou worden opgevangen door een kabeloperator en
doorgegeven aan diens abonnees (al dan niet met de actieve betrokkenheid van de
omroep), kan de producent zich niet tot deze kabeloperator wenden om een
vergoeding te vragen voor de inbreuk op zijn auteursrechten indien deze
kabeloperator een ARI-overeenkomst heeft afgesloten met de omroep. De ARIovereenkomst
tussen de kabelexploitant en de omroep is volgens de rechtbank te
Mechelen namelijk tegenwerpelijk aan de rechthebbenden.
De rechthebbenden zullen in dat geval dus verplicht zijn om zich tot de omroep te
wenden om een vergoeding te vorderen voor de kabeldoorgifte.
5.13. Wij menen dat deze discussie niet kan worden beslecht op basis van voornoemd
artikel 10 Satcab. Bij gebrek aan een specifieke bepaling in de relevante
(auteurs)wetgeving, speelt het klassieke verbintenissenrecht, volgens welk afspraken
tussen partijen niet bindend zijn ten aanzien van derden.
5.14. Deze oplossing zou echter een uitholling betekenen van de economische waarde van
ARI-overeenkomsten en onzekerheid creëren ten aanzien van kabelexploitanten.
Wie van de betrokken partijen moet dan het risico dragen? Wij menen dat hier
opnieuw het uitgangspunt van de interventie van de Europese wetgever beslissend
moet zijn: een grote bescherming bieden aan de rechthebbenden.
78