Lees Thesis Pieter De Grauwe - Vlaamse Regulator voor de Media

B. Interne tegenstrijdigheid van het vonnis
3.15. Wij hebben hiervoor gezien dat de rechtbank de verantwoordelijkheid voor de directe
injectie bij de omroep legt omdat de kabeldistributeur louter zijn netwerk ter
beschikking stelt aan de omroepen.
De redenering van de rechtbank van koophandel te Mechelen komt hierop neer dat
ingeval van directe injectie de omroep een openbare mededeling doet die tot stand
komt door middel van de fysieke faciliteiten van de kabelmaatschappij.
Elders in het vonnis stelt de rechtbank echter dat een louter transport van een
programma van de omroep naar de kabeldistributeur geen openbaarmaking betreft
en dat de aanvoering van programmadragende signalen die niet door het grote
publiek kunnen worden ontvangen, geen mededeling aan het publiek betreft.
Dit betekent dat ook de omroep geen openbare mededeling doet en dat er dus geen
rechtsgrond zou zijn waarop de verantwoordelijkheid van de omroep gesteund is.
Deze (schijnbare) tegenstrijdigheid wordt niet verduidelijkt in het vonnis.
C. Gevolgen van de beslissing
3.16. Vooreerst moet worden opgemerkt dat de beheersvennootschappen
hoogstwaarschijnlijk in beroep zullen gaan tegen het vonnis van de rechtbank van
koophandel te Mechelen. De kans is zelfs groot dat deze zaak finaal beslecht zal
moeten worden voor het Hof van Justitie.
Dit is bevestigd door Agicoa, die in een persbericht haar kritiek op het vonnis niet
onder stoelen of banken steekt:
“Deze beslissing is bijzonder gebrekkig, rekening houdend met name met het
technische karakter van de operatie die onderworpen is aan de expertise van de
rechtbank en derhalve met de juridische kwesties die er betrekking op hebben.
Het dient immers opgemerkt te worden dat daar waar de partijen in geding
uiteenzettingen van tientallen pagina's gewijd hebben aan de kwestie van de
rechtstreekse injectie en van de overeenkomsten waarbij alle rechten inbegrepen zijn,
de eerste rechter deze kwesties behandelt op slechts 6 pagina's, met alleen maar
bevestigingen, zonder rekening te houden met de toegelichte gerechtelijke
beslissingen zowel op Belgisch als op Europees vlak, noch met de adviezen van
experts en de voorgelegde rapporten van de Europese Commissie… en vooral, met
omzeiling van een groot deel van de argumentering die de partijen in hun teksten
hadden aangevoerd.
Wat de rechtstreekse injectie betreft, bijvoorbeeld, beperkt de eerste rechter zich
ertoe aan te geven dat de artikels 52 AW en 11 bis Berner Conventie niet van
toepassing zijn, maar hij maakt echter niet de minste analyse van de bijzondere
voorwaarden opgelegd door artikel 11 bis (…)
67