Lees Thesis Pieter De Grauwe - Vlaamse Regulator voor de Media

omroepprogramma’s. Indien de kabelmaatschappij geen programma’s meer zou
verspreiden over haar netwerk, zal zij geen abonnees meer hebben.
Hierbij kan overigens worden opgemerkt dat de kabeldistributeurs naast de
kabelabonnementen dikwijls nog inkomsten halen uit internet abonnementen.
Deze diensten bieden de kabeldistributeurs aan via hetzelfde kabelnetwerk. Voor
deze activiteiten is de kwaliteit en performantie van het kabelnetwerk wel
essentieel en voor dit aspect kan het argument van de kabelmaatschappijen wel
gevolgd worden.
- Aan de kabeldistributeur wordt een vorm van exclusiviteit verleend op het
programma dat hij uitzendt;
Dit argument lijkt ons niet relevant voor het bepalen van de verantwoordelijkheid
voor het betalen van de auteursrechten. Omroepen zullen over het algemeen hun
kanalen aan zoveel mogelijk distributeurs en via alle mogelijke technologieën
willen verspreiden. Het lijkt ons daarom niet realistisch om over een exclusiviteit in
het voordeel van de kabeldistributeur te spreken.
3.5. O. Regnier 83 stelt een gedeelde aansprakelijkheid voor van de omroepen en de
kabeldistributeurs voor de unieke openbare mededeling (zie ook randnr. 2.30).
3.6. Dit is ook de oplossing die A. Berenboom naar voor schuift:
“Hors de ces conditions [voor de toepassing van kabeldoorgifte], la retransmission
par câble d’oeuvres ou de prestations protégées n’est évidemment pas soustraite au
régime de l’autorisation (p. ex. en cas de retransmission non simultanée ou non
intégrale du programme d’origine), mais les limitations prévues par la loi au profit des
câblodistributeurs ne s’appliquent pas: une autorisation individuelle des auteurs et
des titulaires de droits voisins redevient nécessaire” 84 .
3.7. D. Visser vindt dat het vonnis van de rechtbank van eerste aanleg te Brussel van 27
januari 2005 (zie randnr. 3.4) goede gronden bevat om aan te nemen dat de
kabelexploitant ook primair aansprakelijk is voor de primaire openbaarmaking via de
kabel. “Daaraan zou de conclusie verbonden kunnen worden dat het dus ook de
kabelexploitant is die dan maar alle rechten moet regelen. Dat zou kunnen, maar het
is de vraag of dat het meest praktisch en het meest wenselijk is”.
3.8. G. de Foestraets ziet geen grond voor een solidaire aansprakelijkheid van de omroep
en de kabeldistributeur voor de betalingen van de auteursrechten in geval van directe
injectie omdat er slechts één toestemming nodig is voor één publieke mededeling:
“la rémunération n’est en effet que la contrepartie de l’autorisation et celle-ci est
unique”; “l’autorisation peut parfaitement avoir été accordée directement au
radiodiffuseur par les auteurs et, dans ce cas, la question nous paraît réglée, si le
droit de “radiodiffusion par cable” légitimant l’injection directe a été accordé à
l’origine. Nous n’apercevons à quel titre une seconde autorisation devrait encore être
donnée pour un acte ainsi licité à l’origine par les auteurs eux-mêmes” 85 .
83 REGNIER, O., l.c., 420.
84 BERENBOOM, A. o.c., 118.
85 DE FOESTRAETS, G., l.c., 422.
59