Lees Thesis Pieter De Grauwe - Vlaamse Regulator voor de Media

2.33. J. Corbet is dezelfde mening toegedaan: “Het is reeds zo dat een aantal omroepen,
na onderhandelingen met de rechthebbenden, hun programma “alle rechten
inbegrepen” aanbieden. In België is dat het geval met (…) een aantal Belgische
omroepen die hun programma rechstreeks in de kabelnetten invoeren, maar daar is
de Satcab richtlijn niet op van toepassing” 29 .
2.34. Ook de Nederlandse rechtsleer heeft zich over de vraag van de directe injectie
gebogen. Over het algemeen is men het er in Nederland over eens dat directe injectie
door de omroep enkel een primaire openbaarmaking uitmaakt.
D. Visser stelt dat het louter ‘punt naar punt’ aanleveren via een speciale verbinding
van de omroepen naar de kabelexploitanten (én het ‘ophalen’ van signalen bij de
Media Gateway) niet aan te merken is als een eerste openbaarmaking 30 .
Visser beroept zich, net als de Chellomedia rechtspraak, op het Lagardère arrest van
het Hof van Jusititie 31 .
2.35. P.B. Hugenholtz 32 deelt de mening van D. Visser en onderlijnt op zijn beurt het belang
van de Chellomedia rechtspraak:
“As the recent Chellomedia decision of the Supreme Court of the Netherlands
illustrates, it excludes transmissions of encrypted signals that are merely intended for
reception by the cable operators, and only subsequently communicated to the public
by the cable operator. As a consequence, cable transmission of such signals will be
deemed an act of primary communication to the public not subject to the Directive’s
rules on cable retransmission. For the same reason, if programme-carrying signals
are injected directly into cable networks, as increasingly occurs (e.g. in the
Netherlands), no cable retransmission occurs and the rules of Chapter III do not
apply”.
2.36. Ook de Duitse rechtsleer is overwegend van mening dat de primaire uitzending
tussen omroep en kabeldistributeur geen mededeling aan het publiek uitmaakt:
“Öffentlichkeit kann nur ein unbestimmter Personenkreis sein; ein begrenzter
Personenkreis, der die Satellitensignale nur mit professionellem Gerät empfangen
kann, ist keine Öffentlichkeit iSd Richtlinie” 33 .
“Vom Senderecht erfasst sind daher nur solche Signalübermittlungen, an deren Ende
Mitglieder der Öffentlichkeit, d.h. die Letztverbraucher, ohne weiteres aktives
Hinzutun Dritter die Signale wahrnehmen können“ 34 .
29
CORBET, J., “Verslag van 26 juli 2002 van de Europese Commissie”, A&M 2003/3, 200.
30
VISSER, D., “Primair openbaar maken via de kabel”, AMI 2007-2, 39.
31
H.v.J. 14 juli 2005, Lagardère t. SPRE en GVL, nr. C-192/04, Jurisprudentie 2005, I-07199.
32
HUGENHOLTZ, P.B., “Convergence, copyrights and transfrontier television”, IRIS Plus 2009-8,
http://www.obs.coe.int/oea_publ/iris/iris_plus/iplus8_2009.pdf.en, 16.
33
VON UNGERN-STERNBERG, J. in SCHRICKER, G. en LOEWENHEIM, U. (eds.), Urheberrecht, München, C.
H. Beck, 2010, § 20, nr. 8.
34
DREIER, R. en SCHULZE, G., Urheberrecht, München, C. H. Beck, 2008, § 20, nr. 9.; MAND, D., Das Recht
der Kabelweiterleitung. Kabelweiterleitung von Rundfunkprogrammen im Lichte des §20b UrhG, Frankfurt am
Main, P. Lang, 2004, 15.
23