Prachtige Parels - Stichting Voorkom!

P R A C H T I G E P A R E L S
EX
VERSLAAFDEN
VERTELLEN
HUN
LEVENSVERHAAL

P R A C H T I G E P A R E L S
J I J K U N T H E T A N D E R S D O E N
2 Stichting Voorkom!
Postbus 91
3990 DB Houten
Je hebt deze brochure in handen gekregen,
omdat je voorlichting hebt gehad over verslaving of
ons ergens anders bent tegen gekomen. Deze brochure
We hopen dat deze verhalen je zullen raken. Ze
laten zien dat er hoop is, hoe beroerd je leven er
ook aan toe is. Ze laten ook zien dat het gebruik van
3
Telefoon:
[030] 637 3144
Fax:
bevat prachtige verhalen van ex-verslaafden. Je leest
hoe ze verslaafd zijn geraakt, wat dat met hun leven
verslavende middelen geen onschuldig spelletje is.
Niemand kiest ervoor verslaafd te raken. Toch kwamen
[030] 634 0706
heeft gedaan en hoe ze er weer uit gekomen zijn. deze ex-verslaafden er op een dag achter dat ze niet
STEPHAN
E-mail:
stichting@voorkom.nl
Maak kennis met Stephan, Karina, Edgar, Bram, Jos,
Marco en Mark. Wat een ander leven hebben ze nu,
meer zonder drank of drugs konden en niet meer
zomaar konden stoppen met gebruiken.
Het was leuk, tot er doden gingen vallen ···················· 4
KARINA
Ik ben verslavingsgevoelig ······························· 10
EDGAR
Mijn vader zei tegen mij: ’Je stelt niets voor’ ················ 13
Web:
www.voorkom.nl
www.voorkom.nl/jongeren
Giro 1609 147
Bank 3289 232 99
©2012 HOUTEN
Stichting Voorkom!
prachtige parels zijn het. Maar veelal dragen zij merkbaar
de gevolgen van hun verslaving met zich mee.
We zijn blij met deze uitgave. En blij zijn we ook
met onze ervaringsdeskundigen. Zij gebruiken hun
verleden ten positieve om op scholen en in gevangenissen
te vertellen over hun leven. In de hoop dat
Jij kunt het anders doen. Jij kunt kiezen voor
een verslavingsvrij leven. Loop je tegen problemen
aan rond het gebruik van verslavende middelen? Zoek
dan iemand met wie je kunt praten. Dat kan bijvoorbeeld
anoniem via onze chat, zie www.voorkom.nl/
jongeren.
Vanwege privacy- en
veiligheidsredenen zijn
veel namen weggelaten of
gefingeerd.
BRAM
Ik verkocht een kilo stophoest voor 35.000 gulden ··········· 16
JOS
Ik dacht dat cocaïne mij rust zou geven, maar ik werd paranoia · 22
MARCO
Ik was 29 en leefde als een kluizenaar ····················· 25
MARK
Ik leefde als een parasiet ································ 28
Fotografie:
Frans van Lieshout
Fotografie, Eindhoven
Tekst:
Henk Stoorvogel, Zwolle
Eindredactie:
Judith Heijstekvan
Grootheest, Houten
Vormgeving:
HBG Design bv Reclame,
Nieuwegein
Druk:
Drukkerij de Waal bv,
Sommelsdijk
jongeren zelf de keuze maken
om niet in een leven
van verslaving terecht te
komen. Keer op keer blijkt
hoeveel indruk hun verhalen
maken op scholen.
STICHTING VOORKOM!
Theo van der Sluijs, directeur
www.voorkom.nl

S T E P H A N Het was leuk, tot er doden gingen vallen
Het was een zwoele zomeravond. Ik zat in mijn staande Pick Up Truck gedragen en weggevoerd.
4
onderbroek op de bank van mijn luxueuze huis in
Manizales, Colombia. Mijn bodyguards hadden hun
Ik bracht een hoogst oncomfortabele nacht
in het koffieveld door. Ik werd lek geprikt door
5
dienst er op zitten en waren huiswaarts gegaan. muskieten, gebeten door ongedierte en kreeg
Opeens schrok ik op. Ik hoorde gefluit, maar het steeds meer last van mijn gewonde hand. Na wat
was niet van een vogel, dat wist ik meteen. Er was een eeuwigheid leek te duren vertrokken de man-
geen tijd om na te denken. Aarzeling zou dodelijk nen met gedimde lichten. Ik slaakte een zucht van
zijn. Ik greep mijn .38 pistool, dat zoals altijd verlichting, maar bleef voor de zekerheid tot het
binnen handbereik lag. Terwijl ik overeind sprong,
vuurde ik tweemaal in het plafond. Een fractie van
ochtendgloren in de modder liggen.
een seconde later stond de eerste ontvoerder in
Een neusje voor pillen
de deuropening. Hij had een groot hoofd met een Ik had het nu wel gezien in Colombia. De
brede snor, een dikke buik en sierlijke cowboylaar- drugshandel zorgde voor meer geld dan ik kon
zen aan. Voordat hij zijn pistool op mij kon richten opmaken, maar mijn opzichtige feestjes met veel
had ik hem twee keer in zijn buik geschoten. Ik cocaïne, hoertjes en tuig hadden teveel aandacht
dook achter de bank en kroop door de keuken naar getrokken. Rijke buitenlanders ontvoeren was voor
buiten. Eenmaal buiten gekomen zette ik het op veel Colombianen een welkome bron van inkom-
een lopen en sprong over een hek, een koffiestruisten. De grond werd me te heet onder de voeten en
kenveld in. Door de adrenaline had ik niet eens ik verhuisde terug naar Nederland. Mijn contacten
door dat mijn hand door een dikke pin in het hek met enkele Colombiaanse drugskartels hield ik
werd doorboord. Vanuit mijn schuilplaats zag ik echter aan.
dat vijf mannen het huis omsingeld hadden, naar Eenmaal terug in Nederland stortte ik me op
binnen renden en met hun wapens in de aanslag de synthetische drugs: amfetamine, XTC, speed.
weer naar buiten kwamen. Het hele terrein rondom Ik was goed in organiseren en stampte een eigen
het huis werd doorzocht. Het zware lichaam van de laboratorium uit de grond. Ik had een neusje voor
neergeschoten Colombiaan werd naar een gereed pillen en ontwierp tal van nieuwe pepmiddelen. De

zaken gingen goed. Vanuit Colombia was ik betrok- mijn zeventiende, richtte zich op de kas van een
en een hoofd vol kennis over de handel in drugs. Met de neus naar voren stortte de helikopter naar
ken bij het transporteren van hasj en cocaïne. In bouwonderneming. Zo stoned als een kanarie
Sinds mijn contacten met de Colombianen en beneden en explodeerde op het binnenplein. Ron
Nederland had ik mijn eigen fabriekjes, waar zoveel racete ik samen met Fred, een drugsmaatje, op
mijn eigen drugslaboratorium had ik aan geld geen ging in vlammen op.
pillen werden geproduceerd dat vorkheftrucks af en een gestolen motor met een geleend pistool naar
gebrek. Ik hoefde geen overvallen meer te plegen Danny was de volgende die omkwam. Hij was
6
aan reden. Het geld kwam niet met bakken, maar
met containers tegelijk binnen.
het bedrijfspand. Zwaaiend met het pistool stapte
ik paniekerig het kantoor binnen. Ik schreeuwde
om in mijn onverzadigbare honger naar cocaïne en
heroïne te voorzien. Alles ging me voor de wind en
mijn wapenbroeder en mijn maatje. We waren
onafscheidelijk, behalve die keer toen hij met zijn
7
Dat geld kwam me goed van pas, omdat ik zelf doodsbedreigingen en begon in het wilde weg te
ik voelde me een hele mijnheer.
vriendin in Madrid was. Hij zag de aanstormende
ook al jaren verknocht was aan de verdovende mid- schieten. Twee mensen werden geraakt, één in zijn
Tot de doden gingen vallen.
auto te laat en werd doodgereden. Zijn lichaam
delen. Van jongs af aan wilde ik erbij horen. Mijn been en één in zijn arm. Fred en ik namen de kassa
ving de klap voor zijn vriendin op. Diezelfde dag
ouders hadden vier kinderen en ik had het gevoel mee, kochten drugs en werden enkele dagen later
Verloren vrienden
ontkwam ik ternauwernood aan een moordaanslag
dat mijn broertjes en zusje het altijd beter deden opgepakt.
Fred, mijn maatje van de eerste overval, was in Mexico.
dan ik. Ik hunkerde naar de genegenheid van mijn
de eerste. De heroïne maakte hem kapot. Talloze Drie kameraden kwamen om, door zelfmoord,
vader. In de praktijk was ik echter de enige van
Wraak
malen probeerde hij af te kicken, maar het lukte ongeluk en moord. Ik zat stuk en begon steeds
de vier kinderen die regelmatig een flink pak slaag Na bijna een jaar brommen kwam ik weer
hem niet. Hij legde zijn laatste pak heroïne op meer drugs te gebruiken. Mijn overtollige gebruik
Sinds mijn
dertiende was ik
elke dag onder
invloed van
kreeg.
Vanaf mijn achtste begon ik te stelen. Mijn
vader kwam dronken thuis en kon zijn verdiende
geld toch niet tellen. Van de buitgemaakte guldens
kocht ik snoep, dat ik vervolgens uitdeelde aan
vrij, verslaafder dan ooit en vastbesloten wraak te
nemen op de samenleving. In de gevangenis had
ik Ron leren kennen en wij besloten ons geluk te
beproeven als bankovervallers. Een half jaar lang
teisterden we de bankfilialen in Hilversum en om-
de keukentafel van zijn ouders en schreef ze een
briefje: ‘Sorry pa en ma… Hier kan ik niet van winnen.
Ik hou van jullie. Fred.’
Op de snelweg liep hij een tegemoetkomende
vrachtwagen tegemoet. Ze moesten hem met een
gaf mij het idee dat ik onaantastbaar was. Toen
een grote drugshandelaar uit Limburg vijfentwintig
kilo pillen extra van mij eiste, was mijn antwoord
dan ook: ‘Zeg maar tegen hem dat hij vijfentwintig
dildo’s in zijn reet kan douwen.’
drugs geweest. vriendjes. Op mijn twaalfde begon ik uit stoeriggeving met ons brute optreden. Daarna kwamen we
plamuurmes van het asfalt schrapen. Fredje, mijn
Ik had een heid te roken en vanaf mijn dertiende ging ik weer vast te zitten, ditmaal bijna zeven jaar.
maat.
Machteloos en afhankelijk
handvol moordaanslagen
overleefd. Al
mijn vrienden
waren dood.
Mijn leven was
regelmatig naar het café. Van het Voorbereidend
Wetenschappelijk Onderwijs (VWO) zakte ik terug
naar de Lagere Technische School (LTS). Toen ik
vijftien was kreeg ik van een negentienjarige kameraad
mijn eerste cocaïne en heroïne. Vanaf dag één
was ik verslaafd.
Mijn eerste drugsgebruik bekostigde ik met
Tussen mijn 18e en 25e zat ik vooral in de
gevangenis. Aan de ene kant vond ik het verschrikkelijk,
want ik wilde léven: vrouwen versieren,
drugs gebruiken en feesten. Tijdens deze lange
jaren werd echter ook de basis gelegd voor mijn
criminele carrière. Ik leerde grote jongens kennen
en werd getraind in de kneepjes van het vak. Toen
Ron was mijn tweede kameraad die stierf. Ik
had hem gevraagd om Hernando, een bevriende
Colombiaanse drugsbaron die in de Geerhorst vast
zat, met een helikopter van het binnenplein op te
pikken. Ron volgde lessen tot helikopterpiloot en
voerde mijn wens uit. Hij stal een Robinson R22
Beta, vloog naar de Geerhorst, maar raakte bij de
Dat was niet zo’n handige opmerking, want nu
was de grote drugshandelaar echt boos. Ik zette
een prijs op zijn hoofd, maar hij zette een hogere
prijs op mijn hoofd. Beiden gaven we hetzelfde
doodseskader de opdracht om de ander om te leggen.
Twee keer ontsnapte ik op het nippertje aan
de dood en ik koos eieren voor mijn geld. Ik sloeg
een chaos.
stelen en overvallen. Mijn eerste overval, op ik op mijn 25e vrij kwam, had ik een groot netwerk
poging tot landen met zijn staart een lichtmast. op de vlucht.

Ik was altijd onderweg, slapend in hotels, bij Langzaam kwam ik weer in contact met mijn
belandde, vielen verschillende zaken snel op hun afkickprogramma. Ik ontdekte dat Jezus Christus
vrienden of in mijn buitenhuis in België. Tijdens gevoel. Ik durfde toe te geven dat ik bang was en
plek.
voor mijn gewelddadige en chaotische leven
een routinecontrole liep ik tegen de lamp. Dood- wanhopig op zoek naar geluk. Wanneer was ik het
De eerste stap die ik in het programma moest gestorven was en dat hij mij van binnenuit wilde
moe van het vluchten biechtte ik op wie ik was. gelukkigst geweest? De periode in de gevangenis
zetten was: ‘Erken dat je machteloos bent tegen- veranderen. Ik besloot zijn hulp in te roepen en
8
Opgetogen stopte de politie mij achter slot en
grendel.
kwam weer naar boven. Eerst was ik daarover verbaasd.
Dat was toch een tijd van drugs, dikdoenerij
over de drugs.’ Eerder had ik mezelf altijd voorgehouden
dat ik niet verslaafd was, of in ieder
gaf mijn leven over aan hem. Ik zei tegen Jezus:
‘Vanaf nu mag u het zeggen in mijn leven. Wilt u
9
In de gevangenis kreeg ik eindelijk rust om en geweld? Plotseling besefte ik waarom ik zo
geval zelf mijn verslaving kon beëindigen. Nu zag mij vrij maken van de macht van de drugs en wilt u
na te denken. Wat hadden de afgelopen jaren mij positief terugkeek op die tijd: ik had toentertijd
ik echter in dat dit kletspraat was en dat ik niets mij een nieuw leven geven?’
gebracht? In gedachten liet ik de verschillende regelmatig bezoek gekregen van een man die mij
in te brengen had tegen de drugs. Ik bevond mij Ik had een nieuw innerlijk, maar zakelijk ge-
personen de revue passeren: Fred, Ron, Danny… en allerlei zaken uitlegde over de Bijbel.
volledig in de macht van het witte poeder en had zien nog wel een heleboel losse eindjes. Ik moest
daarna waren er nog vele doden gevolgd, collega- Ik had nooit zoveel met God of de Bijbel
hulp nodig. De tweede stap in het programma me bij de rechter verantwoorden voor mijn daden,
handelaars, bodyguards. Sommige kende ik nauwe- gehad, maar de inhoud van de Bijbel had wel een
luidde: ‘Erken dat alleen een hogere macht je gees- maakte een einde aan de drugsoorlog door al mijn
lijks. De drugs maakten dat ik leefde in een roes kalmerende werking op mijn gemoed gehad. Toen
telijk gezond kan maken.’ Ik vóelde de opluchting. schulden te betalen en het doodseskader de prijs
en ongevoelig was. Wat wilde ik met mijn leven? ik enkele weken later in een afkickprogramma
Natuurlijk! Ik kón het zelf niet en ik hóefde het op mijn hoofd te voldoen en werkte intensief aan
Wanneer ik op deze weg doorging zou ik zelf ook
zelf ook niet te doen. Een hogere macht moest mij vernieuwde karakterpatronen.
spoedig tussen zes planken eindigen. Ik bevond me
vrijzetten van de zuiging van de drugs. Ik dacht
Vijfentwintig jaar ben ik verslaafd geweest en
op een, letterlijk, doodlopend spoor.
terug aan de gevangenisuren die ik met Bijbelstu- het is een wonder dat ik nog leef. Ik kon mezelf
Ik kwam tot de conclusie dat ik hulp nodig
die had doorgebracht en de weldadige werking die er onmogelijk toe zetten om van de drugs af te
had. De afgelopen jaren had ik mezelf talloze ma-
de God van de Bijbel daarin blijkbaar op mij had blijven. Jezus Christus heeft mijn leven veranderd.
len voorgehouden dat ik mijn leven weer op de rit
uitgeoefend. De keuze voor een hogere macht was Ik mag nu sinds enkele jaren werken bij Stichting
kon krijgen. Als ik dat echt wilde, zou ik een paar
dan ook snel gemaakt: dat moest de God van de Voorkom! en wil niets liever dan jonge mensen
zaken dusdanig aan kunnen passen dat ik vrij kwam
Bijbel zijn.
helpen uit de klauwen van de drugs en drank te
van de drugs en de onderwereld en een normaal
blijven. En voor diegenen die de strijd tegen de
bestaan op kon bouwen. Nu realiseerde ik mij dat
Verandering van binnenuit
verslaving hebben verloren geldt: er is een hogere
dit een denkfout was. Ik had mezelf al die jaren
Opnieuw begon ik me in de Bijbel te verdie- macht die jou kan bevrijden!
voor de gek gehouden. Sinds mijn dertiende was ik
elke dag onder invloed van drugs geweest. Ik had
een handvol moordaanslagen overleefd. Al mijn
vrienden waren dood. Mijn leven was een chaos.
pen, daarin begeleid door de counselors van het

K A R I N A Ik ben verslavingsgevoelig
Soms droom ik dat ik stiekem met de trein mijn ouders moest bewijzen dat ik evenveel waard
10
naar Dordrecht ga om een pijpje coke te roken.
Wanneer ik dan terugkom bij ons huisje zit de deur
was als zij. Toen ik naar een nieuwe school ging
vond ik geen aansluiting bij de andere leerlingen.
11
op slot en kan ik nergens de sleutel vinden. Peter, Ik werd niet gepest, maar genegeerd. Ik voelde
mijn man, en Ferry en Sem, onze zoons, staan ach- me doodongelukkig en was blij dat ik met een stel
ter het raam en zeggen: ‘Nee, je komt er niet meer hardrockers lol kon trappen. Met hen begon ik te
in. Je bent te laat. Je hebt iets verkeerds gedaan. blowen en te drinken.
Het is klaar.’
Binnen twee jaar was ik zwaar verslaafd en
Dat zijn mijn ergste nachtmerries. Ik wil mijn belandde ik in een afkickkliniek. Ik werd verliefd
gezin voor geen goud missen. Ik haal mijn plezier op een oudere jongen, die daar ook zat om af
nu uit kleine dingen: met de jongens naar de te kicken. Relaties waren verboden, dus liepen
speeltuin gaan of kleren kopen in de stad. Ik ben we weg en begonnen een cokerelatie. Het begon
nog steeds wel verslavingsgevoelig; ik moet op- met viermaal een halve gram per week, voor ons
passen met alcohol drinken, maar bijvoorbeeld ook tweeën. Al snel gebruikten we vijf gram per dag.
met schoonmaken of computerspelletjes spelen. We stalen als raven, zetten snelkraken, wisten alle
Ik kan overal in doorslaan en vind het moeilijk om helers in Dordrecht te vinden en lieten mensen in
grenzen te stellen.
ruil voor drugs in ons huis wonen.
Genegeerd
Dat zijn de gevolgen van een jarenlange
drugsverslaving. Cocaïne en heroïne, wit en bruin,
hebben mij aan de afgrond gebracht. Op mijn
vijftiende begon ik drugs te gebruiken en wijn te
drinken. Ik was in een keurig gezin opgegroeid,
als tweede van vier kinderen. Mijn oudere zus was
een voorbeeldig meisje. Ik had het gevoel dat ik
Gevolgen
Onze levensstijl had veel nare bijkomstigheden.
Soms werden we opgepakt, soms in elkaar
geslagen en soms werd ik misbruikt. Het hoorde
er allemaal bij. Ik at of dronk nauwelijks meer, we
werden onze flat uitgezet en meer dan een jaar
zwierf ik over straat.
Op een dag was ik in Rotterdam, aan de Kei-

E D G A R
leweg, om wat heroïne te halen en kwam een oude was deze man een alcoholist, met een agressieve
vriendin tegen die daar nu werkte als hoertje. We dronk. Hij sloeg mij bont en blauw, helemaal toen
hadden samen gebruikt en het gezellig gehad in wij er na vier maanden achter kwamen dat ik zwan-
ons flatje. Nu liep ze daar verdwaasd rond, vel over ger was. Toen de weeën al begonnen waren, liet hij
12
been, met een tandeloze mond en een gerimpelde
huid. Ik staarde haar aan alsof ik een geest-
mij zelfs in de verloskamer van het ziekenhuis alle
hoeken van de kamer zien. Hij was op mijn buik
13
verschijning zag. Wat was er met mijn vriendin aan het inschoppen toen er een verpleegster bin-
gebeurd? En wat was er met mij zelf aan de hand?
De drugs maakte mij ziek. Letterlijk. De heronenkwam
die onmiddellijk hulp haalde.
ine maakte dat ik me ellendig voelde. Ik zweette, Eindelijk weer huilen
had overal jeuk en voelde me permanent zwaar
Met mijn pasgeboren baby trok ik in bij mijn
grieperig. Doordat ik uitgedroogd was, viel ik vaak ouders. De verwekker van mijn kindje kreeg een
flauw. Ik woog nog maar 36 kilo.
straatverbod. Langzaam keerde de rust in mijn
Ik leerde een man kennen bij wie ik in mocht leven terug. Ik kreeg een eigen huisje en veel
trekken en raakte zwanger. Naast drugsverslaafde hulp van professionals. Bij een Alpha-cursus die
werd georganiseerd door de Meerkerk mocht je een
steen aan de voet van een kruis neerleggen, om
zo symbolisch je problemen bij Jezus te brengen.
Ik voelde dat ik dat moest doen, maar ik durfde
Mijn ergste
niet. Ik wachtte tot iedereen weg was en heb toen
nachtmerrie is
een steen gepakt en die bij het kruis neergelegd.
dat ik weer ga
gebruiken en
mijn gezin kwijt
raak. Ik haal
mijn geluk nu
uit kleine
Toen ik dat deed brak er iets. Ik begon te huilen
en kon niet meer stoppen. Tien jaar lang had ik
niet gehuild, maar nu kwam alles naar buiten. Twee
uur lang stroomden de tranen. Dat was een hele
opluchting. Vanaf dat moment was er van binnen
iets veranderd. Ik wist dat ik er niet meer alleen
voor stond. Jezus was bij mij. Hij zou mij helpen in
dingen.
mijn nieuwe leven.
Mijn vader
zei tegen
mij:
‘Je stelt
niets voor’

Curaçao is mijn geboorteland. Zon, zee en en vond het moeilijk me aan te passen. Ik begon
beden. Zelf moest ik niets van God hebben, tot een maaltijden. De rust, reinheid en regelmaat werkten
strand kenmerken dit idyllische eiland, toch was joints te roken, alcohol te drinken en werd een
neef me opzocht en vroeg of hij voor me mocht weldadig. Ik raakte los van de drank, drugs en seks
mijn kindertijd allesbehalve vredig.
onhandelbare vechtersbaas. Ik versleet een hele
bidden. Dat gebed maakte veel emotie bij me los en ervoer een steeds diepere band met God. Ik
Mijn vader had een spaaragenda, daarin hield rits scholen en bracht steeds meer tijd door met
en deed me besluiten om deel te nemen aan het leerde dat God van mij houdt als een Vader. Mijn
14
hij mijn overtredingen bij. Zaterdag was betaaldag.
Dan moest ik op bed gaan liggen en dan begon hij
foute vrienden.
Via de softdrugs belandde ik bij de harddrugs
afkickprogramma van Victory Outreach, in Rotterdam.
Ik moest meedraaien in een strak regime. Om
hemelse Vader houdt geen spaaragenda bij om mij
te straffen voor mijn fouten en tekortkomingen.
15
te slaan. Met een stuk hout. Tot mijn billen bloed- en toen ging het snel bergafwaarts met me. Ik
zes uur ging de wekker. We kregen les uit de Bijbel, Jezus is voor mijn fouten gestorven aan het kruis.
den. En mijn benen.
verdiende mijn drugsgeld vooral als gigolo en later
hadden huishoudelijke taken en aten eenvoudige Nu mag ik leven met een schone lei!
Nooit kreeg ik positieve aandacht van mijn als pooier. Een motorbende gaf me status en veilig-
vader. Wanneer ik met judo verloor beet hij me toe: heid. We hadden onze stamtafel in een kroeg in
‘Je bent helemaal niks, joh. Je stelt niets voor.’ Rotterdam. Wanneer er iemand met stropdas het
Toen ik aan tafel een keer een boekje van mijn establishment betrad, sneden we de das af en hin-
zus afpakte, gaf mijn pa me een rechtse hoek. Met gen die als scalp bij onze imposante verzameling.
Mijn hemelse
Vader houdt
geen spaaragenda
bij om mij te
stoel en al klapte ik op de grond.
Naar Nederland
Regelmatig dronk mijn vader te veel, dan
moest ik extra op mijn tellen passen. Ik sloop door
Van God los
Ik schaam me het meest voor de vijf jaar dat
ik op straat leefde. Ik was helemaal van God los.
Agressie, geweld, diefstal en berovingen liepen als
straffen voor het huis, voelde me ongewenst en een buiten- een rode draad door mijn leven. Eén keer heb ik
mijn fouten en beentje. Op mijn twaalfde werd mijn vader op bewust iemand zijn benen gebroken. Wanneer ik
tekortkomingen. straat doodgereden, door een dronken buurman die mezelf aan de Keileweg liet zien werd ik door een
Jezus is voor
mijn fouten
gestorven aan
het kruis. Nu
mag ik leven
diezelfde dag was vrijgekomen uit een gevangenisstraf
voor een zelfde soort vergrijp. Tot op de dag
van vandaag ruik ik de alcohol wanneer ik aan mijn
vader denk.
Nu mijn vader weg was lag de wereld voor me
open. Mijn moeder verhuisde met de kinderen naar
arrestatieteam opgepakt. Ik werd hardhandig in de
cel gegooid en moest cold turkey afkicken. Kotsend
kroop ik over de luchtplaats, maar er werd geen
dokter bij gehaald. Ze pakten me extra hard aan
omdat ik weigerde mijn strafzaken te bekennen.
met een schone Nederland en we belandden in een arbeiderswo-
Rust, reinheid en regelmaat
lei!
ninkje in Rotterdam-Zuid. Ik voelde me ontheemd Mijn moeder heeft haar hele leven voor mij ge

B R A M
‘Oewawoewaw ugh ugh’, riepen mijn vriendjes van een vriendje schoot ik een passerende dame
en ik terwijl we met onze pijl en boog het Chinese in haar achterwerk, we struinden cafés af op zoek
restaurant binnen renden. We hadden een veren- naar een slokje bier en stalen op twaalfjarige leeftooi
op ons hoofd en vervaarlijk uitziende verfstretijd auto’s of vrachtwagens die we deftig sturend
16
pen op ons gezicht. De restaurantbezoekers keken
verrast op. De eigenaar, een kleine Chinees met
naar de andere kant van de stad chauffeerden. Achtervolgende
politie waren we normaal gesproken te
17
een vlassig snorretje, hief zijn handen ten hemel slim af door weg te duiken in de wirwar van nauwe
en probeerde zo snel hij kon van achter de toon- steegjes in de Rosse Buurt.
bank naar ons toe te rennen. Snel pakte ik een pijl, Bij ons thuis was iedereen in de ban van de
legde aan en schoot op de eigenaar. Mijn vriendjes alcohol. Mijn vader nam Jan en alleman vanuit de
Ik verkocht
richtten hun pijlen op het nu gillende publiek. Een
vrouw werd in haar arm geraakt, een man in zijn
been. Mijn pijl miste de eigenaar op een haar na
kroeg mee naar huis. Regelmatig werd ik midden
in de nacht wakker gemaakt en gedwongen op de
grond te gaan liggen, zodat een dronken vriendje
een kilo stophoest
en bleef trillend in het houten paneel achter de
toonbank steken. De pijlen waren voorzien van de
van mijn vader in mijn ledikant kon liggen. De
vloer was ijskoud en het dunne dekentje kon me
voor 35.000 gulden
vlijmscherpe punten van dartpijltjes die we in een
speelgoedwinkel gejat hadden. Mensen doken weg
onder hun tafels, borden eten en bierglazen vielen
niet warm houden. Rillend van de kou was ik
getuige van wilde vrijpartijen van wildvreemde
dronken mannen en vrouwen, in mijn bed.
op de grond en stoelen kletterden achterover. De Op een nacht had mijn vader een kerel vanuit
chaos en paniek waren compleet. We hieven onze het café meegenomen. Beiden sliepen luid snur-
strijdkreet nogmaals aan, schoten een paar laatste kend hun roes uit in het bed van mijn ouders. De
pijlen af en renden joelend naar buiten.
vreemdeling had maar één been en was voor zijn
mobiliteit afhankelijk van een kunstbeen. Voor het
Pietje Bel
slapen gaan had de man zijn kunstbeen afgedaan
Een belhamel was ik, en de Amsterdamse Jor- en onder het bed gelegd. Mijn broers daagden
daan was mijn pretpark. Elke dag bedacht ik nieuw mij uit door te zeggen dat ik dat kunstbeen niet
kattenkwaad, samen met mijn kameraadjes. Fikkie weg durfde te pakken. Dat liet ik me geen twee
stoken, snoep gappen en mensen treiteren hadden keer zeggen. Ik sloop op mijn buik naar het bed,
wij tot kunst verheven. Met het luchtdrukpistool pakte het kunstbeen, liep naar buiten en smeet

het ijzeren geval in de gracht. Mijn broers gierden gulden, doordat ik de kopers deed geloven dat het
stens zoveel uit. Aan drugs. Ik gebruikte alles wat Ik vertelde Fanny dat we een kilo topcoke gingen
het uit en ik glom van trots. Toen de vreemdeling samengeperste hasj was.
er te vinden was en leek wel op een wandelende gappen en dat zij mijn aanwijzingen precies moest
’s ochtends hoognodig naar het toilet moest, kon Ook legde ik me samen met een maatje toe
apotheek. Crack, cocaïne, heroïne, hasj, XTC, opvolgen. Zij stemde er in toe om met me mee te
hij zijn kunstbeen nergens vinden. Nijdig besloot op het ripdealen. Mijn kameraad verkocht een
speed, valium, serestaforte, oxazepam, perefatine, gaan, dus vulde ik het tasje met veertigduizend
18
hij daarop het bed, waar mijn vader nog in lag, dan
maar als po te gebruiken.
partij (echte) drugs aan toeristen in een bepaalde
hotelkamer. Tien minuten na de verkoop stampte
amfetamine, spuiten, roken, slikken, basen, je kon
het zo gek niet bedenken of ik was er bedreven
gulden, waarvan het grootste deel nep was. Ik
pakte mijn 9 millimeter Beretta, liet Fanny zich op
19
Het was een mooie stunt, maar wel een die ik dan met een pistool de kamer binnen en eiste
in. De verdovende middelen werden gebruikt in haar mooist aankleden, deed haar gouden ringetjes
mij duur kwam te staan. Mijn vader was woest en alle verdovende middelen weer op. Zo konden we
combinatie met eindeloze hoeveelheden alcohol, om en nam haar mee naar de tussenpersoon, in
alle vingers wezen naar mij. Ik kreeg er genadeloos dezelfde drugs tientallen keren verkopen.
in het bijzijn van steeds wisselende vrouwen. Op Amsterdam-Oost.
hard van langs met de riem en kon dagen niet meer Ik maakte op deze manier natuurlijk veel
mijn zevenentwintigste was ik verslaafd aan drank, Trots liet ik de tussenpersoon het schouder-
Ik zakte op mijn lopen of op mijn rug liggen.
vijanden. Tientallen keren heb ik bedrogen Span-
drugs en seks.
tasje vol geld zien. De dealer stonk er in en haalde
knieën en als in
een lichtflits zag
ik mezelf in relatie
tot de
werkelijkheid.
Meesteroplichter
Al snel kreeg ik het etiket ‘onhandelbaar’ en
werd ik uit huis geplaatst. Steevast liep ik uit de
inrichtingen weg, terug naar Amsterdam. Daar, in
de Jordaan, hoorde ik thuis. Naarmate ik ouder
jaarden, Duitsers of Engelsen achter me aan gehad.
Meestal kon ik wel ontkomen. Eén keer ging het
goed fout. Toen kregen vier Italianen me in een
steegje te pakken. Ik werd met een boksbeugel
onder handen genomen en lag wekenlang op bed,
met gapende wonden in mijn gezicht. Dat incident
Op een dag kreeg ik een grammetje Boliviaanse
coke van een dealer. De man was een
tussenpersoon van één van de grote drugshandelaren
in Amsterdam. In alle rust basete ik de coke
en was volledig verkocht. Dit was van absolute
topkwaliteit. Ik vroeg de tussenpersoon of ik een
de kilo coke. Nadat ik de coke getest had, pakte ik
mijn Beretta en richtte de loop op de geschrokken
verkoper. ‘Niet doen, Bram!’, riep hij me toe. Ik
beet hem toe dat hij de deur moest open maken en
ons geen strobreed in de weg mocht leggen. Fanny
en ik renden het trappenhuis af en vluchtten naar
‘Oohh’, zei ik. werd, veranderde het kattenkwaad in dealen en heeft me blijvende gehoorschade opgeleverd.
kilo kon kopen. De man keek me argwanend aan. buiten. Op veilige afstand gaf ik Fanny de raad om
‘Wacht eens criminaliteit. Ik ontwikkelde hierin mijn eigen
‘Dat is 40.000 gulden. Zoveel geld heb jij helemaal de komende periode ergens onder te duiken, want
even. Zit de specialiteit, namelijk het oplichten van mensen.
Een toverkilo Boliviaanse coke
niet.’ Ik verzekerde hem dat het geld geen pro- de grond zou nu heet onder onze voeten worden.
wereld zo in
elkaar? Draait
het niet alleen
om mij? Is er
een liefdevolle
God die een plan
Amsterdam wordt overspoeld door buitenlanders
die zich tegoed willen doen aan drank, drugs en
seks. Veel van die toeristen voelen zich toch wat
onwennig in de bijenkorf van de Amsterdamse binnenstad
en zijn eenvoudig te grazen te nemen. Ik
sloeg een kilo stophoest fijn en verkocht het voor
35.000 gulden als een kilo heroïne. Maizena liet
Het leek me verstandig voortaan door het
leven te gaan met bodyguards: Oortje, een gewichtheffer
die ervan hield zijn spieren te showen
en Joey, een uit de kluiten gewassen knul die
ook nog eens erg slim was. Met Oortje en Joey in
mijn kielzog paradeerde ik door de Warmoesstraat,
behangen met gouden kettingen, op zoek naar een
bleem was en sprak af de coke de volgende dag bij
hem thuis op te halen. De man had gelijk, ik was
platzak, maar vastbesloten deze toverkilo niet te
laten lopen. Van mijn pa leende ik 7.000 gulden.
Aangezien ik hem na een geslaagde ripdeal vaak
liet delen in de winst was het geen probleem om
in tijden van nood bij hem aan te kloppen. Via
Op de vlucht
De coke verstopte ik tussen de vieze onderbroeken
in een oude wasmachine in mijn ouderlijk
huis, waar ik zelf ook bleef slapen. Dat leek me wel
zo verstandig. Met een grijns op mijn gezicht viel
ik in slaap. Had ik die grote drugsmijnheer en zijn
heeft met mijn ik doorgaan voor cocaïne, peper voor heroïne. Ik volgend slachtoffer van mijn gladde praatjes.
een kennis regelde ik 33.000 gulden nepgeld. Ik suffe tussenpersoon mooi te grazen genomen.
leven?’
verhandelde zelfs een keer een baksteen voor 3.500 We verdienden veel geld, maar gaven min-
jatte een mooi tasje en regelde een hoertje, Fanny. Rond een uur of twee ’s nachts werd de deur

ingetrapt. Ik was onmiddellijk klaar wakker en tervolgers af te schudden. Amsterdam was nog niet
Overspoeld door vrede en liefde
tronen. Soms viel ik terug. Soms rende ik weg van
sprong uit bed. Ik stoof de gang in, waar ik mijn klaar met Brammetje.
Op een dag, toen ik rustig een kopje koffie zat God en mijn nieuwe vrienden. Maar de herinnering
vader zag staan, in zijn lange onderbroek. Zijn han-
te drinken in De Cleft, vroegen Willem en enkele aan deze ervaring bracht me steeds weer terug op
den had hij in de lucht gestoken en op de grond Koffiebar De Cleft
andere mensen of ze voor mij mochten bidden. het rechte pad. Die momenten, daar in De Cleft,
20
vormde zich een klein plasje.
Ik dook terug, mijn kamer in, sprong door het
Ik verlegde mijn werkterrein naar andere
steden en werd een draaideurcrimineel. Diefstallen
Verbaasd keek ik Willem aan. ‘Bidden? Nu? Hier?’
Willem hield echter vol en ik gaf toe. Ik had mijn
had ik iets gezien, iets ervaren, wat ik voor geen
goud kwijt wilde raken. De verandering van mijn
21
raam en glipte via verschillende daken weg. Enkele met geweld, berovingen, drugshandel en verboden
leven lang van alles uitgeprobeerd, dit kon er ook leven zette door en ik weet het zeker: ‘God is een
dagen later hoorde ik dat de tussenpersoon voor wapenbezit zorgden dat ik om de haverklap met
wel bij. Zeven, acht mensen kwamen om me heen God van wonderen. Hij bestaat. Hij heeft ingegre-
zijn misser had geboet; ze vonden hem, van boven de politie in aanraking kwam. Elke keer kreeg ik
staan en begonnen te bidden. Plotseling voelde ik pen in mijn leven en heeft de banden van mijn
tot onder opengesneden. Ook Fanny moest haar enkele weken tot enkele maanden gevangenisstraf.
golven van vrede en liefde over me heen komen. verslavingen losgemaakt.’
hulp aan mij duur bekopen. Ik heb haar nooit weer Afkicken lukte niet. Eenmaal uit de gevangenis
Twintig jaar lang was ik verslaafd geweest, maar
gezien.
kon ik de verleiding om een vers getapt biertje te
ik ervoer hoe zware, donkere stromen van vuil en
Ik hield me enkele weken schuil en toen ik drinken niet weerstaan en de alcohol zette de deur
gif uit mijn lichaam gespoeld werden. Ik had geen
dacht dat de storm wel weer was geluwd keerde ik open voor een bolletje wit. En een bolletje bruin.
flauw idee wat er met me gebeurde, maar ik wist
terug naar huis. Enkele dagen na mijn terugkeer En voor ik het wist was ik weer terug bij af.
wel dat dit echt was. Hier was ik al die tijd naar
werd ik opgehaald door een oude kameraad. Hij
Mijn ommekeer begon toen ik in aanraking
op zoek geweest. Ik keek mijn broer en de andere
vroeg of ik een eindje met hem wilde gaan rijden kwam met Floyd McClung, een prediker die werk-
bidders aan en zag met hoeveel intensiteit en rust
in zijn nieuwe BMW. Ik liep met hem naar zijn auto zaam was in De Cleft, een koffiebar van Jeugd met
zij God vroegen om in mijn leven in te grijpen. Ik
en zag een zak coke op de bijrijderstoel liggen. Dat een Opdracht in Amsterdam. Mijn broer, Willem,
zakte op mijn knieën en als in een lichtflits zag ik
zou een fijn ritje worden! Ik stapte in en de BMW was jarenlang verslaafd geweest aan drank en seks
mezelf in relatie tot de werkelijkheid. ‘Oohh’, zei
stoof weg. Ik keek in de achteruitkijkspiegel en zag en verdiende de kost als pooier. Door zijn nieuwe
ik. ‘Wacht eens even. Zit de wereld zo in elkaar?
dat we door een busje met onguur uitziende types vriendschap met Floyd was hij echter als een blad
Draait het niet alleen om mij? Hoef ik niet langer
gevolgd werden. Ik was in de val gelokt en op weg aan de boom omgeslagen. Opeens sprak Willem
te vechten? Is er een liefdevolle God die een plan
naar mijn dood.
over Jezus en hoe hij mensenlevens kon vernieu-
heeft met mijn leven?’ Ik smeekte: ‘Here God,
Toen de BMW in een bocht enigszins vaart wen. Ik lachte er om, maar was tegelijkertijd erg
kom alstublieft in mijn hart.’ En toen kwamen de
minderde, opende ik de deur en sprong uit de nieuwsgierig. Talloze malen had ik geprobeerd te
tranen.
wagen. Ik rolde over de straat, slaagde er in op breken met de drugs en de drank, maar het was me
Deze ervaring was het begin van een gloed-
te krabbelen en zette het op een lopen. Na een nooit gelukt. Zou er een hogere macht zijn die mij
nieuw leven. Ik was niet van de ene op de andere
uitputtende achtervolging lukte het me mijn ach- kon bevrijden?
dag vrij van mijn verslavingen en oude gedragspa

J O S
Ik dacht dat cocaïne mij rust zou geven,
maar ik werd paranoia
22 23
Het begon op een zonnige, doordeweekse dag.
Er was geen wolkje aan de lucht en ik was niet
opgestaan met het idee dat deze dag mijn leven
voorgoed zou veranderen. De deurbel ging en ik
slofte naar de gang. Ik opende de deur en keek in
het grijnzende gezicht van een kennisje. ‘Ik heb
wat voor je’, was zijn eenvoudige mededeling.
We deden een bakkie en met een samenzweerderig
gezicht haalde hij een klein pakje wit poeder
tevoorschijn. Ik wist meteen dat het cocaïne was,
die kennis had ik in het uitgaansleven opgedaan.
‘Dit is wat jij nodig hebt, Jos’, zei mijn kennis.
‘Probeer het maar eens.’ Ik trapte er met open ogen
in en was verkocht.
Een onbewaakt ogenblik
Hoe kon ik zo stom zijn? Ik had een lieve
vrouw, schatten van kinderen en een goede baan.
Er waren geen problemen, ik zat niet in de onderwereld
en ik was er niet naar op zoek. Op een dag
stond de drugs op mijn stoep en ik viel als een
blok. Natuurlijk, ik had vanaf mijn derde levensjaar
gerookt. Ik hield wel van een flesje Bacardi. Of
twee. Als stoere stratenmaker kon ik wat alcohol
wel hanteren en rookte ik als een ketter. Maar
drugs had ik altijd verafschuwd. De mensen die
drugs gebruikten, zag ik als losers. Talloze stapavonden
had ik de verleiding kunnen weerstaan.
Maar nu, op klaarlichte dag, op een onbewaakt
ogenblik, tuinde ik er in.
Ik was op zoek naar rust, dat wel. Ik was een
opgefokt baasje, kon uit mijn slof schieten om
het minste of geringste. Wanneer de koffie op was
kromp mijn vrouw ineen, bang voor de uitbrander
die haar te wachten stond. Als de zaken niet zo
liepen als ik me had voorgesteld, ging ik door het
lint. Innerlijke vrede, daar verlangde ik naar.
De cocaïne bracht me wat ik zocht.
Ik voelde me ontspannen en in staat de wereld
op betere wijze tegemoet te treden. Het was ook
maar een heel klein beetje coke, toch? Ik kon stoppen
wanneer ik wilde. Dacht ik.
Langs de rand van de afgrond
Binnen de kortste keren was ik verslaafd.
Zolang er cocaïne in huis was kon ik niet slapen.
Eerst moest ik alles wegsnuiven. Of mijn kinderen
het zagen of niet interesseerde me niet. De eerste

M A R C O
maanden kon ik de drugs bekostigen met mijn loon dat Rini niet?’ ‘Klopt. Dat is mijn man’, antwoordde
en door mijn spulletjes en auto te verkopen. Daar- Judith opgewekt. Ik schudde Rini de hand en kon
na zocht ik mijn toevlucht in de wietkweek. Dat mijn ogen niet geloven. Wat zag hij er gezond uit!
leverde veel geld op. Hoe meer geld ik verdiende, Hij straalde gewoon en zijn huid had een mooie
24
hoe meer ik gebruikte.
De cocaïne bracht me aan de afgrond. Ik ver-
bruine kleur. Wat was er met Rini gebeurd? Ik
kende hem als uitgeteerde, afgeleefde heroïnever-
25
loor mijn baan en raakte in de Wet Arbeids Ongeslaafde. Minstens vijfentwintig jaar was hij aan de
schiktheid (WAO). Ik dacht dat de drugs mij vrede drugs geweest en nu was hij bijna onherkenbaar
bracht, maar ik werd paranoia. Ik kocht een pistool veranderd. ‘Dat komt allemaal door Jezus’, ver-
en liep alleen nog maar gewapend over straat. klaarde Rini met een lach. Stikjaloers staarde ik
Wanneer de wind wat struikjes deed bewegen Rini aan. Hij moest me in de maling nemen. Hoe
had ik mijn wapen al op scherp gezet en stond ik kon iemand zó ten goede veranderen?
klaar om het bosje te doorzeven. Ik verwaarloosde We praatten wat over koetjes en kalfjes, tot
mezelf. Mijn dochters moesten beddengoed, waar Rini opeens voorstelde: ‘Zal ik voor je bidden?
ik maanden achtereen op had geslapen, komen ver- Vertel maar waar je spijt van hebt en vraag Jezus
Rini sprak een
gebed uit, ik
herhaalde zijn
schonen. Ik durfde de deur niet meer uit te gaan
en leefde als een kluizenaar.
Stikjaloers op Rini
of hij in je hart wil komen wonen. Het is niet
moeilijk, je kunt mij gewoon nazeggen.’ Ik weet
niet precies waarom, maar ik stemde toe. Rini sprak
een gebed uit, ik herhaalde zijn woorden en met
woorden en met De wiethandel en verboden wapenbezit brach- een vreemd gevoel in mijn buik ging ik na het werk
een vreemd ten mij in aanraking met justitie. Ik kreeg een naar huis. Die avond heb ik thuis zitten huilen als
gevoel in mijn
buik ging ik na
het werk naar
huis. Die avond
heb ik thuis
zitten huilen als
taakstraf die ik moest vervullen in een speeltuin,
de Splinter. Een vriendelijke dame, Judith, was
mijn begeleidster en zij begon over Jezus te vertellen.
Ik vond haar verhalen verschrikkelijk! Op een
lenteavond was ik samen met Judith bezig met
reparatiewerkzaamheden aan een hek van de speeltuin.
Door het traliewerk zag ik een oude bekende
een klein kind. Dat was het begin van mijn nieuwe
leven. Eindelijk vond ik echte vrede. Ik leerde
meer gelovige mensen kennen en door gebed ben
ik vrij gekomen van de cocaïne, de drank en de
sigaretten. Ik heb zelfs een baan gekregen bij de
reclassering, hoewel dat met een strafblad eigenlijk
helemaal niet kan. Maar ja, bij God zijn de wonde-
een klein kind. aan komen lopen, Rini. Ik zei: ‘Hé, die ken ik, is ren de wereld nog niet uit.
Ik was 29 en
leefde als
een kluizenaar

De muren kwamen op me af. Maandenlang nam plaats op de bank en maakte aanstalten de
aangebeld. Ik had geen aanloop, geen vrienden en aan contact met Alex op te nemen.
zat ik nu al in dit huurhuisje, in Barneveld, op de dodelijke mix in te nemen. Ik voelde me draaierig
geen contact met de buren.
Ik raapte al mijn moed bij elkaar en belde Alex
Veluwe. Ik durfde niet naar buiten, had achtervol- en het zweet brak me aan alle kanten uit. Plotse-
Onvast liep ik naar de deur en zette die op een op. Hij kwam me vanaf dat moment regelmatig
gingswaanzin en was psychotisch. Een overdosis ling werd ik van heel ver gestoord. Een zoemend
kier. Ik keek in het vriendelijk lachende gezicht ophalen en bracht me naar kerkdiensten en een
26
heroïne was niet voldoende geweest om de ellende
te eindigen. Af en toe kwam mijn moeder langs, of
geluid dat ik niet thuis kon brengen deed mij uit
mijn verdoving ontwaken. Weer klonk het gezoem,
van Alex, een donkerkleurige man met stralende
ogen. Zodra hij mij zag, stak Alex zijn hand uit en
weekendevenement onder leiding van prediker Jan
Zijlstra. Hoewel ik me zeer ongemakkelijk voelde
27
de huisarts, om te zien of ik nog leefde. De wereld harder ditmaal. De bel! Er stond iemand aan de
begon te praten. Hij vertelde dat de buren hadden en zwaar onder invloed was van alcohol en drugs,
lag voor me open, maar ik leefde als kluizenaar. Ik deur! Hoe was dat nu mogelijk? In alle maanden
gezegd dat het niet zo goed met me ging. Alex was besloot ik tijdens de eerste avond met Jan Zijlstra
was een oude man van 29. In de kracht van mijn dat ik hier woonde, had nooit iemand onverwacht
gekomen om mij een boodschap van God te geven: mijn leven over te geven aan Jezus Christus. Veel
leven was ik voor mijn levensonderhoud afhankelijk
God had een beter plan met mijn leven en kon me erger kon het niet worden en misschien zou Jezus
van de Wet Arbeids Ongeschiktheid (WAO). Wan-
uit de ellende helpen. Ik had een bloedhekel aan voor de ommekeer in mijn leven kunnen zorgen,
neer ik terugkeek zag ik niets dan brokstukken.
christenen en was anti-God. Alex was echter niet zoals Jan Zijlstra beloofde.
Vanaf mijn dertiende begon ik met binge drin-
veroordelend en gaf me een flyer met een korte
ken. Vaak was ik op maandag nog dronken van de
samenvatting van zijn levensverhaal.
In één keer volkomen vrij!
afgelopen zondag. Wiet, heroïne en cocaïne, XTC,
Eenmaal thuisgekomen voelde ik me beter,
speed en methadon completeerden mijn versla-
Herkenning
maar ging wel door met stevig gebruiken. De
vingspatroon. Een verslaving komt nooit alleen.
Nadat Alex me verzekerd had dat ik hem altijd volgende avond deed Jan Zijlstra een oproep om
Een verslaving
Ik had vrienden en familie bestolen, had laffe
overvallen uitgevoerd en werd expert in woningin-
mocht bellen, namen we afscheid en ik plofte weer
op de bank, waar ik vijftien minuten daarvoor een
naar voren te komen als je bevrijd wilde worden
van verslavingen. Het kostte me veel moeite om
komt nooit braken. Tussen mijn negentiende en drieëntwintig-
einde aan mijn leven wilde maken. Ik las Alex’ op de oproep in te gaan, maar uiteindelijk stond
alleen. Ik had ste werd ik vijftien keer in een verslavingskliniek
levensverhaal met stijgende verbazing. Deze man ik bij het podium. Jan Zijlstra bad voor mij en die
vrienden en opgenomen, maar zonder succes. En nu leefde ik in
was zwaar verslaafd geweest aan drugs en drank. avond raakte ik volkomen vrij van alcohol en drugs,
familie bestolen,
had laffe overvallen
uitgevoerd
en werd expert
in woninginbra-
een Gelders dorp, in een ranzig huis dat ik alleen
durfde te verlaten wanneer ik een nieuwe vracht alcohol,
pillen of drugs moest halen. Mijn leven was
mislukt en voorbij en ik besloot er uit te stappen.
Onverwacht bezoek
Hij was echter van zijn verslavingen bevrijd en
beweerde dat hij nu gelukkig was, door God. Ik
staarde voor me uit. Als er hoop was voor Alex,
dan moest er ook hoop zijn voor mij, hield ik mij
voor. Ik pakte een fles Wodka en dronk die leeg. Ik
moest nadenken. Ik belde mijn moeder en vertelde
zonder afkickverschijnselen!
Er waren nog een aantal samenkomsten, ontmoetingen
en gesprekken voor nodig om een diepe
innerlijke overtuiging te krijgen dat God van mij
hield en een plan had met mijn leven. Vrijwilligers
van de kerk mestten mijn huis uit en gaven me
ken.
Ik verzamelde alle pillen die ik kon vinden,
haar over het wonderlijke bezoek. Zij spoorde me nieuw huisraad.

M A R K
Schelle lampen schenen onbarmhartig op de had ik geleefd als een parasiet, het leven en geluk
verlaten stationshal. Waar overdag tienduizenden uit andere mensen zuigend. Meer dan zes miljoen
reizigers door elkaar heen krioelden was de ruimte euro had ik vergokt. Een deel van dat bedrag had
nu uitgestorven. Een eenzame schoonmaker slofte ik gejat, de rest verdiend. Met de handel in wiet.
28
plichtmatig achter zijn dweilmachine aan. Het
blauwe informatiebord vertelde me dat de eerstvol-
De fruitautomaat en pokertafel waren mijn beste
vrienden geweest. Naar nu bleek had ik aangepapt
29
gende trein pas over enkele uren zou gaan rijden. met de handlangers van de dood.
Het was drie uur ’s ochtends en ik zat op een
Het was allemaal begonnen op mijn twaalfde.
zwartstalen bankje op Utrecht Centraal.
Toen vertelde mijn moeder me dat zij en mijn vader
Vanuit het niets kwam een net geklede man al elf jaar gescheiden waren. En dat terwijl we
op me af lopen. Verward keek ik op. Hij vroeg of altijd met ons drieën op vakantie waren geweest en
hij naast me mocht komen zitten en of het wel mij altijd was verteld dat mijn vader veel van huis
goed met me ging. Hij haalde een pakje shag te was omdat hij druk was met zijn zaak. Ik bleek ook
voorschijn en bood me een vloeitje en tabak aan. nog een halfbroer en drie halfzussen te hebben.
Ik maakte van zijn aanbod gebruik en begon te
Ik voelde een kilte mijn hart binnensluipen
vertellen.
en zich nestelen op een plek waar ik niet bij kon.
Elf jaar lang was ik uitgegaan van een leugen. De
Eindstation
zeepbel was doorgeprikt en ik was er van over-
Mijn leven was deze avond bij zijn eindstation tuigd dat ik vanaf dit moment niemand meer kon
gekomen. Van verslaafden had ik voldoende me- vertrouwen. Wanneer mijn eigen vader en moeder
Ik leefde als een parasiet
thadonpillen gekocht om voor altijd in te slapen.
Het was genoeg geweest, maar zelfmoord plegen is
me zo lang voor de gek konden houden, dan moest
ik voortaan bij iedereen op mijn hoede zijn. Ik was
nog niet zo eenvoudig. Van een flat springen zat niet langer in staat vriendschappen te onderhou-
er voor mij niet in, vanwege hoogtevrees. Voor een den of langdurige relaties aan te gaan. Ik vroeg me
trein springen vond ik asociaal, want dan zadelde alleen maar af: ‘Kan ik iets van jou afpakken, of
ik de machinist met mijn probleem op. De pillen iets aan je verdienen? Wat heb ik aan jou?’ Mensen
moesten uitkomst bieden.
werden gebruiksvoorwerpen, die ik al te graag
Ik had mijn leven immers verknald. Alles en
iedereen had ik bedrogen en gebruikt. Jarenlang
afdankte na bewezen diensten.

Dieper
no nam ik rustig 100.000 euro mee. En wanneer ik
Verdwaasd bleef ik zitten en toen nam ik een vertellen. Aan Jezus. In aanwezigheid van Bart.
Wiet bleek een verzachtende werking te dat verspeelde, racete ik naar huis om een volgend
besluit. De pillen kieperde ik in de prullenbak en Ik verliet de Jacobikerk duizend kilo lichter.
hebben. Zo rond mijn dertiende was ik dagelijks tonnetje op te halen. Ik ging zelf in dienst bij een
ik rolde me in een hoekje van de stationshal op en Alle last was van mijn schouders gevallen. Opgeto-
stoned. Geen schooltas was veilig voor mij. Ik jatte casino. Met als enige doel om de kluis te kraken.
viel in slaap.
gen liep ik naar de Albert Heijn om me vol te gie-
30 Ik knielde neer
voor het kruis
van Jezus en
begon te vertel-
de schoolboeken, bracht die naar De Slegte en
ruilde het geld in voor gras. Mijn vader bewaarde
zijn duizendjes in een geheim kastje. Voor mijn
verslaving lagen er drieënzestig ruggen. Toen hij in
de gaten kreeg dat ik zijn fortuin wist te vinden,
De buit telde een bedrag met vijf cijfers. Ik was
verguld, al hadden dertig camera’s mijn actie op de
gevoelige plaat vastgelegd. Ik vluchtte naar België
en joeg mijn fortuin er in enkele weken doorheen.
Toen het geld op was kocht ik een enkele reis naar
De volgende dag bezocht ik de daklozenopvang,
in Utrecht. De elf maanden die volgden
bracht ik op straat door. Het was een harde wereld,
waarin alles draaide om drugs en alcohol. Maar
er gebeurde ook iets bijzonders: ik leerde Bart
ten met bier. De alcohol voelde echter anders dan
anders. Ik zocht Bart op en zei: ‘Ik wil leren bidden
en Bijbel lezen.’ Bart begeleidde mij. Nooit ging hij
over mijn grenzen heen. Hij was er wanneer ik wat
vroeg, maar hij liet mij het tempo bepalen. Ik was
31
len. Over alle lagen er nog maar dertien. Jaar na jaar slaagde Utrecht CS, waar ik elf dagen tussen de zwervers
kennen, de straatpastor. Bart was vriendelijk, kon vergeven, maar nog altijd verslaafd. Ik zat bijna
diefstallen, alle ik er in om dieper te zinken. Zaken waar ik mij bivakkeerde en tot de slotsom kwam dat verder
geweldig goed luisteren en aanvaardde mij zoals een jaar in een afkickcentrum, toen was ik clean.
vrouwen die ik vroeger voor geschaamd zou hebben deed ik nu leven voor mij geen zin had. Deze nacht zou mijn
ik was.
Maar nog altijd kwetsbaar. Met vallen en opstaan
had verlaten,
alle drugshandel
en -gebruik… alles,
alles, alles.
Ik huilde,
schreeuwde,
moeiteloos. Ik had veel wisselende relaties met
vrouwen, gebruikte drugs in alle kleuren van de
regenboog door elkaar en dronk tientallen blikjes
bier per dag.
Ik ontdekte dat de handel in wiet veel geld
opleverde. Ik zorgde ervoor dat ik een kleine jongen
bleef, volledig zelfstandig opererend. Geweld
laatste zijn. De pillen zou ik innemen en dan kon
ik deze klotewereld voorgoed verlaten.
Het besluit om te vechten
De onbekende man met de shag had mijn
verhaal stilletjes rokend aangehoord. Hoe kon hij
weten dat ik zelfmoordplannen had? Ik zag er
Biechten bij het kruis
Op een nacht, in de nachtopvang, schrok ik
wakker. Ik stapte uit bed en doolde door de stad
tot ik Bart te spreken kon krijgen. ‘Ik wil biechten’,
verklaarde ik, toen ik Bart eindelijk gevonden had.
Bart keek me ongelovig aan en vroeg: ‘Hoe kom je
vervolgde ik de weg naar boven. Ik vroeg God of
hij een wonder wilde doen en ik mijn dochters
mocht ontmoeten. Het mirakel vond plaats en ik
kon na jaren van gemis mijn dochters weer in de
armen sluiten. Ik kreeg een baan als ondersteunend
woonbegeleider en kon als ervaringsdeskundige
aan de slag bij Stichting Voorkom!. Mijn doop
krijste, zweette hoefde ik niet te gebruiken. Ik zorgde dat ik bij de allerminst als een zwerver uit, met mijn chique
daar nu bij? Ben je gelovig ofzo?’ Ik antwoordde: markeerde voor mij de start van een nieuw leven.
en rilde. Meer kleine handelaars thuis kwam, dan wisten ze dat zwarte jas, nette schoenen en leren koffer. Mijn
‘Nee, ik ben niet gelovig, maar ik wil wel biechten. De oude gewoontes met drank, drugs en diefstal
dan een uur had
ik nodig om
alles te vertellen.
Aan Jezus.
In aanwezigheid
van straatpastor
ik hun huis kon verbranden wanneer ze mij in het
ootje namen. Voor de grote jongens was ik te klein
om bang voor te zijn. Dus liep de handel lekker.
Ik reed dikke auto’s, kocht huizen en restaurants,
maar bracht vooral veel naar casino’s en gokhallen.
Roulette en fruitautomaten verdienden goud geld
aan mij, het enige spel waar ik af en toe wat bij
voorkomen deed eerder denken aan een gestrande
reiziger dan aan een klaploper. Toen ik eindelijk
zweeg, nam de man met de shag het woord: ‘Wie
ben jij om de vader van je kinderen af te nemen?
Als je een beetje een kerel bent dan ga je een keer
vechten. Voor jezelf en voor je kinderen.’ Hij drukte
zijn peuk uit, gaf me een hand en liep weg, de
Bij het kruis van Jezus. Ik voel dat ik dat moet
doen.’ Bart schudde verwonderd zijn hoofd en nam
me mee naar de Jacobikerk. Daar knielde ik neer
voor het kruis van Jezus en begon ik te vertellen.
Over alle diefstallen, alle vrouwen die ik had
verlaten, alle drugshandel en -gebruik… alles,
alles, alles. Ik huilde, schreeuwde, krijste, zweette
liet ik achter in het water en ik ontving een nieuw
hart van God.
Bart.
terugwon was de pokertafel. Naar een avondje casi- donkere nacht in.
en rilde. Meer dan een uur had ik nodig om alles te

Stichting Voorkom!
geeft preventieve voorlichting over alcohol,
drugs, gokken, roken en internet vanuit een
christelijke levensvisie. De projecten worden
gegeven door preventiewerkers, in samenwerking
met ervaringsdeskundigen (ex-verslaafden).
Correspondentieadres
Postbus 91, 3990 DB Houten
Kantooradres
Pelmolen 8, 3994 XZ Houten
T (030) 637 31 44
F (030) 634 07 06
E stichting@voorkom.nl
I www.voorkom.nl
www.voorkom.nl/jongeren