Master Argonautica - Vol 4 december v21.indd - W.S.R. Argo

Argonautika
Volume 4: December-uitgave
2012
periodiek der W.S.R. Argo
en Oud Argo
Argo toen en nu
Zomervakantie in de roeiboot
Vorderingen bouw

1
Omslag: Argo’s vereniginggebouw door de jaren heen
RE D A C T I O N E E L
Dit – 7de – nummer van de Argonautika staat
uiteraard in het teken van 100 jaar Argo. Het
lustrumjaar is inmiddels begonnen en de
Argonauten en Oud Argonauten zullen dat het komende
jaar met de vele festiviteiten vieren. In deze Argonautika
vindt u het programma en de data. Met Oud Argonaut
Ton van Diest en de Jong Argonaut Nynke Groot
Koerkamp kijkt de redactie terug naar wat er zoal in die
100 jaar is veranderd bij Argo.
Argonauten studeren af of gaan op stage of krijgen
het te druk met hun studie en dat betekent soms
geen tijd meer om hun redactiewerk voort te zetten.
Coen de Jong heeft de redactie in de afgelopen periode
verlaten maar we hebben daar weer een nieuw lid voor
terug gekregen. Teun Fiers (2012) komt de redactie
versterken.
Elte-Jan Visser heeft de voorzittershamer van Oud Argo
overgenomen van Wim Schriemer en in dit nummer
verschijnt zijn eerste voorwoord. Wim: dank voor het
altijd op tijd aanleveren van al jouw voorwoorden voor
de Argonautika.
Er is ook weer een nieuw Argobestuur aangetreden. In
dit nummer vinden we ook het eerste voorwoord van de
nieuwe Argovoorzitter Rieks de Rink.
Met het overstappen van drukker heeft de redactie weer
een stap gezet in het verminderen van de kosten van
de Argonautika. Dit is belangrijk omdat het vinden van
sponsors steeds moeizamer gaat. We verwachten dat
we met het huidige kostenniveau de Argonautika’s nog
lange tijd kunnen maken.
Daarnaast vindt u natuurlijk de vaste rubrieken.
Één daarvan is ‘De Oude Doos’. De redactie zou het
graag bijdrages voor die oude doos ontvangen en roept
daarom (Oud) Argonauten om hun bijzondere verhalen
aan ons te sturen. Ook recensies van boeken, fi lms zijn
zeer welkom.
Wij wensen een ieder veel leesplezier toe.
Inhoudsopgave
ARGONAUTIKA
3
Vorderingen renovatie
5 Lustrum
7
Argo toen en nu
12 Najaarsbokaal
13
16
Grebbedijk 6a
Fundraising diner

Waerde Argonauten en Oud Argonauten,
Een bijzonder begin van het 100ste jaar van de W.S.R.; zo zou ik de afgelopen maanden op Argo willen typeren. Niet alleen stonden
deze maanden in het teken van het uitluiden van onze kantine, die 30 jaar trouwe dienst heeft geleverd, én het langverwachte begin
van de renovatie. Vanaf de zomer is er ook hard gewerkt om ervoor te zorgen dat ten tijde van de verbouwing de dagelijkse gang van
zaken op Argo zo min mogelijk verstoord wordt. De tijdelijke kantine in de loods, de losse kleedkamers aan weerszijden ervan en
de bestuurskamer op de parkeerplaats: het is inmiddels de gewoonste zaak van de wereld. En hoewel er hier en daar wat logistieke
problemen de kop opsteken en er veel zaken anders gaan dan voorheen, moet ik zeggen dat ik verrast ben door de mate van soepelheid
waarmee er wordt omgegaan met de huidige situatie.
De verbouwing zelf verloopt bovendien vooralsnog voorspoedig. Ik vind het prachtig om de bouwwerkzaamheden nauwlettend in
de gaten te houden en regelmatig loop ik met bootsman Adrie een rondje over de bouwplaats om te zien wat er allemaal gaande is.
Op 3 november jongstleden was Rector Magnifi cus Martin Kropff op bezoek om het bereiken van het
hoogste punt feestelijk te beklinken. Zoals het er nu uitziet kan er de gehele winter zonder problemen
doorgewerkt worden. Ik kan niet wachten tot het gebouw komend voorjaar in gebruik genomen wordt!
Nog meer reden tot feestelijkheid was de opening van het twintigste lustrumjaar. Een groen-witte tent
vol stro, de Argo lustrum band en halve liters bier; het zijn dé ingrediënten voor een zeer geslaagd
openingsfeest. De vele aanwezige Argonauten zorgden voor een bijzondere sfeer, die de avond tot een
groot succes maakte. Ik heb er zelf in ieder geval enorm van genoten en ik kijk zeer uit naar alle mooie
activiteiten die er dit jaar nog gaan volgen!
Met groene groet,
Rieks de Rink
Voorzitter der W.S.R. Argo
Beste Argonauten en Oud Argonauten,
Honderd jaar Argo is minder dan een jaar van ons verwijderd. Hoe ervaart u dat? Mijn conclusie is dat
veel gelijk is gebleven en dat er veel is veranderd. Argo beweegt mee met de tijd en sluit zo aan bij de
veranderingen in de roeisport en de behoeften van roeiers. Hierbij worden oude tradities bewaard,
tradities aangepast en nieuwe ontwikkeld. Betrokkenheid en inzet zijn mijns inziens van alle jaren. In
deze Argonautika een blik vanuit het verleden en het heden op 100 jaar Argo.
In juni j.l. heb ik het voorzittersstokje van Oud Argo van Wim Schriemer mogen overnemen. Door
vertrek naar Chili werd het voor Wim onmogelijk om zich nog langer voor (Oud) Argo in te zetten. Voor
sommigen was dit plotselinge vertrek wellicht een verrassing maar de geschiedenis herhaalt zich. Ook 25
jaar geleden aan de vooravond van het 75-jarig lustrum droeg Wim zijn voorzitterschap (toen van Argo)
over en ging naar het buitenland. Beste Wim, geniet van deze mooie kans voor jullie en jammer dat je
ook deze keer niet kan meegenieten van de resultaten van je inzet in de voorbereiding van dit eeuwfeest.
Dank je wel voor je inzet in de afgelopen jaren.
Bij het schrijven van dit stukje hebben we net het fundraising-diner t.b.v. de verbouwing van Argo achter de rug. Iets wat in 100 jaar
nog niet eerder is voorgekomen. De reacties vooraf op dit initiatief waren divers. Nu terugkijkend was het een zeer geslaagde avond.
Hieruit blijkt dat zo iets “vooruitstrevends” kan plaatsvinden, waarbij de oude Argo sfeer goed behouden is gebleven. Verder in deze
Argonautika leest u hier meer over.
Het is al 25 jaar geleden dat we het laatste grote Lustrumfeest hebben gehad. Het staat me nog scherp in het geheugen en voelt alsof het
nog maar een paar jaar achter ons ligt. In dit nummer vindt u het programma voor de viering van dit 100-jarig bestaan. Noteer de data
in uw agenda! Dat dit feestjaar vanuit een nieuw gebouw kan worden gevierd maakt het extra bijzonder. Wanneer u dit leest is een groot
deel van Argo’s nieuwbouw gerealiseerd. De voortdurende inzet en betrokkenheid die Argonauten tonen bij het roeien en de vereniging
blijkt een eigenschap die door de jaren heen een gemeenschappelijke factor is en die veel mogelijk maakt.
Argo is volop in beweging. Het bruist van roeien, activiteiten, plannen en het vooruitzicht op een mooi lustrumjaar maakt mij
enthousiast. Ik hoop dat u na het lezen van dit nummer ook enthousiast wordt en het komende jaar met Argo het 100-jarig bestaan zal
komen vieren.
Ik wens u veel leesplezier.
Met groene groeten,
Namens het Oud Argo bestuur,
Elte-Jan Visser
2

3
Vorderi n g Va n d e renoVatie
Inmiddels is de bouw in volle gang. Het hoogste punt is
gevierd in bijzijn van Rector Magnificus Martin Kropff,
architect Ton Coonen en bouw-aannemer Dirk-Jan van de
Brink. Een korte foto impressie om iedereen de vorderingen
te laten zien.
Tekst: Renovacie
Foto’s: Paparacie
Sinds het verschijnen van de laatste
Argonautika is er veel te melden
over de renovatie. Het gebouw is
gesloopt en de nieuwbouw verloopt
voorspoedig. Mijlpalen volgen elkaar
in hoog tempo op: de heipalen zijn
geslagen, de fundering is gestort,
het hoogste punt is bereikt, het dak
is gelegd en de binnenmuren staan
op hun plaats. Als alles volgens plan
blijft verlopen, wordt het nieuwe
gebouw uiterlijk 31 maart 2013
opgeleverd.
Op 25 augustus jl., vlak na de
AID, heeft (Oud) Argo afscheid
genomen van haar oude gebouw
tijdens de ´einde-gebouw-receptie´
en het daarop volgende feest. Een
memorabele middag en avond waar
vele generaties Argonauten voor
het laatst genoten van een goed
feestje in het oude, vertrouwde
gebouw. Henk Deys, voorzitter van
de Stichting tot Bevordering van de
Roeisport in Wageningen (STBWR),
de club van zaterdagse oud-KNSRB
roeiers, overhandigt deze middag
ook de cheque van €25.000 aan de
Argo voorzitter Rieks de Rink. Het
bedrag is in 2010 toegezegd als hun
bijdrage aan de nieuwbouw van het
bootenhuis.
Een groot deel van de inrichting
was eind augustus reeds verhuisd
naar de tijdelijke huisvesting.
Deze tijdelijke huisvesting
bestaat uit kleedkamers, sanitair,
bestuurskamer en een kantine
die aangeboden is door aannemer
Kreeft. De tijdelijke kantine is
ingericht in een hoek van de loods en
ademt nog steeds de kenmerkende
Argosfeer uit.
Al een dag na het eindfeest begon
de sloop. Na de asbestverwijdering
was het gebouw snel afgebroken en
afgevoerd. Toen kon het echte werk
eindelijk beginnen! Allereerst is de
fundering aangelegd waarna al vrij
snel de staalconstructie geplaatst
werd. Een mooi moment omdat het
gebouw hiermee haar definitieve
vorm kreeg! De volgende stap was
het plaatsen van de dakpanelen
en de kozijnen. Binnen zijn de
contouren van de verschillende
ruimtes inmiddels zichtbaar en zijn
er al meerdere muren opgetrokken.
Naar verwachting is het gebouw
wind- en waterdicht bij het ter perse
gaan van deze Argonautika.

Week 10 van de bouw. Het
dak zit op de nieuwe kantine!
´We nodigen Argonauten
van harte uit om een
(ludiek) deel van het
gebouw te adopteren. Vele
generaties Argonauten
kunnen hierdoor in de
toekomst genieten van een
prachtig gebouw!´
De afgelopen tijd hebben
verschillende activiteiten plaatsgevonden
die in het teken stonden
van de renovatie. Op 13 oktober
jl. kwamen ruim 60 oud-leden
bijeen voor het fundraising diner
georganiseerd door het Oud
Argo bestuur. Dit was een zeer
succesvolle avond waar veel geld
is opgehaald (zie ook elders in
dit nummer). Daarnaast werden
de bouwwerkzaamheden op 3
november jl. officieel geopend
door Rector Magnificus Martin
Kropff. Het was een zeer geslaagde
middag waar zowel leden, oudleden
als genodigden aanwezig
Rector Magnificus Martin Kropff
hijst de Argo vlag
waren om te aanschouwen hoe de
nieuwe voordeur ceremonieel werd
geopend. De Rector Magnificus
heeft deze ceremonie aangegrepen
om zijn eerste roeihalen te maken
in de acht!
Verder kunnen we u melden
dat het adoptieprogramma erg
populair is. Tijdens en na het ´einde
gebouw feest´ hebben vele ploegen,
besturen en andere formaties de
kans gegrepen om een deel van het
nieuwe gebouw te adopteren. Zo
adopteerde Zwaar ’94 het uitzicht
op de Rijn (de voorgevel) en bestuur
Lampert ontfermde zich over de
verlichting in de bestuurskamer.
We nodigen Argonauten van harte
uit om ook een (ludiek) deel van het
gebouw te adopteren of anderszins
een bijdrage te leveren. We
kunnen nog steeds alle financiële
ondersteuning gebruiken! Er is
nog een tekort op de begroting van
Argo en dit bedrag moet geleend
worden als er onvoldoende geld
bijeengebracht wordt.
Tot slot willen wij iedereen hartelijk
bedanken die reeds een financiële
bijdrage heeft geleverd voor de bouw
van het nieuwe botenhuis. Zonder
al die bijdragen zou het onmogelijk
zijn om deze mooie plannen
te realiseren. Vele generaties
Argonauten zullen hierdoor in de
toekomst nog kunnen genieten
van een prachtig gebouw op onze
vertrouwde locatie aan de Rijn!
4
4

5
XX e lu s t ru m in Vo g e lV l u c h t
Eindelijk is het zover! Het lustrumjaar, waar wij als Lustrumcommissie (Lucie)
al lange tijd naar toe werken, is van start gegaan.
Tekst LuCie / Foto’s: LuCie en Paparacie
Dankzij het spectaculaire en
onvergetelijke openingsfeest kan het
geen enkele Argonaut ontgaan zijn.
Met de spetterende show van de
Argo-lustrumband, het wegblazen
van het Groenwitte tentzeil van de
feesttent, het samen aftellen naar de
99e dies Natalis en aansluitend het
Argolied, zijn we gestart.
Vele grootse activiteiten, waaronder
een galaweekend, het organiseren van
een symposium, de Argo Lustrum- /
NSRF slotwedstrijden, het Eeuwboek
en natuurlijk een reünistendag
staan op het programma van ons
XXste lustrum. Daarnaast zijn er
een groot aantal lustrumartikelen en
activiteiten waar wij als Lucie druk
mee bezig zijn om het voor een ieder
tot een onvergetelijk lustrumjaar te
maken.
In deze Argonautika vindt u een
overzicht van de activiteiten die
plaatsvinden in het lustrumjaar, en
van de commissies die hier aan werken
om het tot een succes te maken.
Voor meer up to date informatie over
de activiteiten verwijzen wij u graag
naar onze lustrumwebsite www.wsrargo.nl/lustrum
waarop alles op elk
moment terug te lezen is. U kunt
ons ook bereiken via ons emailadres
lucie@wsr-argo.nl.
Voorzitter XXste Lucie
Hugo Maassen
Dhr. Maassen (4) – Voorzitter
Mej. Bressers (3) – Secretaris
Dhr. Van Ooij (6) – Penningmeester
Mej. Schoorl (2) – Wedstrijd-commissaris
Mej.Timmermans (1) – Commissaris Leden
Dhr. Bekkers (5) – Commissaris Oud-leden
Lustrum Reünistendag
Aankomend voorjaar, wanneer
de W.S.R. Argo de studentenstad
Wageningen in haar greep heeft
met haar XXste lustrum, zal menig
roeiershart sneller kloppen wanneer
we terugblikken op de afgelopen 100
jaar van het bestaan der W.S.R. Argo.
Honderd jaren van sterke verhalen,
hard roeien en roerige tijden. Graag
kijken wij terug met de leden die
onderdeel van deze geschiedenis
zijn en welbeschouwd dit 100-jarig
bestaan hebben verwezenlijkt. Dit
heuglijke feit wordt met alle Oud
Argonauten op een bijzondere
manier gevierd. We blikken terug
op een eeuw van groene historie, en
we kijken vooruit naar het nieuwe
botenhuis aan de Grebbedijk 59. Op
uw oude Vereeniging zal er, zoals
voorheen, geroeid kunnen worden
en kan er bijgepraat worden in en
over het nieuwe Bootenhuis aan de
kom. De ALV 2013 vindt eveneens
op deze Reünistendag plaats. In
overleg met de jaarambassadeurs
wordt het programma en worden
de verdere voorbereidingen
van de Reünistendag ingevuld.
Een uitgebreid programma en
tijdsplanning volgen.
Wilt u in uw agenda de revisie van
de datum van de Reünistendag
noteren: de Reünistendag is op 2
juni 2013.
Commissaris Oud-leden
Matthijs Bekkers
Symposium “De sleutel tot
succes” - in de roeitopsport
Op 9 februari 2013 organiseert Argo
een symposium ter ere van ons
100-jarig bestaan. Verschillende
sprekers zullen hun visie op
“De sleutel tot succes” – in de
roeitopsport, met ons delen. Hoe
behaalde een Olympiër succes in
Londen? Op welke wijze zorgt een
topcoach voor optimale begeleiding?
En hoe beïnvloeden voeding en
motivatie de sportprestatie? Naast
het inhoudelijke programma, wordt
de dag feestelijk aangekleed met
een borrel én een kunstveiling.
Het symposium staat open voor
alle geïnteresseerden. Voor meer
informatie wijzen wij u graag door
naar de website.
Het symposium vindt plaats in
de Aula van de universiteit op 9
februari 2013 van 13 tot 17 uur.
Graag zien wij u op deze prachtige
middag!
LustrumsymposiumCie
Mej. Warmerdam, Mej. Brouwer,
Mej. Ten Haaf, Dhr. Van der Marel,
Dhr. Elzinga
Na het succes van vorig jaar, reisde
ook dit jaar een groep Argonauten
tijdens Pinksteren naar Venetië om daar
de Vogalonga (32km) te kunnen roeien
ARGONAUTIKA

100 en één nacht – Lustrumgala
der W.S.R. Argo
Na alle wilde verhalen en geruchten
zijn dan het thema en de galalocatie
bekend: 100 en één nacht in het
romantische Antwerpen. Het lijkt
een sprookje, want voor € 100,-
hebt u een volledig pakket, inclusief
vervoer van en naar Antwerpen,
vervoer van en naar de galalocatie,
dagprogramma, overnachting en
natuurlijk een spetterend gala!
Bestel nu snel de kaarten via www.
wsr-argo.nl/lustrum. Alle gala
activiteiten en updates vindt u op de
website of op Lustrumgalacommissie
facebook! Uw kamer opfleuren met
onze prachtige poster? Dat kan!
Voor €1,- kunt u de poster kopen bij
de Lustrumgalacie. Het gala vindt
plaats op 12 en 13 januari 2013.
Wij hopen u te zien op dit mooiste
gala!
Lustrumgalacie
Mej. Van der Linden, Mej. Vos, Mej.
Van der Zeijden, Dhr. Snel, Dhr.
Thomas, Mej. Te Raa, Mej. Van der
Pluijm
Sponsoring
De Lucie en haar ondercommissies
draaien op volle toeren om alle
voorbereidingen voor het lustrum
te treffen en om de activiteiten
maximaal te laten floreren. Echter,
de W.S.R. heeft al haar financiële
middelen nodig voor de nieuwbouw.
Daarom zoeken wij naar andere
wegen om de lustrumactiviteiten te
financieren. De Lucie vraagt daarom
om een bijdrage aan dit memorabele
lustrum. Hierbij is alles mogelijk.
U kunt denken aan een gift, een
dienstverlening binnen één van de
lustrumactiviteiten of het afnemen
van een sponsorpakket. Hebt u
interesse, neem dan contact op met
de lustrumcommissie via
lucie@wsr-argo.nl.
Alvast hartelijk dank!
Voorzitter Lucie
Hugo Maassen
Argo Lustrumwedstrijden, NSRFslotwedstrijden
De voobereidingen voor de Argolustrum-
, NSRF-slotwedstrijden
en Argosprint zijn in volle gang.
De ideeën, om deze wedstrijden
tot een absoluut hoogtepunt te
maken, vliegen over tafel en het
enthousiasme binnen de commissie
wordt met de dag groter. Het
wedstrijdweekend wordt een mooi
moment voor roeiers, leden en oudleden
om met zijn allen te genieten
van het roeien. Zowel op de kant
als op het water zal van alles te
beleven zijn. Welke vereniging zal
er vandoor gaan met één van de
vele prachtige traditionele bokalen
tijdens de Argo Sprint?! En wie
weet het hoofdnummer van de
NSRF te winnen?! Ook op de kant
zal niemand zich vervelen. De
tienkoppige commissie is al vanaf
de zomer bezig om het mooiste
wedstrijdweekend van het jaar vorm
te geven. De Argosprint-, Argolustrum-,
NSRF-slotwedstrijden
zijn op 5, 6 en 7 juli 2013.
Houd dit weekend vrij in de agenda.
Of je nu roeier, medewerker of
toeschouwer bent: Dit mag je niet
missen!
Voorzitter Lustrum Wedstrijden Cie
Evert van Galen
De lustrumband weet de sfeer
er lekker in te krijgen tijdens het
lustrumopeningsfeest
Be l a n g r i j k e l u s t ru m data
Zondag 6 januari 2013:
Nieuwjaarsborrel met een Lustrum
tintje!
Voor leden en oud-leden
Weekend van 12-13 januari 2013:
Galafeest
Feest in Antwerpen voor leden
maar oud-leden zijn uiteraard ook
welkom
Zaterdag 9 februari 2013:
Symposium ‘Sleutels tot succes in
de roeisport’
Symposium voor leden, oud-leden
en geïnteresseerden in de Aula van
de universiteit
Zaterdag 1 juni 2013:
Havendag 750 jaar Wageningen
Argo overdag opengesteld,
s’ avonds feest op Argo voor leden
en oud-leden
Zondag 2 juni 2013:
Reünistendag en ALV Oud Argo
Speciaal voor oud-leden met
presentatie van het Eeuwboek,
onofficiële opening van het nieuwe
gebouw en ALV Oud Argo
Weekend van 5-7 juli 2013:
Argosprint, Argolustrum-, NSRFslotwedstrijden
Argosprint, Lustrumwedstrijden
en NSRF slotwedstrijden op de
Bosbaan in Amsterdam
6

7
Wat is er V e r a n d e r d in 100 j a a r: arg o t o e n en n u
Argonauten roeien al 100 jaar op het kanaal en de Rijn maar er is veel veranderd in die 100 jaar. Ton van Diest
en Nynke Groot Koerkamp vertellen hun verhalen over het botenhuis, de boten, de riemen, de trainingsschema’s, het
vervoer van de boten en de roeiers naar de wedstrijden, over wedstrijdroeien en regio- dan wel competitieroeien,
eten op Argo en de mannen en vrouwen van Argo.
Tekst: AMC / Foto’s: Ton van Diest, Paparacie en AMC
Ton werd in 1946 samen met 30
eerstejaars – als Corpslid – tevens
lid van de ondervereniging Argo.
Zijn jaar werd zo’n beetje weggepest
door de tweedejaars, dat een veel
groter jaar was. In 1945, het eerste
jaar na de oorlog waren er namelijk
zo’n 350 nieuwe leden aangekomen
bij het Corps. Ton kon in het begin
niet veel roeien want in de winter
van ’46/’47 was het zo koud dat
de Landbouwhogeschool de deuren
sloot. De kolen voor die winter
waren al opgestookt in december.
Argonauten in de acht,
vroeger en nu
De 70-80 Argoheren (dames
waren toen slechts belangstellend
leden bij Argo) kenden ook geen
zaaltrainingen. Om de winter door
te komen spraken ze elke dag af op
Argo en liepen de heren dijkjes. Pas
na maanden kon Ton weer roeien.
Ton heeft – samen met De Wiljes
– in 1963 de zaterdagroeiploeg
bestaande uit een groep Oud
Argonauten opgericht. Deze ploeg
roeit nog steeds en is inmiddels
uitgebreid met oud roeiers van
andere roeiverenigingen.
Nynke Groot Koerkamp is in 2011
lid van Argo geworden. Nynke heeft
geen ‘roeiloze’ dagen als het slecht
weer is. Er kan binnen getraind
worden op de ergometer of in de
zaal, of buiten in de bak. Onder de
430 Argonauten lopen nu ca 60%
dames rond. Voor Nynke is Argo
ook een gezelligheidsvereniging.
Zij hoeft geen lid meer te zijn van
het Corps. De Argonauten doen
aan wedstrijd- (ca. 50 leden) of
aan competitieroeien dan wel aan
toerroeien.
Van eenvoudige Argokeet tot
(tweede) nieuw verenigingsgebouw
met goede faciliteiten
In 100 jaar is Argo veranderd
van een roeivereniging met een
eenvoudige keet naar een ruim
verenigingsgebouw met kantine,
bestuurskamer en een grote
botenloods.
Ton: “In 1946 was het Argo gebouw
weer gerepareerd nadat de Duitsers
in de oorlog de planken hadden
gebruikt voor het beschoeien van de
loopgraven. De boten lagen beneden
en boven waren de kleedkamers
waar je alleen een koude douche
kon nemen. Gezellig keuvelen na
de training was er niet bij. Daarvoor
ging je naar Sociëteit Ceres.”
Nynke: “Nu hebben we een heren-
en dameskleedkamer, een kantine
waar we eten en de gezelligheid
zoeken met andere roeiers en
roeisters. We kunnen gelukkig
lekker warm douchen. In ons
nieuwe verenigingsgebouw wordt
dat allemaal nog veel mooier.”
Ton: “De kleedkamers hadden
kledingkastjes met tralies ervoor. De
roeikleding lag daar soms maanden
ongewassen met schimmel en stank
tot gevolg. We hebben daardoor ook
een keer een steenpuistplaag gehad.
Niemand maakte ooit schoon.”
Nynke: “Daarin is er wel iets
veranderd. Er zijn schema’s voor
het schoonmaken, maar ook
nu hebben de kleedkamers last
van schimmel als er niet goed
schoongemaakt wordt door de
eerstejaars. En we hebben een veel
groter verenigingsgebouw met een
bestuurskamer, een kantine, een
grote botenloods met veel ruimte
voor het onderhoud van de boten.”
Ton: “Dat was toen wel anders.
Omdat alle boten van hout waren,
ARGONAUTIKA

moest er vaak gelakt worden. Er
was geen lakloods en we lakten
onze boten in het abattoir, vlakbij
Argo. Dat abattoir werd regelmatig
grondig gereinigd en was dus heel
geschikt om tijdens de weekenden
te gebruiken als lakruimte. De
commissarissen moesten de boten
onderhouden want er was geen
botenbaas.”
Nynke: “Nu doet de botenbaas de
reparaties en hoeft er niet veel
gelakt te worden.”
Van houten boten en losse
broekjes tot polyester roeiboten
en strakke hemdjes
De roeiboten hebben uiteraard
nog steeds dollen, roeibankjes
en stuurzitjes maar de techniek
heeft ook bij Argo in 100 jaar niet
stilgestaan.
Ton: “Zo vlak na de oorlog hadden
we zo’n 15 (houten) boten en die
hadden we van andere verenigingen,
onder andere uit Zwitserland,
gekregen. En we moesten het
doen met smalle bladen. Pas in
1948 konden we weer een nieuwe
houten boot aanschaffen. Dat was
de Zetes voor de Oude Vier. Argo
was net erkend door de roeibond
en die oude vier zou met die boot
voor het eerst meedoen aan het
hoofdnummer van de Varsity.
Helaas stapte de slag van die oude
vier met het voorroeien direct na de
doop door de boot. Met de geleende
boot ging de Varsity niet zo goed.”
Nynke: “Nu hebben we zo’n 75
boten en die zijn vrijwel allemaal
van polyester. De boten hebben
tegenwoordig schoenen en de stuur
heeft een microfoon. De lengte
van de palen is verstelbaar en
het handvat is soms van plastic.
Bovendien is de vorm van het
blad veranderd. Er is nu veel meer
kennis over ‘wat een goede roeiboot
en een goede paal is’.”
Ton: “Als eerstejaars roeiden we
vaak in een tub (overnaadse, één
persoonsboot) met de coach als
stuur aan boord.“
Nynke: “We hebben nog wel
wat overnaadse boten maar als
eerstejaars ga je – na het oefenen in
de bak – ‘gewoon’ de roeiboot in en
de Rijn op met de coaches er naast
in de coachboot.”
Ton en Nynke constateren dat er
ook het één en ander aan de kleding
van de roeiers is veranderd.
Nynke: “We roeien tegenwoordig in
van die strakke en gestroomlijnde
kleding. De boeg heeft vaak een
oranje hesje aan als we de Rijn
op gaan. En voor de kleding op de
wedstrijden zijn er allerlei regels.”
Ton: “Wij hadden gewoon witte,
losse broeken en een groen
onderhemdje.”
Van botenvervoer over water en
liften tot botenwagen, trein en
auto
In de beginjaren van Argo was er
geen botenwagen maar de boten
moesten natuurlijk wel naar
wedstrijden.
De boten werden door de Hoogstraat
naar het spoorwegemplacement
gedragen, anno 1946
Ton: “We hadden 6 wedstrijden
per jaar. De Head was de eerste
wedstrijd. De boten vervoerden
we voor de meeste wedstrijden op
een dekschuit met een sleepbootje
ervoor. Voor de wedstrijden in
Groningen moesten de boten echter
per trein. Met veel inspanning
werden de twee helften van de acht
apart en lopend via de Hoogstraat
naar het treinemplacement op de
huidige Stadsbrink gedragen. Dit
emplacement was nog in gebruik
voor de aanvoer van kolen vanaf
station Ede-Wageningen. Er reed
een treintje vanaf dit emplacement
in Wageningen naar Ede en vanaf
Ede ging de trein naar Groningen.
Wij gingen zelf niet met de trein
want dat was veel te duur.”
Nynke: “We hebben minstens
8 wedstrijden in het seizoen,
winterwedstrijden, en
ergometerwedstrijden en het
voorseizoen begint al in het
najaar. We hebben ook een aantal
buitenlandse roeiwedstrijden.
Er moeten dus heel vaak boten
vervoerd worden. Gelukkig heeft
Argo zelf een botenwagen. We
hoeven dus niet kilometers met de
boten te lopen.”
Ton: “De roeiers gingen meestal
liftend naar de wedstrijden. Vaak
was dat achterop een vrachtwagen
en als je mazzel had zat je in een
luxe auto. Zo waren een ploegmaat
en ik op weg naar Groningen
afgezet in Staphorst. Achter
ons stapte een - waarschijnlijk
beneveld – Staphorster boertje in
karakteristieke zwarte kleren met
een zwart petje op een café uit.
Zonder op of om te kijken stak hij
de weg over. De bestuurder van
een uit Groningen komende auto
wist hem nog te vermijden maar hij
slaagde er niet in om de auto weer
op koers te krijgen. Hij reed het erf
van een boerderij op, ramde een
staldeur die, zoals veel boerderijen
in Staphorst, met een hoek van 45°C
ten opzichte van de rijweg staan.
Binnen in de stal ramde hij een
middenpaal zodat het dak instortte.
Wij renden uiteraard de stal in
om hulp te bieden en troffen het
echtpaar volkomen apathisch maar
ongedeerd aan. Als enige getuigen
verwachtte de marechaussee dat
wij de dader konden identificeren.
Dat was echter moeilijk omdat
alle voorgeleiden precies eender
gekleed waren en de - in onze ogen
- meest waarschijnlijke dader in
alle toonaarden ontkende. Na uren
oponthoud keerde het Groningse
echtpaar, afkomstig van een grote
bouwboerderij in Noord Groningen
Leren roeien; vroeger in de ‘Tub,’ een
overnaadse één; nu in oefenskiff of C4
8

11
met een taxi naar huis terug en
nodigde ons uit om dat weekend
hun gasten te zijn. Transport van
en naar de wedstrijd werd geregeld
en met overdadige lunchpakketten
werden wij benijd door al die andere
roeiers die de nachten doorbrachten
in een slaapzak in de markthallen
van de stad Groningen. Zo blijkt
dat het in de naoorlogse jaren
veel beoefende liften ook wel eens
avontuurlijk kon zijn.”
Nynke: “Tegenwoordig hebben we
OV kaarten en we gaan dus meestal
met de trein. Sommige studenten
hebben zelfs een auto.”
Van kanaalroeien zonder
trainingsschema’s tot Rijnroeien
met trainingsprogramma’s
Zo’n 100 jaar geleden stroomde
de Rijn heel hard. De Argonauten
konden meestal alleen trainen op
het kanaal.
Ton: “Argoroeiers hadden de
reputatie dat ze 800 meter (de lengte
van het kanaal) konden roeien en
daarna een inzinking hadden. We
hadden ook geen trainingsschema’s
en geen conditietraining. We liepen
wel eens dijkjes maar dat was niet
veel. Wel was het zo dat we na het
intrainingsfeest niet dronken en
rookten en om 23.00 uur naar bed
moesten.”
Nynke: “Gelukkig kunnen we nu
heel vaak op de Rijn roeien. Je
moet wel op de schepen letten maar
dat geldt ook voor het kanaal. Nu
Argo aan het eind van het kanaal
ligt, hebben we niet zo veel meer
te maken met het kanaal. We gaan
ook naar andere verenigingen
voor trainingsweekenden. We
hebben tegenwoordig strakke
trainingsschema’s die gebaseerd
zijn op wat het meest optimaal
werkt.”
Zo’n 100 jaar geleden was de Rijn
heel schoon maar het kanaal was
daarentegen erg smerig.
Ton: “Het Wageningse rioolwater
werd ongezuiverd in de haven
geloosd en het was dus zaak om
geen kanaalwater binnen te krijgen.
Maar veel aandacht voor die risico’s
was er niet.”
Nynke: “De Rijn nu behoorlijk
schoon en het kanaal is niet meer
smerig. Lozen mag al lang niet
meer.”
Nynke: “De roeihouding is volgens
mij behoorlijk veranderd. We roeien
nu voorin met rechte ruggen.”
Ton: “We hadden wel een iets andere
stijl maar vooral het stijlroeien van
de vrouwen – die mochten op een
gegeven moment belangstellend
lid zijn – zag er heel anders uit.
Vrouwen hadden ook wedstrijden
stijlroeien op de Bosbaan. Heen
moesten ze stijlroeien en terug
snelroeien. Voor de oorlog was de
roeistijl wel anders. Er werd met
rechte ruggen geroeid en achter
moest je goed doorhangen.”
Van roeien met weinig tijd voor
studeren tot roeien en studeren
Veel studenten hadden vroeger
moeite om te studeren naast het
roeien.
Ton: “Je ging iedere dag trainen
en daarnaast bracht je veel tijd
door op Sociëteit Ceres. We roeiden
meestal zo’n 4 jaar of totdat we
op praktijkstage gingen. Als
bestuurslid kwam de studie vaak in
de knel. Vooral de commissarissen
waren veel op Argo omdat zij de
boten moesten onderhouden. Er
waren geen fi nanciële voorzieningen
voor bestuursactiviteiten. Pa en ma
moesten het dus wel goed vinden.”
Nynke: “Ook nu trainen de
wedstrijdroeiers bijna iedere dag
maar daarnaast moeten we ook
onze studiepunten halen. We roeien
meestal zo’n 2 jaar en in ons derde
jaar proberen we de bachelor te
halen. De competitieroeiers trainen
veel minder. Als bestuur ben je
voor een jaar fulltime bestuurslid
en dan komt er veelal niets terecht
van de studie. Er zijn voor zo’n jaar
wel fi nanciële voorzieningen.”
Opvallend is dat er ook veel
veranderd is in de ‘coachvoorzieningen’.
Ton: “De meeste coaches waren
destijds oud-roeiers die werkten
bij de Landbouwhogeschool zoals
bijvoorbeeld Doeksen en Van
Schuilenborgh. De laatste was voor
de oorlog een succesvol lichte roeier
geweest. Na de oorlog werkte hij bij
Bodemkunde en was toen coach
van veel succesvolle lichte (tot 70
kg) vieren.”
Nynke: “We hebben nu meestal
studentcoaches. Na de roei-jaren
gaan ze meestal een paar jaar
coachen.”
ARGONAUTIKA

Van ondervereniging van het
Wagenings Studenten Corps tot
gezelligheidsvereniging
Argo was een ondervereniging van
het Wagenings Studenten Corps. De
roeiers aten en dronken op Sociëteit
Ceres want in de eenvoudige
Argokeet was niets. Op Argo kwam
je alleen maar om te roeien. Wel
waren er toen ook al Argohuizen
met heel veel gezelligheid.
Ton: “Als Argonaut at je meestal op
de Sociëteit maar er kwam niet veel
extra’s voor de roeiers op tafel. Zo
vlak na de oorlog was er immers
nog veel op de bon. We kregen wel
extra jus maar dat was gesmolten
margarine. De Heerenstraat (H6,
H14) kende toen al de bekende
Argohuizen.”
Nynke: “We hebben nu ook nog
Argohuizen in de Heerenstraat. Als
je in zo’n Cereshuis gaat wonen,
word je ook lid van Argo. Eten op
mensa’s gebeurt nauwelijks meer.
Argo verzorgt op dinsdag een
maaltijd voor de roeiers met grote
porties voor de wedstrijdroeiers. De
kantine zit dan propvol. Argo is een
Woelige moddergevechten
tussen Ceresfoeten op het kanaal
Eerstejaarsdames onder de
magnolia na het Varsity ontbijt
gezelligheidsvereniging geworden
met veel commissies voor allerlei
activiteiten.”
Ton memoreert ook nog de
moddergevechten op het kanaal
in de introductiedagen van het
Wagenings Studenten Corps,
het Argo lidmaatschap voor
een paar tientjes (gulden), het
Varsityontbijt voor de Oude Vier en
aan het eind van het roeiseizoen de
uittrainingsfeesten waarop je weer
mocht drinken.
De Bosbaan, geen spat veranderd
Nynke kent die moddergevechten
niet maar het Varsityontbijt wel, al
is dat nu voor alle Varsityroeiers.
Ze betaalt ook heel wat meer
contributie voor het lidmaatschap
van Argo.
Ze verwachten beiden dat de
Argonauten en de zaterdagroeiers
ook de komende 100 jaar veel
roeiplezier op Argo beleven.
10
Liftend naar de wedstrijd 10

11
mi n e r Va p ro j e c t 2012
Waar vorig jaar één roeier en één coach werden geleverd door Argo, reisden dit jaar maar liefst drie Argonauten
af naar Boston om voor het overkoepelende KNSRB project Minerva de Head of the Charles te starten.
Tekst: Merle Niehe / Foto: Laura van de Wardt
Na acht weken hard trainen is het
dan eindelijk zover. Voor de meeste
studenten in Wageningen begon de
zelfstudieweek, maar voor ons (Ava
Verhoeven, Laura van de Wardt,
Merle Niehe) begon het avontuur in
Boston. Na een lange reis worden
we in Boston ontvangen door
ons gastgezin. We slapen met elf
personen in één huis. Terwijl we
vooraf puzzelen met matjes die mee
moeten, blijkt dit echt niet nodig.
We hebben ieder ons eigen bedje
verdeeld over 4 (!) slaapkamers!!!
Al gauw is het tijd om op z’n Hollands
te gaan fi etsen naar het Harvard-
Radcliffe boathouse (een kasteel
aan het water) waar wij een roeiboot
huren. Deze mooie, zwarte Vespoli
wordt bezet door Eline Geschiere
(Triton, stuur), Floortje Cieraad
(Laga, slag), Marlies van Miltenburg
(Laga), Jeanine Pas (Njord), Ella van
der Haar (Nereus), Carolien Scholte
(Triton), Ava Verhoeven (Argo), Merle
Niehe (Argo) en Anna Hermsen
(Nereus, boeg). Als coach hebben
wij Teun van der Kroef (Nereus)
en onze eigen Laura van de Wardt
mee om alles tot in de puntjes te
organiseren.
Het roeien op de Charles is
indrukwekkend. Vooral de eerste
paar dagen is er veel wind, zelfs
voor wat wij gewend zijn met de
Rijn, en een gedeelte van de rivier
krijgt de bijnaam “zee”. We trainen
iedere ochtend en de boot gaat
iedere dag beter lopen. De scherpe
bochten oefenen we uitgebreid op
snelheid. Zeker de Weeks Bridge is
een specialiteit van onze stuur want
het fi lm materiaal van deze bocht
wordt gebruikt als voorbeeld voor
de ploegen van Harvard-Radcliffe.
Richting het einde van de week
wordt het steeds drukker op het
water en begint de race echt dichtbij
te komen.
Naast het roeien is er iedere middag
tijd om te gaan shoppen, rondkijken,
Starbucks koffi e te drinken, het
Science museum te bezoeken, nog
meer te shoppen, Amerikaanse
boompjes te knuffelen en zo kunnen
we wel doorgaan. Hoogtepunt is
ons bezoek van een wedstrijd van
de Boston Celtics (basketbal). Het
is echt zoals in fi lms, tot aan de
cheerleaders en het scoren in de
laatste 0.5 seconde aan toe! Een
Minerva 8 op de Charles met
Merle op twee en Ava op drie
vanaf boeg
extra motivatie om de Celtics aan
te moedigen zijn hun prachtige
kleuren: groen en wit.
Alles is overdreven in Amerika, de
maten (van mensen), de auto’s, de
porties, de nepvriendelijkheid van
altijd maar vragen “how are you
doing?” Het is zo gaaf om dit eens in
het echt te beleven. De overdreven
hoeveelheden vet en suiker zijn
goed te merken in de behoefte
naar een ‘gewone’ maaltijd. Arme
Eline probeert op een schappelijk
stuurgewicht te blijven! Gelukkig
wordt er heel erg goed voor ons
gezorgd. Niet alleen Jane (onze
gastvrouw) kookt voor ons maar ook
een vriendin van haar die chefkok
is. En Teun en Laura, die beide ook
een heerlijk maal neerzetten, met
de overheerlijke apple crumble van
Jane toe.
Maar waar we voor naar Boston
kwamen is The Head of the Charles.
Deze tweedaagse roeiwedstrijd is
één van de grootste in de wereld
en dat is te merken! Wij starten op
zondag en dus hebben we zaterdag
de tijd om rond te kijken hoe andere
ploegen het moeilijke parcours
varen. En hebben we de tijd om
ons te vergapen aan de gigantische
hoeveelheid tentjes met eten (hoe
kan het ook anders), roeispullen en
heel veel mensen.
Zondag is het dan tijd voor onze
race. Met startnummer 20 zijn we
de middelste in een zwaar veld
van 40 boten, waaronder de top
drie van de Olympische Spelen, de
zogenaamde “Great-eight” met alle
top skiffeuses en nog veel meer top
universiteitsploegen. Tijdens het
“warmroeien” blijkt het water weer
echt veranderd te zijn in de “zee”.
Met een fi kse tegenwind gaan we
van start. Na de eerste bocht is het
roeien sterk en lukt het ons om de
boot tegen de wind weg te leggen.
Op het lange rechte stuk daarna,
beginnen de eerste ploegen aan te
dringen en doen wij onze eerste
killer-twenty om ze voor te blijven
in de bocht van de Weeks Bridge.
De tweede ploeg dringt hier echter
iets te letterlijk aan en de bladen
clashen. Dat betekent weer opnieuw
oppakken, verstand op nul zetten
en gaan. De boot loopt weer snel en
na de volgende bocht stampen we
hem fl ink door richting de laatste
eindeloze bocht. De snelheid wordt
steeds hoger en de bocht nemen
we super strak, te strak. Na de
Elliot Brigde en de fl auwe bocht
die daarop volgt rest ons de laatste
60 halen, en lopen we weer een
beetje in op de ploegen voor ons.
En dan zijn we er: de fi nish. En
dan concluderen we allemaal: de
spectaculaire bikkelstrijd is zwaar.
De wind, de crash, de straftijd door
de te strakke bocht, het resulteert
in een teleurstellende plek. Na de
race is dit bij iedereen wel even te
merken.
Gelukkig bestaat het Minerva project
niet alleen uit die ene wedstrijd. We
hebben allemaal beter leren roeien,
elkaar en andere verenigingen met
al hun mores en gebruiken leren
kennen en bovendien een heel gave
ervaring opgedaan die we absoluut
niet hebben willen missen!
Die avond eten we met z’n allen
bij de Cheesecake Factory, voor
iedereen een burger en natuurlijk
cheesecake. Ondanks de race wordt
door de 21+’ers in het gezelschap
gefeest, en de 21-‘ers gaan naar the
movies.
De allerlaatste dag is het shoppen,
laatste blik op de Charles, Boston,
de subway en tot slot naar het
vliegveld. Terug naar Nederland
waar er tentamens op ons liggen te
wachten! Behalve voor Ava die even
naar Las Vegas is…
ARGONAUTIKA

9
na j a a r s B o k a a l 2012
Tekst: AMC / Foto’s: Paparacie
Thêta Herstregatta
Op 5 en 6 oktober j.l. vond de Thêta
Herfstregatta plaats. De wedstrijd
doet haar naam goed eer aan.
Door de straffe wind en regen op
zaterdagochtend waaien de banners
van de finish in het water waardoor
er lang gewacht moet worden op de
start voor de 2100 meter. Doornat
en verkleumd kan er dan toch
gestart worden. Direct na de 2100
meter werd de 250 meter verroeid.
Gelukkig klaart hierna het weer op
en verloopt de rest van de wedstrijd
soepel. In de middag vindt de 2100
meter plaats, en op de zondag de
5700 meter. F@me heeft overall de
snelste tijd in het D4+veld. In het
HonervC4+ doen de Internationals
een gooi naar de winst van de KK
van Thêta. Dit gaat ze goed af en
ze komen steeds een ronde verder.
Ze worden een goede tweede in de
finale.
Knorrensteijn Memorial Regatta
Op 13 oktober j.l. werd de tweede
wedstrijd van de Najaarsbokaal
geroeid. Het kanaal tussen Enschede
en Hengelo is het strijdtoneel. Er
moet 4,4 km geroeid worden, en
er was nog een (letterlijke) “twist”.
Halverwege het parcours moet er
een keerboei worden gerond. Succes
op deze wedstrijd vereist zodoende
niet alleen kunde in het hard varen,
maar ook behendigheid in het
rondmaken is vereiste. In het dames
gladde vieren veld (D4+) hebben de
dames van F@me deze kunst het
beste begrepen: zij worden eerste en
halen hiermee taart! Andere Argo
dames halen wisselende resultaten.
Bij de heren belanden de Zware
Jongens in de middenmoot met een
zesde plaats. Al met al een wedstrijd
met spektakel en voor velen een nat
pak. Want het herfstweer – maar
daar zullen we het niet meer over
hebben.
ViLa
Zaterdag 20 oktober j.l. verwarmt een
onverwachts aangename herfstzon
het koele beboste terrein van T.S.R.
Vidar. Het is tijd voor de ViLa,
waar door de compo’ s gestreden
wordt om de najaarsbokaal. De
lange thermo’s blijven in de tas
en het frisse Argo groen valt goed
op tussen de herfstkleuren. Het
belooft een spannende dag te
worden, daar zowel F@me als de
Stampertjes afstevenen op een
goede eindklassering. In het H4+
veld lijken de prijzen al vergeven
met driemaal Laga aan de leiding,
maar de onderlinge felheid tussen
de overige ploegen resulteert in een
spannende race tegen de klok. Met
de krijsende dieren van de Beekse
Bergen op de achtergrond worden
de verschillende gladde boten weg
gevlagd voor de eerste maal 500
meter. De motiverende en wijze
woorden van mejuffrouw Baars en
voorzitter de Rink hebben hun effect
zodat er veel Wageningsch groen als
eerste de finish passeert.
Tijdens de ruim geplande pauze
worden de eerste contouren van
de overwinning opgemaakt. Maar
liefst 20 stuks taart worden in
ontvangst genomen voordat de stoet
Argonauten weer terugkeert naar de
watersportbaan.
De middagheats moeten vervolgens
scherprechter spelen in de strijd om
de klasseringen. De verwachtingen
worden bijgesteld. Een peptalk van
mejuffrouw Ter Laak zorgt voor
hernieuwde motivatie waardoor
de ploegen wederom klaar zijn om
over het water te vliegen. En met
resultaat! In het D4+ veld heerst
F@me wederom en pakken de
Stampertjes een mooie 3e plek.
Argo Najaars Slotwedstrijden
Na de afgelasting van de ANS
2011 door dichte mist, ging de
(bijna ongewijzigde) commissie
dit jaar op 11 november j.l. in de
herkansing. In tegenstelling tot de
commissie, heeft de rest van de
Argo Najaars Slotwedstrijden een
heuse transformatie ondergaan.
Door de verbouwing van Argo wordt
er gebruik gemaakt van de Willem
Alexanderbaan in Rotterdam.
Hierdoor is de afstand verdubbeld:
in plaats van 1000 meter met
keerboei, is het nu twee kilometer
zwoegen. Al blaast de stevige wind
de stuurlieden in de rug, de golven
maken het roeien er niet makkelijker
op. De ploegen uit de Najaarsbokaal
roeien twee heats, de gemiddelde
tijd bepaalt de uitslag. De dames
van “Gerrit” zorgen voor taart: hun
gemiddelde tijd van 9 minuut 28 is
het snelst van de Ervaren Dames
C4+en. De zeven Argo ploegen in het
D4+ veld zijn verdeeld over het veld,
met F@me en de Stampertjes in de
top 3. Bij de heren (H4+) eindigen
Drakar, De Zware Jongens en de
Bierstieren in de bovenste helft
van het rijtje. Met ondergaande
zon, polder en molen als Hollands
tafereel op de achtergrond, worden
aan het eind van de dag de taarten
en Najaarsbokaal uitgereikt. F@me
gaat bij de dames gladde vieren met
de bokaal naar huis, geen verrassing
na drie overwinningen in vier
wedstrijden. Het deelnemersveld is
divers, en dit is ook weerspiegeld
in de overwinningen. Een enkele
keer wordt een verenigingslied twee
keer ten gehore gebracht. Dit geeft
perspectieven voor de komende
ANS: zal de goed georganiseerde
ANS 2012 zorgen voor nog meer
inschrijvingen in 2013?
Competitieploeg ‘F@me’ neemt de
najaarsbokaal in ontvangst
12

13
Grebbedijk 6a; Argohuis in jaren
’60 - nu vervallen Rijksmonument
Uit d e n o U d e n do o s c h
Tekst: AMC / Foto’s: Martien Beek
Grebbedijk 6a verloedert tot een
treurige puinhoop aan de haven,
en dat terwijl het eens een bloeiend
verleden heeft gekend als thuis
voor Argonauten op een steenworp
afstand van hun roeiloods met
een houten brug als toegangsweg.
Een thuis voor roeiers, coaches,
bestuur- en commissieleden. Een
douche was er niet, die gebruikte je
op Argo. Het dagelijks gesprek betrof
vele aspecten van wedstrijdroeien,
spierbundels, machtige kolken, ‘t
gevoel als een boot goed loopt, en
niet minder de roeierfeesten. Het
waren bijzondere tijden, waar ik
aan terugdenk als ik richting Argo
over de Grebbedijk fiets.
De familie Kok was begin jaren ’60 met
gezin naar de begane grond verhuisd
en zo ontstond er woonruimte
voor een vrij stuurloze vijf. In mijn
tijd waren dat Jaap Tonkes, en
Koos Jager op zolder, terwijl Toon
Hulsewé, Gerrit Meester en ikzelf
de eerste verdieping bewoonden.
Eerder hadden Peter van de Pol,
Ben Roelofsen, Erik Lammerts
van Bueren, Henk Slothouwer,
Reitse en Henriek Koopmans, Carel
Brands, en Robbert van Schagen
hier gewoond. Robbert, die hier
na zijn praktijktijd zijn meubilair
nog dacht aan te treffen. Maar we
hadden net een koude winter achter
de rug, zoals Toon uitlegde, en
slechts koperen kopspijkers van de
bureaustoel glommen nog na in de
asla van onze kachel in de keuken.
Er woonde een hond Lopez Cardozo,
die trouw langs het kanaal meeliep
bij het coachen, en op de Bosbaan
met Argo stropdas te vinden was.
Lopez was voor alle zekerheid zo
getraind, dat ie niet over de drempel
van de keuken mocht komen, dus
lag ie met zijn kop op de drempel
naar ons te kijken. Toch bleef hij
niet lang vanwege zijn voorliefde
voor schaap en kippen van de
buren, en hij pieste door de vloer
waarop mevrouw Kok riep dat het
weer lekte. Argonauten hebben
wat met water. Ook mijn lekkende
aquarium zorgde wel voor overlast
in het echtelijk bed van de familie
beneden.
Het was ook een zeer sociaal en
democratisch gebeuren met een
corveelijst wie wanneer de keuken
moest schoonmaken. De bakker
bracht elke dag 2 broden. Altijd
vers. Na de kerstvakantie lag een
hele stapel op ons in de gang te
wachten! Aan het begin van de
maand was er luxe broodbeleg zoals
kaas en aan het eind van de maand
werd dat stroop, bruine suiker,
pindakaas, en gebakken uien voor
een sneetje ruft.
We waren eigenlijk een beetje
trots op onze smerigste keuken
van Wageningen en verbaasd dat
vrouwen er geen stap wensten te
zetten. Voor de zekerheid haalde
Toon het bestek altijd even door de
vlam, en de spreuk: “Je kunt er van
de vloer eten, want er ligt genoeg”,
viel vaak. Bij het vallen van een
koekje sprak Jaap: “Ik zal er even
op gaan staan, anders eet iemand
het nog op”. Een bruine rat zat
regelmatig naar al dat lekkers daar
binnen te loeren! Het was de ideale
plek om resistentie op te bouwen.
Ieder nadeel heb z’n voordeel! Zo
hebben we levenslange resistentie
opgebouwd tegen allerlei geteisem,
en ben ik zelfs in India, Egypte en
Mexico nooit ziek geworden.
Helaas is de aanblik van onze
Grebbedijk 6A inmiddels erg
droevig. Tot onze vreugde heeft B
en W recent eigenares Hogervorst
van het pand opgedragen om het
danig vervallen en verloederde
rijksmonument aan de Grebbedijk
6-6a in Wageningen voor 1 januari
2013 gedeeltelijk op te knappen.
Voor het begin van het nieuwe jaar
moet het huis wind- en waterdicht
zijn gemaakt. Er zit namelijk al
jaren een groot gat in het dak en er
heeft zelfs een boom wortelgeschoten
op de zolderverdieping. B en W
melden dat op luchtfoto’s te zien
is dat de toestand van het pand
in de afgelopen jaren danig is
verslechterd. Dat is ook de reden
dat het college nu handhavend
optreedt. Mocht de eigenares
de opgelegde verbeteringen niet
laten verrichten, dan moet ze een
dwangsom van €100.000 betalen.
Hulde aan B en W.
Glorieuze herinneringen van
Grebbedijk 6a bewoners, Martien
Beek

de afroeiperiode
Tekst: Teun Fiers
Foto: Paparacie
Voor de indelingsavond, de opening
van de afroeiperiode, moet ik voor
de eerste keer de Wageningse
berg trotseren. Iets wat me ik me
voorstel als een echte Alpe d’Huzes,
blijkt met een paar trappen op
mijn pedalen gebeurd te zijn.
Jammer genoeg moet ik aansluiten
in een lange rij. Gelukkig is er het
gespreksonderwerp dat altijd opgaat
bij Argo: roeien. Eenmaal aan het
praten, ben ik snel vooraan. Na
betalen mag ik in grote blokletters
mijn naam op een A4 schrijven om
vervolgens met dat papier voor de
borst op de foto te gaan. Ik lijk wel
een crimineel, maar dan met een
brede glimlach.
Gelukkig is dit alles het waard.
Mijn ploeggenoten komen me
enthousiast over. Bij het zien van
het bordje ‘Heeren 11’ steken ze hun
rechterhand op om zo ploeggenoten
en coaches bij de naam te noemen.
Onze coaches, de sportieve maar
daardoor niet minder knappe en
gezellige dames van Erythros, doen
het vanaf het begin goed. Ze stellen
me gerust met de mededeling dat
het half verstaanbare Argogezang
(geschreeuw) wel degelijk een
melodie heeft.
Tijdens het Eerstejaarsweekend
komen de corporale tintjes in het
groen van Argo naar voren. Klappen
en juichen wordt vervangen
door stampen en het roepen van
‘Vo!’. Ook wordt me dan eindelijk
duidelijk wat de melodie is van het
Argolied. Ik heb medelijden met mijn
ploeggenoten die door het missen
van dit weekend nog steeds alleen
maar geschreeuw horen. Ook het
bestuur komt me nogal corporaal
over tijdens hun “dominante”
ontmoeting. Gelukkig kun je ook
gewoon in je en jij-termen tegen ze
praten, merk ik later.
De zangwedstrijd tussen de heren
en de dames zal me lang bijblijven.
De Heeren van Dodona leren ons
de meest ongenuanceerde liederen
en die zingen wij dan op het
meest ongegeneerde volume. Het
wederzijds uitdagen eindigt dan ook
in een veldslag en een vrouwenroof
waarbij er velen te water gaan.
Het Heerendiner is boven
verwachting. Na mijn kennismaking
met de Heeren van Dodona tijdens
het afroeiweekend had ik me daar
van alles bij voorgesteld maar
ik word niet teleurgesteld. Geen
chique serviesgoed, maar gewoon
plastic borden. Geen culinaire
hoogstandjes, maar hamburgers
van de barbecue. Geen dure lezing,
maar een vertelcompetitie voor
sterke verhalen. Geen benoeming
van de best geklede heer, maar
een harde strijd voor de titel
‘worstenkoning’ en een wedstrijd
bier atten. Kortom, het Heerendiner
was helemaal wat het moest zijn:
een lust voor de man.
Bij de Kanaal Kampioenschappen
zijn er duidelijk twee doelen: winnen
en meedoen. Als de rest van mijn
ploeg verhinderd blijkt te zijn, kan
ik zo bij drie anderen in de boot
stappen. Die collegialiteit vind ik
kenmerkend voor de sfeer bij Argo:
we gaan voor het winnen, maar
niemand valt buiten de boot.
In dit verslag heb ik nog niet eens
kans gezien om het plezier van de
normale trainingen en gezellige
avonden met mijn ploeg te benoemen.
Deze bezigheden vind ik al geweldig,
laat staan alle bijzondere activiteiten
die ik hierboven heb verwoord. Het
T-shirt, dat ik overigens pas tijdens
de laatste week van de afroeiperiode
heb bemachtigd, zal ik met trots
dragen. Dank aan de AfroeiCie!
Het gaat er ruig aan toe tijdens
het eerstejaars-weekend
4
14
4

3
15
in me m o r i a m jo h n V. la k e
Tekst: bestuur der W.S.R. Argo en Oud Argo
In 1992 meldde een zestigjarige
Engelsman in een bruin tweedpak
zich aan de poort van de W.S.R.
Argo. John Lake was directeur
van de European Environmental
Research Organisation (EERO) in
Wageningen geworden. Hij was
echter boven alles een fanatiek
roeiliefhebber en meldde zich dan
ook met vraag: “of hij niet met een
roeiploeg mee mocht fi etsen?“
Al snel ontfermde John zich
over ouderejaars, en later over
eerstejaars roeiers. Met opgetrokken
wenkbrauwen keken roeiers
soms naar de ietwat excentrieke
Engelsman die met stijve benen
in pak op de vloer van de loods
de roeihaal nabootste. John
keek met een frisse blik naar de
coachmethoden van Argo en op
een bescheiden maar gedecideerde
manier bracht hij coaches en roeiers
de techniek bij. Hij leerde “denken
vanuit het blad” in plaats van vanuit
de beweging in de boot, en hij leerde
dat je roeiers met complimenten
harder liet gaan dan met kritiek.
Vergelijkingen tussen een boot
met een vrouw, de parallel tussen
beweging van een reiger die een vis
vangt en de inpik, en de anekdotes
van een Engelse generaal uit de
Balkanoorlog hielpen hem daarbij.
Op 15 en 16 juni 2013 wordt op
de spiksplinternieuwe Olympische
Willem-Alexander Baan (www.
willem-alexanderbaan.nl) bij
Rotterdam de Dutch Masters Open
(www.dutchmastersopen-rowing.
nl) verroeid: een internationale
roeiwedstrijd over 1000 meter voor
masters. Het is een boord-aanboord-race
die open staat voor
alle leeftijdscategorieën vanaf 27
jaar en voor alle gladde boottypes.
De Dutch Masters Open is een
nieuw fenomeen in Nederland.
De kortebaanwedstrijden voor
veteranenroeiers zijn lang een
ondergeschoven kindje geweest.
Liefhebbers van de 1000 meter
moesten tot voor kort hun koffers
pakken en de grenzen over, meestal
naar Duitsland, en ook wel naar
Frankrijk en Engeland. Dat is nu
John heeft ook aan de continuïteit
van coachkwaliteit op Argo gedacht:
naast zijn inzet op de kant heeft
hij de Argobibliotheek met een
aantal waardevolle coachboeken en
instructievideo’s verrijkt. Als ervaren
Thamesroeier met een “dark blue”
hart wist John als geen ander de
waarde van de stuurman/vrouw te
waarderen. Hij was de eerste coach
op Argo die evenveel tijd besteedde
aan de stuur als aan de roeiers.
Bij zijn benoeming tot Lid van
Verdienste van de W.S.R. Argo in
1997, heeft John het startkapitaal
geschonken voor het Tiphys Fonds.
Dit startkapitaal is goed belegd
zodat er jaarlijks hulpmiddelen
(bijvoorbeeld een boordinstallatie
voor de achten) voor stuurlieden
kunnen worden aangeschaft. John
was ook de initiator achter de
verkiezing van stuur van het jaar.
Niet voor niets is John benoemd als
erelid van het stuurliedengezelschap
Tiphys van de W.S.R. Argo.
John heeft Argonauten
geënthousiasmeerd voor deelname
aan de Henley Royal Regatta.
Daarvoor legde hij contacten met
Engelse clubs, om zo de eerste
Argodeelname sinds lange tijd
aan dit traditionele roeitoernooi
mogelijk te maken. Dit heeft
premiere 2013: d e du tc h masters open
Internationale 1000m-wedstrijd voor veteranen
Tekst: Dutch masters open
verleden tijd. De kilometer voor
masters heeft zich dit jaar een plek op
de wedstrijdkalender veroverd. Drie
bestaande wedstrijden - de ZRB, de
Martini Regatta en de Erasmussprint
– hebben het afgelopen seizoen de
1000 meter voor veteranen in hun
wedstrijdprogramma opgenomen.
En volgend jaar komt daar nóg
een 1000-meter-wedstrijd bij:
de ‘Amsterdam Masters’ op de
Bosbaan. Dat alles maakt het voor
veteranen de moeite waard om hun
trainingsarbeid op dit type wedstrijd
af te stemmen. Gevoegd bij de Dutch
Masters Open, die vanaf 2013
jaarlijks wordt georganiseerd, zijn
er dan vijf kortebaanwedstrijden
voor masters in Nederland. Dit is
een belangrijke uitbreiding van het
wedstrijdaanbod en een uitstekende
voorbereiding voor de World Rowing
Masters Regatta (FISA Masters), die
volgend jaar in het Noord-Italiaanse
Varese gehouden zal worden.
uiteindelijk dit na enkele jaren
geleid tot de overwinning van de
Visitors’ Challenge Cup in 1996:
een vier zonder overwinning voor
Weijschedé, Bolck, Van Dijken en
Van Eupen.
John was een trotse Argonaut en
een echte gentleman. Zelfs toen hij,
vanwege zijn ziekte, nauwelijks nog
kon lopen, deed hij zijn Oud Argo das
om, om zo gasten uit Wageningen in
stijl te kunnen begroeten. Met John
is en fantastische en enthousiaste
roeifanaat, en een bijzondere man
van ons heen gegaan. John Lake is
81 jaar geworden.
De Dutch Masters Open heeft
een soortgelijke opzet als de
World Rowing Masters Regatta.
Dat betekent dat de races zijn
ingedeeld naar leeftijdscategorieën
en naar boottypes om zo een
eerlijke competitie te garanderen.
De programmering van de races
is erop afgestemd dat deelnemers
meerdere keren op een dag kunnen
starten, hetzij in hetzelfde boottype
(in een jongere leeftijdsgroep), in
een ander boottype, of in andere
ploegcombinaties.
Oud-Argonaute Mies Bernelot
Moens (1963), bij RV
Rijnland wedstrijdroeister en
wedstrijdcommissaris, is één van de
organisatoren van de Dutch Masters
Open. Internationaal kamprechter
Hub Hingstman-Dooren, eveneens
Oud-Argonaute en lid van Viking,
zal de functie van hoofd van de jury
vervullen.
ARGONAUTIKA

fu n d r a i s i n g d i n e r
Tekst: Marieke de Lange
en Jan Vennegoor op Nijhuis
Foto’s: Marieke de Lange
Ietwat onwennig betreden de eerste
Oud-Argonauten de dinerzaal.
Op deze manier fondsen werven
is wel erg Amerikaans. Hoe zal de
avond verlopen? Al snel beginnen
de aanwezigen hun jaargenoten
te herkennen en neemt het
geluidsniveau van het geroezemoes
fors toe. Een welkomstcocktail in
de kleuren van Argo en een eerste
optreden van de Oud Ceres band
brengt de sfeer er goed in.
Ruim 60 Oud Argonauten geven acte
de presence. De oudste is uit het jaar
1945 en de jongeren zijn uit deze
eeuw. De generaties uit de jaren 70
en 80 zijn het best vertegenwoordigd.
Juist deze generaties hebben de
bouw van het huidige Argo gebouw
meegemaakt, en hebben veelal
actief meegebouwd. Een levendige
discussie over de aanduiding van
het gebouw resulteert in de naam
“oude botenhuis” voor het gebouw
aan de haven uit 1932 en “oude
nieuwe botenhuis” voor het gebouw
uit 1982.
Het diner wordt geopend door de
voorzitter van Oud Argo waarna
er aangevallen kon worden op het
voorgerecht. Tussen de gangen
door wordt er door de Oud Ceres
band gespeeld en enkele Oud
Argonauten wagen een dansje.
Later op de avond komen verhalen
met herinneringen aan vroeger
en een blik op de toekomst van
diverse Oud Argonauten en er komt
een aansprekende lullepot van
Toon Hulsewé. Toon bekent dat
hij aanvankelijk geen voorstander
was van een nieuw botenhuis,
maar dat hij zich inmiddels heeft
laten overtuigen van de noodzaak.
Maar hij vindt dat er wel harder
geroeid moet worden en dat er meer
gewonnen moet worden. De huidige
Argo voorzitter Rieks de Rink vult
de verhalen aan met een exposé
over de stand van zaken van de
renovatie.
Na een eerste hapje en vooral een
drankje is het tijd voor de veiling.
De 2 veilingmeesters Peter van der
Pol en Henk Slothouwer weten
het bedrag per item flink omhoog
te brengen door met een aantal
sterke verhalen de stemming er
goed in de brengen. Bij de verkoop
van de aquarel van het botenhuis
op de puist worden de beide heren
ondersteund door de heren Gijs van
Dedem en Alexander Heyendael.
Beide heren weten zeer aansprekend
te vertellen hoe de aquarel tot stand
is gekomen (als aflossing van de bul
bij Ceres).
Het klapstuk van de avond is de
veiling van de Sint Jutphaas. Eerst
wordt gememoreerd hoe de Sint
Jutphaas op Argo is verzeild. De
boot was in 1961 voor 2 weken van
Phocas geleend maar werd ernstig
gemold na de onverwachte Gulden
Varsity overwinning. De oud-
leden brachten gelukkig voldoende
geld binnen om een vervangende
boot voor Phocas te kopen. Van
de verzekeringsgelden werd de
Jutphaas bij Stämpfli weer keurig
opgelapt en zo kwam de Jutphaas
voorgoed bij Argo. De twee Oud-
Ceres bandleden Gijs en Alexander
weten te vertellen dat ze de Jutphaas
op weg naar Stämpfli voor een
aanstormende trein op het station
van Basel hadden gered. Besloten
wordt om het puntje van de boot,
dat immers als eerste over de finish
gaat, Amerikaans te veilen. Daarbij
wordt afgesproken dat de laatste
bieder het puntje aan Argo schenkt
op voorwaarde dat het Argo bestuur
dit in het nieuwe botenhuis bewaart.
De veiling brengt €1700 op. De
laatste bieder is erelid PP Verbrugge
en hij doneert het puntje direct
aan Argo. Voorzitter Rieks de Rink
belooft dat het puntje, samen met
het boeibord met de naam, wordt
gerestaureerd en een mooie plek
zal krijgen in het nieuwe gebouw.
Daan Goense, oud-commissaris,
biedt zijn capaciteiten aan voor
de uitvoering van de restauratie.
Samen met andere zaken levert de
gehele veiling uiteindelijk €2415
op. De totale opbrengst van diner
inclusief veiling is €6851,07. Ook
tekenen nog een flink aantal Oud
Argonauten voor een versnelde
donatie van hun jaarlijkse lijfrente
bijdrage (zie de berichtgeving van de
penningmeester van Oud Argo).
De avond wordt afgesloten met de
doop van de nieuwe coachboot
door de twee veilingmeesters. Deze
coachboot is een stuk zuiniger
in het benzineverbruik. Hierdoor
kunnen er meer coachuren op de
Rijn gemaakt worden, zodat Argo
weer beter gaat presteren. Dit geeft
weer hoop op in ons groene hart:
Argo wint de ….!
16

13 17
Beste Oud Argonauten,
Dank u wel!
Dank u wel voor alle bijdragen – klein en groot – die we dit jaar reeds van
u gekregen hebben. In de eerste drie kwartalen van het kalenderjaar 2012
mochten we al bijna €25.000 aan giften en contributies ontvangen! De
€100.000 die we bijdragen aan de renovatie van Argo’s botenhuis komt
daarmee in zicht: op 1 oktober j.l. was al bijna 2/3de van onze doelstelling
gerealiseerd.
Het fundraisingdiner dat op 13 oktober j.l. plaatsvond, bracht daarnaast
ook nog een kleine €7.000 in het laatje.
Voordelig geven door te “lenen”
Tijdens die avond – waarvan u elders in dit blad een verslag kunt
lezen– is ook een nieuwe constructie geïntroduceerd waarmee op fiscaal
aantrekkelijke wijze rechtstreeks kan worden bijgedragen aan de
renovatie. Door de al bekende “lijfrente” (periodieke schenking voor 5
jaar, waarbij de schenker jaarlijks het aan Oud Argo geschonken bedrag
kan aftrekken van zijn inkomstenbelasting en op die manier tot 52%
van het schenkingsbedrag kan terugkrijgen) te combineren met een
vijfjarige renteloze lening aan Oud Argo waarvan de aflossingen vervolgens
gedurende de looptijd jaarlijks worden kwijtgescholden (lees: geschonken)
kunnen we er voor zorgen dat er nu een groot bedrag ineens beschikbaar
is voor Argo’s verbouwing. De schenker houdt gedurende 5 jaar alsnog zijn
aftrekpost (het mes snijdt dus aan twee kanten). Een mede Oud Argonaut
die anoniem wenst te blijven hield de aanwezigen op het Fundraisingdiner
via een zegsman voor dat hij de bedragen die tijdens die avond voor deze
constructie worden toegezegd, verdubbelt. Het exacte bedrag dat die avond
hiermee is opgehaald is op het moment van schrijven nog niet duidelijk
maar ik kan u verzekeren dat er enthousiast op is ingetekend: Opnieuw
een grote stap richting de €100.000!
Uiteraard is deze constructie (zonder verdubbeling weliswaar) nog steeds
beschikbaar. De kosten van de benodigde notariële aktes neemt Oud Argo
net als bij de gewone lijfrentes voor haar rekening. Mocht u interesse
hebben om langs deze weg bij te dragen, neem dan contact op. Ik vertel u
er graag meer over.
Parkeer uw geld bij Argo
Naast bijdragen aan het lustrumcadeau van Oud Argo (de €100.000 voor
de renovatie), zijn er ook nog andere manieren waarop u Argo kunt helpen
bij de renovatie. Met het totale bouwproject is zoals bekend een veel groter
bedrag dan onze €100.000 gemoeid, een bedrag dat Argo dankzij 30 jaar
spaarzin voor een groot deel uit eigen middelen bekostigt. Het aanspreken
van deze reserveringen zorgt er echter voor dat er in loop van 2013
(wanneer de aannemers hun laatste betalingen moeten krijgen) een tijdelijk
tekort aan liquide middelen ontstaat. De gewone exploitatie van Argo gaat
immers ook door. Om dit tijdelijke liquiditeitstekort te ondervangen zoekt
Argo nog enkele oud-leden die Argo voor een periode van enkele jaren een
som geld willen lenen, tegen het rentetarief dat ze normaal gesproken op
hun eigen spaarrekening ontvangen. Voor u budgetneutraal en voor Argo
een stuk goedkoper dan een banklening. Reeds één oud-lid is u hierin
voorgegaan. Meer informatie: renovacie@wsr-argo.nl
Contributie
Tot slot, het zal u niet ontgaan zijn, u ontvangt bij deze Argonautika weer
de acceptgirokaart voor de Oud Argo contributie van 2013. Mocht u het
gemakkelijker vinden om dit bedrag voortaan jaarlijks automatisch door
ons te laten incasseren: dat kan! Zo’n 60 mensen maken reeds gebruik van
deze service. Neem voor meer informatie contact op met de penningmeester
(penningmeester@oud-argo.nl).
Ik wens u een gezond en voorspoedig 2013, en bovenal een mooi
lustrumjaar toe!
Bram Lokker, penningmeester Oud Argo
filmrece n s i e
“Be rt a n d dickie”
Tekst: AMC / Foto: Bert and Dickie
Een half jaar geleden vonden de
Olympische Spelen plaats in de
wereldstad Londen. Met de meest
geavanceerde boten en scherpste
trainingstechnieken zijn de spelen
een ultiem podium van krachtmeting.
Deze weg naar de Spelen is vaak een
lange weg. Jaren van training en
verfijning van techniek en eenheid
in de boot maken het verschil tot op
honderdsten van secondes bij het
passeren van de eindstreep. Maar
dit is ook wel eens anders geweest.
Deze keer in de recensie het verhaal
van twee roeiers die pas vijf weken
voor de Spelen elkaar ontmoeten.
Het is 1948 en de eerste Olympische
spelen na de tweede wereldoorlog
staan op het punt om te beginnen
in Londen. Voedsel is moeilijk
verkrijgbaar en op hoog niveau wordt
er gediscussieerd over het al dan
niet door laten gaan van de sportieve
krachtmetingen. Men verwacht dat
de Spelen buitenlandse toeristen zal
trekken, en daarmee gepaard ook
geld dat zij meebrengen. Dat geld
is hard nodig om de wonden van de
oorlog te helen. Het is in deze setting
Verhaal:
Acteerwerk:
Grafisch:
Regie:
Geluid:
Totaal:

dat Bert Bushnell (Matt Smith), een
arbeider uit Londen, traint voor het
1x veld. Het valt dan ook niet goed
als Jack Berseford, oud Olympisch
medaillist en organisator van de
Britse roeiteams op de spelen, hem
samen zet in de 2x met Dickie
Burnell (Sam Hoare), de journalist
uit een gegoede Londense familie.
Het verschil in achtergrond, visie op
de sport en de verschillende ego’s
maken de korte trainingsperiode
er niet gemakkelijk op. Dit leidt
tot twijfels bij beide partijen of die
medaille eigenlijk nog wel haalbaar is.
Boordevol hoogstaande
shots van de roeitechniek
boven en onder water!
De film Bert and Dickie laat de
schoonheid van het ‘vintage’ roeien
zien, inclusief overnaedse booten en
roeien zonder sokken. De houterige
conversaties in het karakteristieke
Britse accent over deze ‘gentleman’s
sport’ maken de film compleet. Een
film die vanwege historische relevantie
en hedendaagse herkenbaarheid een
aanrader is. Verwacht echter geen
James Bond-achtige actieshots of
Amerikaanse sport overdrevenheid
maar een interessant verhaal dat
de anderhalf uur redelijk waard is.
Genre: Drama, Sport
Jaar: 2012
Regie: David Blair
Cast: Matt Smith, Sam Hoare,
James Frain, Douglas
Hodge en Geoffrey Palmer
Duur: 89 minuten
Meer info: http://www.imdb.com/
title/tt2075121/
ro e i t o c h t es t l a n d
Tekst: Caroline van der Zee
Foto: Karel Westerling
Deze zomer ben ik met 8 andere
Argonauten en 1 Vada roeister
richting Estland vertrokken voor
een avontuur met Karel en Pauline
Westerling. Met twee grote D4+
wherries roeien we over de open zee
voor de kust van Estland. Het lijkt een
soort van eilandhoppen. De omgeving
heeft iets weg van Nederland alleen
is de bevolking significant kleiner en
heeft de natuur nog zijn vrije loop.
De muggen zijn soms ongewenst
overtollig aanwezig! Tijdens deze reis
heb ik me vaak afgevraagd of het wel
zo gewoon is dat golven je boot in
slaan, de roeiers boven de golven uit
zweven, zwemvesten ècht verplicht
zijn en het leeg hozen heel normaal
is. Ik heb deze dagen veel van het
land en de omgeving, met zijn
prachtige ongerepte natuur, mogen
zien. Wie maakt het nu mee om met
z’n boot tussen zeehonden te roeien
of elke dag na zonsondergang een
kampvuur te maken? Verder herinner
ik met het glasheldere, ondiepe en
niet koude water. De lange avonden
zijn met een wijntje en kaarten zeer
goed door te brengen. De inwoners
spreken nauwelijks Engels wat
het communiceren tot gebarentaal
beperkt en tot zeer grappige dialogen
leidt. Alom, een geweldige ervaring.
18

KA L E N D E R
Kalender
Januari
6 Nieuwjaarsborrel
12+13 Lustrum Galafeest
18 Intraining
Financieel Halfjaarlijks ALV
Januari Januari Januari Januari Januari Januari Januari Januari Januari Januari Januari Januari
Februari
1-8 AI-week
3 Wagenings Kampioenschap
Indoor Rowing 2013
9 Lustrum Symposium
11+12 Gyas-Hunze race
23+24 Winterwedstrijden
Onderlinge & Slag om
Lexkesveer
Februari Februari Februari Februari Februari Februari Februari Februari Februari Februari
Maart
9+10 Heineken Roeivierkamp
12 Headdiner
17 Head of the River Amstel
24+25 NOOC openingstoernooi
30+31 Trainingsweekend Keulen
Maart Maart Maart Maart Maart Maart Maart
April
6 Varsityontbijt
7 Varsity
13+14 Skoll Cup
20+21 Hollandia
27 SRG
April April April April April April April April April
Mei
11+12 ZRB
9 Ringvaart Regatta
Ouderdag eerstejaars
13 PEiL
19+20 Westerlijke Regatta
26 Okeanos Competitietoernooi
Mei Mei Mei Mei Mei Mei Mei Mei
Juni
1 Thetis Sprint
2 Lustrum Reünistendag, ALV
Oud-Argo
2+3 ARB
9 Asopos Driekamp
9+10 Koninklijke Hollandbeker
Juni Juni Juni Juni Juni Juni Juni Juni Juni Juni Juni Juni
15+16 Dutch Masters Open 2013
16+17 Martini Regatta
23 Orca Slotwedstrijden
Juli
5 Argo Sprint
6+7 Argolustrum-, NSRF
slotwedstrijden
Juli Juli Juli Juli Juli Juli Juli Juli Juli Juli Juli
COLOFON
Argonautika is het verenigingsorgaan der W.S.R. Argo en Oud Argo.
Het is de opvolger van respectievelijk de Sitback en het Gulden Vlies.
Argonautika verschijnt 2 maal per jaar in een oplage van 2500 exemplaren.
Argonautika komt tot stand door samenwerking tussen leden van Argo en Oud Argo, die samen de AMC vormen.
Argo: Tesse Bijlsma, Teun Fiers, Barbara van Gulick, Niek Kievit,
Casper van Lier, Nicole van Riel, Luuk Schouten, Maud van Soest
Oud Argo: Martien Beek, Marieke de Lange, Be y Valk
PERSONALIA
Contact AMC: periodiek@wsr-argo.nl
Contact Oud Argo: oud-argo@wsr-argo.nl Druk: Flyeralarm
De AMC stelt zich niet aansprakelijk voor onjuiste en/of onvolledige gegevens.
Geboren:
23 augustus 2012 Kian Niels Rick, zoon van Peter van Boekel en Herma Klein
4 september 2012 Imre, zoon van Sander Zondervan en Annemarie Zondervan -
van Iersel
2 oktober 2012 Thijmen, zoon van Sjoukje en Lennart van der Burg
Gehuwd:
28 december 2012 Stefan Wijkhuis en Nienke Runge
Overleden:
18 juni 2012 Joke van den Hengel
27 augustus 2012 John V. Lake - lid van verdienste
3 november 2012 Nicolaas Stenvers
5 november 2012 Tidde Goldhoorn
5 november 2012 Cis Doorman
20 november 2012 Jan Berghoef - lid van verdienste
GEGEVENSWIJZIGING
Bent u onlangs verhuisd of heeft u het idee dat uw gegevens bij ons incompleet of onjuist
zijn, wilt u dan een e-mail met uw wijziging naar secretaris@oud-argo.nl sturen. Naast de
verspreiding van de Argonautika via de post wordt regelmatig een nieuwsbrief via e-mail
verstuurd. We willen graag meer mensen met deze nieuwsbrief bereiken. Ontvangt u geen
nieuwsbrief schroom dan niet om een e-mail te sturen zodat we het correcte adres in ons
bestand kunnen opnemen.
SPONSOREN
-Bavaria N.V.
-KLV Wageningen Alumni Netwerk
-SFW
-Sonnema
-Wageningen Universiteit
-Wing
Notaris Mr.D.G (Derk) Hoek
Van Putten Van Apeldoorn notarissen
Generaal Foulkesweg 45
Postbus 228
6700 AE Wageningen
Tel.:0317-427000
Fax.:0317-427424
E-mail: dhoek@vpvanotarissen.nl
W.S.R. Argo
Grebbedijk 59
6702 PB
Wageningen
tel. 0317 420700
fax 0317 419785
Email: bestuur@wsr-argo.nl
Internet: www.wsr-argo.nl
www.wsr-argo.nl/oudargo
Bank Argo: 68.10.75.686