JG 18 nr 3 - Reynaertgenootschap

Ik, Nobel, doe mijn eed gestand
en lever u over uw vijand.
De koning roept dan Reynaert op
en legt rond zijn nek de strop.
Reynaert ziet zich in doodsgevaar
en weet dat losgeld of gijzelaar
hem niet redden van galg of rad
als hij niet vlug beraamt een plan.
Een krijgslist heeft hij toen bedacht
en voor ieders aandacht gebracht.
Kan het hem dienen, dan is ‘t goed,
hij toont de raad zijn vranke snoet.
– Koning, zegt hij, wil mij aanhoren.
In naam van God in ‘t hemelhoge,
spreek tot uw dienaar en uw vriend
die u zo vlijtig heeft gediend
zonder bedrog of eigenbelang.
Ik zocht altijd, heer, uw belang.
Lang reeds had ik willen doodgaan
als zo eindigen moet mijn bestaan.
Ik leefde al een te lange tijd,
mijn pels is al te zeer vergrijsd
om tot dit einde hier te komen.
Kon ik maar in schoonheid omkomen
het gaf mij zielentroost en vrede.
Niets kan me meer aanstoot geven
dan vals te worden aangeklaagd
en vals gevonnist door uw raad.
Had ik nog wat tijd om te leven
ik zou u de edelste bruid geven.
Ach waarom toch dit smartelijk lijden.
Maar, heer koning, aleer te verscheiden,
wil ik nog aan u openbaren
wat vorst Ivorijn u wou verklaren,
hij die heerst over veel staten
en over tienmaal meer gebied
dat men u veroveren liet.
Hij heeft een dochter lief en jent
die tot uw bruid werd voorbestemd.
Hij heeft geen andere erfgenaam
zodat gij erven zult zijn land.
De vraag is nu wat gij doen gaat.
Ik ben evenwel nog in staat
om te vertellen en te verklaren:
er is geen mooier vrouw op aarde.
En er werd nooit een dier geboren
waarvan zij niet het voorkomen
of de gedaante kan aannemen.
Zij kan zich volstrekt transformeren
230
om zich zo te dissimuleren.
Heer koning, ik raad het u aan,
laat die schat niet verloren gaan.
Grijp deze gelegenheid, o heer,
want zo’n kans krijgt ge niet meer.
Als ge niets anders zoudt verwachten
dan het genot van dolle nachten,
dan is het, vorst, de moeite waard
dat ge die bruid naar uw hof haalt.
‘k Verheug me al in uw praal en pracht,
zelfs al word ik weldra omgebracht.
Zend een gezant met een opdracht.
Als ik morgen nog in leven ben,
begeef ik mij graag voor u op weg,
maar gij hebt helaas gezworen ...
en gij kunt u niet veroorloven
uw eed te breken voor uw drift,
want wat zegt ons de Heilige Schrift:
‘men doet kwaad bang voor erger
zonde,’
en ‘door ‘t goede is zelfs de wet
gebonden’.
En we lezen naar het mij schijnt,
dat koning David, Gods paladijn,
zwoor in zijn razernij en woede
dat hij met de dood zou laten boeten
een man, misprezen en gehaat.
Maar God liet zijn dienaar verstaan
dat een manslag nooit mag geschieden
tenzij na de raad van wijze lieden.
En David luisterde naar Gods woord
en beging zodoende geen moord.
Wat God, die hemel en aarde regeert,
aan een sterveling toont en leert
dient gevolgd door elk individu.
In die toestand zijn we dus nu
en als u nodig is mijn leven
wil mij uitstel van vonnis geven.
Als meineed is een grote zonde,
nog groter is dodelijk verwonden.
Weet dat de koning van dit land
mijn gegevens vond zeer interessant.
Alleen reeds bij het horen ervan
was hij blij en verdween zijn gram.
Hij zal dan ook als gij het vraagt
de raad toespreken op gevaar
heel wat raadslieden te misnoegen
en anderen weer te vergenoegen?
– Barons, zei Nobel de koning,
Tiecelijn, 18, 2005