JG 18 nr 3 - Reynaertgenootschap

227
Beslis dus niets over deze daad
en het liever aan Nobel laat.
Maar het mij toch rechtvaardig schijnt,
beschouwende dit groot onheil
en de achtbaarheid van Canteclaer,
dat de godsvrede wordt bewaard
en Rein hem moet geven goed en wel
‘t hommagium als eerherstel.
Dit advies heeft dus mijn voorkeur.
Baron Plateau zei op zijn beurt:
– Meester Cointereau, uw advies
benadert haast de perfectie.
Maar ik kan volstrekt niet approuveren
en van ‘s konings bode accepteren
boosaardige en gemene streken,
die om zich gewoon te wreken
en te doden in ‘s konings naam
wie niet gereed stond en paraat
om presto naar het hof te gaan.
Wanneer iemand inderdaad
te kort schiet jegens de koning
dan doet hij aan de vorst melding.
Dan zal, zoals eerder is gebleken,
de koning zelf zich op hem wreken
voor die euveldaad naar goeddunken.
Dat lijkt mij rechtvaardig, dunkt me.
Grimbert, die had genoten goede lering,
spotte lachend met die bewering.
Hij heeft hem vrank het woord ontnomen
en heeft brutaal het woord genomen.
– Hé, hé, zegt hij, baron Plateau,
laat ons ook eens aan het woord
en herhaal niet om de haverklap
dat men niemand doden mag.
‘‘s Meesters vriendschap is onstandvastig,’
zegt men, maar ook – wees het indachtig –
‘wie mij eert, ere ook mijn hond.’
Dus, bij al d’heiligen van Rome
zij door ons nu eens aangenomen,
dat ik zou zijn van een rijk man
de dienaar met taak en opdracht
over zijn bezittingen te waken
en dat ik zou nemen wrake
als er een misdaad werd begaan.
Stel dat iemand mij komt te na,
die geen duit om mijn vriendschap geeft
en mij en mijn heer beledigd heeft
en mij geringschat en zelfs haat.
Kan ik me wreken voor die smaad
Tiecelijn, 18, 2005
of laat ik mijn meester het oordeel?
Maar dan beteken ik niet veel
en ben niet geschikt voor het beheer
van het landgoed van mijn heer
en om hem te doen respecteren.
Wie mij honen zal en kleineren
beledigt terzelfder tijd mijn here.
Canteclaer nu zei in zijn pleit
dat de boer uit trouweloosheid
en ook Coppe, door gebrek aan
waardering,
toonden misprijzen voor de koning.
Brichemer zegt: – Ik merk het wel,
hier wil iedereen redden zijn vel.
Een vorst volgt alleen zijn eigen wil,
zelfs voor een vazal in een geschil,
– Ik moet me daar bij neerleggen,
zegt Grimbeert, want vaak hoort men
zeggen:
‘de zeug begaat dikwijls wandaden
waarvoor de biggen ‘t gelag betalen.’
God, als ik het voor ‘t zeggen had,
dan kreeg vandaag geen galg of rad
een officier van ‘s konings hof
welke oneer hem ook trof.
En ‘s konings wrok is niet zo groot
dat hij verlangen zou zijn dood.
Hij die hem altijd heeft gediend
heeft waarlijk niet zo’n lot verdiend,
daarvoor zijn meer wandaden nodig.
De raad zal zoeken zeer omzichtig
voor Reynaert een andere straf
dan de verhanging of het rad!
– Heren, zegt de luipaard, heren,
laten we voorzichtig interpreteren
en goed gebruiken ons verstand.
Ik heb gehoord hoe overhand
gij hebt getwist met veel lawijt
daardoor tonend uw onenigheid.
Wat mij betreft, ik aarzel even
om Reynaert de vrijheid te geven
of hier en nu definitief
te veroordelen een officier.
En voor de manslag, die ik vreze
een schending was van de godsvrede
durf ik Rein niet laten gaan.
Wat kan door ons worden gedaan?
Ik geef u, heren, deze raad:
belast de koning met deze zaak.