JG 18 nr 3 - Reynaertgenootschap

Tekst
Gij die van Reynaert hebt gehoord
leen mij nu een gewillig oor
en ik vertel u van de list
waarmee hij zich te redden wist.
Het rosse dier moest wel bekennen
dat hij geen dag vrede zou kennen
zolang hij in vijandschap woonde
met vorst Nobel en niet toonde
zijn handigheid en listigheid.
– Heer koning, heeft Reynaert gezeid,
ik zweer u onderdanigheid;
wat ook uw wensen mogen zijn,
spreek ze uit en ik gehoorzaam.
Ik ben gekomen op uw vraag.
Behandel mij zoals ‘t betaamt.
Als ik zoveel fouten heb begaan
die verdienen rad of strop
was ik dan gekomen naar uw hof?
Ik ware gebleven in mijn burcht
waar ik beleg noch leger ducht.
Ik ben gekomen uit vrije wil
omdat mij kwaad treft noch delict.
Het is dan ook vrij en onvervaard
dat ik hier sta voor uw raad.
Ik heb u gediend in hou en trouwe,
daarom kunt ge op mij betrouwen.
Ge zoudt er uw eer bij inschieten,
o vorst, als ge zoudt gebieden
dat ik onschuldig word berecht
door uw raad of uw gerecht,
terwijl ik hier de protectie
van mijn heer en koning geniet.
Maar, vorst, zegt men niet voor
waarheid,
dat in u leeft zoveel goedheid,
dat ge een rechtvaardig rechter zijt
ondanks uw macht en uw strengheid,
dat ge u niet voor al ‘t goud van Rome
slecht of onredelijk zoudt tonen?
Ik weet het, mocht het ongeluk
mij doen neerstorten in de put,
dat ge goed zoudt zijn en loyaal
en ge geen baron of vassaal
voor simonie, zilver of goud
straffen of veroordelen zoudt.
Koning, als het u belieft, doe
stoppen dit gegil en geroep.
219
Dat ook wie zijn klacht niet intrekt
voor u tekst en uitleg verstrekt
opdat gij zoudt inzicht krijgen
in wat ze mij durven verwijten.
Dat de barons die voor de raad
zich zo woest tonen en zo kwaad
om beurt opstaan en zonder gillen
komen verklaren wat zij willen.
Als ik mij niet kan disculperen
en aantonen mijn recht in ere
bind me dan maar aan de kwast
van een aftandse merrie vast.
Maar wil ervoor zorgen, o koning,
dat legaal verloopt het rechtsgeding.
– Goed, zei de koning, goed mooiprater.
Bij mijn devotie voor mijn vader,
ik verafschuw en ik weiger
de slechte naam en faam te krijgen
dat ik omkoopbaar ben voor goud
en mijn raad veil rechtspraak houdt.
‘k Wil een rechtschapen rechter zijn.
Wie dus aan Reynaert iets verwijt,
staat op en formuleert zijn klacht.
Als de vos schuldig wordt geacht
dan zal hij dit hof niet verlaten
zonder in schand ‘t leven te laten.
Heer Ysegrijn is opgesprongen
en, nog van razernij doordrongen,
eist hij dat Rein de eed aflegt
die hem de raad had opgelegd
als vergelding voor zijn misdaad.
Hij is voor de koning gaan staan
en zegt: – Nobel, wil het mij vergeven
als ik hier aanklaag Rein, mijn neve.
Een vonnis velden uw baronnen
waarbij Reynaert werd gedwongen
om zich onder eed tegenover mij
te disculperen van de hoererij
met mijn vrouw Hersent bedreven,
die met die blaam moet verder leven,
al gold alleen Reynaert de aanklacht.
Heer koning, zo luidt nu mijn gedacht:
hij had zich in mijn hol verborgen,
sloeg en bepiste daar mijn jongen.
Dit misdrijf, vorst, wacht nog op wraak.
Wij weten allen inderdaad,
dat Reynaert wou zweren de eed
wat de galgenbrok hopen deed
dat ik het hem nog zou vergeven.
Tiecelijn, 18, 2005